หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 368 กินขยะทั้งหมดสิ

บทที่ 368 กินขยะทั้งหมดสิ

ความหวาดกลัว สั่นสะเทือนและความเชื่อถือของจ้าวฮวนฮวน คงอยู่เป็นเวลานาน ถึงเพิ่งจะได้สติกลับมา วิ่งน้อยๆ ไปที่ด้านหน้าของลู่เสี้ยงหยาง ใช้ท่าทางที่เคารพนอบน้อมอย่างถึงที่สุด กว่าวเสียงสั่นว่า "ทักทายท่านประธานกรรมการ"

ประธานกรรมการอะไร?

ในเวลานี้ ทุกคนในบริเวณโดยรอบต่างนิ่งอึ้งไปแล้ว คนจนที่ทั้งตัวเป็นของข้างทางลู่เสี้ยงหยางคนนี้ ถึงกับเป็นประธานกรรมการ

"หา? นี่…นี่มันเกิดอะไรขึ้น? " จางถิงตกใจจนปากอ้าตาค้าง สมองกลายเป็นหมุนไม่กลับอยู่บ้าง มองลู่เสี้ยงหยางอย่างทึ่มทื่อ สีหน้าสั่นสะเทือนได้เท่าไหน ก็สั่นสะเทือนมากเท่านั้น

"อะไรกัน! เขาเป็นประธานกรรมการ?! " ชายชราหัวล้านลูกตาดำหดเล็กลง สีหน้าหวาดกลัวสุดขีด ถ้าลู่เสี้ยงหยางเป็นประธานกรรมการของอสังหาริมทรัพย์หลงซานจริง เช่นนั้นนิ้วมือเดียวก็กดเขาให้ตายได้แล้ว

"บ้าที่สุด นี่มันเป็นไปไม่ได้ เขาก็แค่คนจนคนหนึ่ง จะเป็นประธานกรรมการไปได้ยังไง? " หวางเยว่ร้องเสียงหลงพูด ร่างกายแข็งทื่อเป็นก้อนไปนานแล้ว ราวกับถูกฟ้าแลบผ่าใส่

ปึกๆ!

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนถูกทำให้ตกใจจนวิญญาณหลุดจากร่าง กระบองไฟฟ้าในมือหลุดลงไปที่พื้นทันที ร่างกายราวกับเป็นรูปปั้นหิน ไร้การเคลื่อนไหวใด

เวลานี้ พูดอย่างไม่เกินจริงเลยว่า ฉากที่อยู่ตรงหน้านำพาความสั่นสะเทือนมาสู่ทุกคน รุนแรงมากจริงๆ ก็เหมือนกับวันหนึ่ง ขอทานที่อยู่ข้างกายคุณ เปลี่ยนไปภายในพริบตา กลายเป็นเศรษฐีชั้นแนวหน้า แรงกระทบแบบนี้ยากที่จะจินตนาการได้

"อืม" แต่ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจการตกตะลึงของทุกคน ต่อหน้าการทำความเคารพของจ้าวฮวนฮวน เพียงตอบอืมเบาๆ คำหนึ่ง

จ้าวฮวนฮวนเคร่งเครียดแทบจะไม่ไหว ทั้งตัวล้วนผุดเหงื่อเย็น อย่างไรก็ดี เมื่อครู่เธอเพิ่งจะดูถูกเสียดสีลู่เสี้ยงหยางไปนี่นา

เวลาต่อมา ในสมองก็มีแสงสว่างวาบขึ้น นึกถึงประโยคแรกที่ลู่เสี้ยงหยางพูดกับเธอเมื่อครู่ ให้เธอไล่หวางเยว่และชายชราหัวล้านสุนัขสองตัวนี่ไปภายในหนึ่งนาที

เร่งรีบมองนาฬิกาข้อมือแวบหนึ่ง ตอนนี้ยังห่างจากหนึ่งนาทีอีก10วินาที

เยี่ยมเลย ยังมีโอกาส

จ้าวฮวนฮวนรีบหมุนกายกลับ ตะโกนสุดเสียงใส่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนว่า "ยังจะยืนนิ่งอยู่ทำไม? ขยะสองคนนี้เพิ่งจะล่วงเกินท่านประธานกรรมการ รีบๆ ไล่พวกเขาออกไป เดี๋ยวนี้! ทันที! "

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนรู้สึกราวกับสายลมเย็นพัดผ่านจนร่างหนาวสะท้าน ได้สติจากกลับมาจากความตื่นตระหนก รีบค้อมตัวเก็บกระบองไฟฟ้าที่อยู่บนพื้น คิดจะปฏิบัติตามคำสั่งของจ้าวฮวนฮวน

