หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 369 เรียกคุณพ่อ

บทที่ 369 เรียกคุณพ่อ

ถัดจากนั้น หวางเยว่มาถึงด้านข้างของถังขยะแล้ว กล้ำกลืนฝืนทนยื่นมือไปในถังขยะ ล้วงกระดาษชำระที่มีน้ำมูกแผ่นหนึ่งออกมาจากด้านใน

สิ่งนี้ดูไปแล้วทำให้เธอสะอิดสะเอียนอยากจะอาเจียน ยิ่งไม่ต้องพูดถึงกินเข้าไป ขณะนั้น ร่างกายก็สั่นสะท้านถึงขีดสุด หันหน้ากลับมามองลู่เสี้ยงหยาง หวังเหลือเกินว่าจะได้รับการยกโทษให้ของเขา

แต่ลู่เสี้ยงหยางกลับไม่สะทกสะท้านไปด้วย ทำเพียงแค่เอามือทั้งคู่กอดอกไว้ ท่าทางกำลังรอชมงิ้วดีๆ

จ้าวฮวนฮวนพ่นเสียงเหอะเสียงหนึ่ง พูดขึ้น "ถ้าเธอทำไม่ได้ เช่นนั้นก็ให้สามีเธอมาทำแทนเธอ ยังไงซะก็ครอบครัวเดียวกัน"

"ให้ตายเถอะ" ชายชราหัวล้านปิดปากทันที เกือบจะอาเจียนออกมา นาทีต่อมา ถลึงตาอย่างดุร้ายจ้องหวางเยว่เอ่ยขึ้น "นางโง่เอ๊ย ยังจะชะงักอยู่ทำไม? เรื่องนี้ล้วนเป็นเพราะเธอทำให้เกิดขึ้น ทางที่ดีเธอต้องรู้ตัวว่าต้องทำอย่างไร เอาความบริสุทธิ์ใจออกมา ทำให้ประธานกรรมการของอสังหาริมทรัพย์หลงซานมีความสุขเสีย ไม่เช่นนั้นดูว่าวันนี้ฉันจะตีขาสุนัขของเธอให้หักหรือไม่ แล้วค่อยขายเธอเข้าซ่องโสเภณี"

"ไม่…ไม่นะ" หวางเยว่ไร้การขัดขืนโดยสิ้นเชิง ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะดึงดูดสามีที่มีเงินขนาดนี้มาได้ แน่นอนว่าไม่คิดจะยอมแพ้เช่นนี้ เทียบกับการใช้ชีวิตยากจนในอนาคต ตอนนี้กินขยะเล็กน้อยนับเป็นอะไรได้?

คิดถึงตรงนี้ เธอก็กัดฟันหลับตาลง ค่อยๆ เอากระดาษชำระที่มีน้ำมูกในมือยัดไปในปาก…

อี๋!

อีกด้านจางถิงดูไม่ไหวอีกต่อไป รีบหันหน้าหนี กลัวเหลือเกินว่าตนเองจะถูกฉากนี้จะทำให้คลื่นไส้

ทว่า ถึงแม้ฉากนี้จะไร้มนุษยธรรมไปสักหน่อย แต่ในใจก็รู้สึกดีอย่างมาก หวางเยว่รังแกดูถูกเธอมานานมากแล้ว วันนี้เป็นครั้งแรกที่เธอพลิกมาเป็นฝ่ายชนะ มองหวางเยว่ที่จนตรอกขนาดนี้

โดยไม่รู้ตัว เธอก็หันไปมองลู่เสี้ยงหยาง ใบหน้าเต็มไปด้วยความขอบคุณ ในใจยิ่งเกิดความรู้สึกที่ยากจะอธิบายแบบหนึ่งขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

พูดจากในระดับหนึ่ง ลู่เสี้ยงหยางปกป้องเธอไว้ มีเรื่องแทนเธอ ทำให้เธอรู้สึกดีและได้ระบายความโกรธ

และเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องที่แฟนหนุ่มมักจะทำ

ไม่นานนัก กระดาษชำระที่ติดน้ำมูก ถูกหวางเยว่กินลงท้องไปอย่างฝืนๆ นาทีต่อมา เธอก็ล้วงเปลือกผลไม้จากในถังขยะออกมาอีกชิ้น สำหรับหวางเยว่แล้ว เปลือกผลไม้ชิ้นนี้เป็นของรสเลิศอย่างไม่ต้องสงสัย

อย่างน้อยกินมัน ในใจของตนเองก็ไม่สะอิดสะเอียน

โดยรอบ เพราะว่าความขัดแย้งเมื่อครู่ ดึงดูดในคนมากมายมามุงดูตั้งนานแล้ว ตอนนี้พวกเขาดูฉากภาพด้านหน้า ต่างก็พากันล้วงโทรศัพท์ออกมาเริ่มถ่ายวิดีโอ โพสต์ลงเว็บไซต์ต่างๆ

