หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 371 เครื่องเก็บเกี่ยวเทพธิดา

บทที่ 371 เครื่องเก็บเกี่ยวเทพธิดา

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว 45นาทีผ่านไปในพริบตา สัญญาณเลิกเรียนดังขึ้น จูหยู่เจินออกจากห้องเรียนหลังจากที่สั่งการบ้านเป็นที่เรียบร้อย

แต่ก่อนที่เธอจะเดินออกจากห้องเรียน หญิงสาวไม่ลืมที่จะทำตาขวางใส่ลู่เสี้ยงหยางด้วยความรังเกียจ

เมื่อจูหยู่เจินออกจากห้องเรีบน ดาวประจำชั้นอย่างกงหยู่หนิงก็มุ่งไปที่ลู่เสี้ยงหยาง ด้วยความกังวลทันที พร้อมเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง “รอยแผลที่ขาดีขึ้นบ้างไหม?”

อะไรนะ?

เมื่อประโยคนี้หลุดออก เพื่อนร่วมชั้นต่างสบตากันนิ่ง ด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

บ้าไปแล้ว! ไร้เหตุผลสิ้นดี ดาวประจำชั้นเป็นห่วงบาดแผลของเขยแต่งเข้า

จางสู้นับถือในตัวลู่เสี้ยงหยางอย่างมาก ที่บ้านมีสาวสวยและรวยรออยู่ ข้างนอกมีดาวประจำชั้นที่งดงามคอยเป็นห่วงเป็นใย

ฮ่าฮ่า ถือว่ามาถึงจุดสูงสุดของชีวิตแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางหยักหน้าด้วยรอยยิ้มหวาน “ดีขึ้นแล้วล่ะ”

ภายใต้ฝีมือทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมของเขา บาดแผลที่ขาได้ตกสะเก็ดโดยรวมแล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง

“อืม ถ้างั้นก็ดี!” กงหยู่หนิงพยักหน้ารับ หัวใจที่ห้อยอยู่ถึงได้คลายกังวลลง ก่อนที่จะกลับไปยังที่นั่งของตนเอง

ทุกคนต่างจับจ้องลู่เสี้ยงหยางด้วยความอิจฉา อยากจะแดกดันเขา แต่ในเวลานี้เอง มีความเคลื่อนไหวบางอย่างเกิดขึ้นที่หน้าห้อง

ลู่เสี้ยงหยางหันไปทางหน้าห้อง และได้พบกับผู้หญิงหน้าตาดีเดินเข้ามาในห้อง

เธอหน้าตางดงามหมดจด อยู่ในระดับเดียวกันกับกงหยู่หนิง สวยจนไม่อาจต้านทาน ร่างสูงอยู่ในชุดกระโปรงยาวสีดำรัดรูป ทำให้หญิงสาวดูเซ็กซี่ แต่ความเย็นชาที่กีดกันผู้คนให้ออกห่างไปหลายพันไมล์ แผ่ซ่านออกไปทั่วทุกทิศ

ลู่เสี้ยงหยางจำเธอได้ทันทีในแวบแรก

เสว่เฟยเส่

และแน่นอนว่าหลายคนมีอาการเดียวกับลู่เสี้ยงหยาง ที่จำเธอได้เช่นเดียวกัน

ยังไงซะเสว่เฟยเส่ก็เป็นหนึ่งในดาวสถาบัน ไม่ว่าจะไปที่ไหน ก็มักจะมีแต่ผู้คนให้ความสนใจเสมอ

“ให้ตาย เธอเป็นดาวที่อยู่ห้อง10ชั้นปีเดียวกับเรา ดาวของสถาบันใช่ไหม?”

“เอ๋ ที่เธอเข้ามาในห้องเราเพราะเธอเดินผิดทางหรือเปล่า?”

“ฮ่าฮ่า จะไปสนใจทำไมว่าเธอเข้าผิดห้องหรือเปล่า สาวงามขนาดนี้มาที่ห้องเรา เป็นเกียรติของเรา”

ในเวลาอันสั้น เสียงซุบซิบดังขึ้นให้แซด

หากแต่ทุกคนต้องตาแข็งค้าง กับสิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เสว่เฟยเส่กลับเดินไปหยุดอยู่ที่ลู่เสี้ยงหยาง

“บ้าเอ๊ย นี่…..นี่มันเป็นไปได้อย่างไร?”

“ให้ตาย แกจะตื่นเต้นไปทำไมกัน แกคิดว่าเสว่เฟยเส่มาเพราะไอ้เขยแต่งเข้างั้นเหรอ?”