แต่ก็เป็นในตอนนี้ ลู่เสี้ยงหยางพูดกับจ้าวฮวนฮวนคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มว่า "รอเดี๋ยว เมื่อครู่ที่เธอพูดยังไม่ได้ทำตามคำพูดเลยนะ"

"หา? " จ้าวฮวนฮวนโง่งมไปทันที คิดอย่างละเอียดถี่ถ้วน ตอนนี้ถึงคิดออกถึงคำพูดที่ตนเองพูดกับลู่เสี้ยงหยาง ถ้าลู่เสี้ยงหยางเป็นประธานกรรมการของอสังหาริมทรัพย์หลงซาน เช่นนั้นตนเองจะคุกเข่าเรียกเขาว่าพ่อ

จ้าวฮวนฮวนมีใจที่คิดอยากจะตายแล้ว สีหน้ายิ่งกว่าอึดอัด

ตนเองอยู่ที่อสังหาริมทรัพย์หลงซาน ดีร้ายก็อย่างไรก็เป็นคนที่มีเกียรติมีคนนับหน้าถือตา ถ้าคุกเข่าแล้วเรียกเขาว่าพ่อจริง ใบหน้านี้จะเอาไปวางไว้ที่ไหน?

แต่ถ้าไม่คุกเข่าลงแล้วเรียกเขาว่าพ่อ เช่นนั้นก็พูดได้ชัดเจนแล้ว ว่าคิดจะเป็นศัตรูกับลู่เสี้ยงหยาง ไม่เห็นประธานคนนี้อยู่ในสายตา

เมื่อเป็นเช่นนี้ ลู่เสี้ยงหยางไม่มีทางให้ตนเองอยู่ที่อสังหาริมทรัพย์หลงซานอีกต่อไป

คิดๆ ดูตนเองอยู่ที่อสังหาริมทรัพย์หลงซานดิ้นรนมาสิบกว่าปีแล้ว ทุ่มเทกำลังความคิดทั้งหมดไป ไม่ง่ายเลยที่ก้าวขึ้นมาถึงวันนี้ได้ จะยอมแพ้ง่ายๆ แบบนี้ได้อย่างไร

ชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียมากมายอยู่ในใจไปรอบหนึ่ง จ้าวฮวนฮวนในที่สุดก็ประนีประนอมแล้ว

ขาสวยย่อลง คุกเข่าลงไปต่อหน้าลู่เสี้ยงหยาง ตะโกนอย่างอ่อนแรงว่า "คุณ…คุณพ่อ"

ลู่เสี้ยงหยางยื่นมือไปแคะๆ หู พูดอย่างสบายอกสบายใจว่า "เธอเรียกเบาไปแล้ว ไม่ได้ยิน"

ใบหน้ารูปไข่งดงามของจ้าวฮวนฮวนอับอายขึ้นมา กัดริมฝีปากแน่น แล้วเพิ่มระดับเสียง "คุณ…คุณพ่อ"

เอ๋!

มองเห็นฉากนี้ ทุกคนล้วนโง่งมไปแล้ว

"……" จางถิง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น รู้สึกว่าวันนี้มุมมองถูกรีเฟรชใหม่

ประเด็นแรกคือคนจนที่ทั้งตัวเป็นของข้างทางลู่เสี้ยงหยางคนนี้ ถึงกับเปลี่ยนไปในพริบตา กลายเป็นประธานกรรมการของอสังหาริมทรัพย์หลงซาน ประเด็นต่อมาคือจ้าวฮวนฮวนที่หยิ่งยโสสูงส่งถึงกับคุกเข่าลงเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าพ่อ

"ฉันซวย" ชายชราหัวล้านเกือบจะคุกเข่าลงไปแล้ว จ้าวฮวนฮวนเป็นฝ่ายที่ตนเองพยายามต้องการจะประจบสอพลอ แต่ตอนนี้ถึงกับคุกเข่าให้ลู่เสี้ยงหยางแล้ว ทั้งยังเรียกว่าพ่อ

นับตามลำดับ ตนเองก็ไม่ใช่ว่าต้องคุกเข่าลงเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าคุณลุงหรือ?

"พระเจ้า ฉันไม่ได้กำลังฝันอยู่ใช่ไหม? " หวางเยว่ยื่นมือไปหยิกแขนตัวเองไม่หยุด ถูกทำให้ตกใจจนโรคหัวใจจะกำเริบขึ้นมาแล้ว คนมีหน้ามีตาอย่างจ้าวฮวนฮวน ยังต้องนอบน้อมเชื่อฟังต่อลู่เสี้ยงหยาง นับประสาอะไรกับขยะอย่างเธอ

ต้องรู้ว่า เมื่อครู่เธอและชายชราหัวล้านเสียดสีดูถูกลู่เสี้ยงหยางไว้อย่างดุเดือด

คิดมาถึงตรงนี้ เธอก็ทั้งตัวไม่เป็นปกติ เพียงคิดอยากจะหนีไปจากที่นี่ให้เร็ว

ด้วยเหตุนี้จึงยื่นมือไปดึงชายชราหัวล้าน บอกใบ้ให้เขารีบไป

ฟู่ว!