ดังนั้นเน็ตไอดอลขยะก็ได้ถือกำเนิดขึ้นเช่นนี้เอง

ไม่กี่นาทีต่อมา หวางเยว่ก็กินขยะไปหลายคำ จ้าวฮวนฮวนถึงได้พยักหน้าอย่างพอใจ นาทีต่อมามองไปที่ชายชราหัวล้าน

ไอ้แก่ลามกนี่เมื่อครู่ตอบโต้กับประธานกรรมการของพวกเขาได้ร้ายกาจมากนี่

ชายชราหัวล้านนั้นนับว่ามีความสำนึกมาก คุกเข่าลงทันที พูดกับลู่เสี้ยงหยางว่า "คุณลุง เมื่อครู่เป็นฉันที่มีตาหามีแววไม่กระทำหยาบคายกับคุณ หวังว่าคุณท่านจะไม่เอาไปใส่ใจ คนชั่วช้าอย่างฉันไม่มีค่าให้คุณท่านต้องคิดเล็กคิดน้อย"

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะเหอะๆ พยักหน้า คนที่เหมือนตุ่นและมด ไม่มีค่าให้คิดเล็กคิดน้อยจริงๆ

สะบัดแขนเสื้อครั้งหนึ่ง พูดขึ้นอย่างไม่มีความอดทน "พวกนายไสหัวไปให้หมดเถอะ ครั้งต่อไปอย่าให้ฉันเห็นพวกนายอีกจะดีที่สุด ไม่เช่นนั้น เจอครั้งหนึ่งก็กินขยะครั้งหนึ่ง"

"ได้ๆ คุณลุง" ชายชราหัวล้านพยักหน้าเหมือนโขลกกระเทียม

ฉากนี้มองไปแล้วเต็มไปด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด ชายชราหัวล้านล้วนอายุขนาดนี้แล้ว กลับเรียกชายหนุ่มคนหนึ่งเปิดปากก็คุณลุงปิดปากก็คุณลุงไม่หยุด

ฟู่ว!

หวางเยว่ผ่อนลมหายใจเฮือกหนึ่ง ราวกับได้รับอภัยโทษ ทั้งตัวผ่อนคลายลงอย่างมาก ในที่สุดก็ไม่ต้องกินขยะแล้ว

บ้าชะมัด ขยะพวกนี้ในถังขยะเหม็นจริงๆ ถ้าไม่ใช่ว่าตนเองอดกลั้นไว้ คงกินจนอาเจียนไปนานแล้ว

ต่อมา หวางเยว่และชายชราหัวล้านยังจะกล้าอยู่ต่อที่ไหนกัน รีบหนีจากไปอย่างไม่คิดชีวิต ไม่นานก็หายไปไม่เห็นแม้แต่เงา

จ้าวฮวนฮวนใบหน้าประดับไว้ด้วยรอยยิ้ม หันหน้ากลับไปถามลู่เสี้ยงหยาง "คุณ คุณพ่อ ฉันจัดการเรื่องนี้คุณพอใจหรือไม่? "

อะไรนะ? คุณพ่อ?!

ไม่รอให้ลู่เสี้ยงหยางตอบกลับ ผู้คนโดยรอบที่มาชมความครึกครื้นต่างพากันสูดลมหายใจเย็น สายตาสะดุ้งตกใจอย่างยิ่ง

พวกเขาเดี๋ยวมองลู่เสี้ยงหยาง เดี๋ยวมองจ้าวฮวนฮวน

เรื่องราวไม่ชัดเจน ในสมองปรากฏฉากที่ไม่อาจบรรยายได้นั้นให้เห็น ต่างพูดกันว่าคนมีเงินล้วนชอบเลี้ยงดูบุตรสาวบุญธรรม

"……" จางถิง ในเวลานี้ถึงแม้ไม่ใช่เธอที่เรียกลู่เสี้ยงหยางว่าคุณพ่อ แต่ว่าฟังแล้วก็รู้สึกว่าแปลกๆ ใบหน้าขึ้นสีแดงอย่างไม่รู้ตัว

"อืม เรื่องนี้จัดการได้ดีมาก ไม่ทำให้ฉันผิดหวัง หลังจากนี้เธอสามารถเป็นผู้ช่วยของฉันต่อไปได้" ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจสีหน้าที่แสดงออกมาของผู้คนโดยรอบ กล่าวกับจ้าวฮวนฮวน

ที่จ้าวฮวนฮวนรออยู่ก็คือคำพูดประโยคนี้ ชั่วขณะนั้นก็ตื่นเต้นดีใจจนไม่อาจดีใจไปมากกว่านี้ได้แล้ว อีกทั้งยังปีติยินดีในเวลาเดียวกัน ในที่สุดตนเองก็รักษางานนี้ไว้ได้แล้ว