“ฮ่าฮ่าฮ่า เขยแต่งเข้าแบบนี้ แม้แต่ถือรองเท้าให้กับเสว่เฟยเส่ยังไม่คู่ควรเลย เราอย่าคิดมากไปเองอยู่เลย”

ภายในห้อง เสียงวิพากษ์วิจารณ์ระเบิดขึ้นในที่สุด

น่าเสียดายที่เรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้น เป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด

ใบหน้าที่เย็นชาของเสว่เฟยเส่เผยรอยยิ้มออกมา ส่งไปทางลู่เสี้ยงหยาง พร้อมกับรับเชิญ “วันนี้ตอนเที่ยงเลิกเรียน นายมีเวลาว่างไหม ฉันจะเลี้ยงข้าวนายสักหน่อย”

ไอ้บ้าเอ๊ย เทพธิดาเป็นฝ่ายเชื้อเชิญไอ้หมอนั่นรับประทานอาหาร?!

ให้ตาย นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

โลกแตก!

เวลาอันสั้นทุกคนในห้องต่างหยุดลมหายใจ!

ฉินหยุนเฟยรู้สึกทรมานราวกับว่ากลืนแมลงวันเข้าไป ลู่เสี้ยงหยางก็แค่ไอ้หน้าละอ่อนที่ไม่เอาไหนไม่ใช่หรือไง? เรื่องอะไรถึงได้มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับสาวๆ? ให้ตาย ภรรยาในอนาคตของตนเองหลงไอ้หมอนี่หัวปักหัวปำ ไอ้บ้านี่ที่บ้านยังมีสาวสวยและรวยมากรออยู่

ตอนนี้ ดาวประจำชั้นอย่างกงหยู่หนิงเองก็สนใจไอ้หมอนี่ขึ้นมาบ้างแล้ว

ที่มากไปกว่านั้น แม้แต่เจ้าหญิงน้ำแข็งอย่างเสว่เฟยเส่ ก็ยังต้องเป็นฝ่ายเชิญชวนไอ้หมอนี่ร่วมรับประทานอาหารด้วย

แถมดาวเด่นอีกคนหวังเสว่ ก็เหมือนว่าจะสนิทสนมกับไอ้หมอนี่อีกด้วย

ให้ตาย นับๆ ดูแล้ว ดาวประจำสถาบันทั้งหกคน ตอนนี้มีอยู่ตั้ง4คนที่มีความสัมพันธ์กับไอ้หมอนี่แล้ว

เมื่อนึกขึ้นได้ ฉินหยุนเฟยหัวใจถูกบีบรัดแน่น เขาคิดว่าตนนั้นสุภาพหล่อเหลา ดูดีมีเสน่ห์ เป็นที่รักใคร่ชื่นชอบของทุกคน ตอนนี้แม้แต่คู่หมั้นของตนยังเอาไม่อยู่

แต่ไอ้ไร้ประโยชน์ลู่เสี้ยงหยางนี่ เหมือนกับปลากระดี่ได้น้ำ!

หลังจากที่ตะลึงไปนาน ทุกคนได้สติกลับคืนมา ต่างถอนหายใจตามๆ กัน แทบอยากจะควักลูกตาของเขาออกมา ไม่อยากจะเห็นภาพตรงหน้าเลยสักนิด

เรื่องอะไร? ก็แค่ไอ้หน้าละอ่อนที่เกาะผู้หญิงกินไปวันๆ ทำไมถึงได้เป็นที่นิยมในหมู่สาวๆ นัก? หรือผู้หญิงชอบแบบไร้ความสามารถอย่างนั้นหรือ?

เฮ้อ! แม้ว่าในใจพวกเขาจะไม่ยอมรับความจริง แต่ถ้าพูดถึงเกาะผู้หญิงกิน พวกเขายอมรับแค่ลู่เสี้ยงหยางเท่านั้น

ลู่เสี้ยงหยางไม่สนใจอากัปกิริยาที่ตะลึงไปตามๆ กัน เขาเพียงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ก่อนที่จะนึกขึ้นมาได้

ก่อนหน้านี้ตนเคยช่วยเสว่เฟยเส่เอาไว้ในงานประมูล ดูท่าวันนี้เธอคงตั้งใจมาเพื่อขอบคุณตน

อันที่จริงโอกาสที่จะได้ทานอาหารกับสาวสวยขนาดนี้ เขาไม่มีทางปฏิเสธอยู่แล้ว แต่เขาได้นัดกับเย่สวนอยู่ก่อนแล้วเมื่อเช้านี้ ว่าจะทานมื้อเที่ยงด้วยกัน เพราะงั้นเขาจึงส่ายหน้าปฏิเสธ “ขอโทษด้วยครับ เที่ยงนี้ผมมีธุระ เอาเป็นวันหลังไหมครับ?”

ห๊า?

ประโยคที่เอ่ยออกมา ทุกคนต่างตาโตเป็นไข่ห่าน จับจ้องลู่เสี้ยงหยางเสมือนกับสิ่งประหลาด

ให้ตาย เทพธิดาให้เกียรติเชื้อเชิญร่วมโต๊ะอาหาร แต่แกกลับปฏิเสธ?! สมองมีปัญหาแน่?

ฮ่าฮ่า ไอ้งั่ง!

หากเป็นพวกเขาละก็ พวกเขาคงดีใจจนแทบคลั่งแน่

“อืม?” เสว่เฟยเส่ขมวดคิ้วแน่น ลู่เสี้ยงหยางปฏิเสธเธอ เกินความคาดหมายของเธอนัก

บัดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเชื้อเชิญเพศตรงข้ามร่วมรับประทานอาหารด้วย เธอคิดว่าลู่เสี้ยงหยางจะตอบตกลงทันทีโดยไม่ต้องคิดเลย

แต่ความจริงกลับโหดร้าย ลู่เสี้ยงหยางปฏิเสธเธออย่างไร้เยื่อใย

“ก็ได้ ฉันติดหนี้บุญคุณนาย หากวันไหนนายมีเวลาว่าง ฉันค่อยเลี้ยงข้าวนายแล้วกัน” เสว่เฟยเส่ทิ้งท้ายประโยคด้วยความเย็นชา ก่อนที่จะหันหลังเดินออกไป

“ให้ตาย! โลกนี้ช่างไร้เหตุผล!”

หลายคนต่างถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่

จางสู้และเซียวมู่ไป๋จ้องมองลู่เสี้ยงหยาง ด้วยความนับถือ

ไม่เลวเลย สหายคนนี้ช่างมีความสามารถเหลือล้น นี่มันเครื่องเก็บเกี่ยวสาวงามชัดๆ

…..

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว ฟ้ามืดในพริบตา

หลังจากที่เลิกเรียน ภายใต้ความอิจฉาของทุกคน ลู่เสี้ยงหยางขึ้นรถออกไปพร้อมกับเย่สวน

ระหว่างทาง เย่สวนได้บอกกับลู่เสี้ยงหยาง ว่าวันนี้ต้องไปงานเลี้ยง

เป็นงานเลี้ยงของเพื่อนเก่าของหลิวจิ้ง งานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ของเหอตงเหมย ตอนที่เย่สวนและลู่เสี้ยงหยางแต่งงาน เพื่อนเก่าของหลิวจิ้งเหอตงเหมยคนนี้เคยมาร่วมงานด้วย และได้ใส่ซองให้กับพวกเขา

คนหัวเซี่ย(หัวเซี่ยหมายถึงจีน)ให้ความสำคัญกับการไปมาหาสู่

และนี่ไง เย่สวนและลู่เสี้ยงหยางมาร่วมงานเลี้ยงขึ้นบ้านใหม่ในค่ำคืนนี้ เพื่อใส่ซองคืนให้กับเขาคืน

ระหว่างทาง ลู่เสี้ยงหยางได้เจอกับหลิวจิ้ง ก่อนที่ทั้งสามจะไปที่บ้านของเหอตงเหมยพร้อมกัน

40นาทีให้หลัง ลู่เสี้ยงหยางสามคนมาถึงเขตบ้านพักตากอากาศหลงซานเป็นที่เรียบร้อย

สิ่งที่ทำให้ลู่เสี้ยงหยางประหลาดใจก็คือ ปลายเขตอาพักตากอากาศหลงซาน เทียบกับบ้านพักตากอากาศหลังอื่นๆ แล้วบ้านพักตากอากาศหลังนี้ ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบหรือทำเลก็ถือว่าแย่ที่สุด

ในขณะที่ตกอยู่ในห้วงแห่งความคิด เย่สวนหันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยางว่า “เหอตงเหมยเป็นคนชอบเปรียบเทียบ เมื่อถึงบ้านเธอแล้ว หากเธอพูดจาแย่ นายก็ไม่ต้องไปสนใจเธอ”

เมื่อก่อนทุกครั้งที่เหอตงเหมยไปที่บ้านเธอ เธอชอบโอ้อวดว่าลูกเขยของเธอดีมากขนาดไหน แถมยังชอบนำลูกเขยของเธอเปรียบเทียบกับลู่เสี้ยงหยางอีกต่างหาก

ทำให้เย่สวนไม่ชอบใจนัก