"อืมๆ ขอบคุณท่านประธานที่ให้โอกาสนี้กับฉันอีกครั้ง ต่อไปฉันจะทุ่มเททำงาน ไม่ให้ผิดต่อความคาดหวังของท่านประธาน" จ้าวฮวนฮวนรีบแสดงท่าที

"หืม? " ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้ง พูดอย่าไม่พอใจว่า "เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ? "

จ้าวฮวนฮวนพลันรู้สึกตัวถึงคำที่พลั้งปากออกไป รีบแก้ไขคำเรียก "คุณพ่อ ขอบคุณคุณพ่อที่ให้โอกาสนี้กับฉัน…"

ยังพูดไม่จบประโยค ทั้งหน้าของเธอก็แดงระเรื่อแล้ว ในใจยิ่งคันยิบๆ อีกทั้งแต่ก่อนก็ไม่เคยมีความรู้สึกที่ถูกเอาชนะมาก่อน ความคิดและความรู้สึกที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ

ฟู่ว!

คนไม่น้อยเริ่มสูดลมหายใจเย็นอีกรอบ คนมีเงินนี่ดีจริงๆ เลย สามารถทำตามอำเภอใจอย่างไรก็ได้

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า คิดถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้ พูดกับจ้าวฮวนฮวนว่า "พวกเราล้วนต้อนรับเพียงแต่คนที่มาดูบ้านที่อสังหาริมทรัพย์หลงซานของพวกเรา คนจนและสุนัขไม่อาจเข้าอสังหาริมทรัพย์หลงซาน คำพูดนี้ฉันไม่ชอบ"

และประโยคนี้ก็ออกมาจากปากของจ้าวฮวนฮวนพอดี ดังนั้นลู่เสี้ยงหยางเมื่อครู่ถึงได้กลั่นแกล้งเธอ

"ใช่ๆ ประธาน…ไม่สิ คุณพ่อ ฉันทราบแล้ว" จ้าวฮวนฮวนรีบตอบกลับ

หลังจากนั้นลู่เสี้ยงหยางก็หมุนกายเดินเข้าไปทางอสังหาริมทรัพย์หลงซาน เตรียมที่จะไปดูบ้านพักหมายเลข888 จ้าวฮวนฮวนรีบเร่งฝีเท้าตามไป

แต่ยังเดินออกไปไม่กี่ก้าว จางถิงก็ตามขึ้นมาแล้ว พูดเสียงอ่อนกับลู่เสี้ยงหยางว่า "ท่าน ท่านประธาน มีเรื่องหนึ่งที่ฉันอยากจะขอร้องให้คุณตกลง"

ลู่เสี้ยงหยางมองเธอรอบหนึ่ง รู้ว่าเรื่องที่เธออยากจะพูดถึงคือเรื่องอะไร ยิ้มน้อยๆ พูดตอบ "เธออยากเข้าชมบ้านพักในเขตบ้านพักตากอากาศหลงซาน ทำได้ตามสบาย อีกอย่าง ถ้าเธอมีความสนใจในอสังหาริมทรัพย์หลงซาน คุณสามารถส่งประวัติส่วนตัวมาได้ ฉันเชื่อในความสามารถของเธอ"

ลู่เสี้ยงหยางดูออก จางถิงจะต้องเป็นคนที่ขยันเรียนอย่างยิ่งแน่นอน อีกทั้งยังทำงานเอาจริงเอาจัง ดังนั้นเธอจึงพุ่งมาที่เขตบ้านพักตากอากาศหลงซานซึ่งอาจถูกความเสี่ยงที่จะโดนเยาะเย้ยเสียดสี ก็ต้องมาชมบ้านพักหลงซาน เพื่อหาแรงบันดาลใจในการออกแบบ

ตนเองชมชอบคนมีพรสวรรค์มาตลอด เช่นคนอย่างจางถิงยิ่งไม่อาจพลาดไป

จางถิงค่อนข้างรู้สึกเกินความคาดหมาย และยังมีความตื่นเต้นเล็กน้อย ไม่คิดว่าประธานกรรมการของอสังหาริมทรัพย์หลงซานจะเห็นความสำคัญของตนเช่นนี้ น่าเสียดาย ตอนนี้เธอมีที่ทำงานแล้ว ถึงจะพูดว่า ตอนนี้หัวหน้าของเธอคนนี้จะหัวแข็งถือความคิดตัวเองในหลายๆ ครั้ง ดึงดันจะทำตามใจตนเองโดยไม่ฟังผู้อื่น อนาคตแน่นอนว่าไม่มีทางทำให้บริษัทเติบโตแข็งแกร่งขึ้นได้แน่ แต่หัวหน้าคนนี้มีบุญคุณให้โอกาสกับเธอ เธอจะไม่จากไปแน่นอน

"ขอบคุณในความหวังดีของคุณ เพียงแต่ฉันยังไม่มีแผนที่จะเปลี่ยนบริษัทในระยะนี้" จางถิงส่ายหน้าตอบ