ชายชราหัวล้านสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ก็คิดถึงส่วนได้ส่วนเสียที่เหลือ ก็รีบร้อนหมุนกายคิดจะจากไป

น่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้ถูกลู่เสี้ยงหยางเห็นอยู่ในสายตา อารมณ์สนุกสนามแสดงออกบนใบหน้า

จ้าวฮวนฮวนที่ยังคุกเข่าอยู่บนพื้น แอบมองลู่เสี้ยงหยางรอบหนึ่ง จากสีหน้าที่แสดงออกมาของเขาก็อ่านข้อมูลมากมายได้ว่า ลู่เสี้ยงหยางยังไม่พอใจ

รีบที่จะทำคุณไถ่โทษ เธอรีบลุกขึ้นมาจากพื้น มองไปที่ชายชราหัวล้านและหวางเยว่ ตะโกนขึ้น "พวกเธอสองคนหยุดตรงนั้นให้ฉัน"

"บ้าเอ๊ย หยุดนะ" คำพูดของจ้าวฮวนฮวนเพิ่งจะหลุดออกมา เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยทั้งสองคนก็พุ่งเข้าไป ฉุดรั้งคอเสื้อของชายชราหัวล้านและหวางเยว่เอาไว้ ทำให้พวกเขาไม่มีหนทางหนีต่อได้

"จ้าวฮวนฮวน…จ้าวฮวนฮวน ยังมีเรื่องอะไรอีกหรือ? " หวางเยว่ถูกทำให้ตกใจจนใบหน้าซีดขาว ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรวดเร็ว ถามขึ้น

"ไม่ดีแล้ว วันนี้จบสิ้นแล้ว" ในใจชายชราหัวล้านเสียใจภายหลังอย่างมาก

จ้าวฮวนฮวนใบหน้ามืดครึ้ม จ้องเขม็งไปที่หวางเยว่ กล่าวว่า "เมื่อครู่เธอพูดว่า ถ้าเจ้านายของฉันเป็นประธานกรรมการของอสังหาริมทรัพย์หลงซาน เธอจะเอาขยะในถังขยะด้านข้างนี่มากินทั้งหมด ฉันคิดว่าตอนนี้เธอสามารถทำตามคำพูดได้แล้ว"

"นี่…" สีหน้าของหวางเยว่ซีดขาวอย่างยิ่ง หันไปมองถังขยะด้านข้างตามสัญชาตญาณ เพียงเห็นว่าถังขยะนั้นเต็มไปด้วยขยะชนิดต่างๆ ไม่ต้องพูดถึงว่าเอาพวกมันทั้งหมดมากิน ถึงจะกินแค่ขยะชิ้นเดียว เธอก็กินไม่ลงหรอก

ชั่วขณะหนึ่ง ร้อนรนจนเกือบจะร้องไห้ออกมา มองไปที่ชายชราหัวล้านอย่างขอความช่วยเหลือ

ชายชราหัวล้านโกรธถึงขีดสุด แทบจะอยากตบหน้าหวางเยว่แรงๆ

บ้าจริง ล้วนเป็นนางผู้หญิงนี่ที่หาเรื่องไปทุกที่ ตนเองถึงได้ล่วงเกินประธานใหญ่อย่างลู่เสี้ยงหยางไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

ในหน้าเขาประดับรอยยิ้มที่ไม่น่ามองยิ่งกว่าการร้องไห้เอาไว้ ชายชราหัวล้านพูดกับจ้าวฮวนฮวนว่า "จ้าวฮวนฮวน เรื่องนี้เป็นความผิดของหวางเยว่ ฉันขอโทษประธานของคุณแทนเธอด้วย"

จ้าวฮวนฮวนส่ายหน้า ยิ้มคล้ายไม่ยิ้มเอ่ยว่า "ในเมื่อนายคิดจะขอโทษแทนผู้หญิงของนาย เช่นนั้นก็แสดงความจริงใจออกมาสักหน่อย"

คำพูดแฝงนี้คือกำลังบอกชายชราหัวล้านว่า นายอยากจะมีเรื่องแทนผู้หญิงของนาย เช่นนั้นก็ต้องมาแทนที่ผู้หญิงของนาย เอาขยะในถังขยะมากินเข้าไปเสีย

"……" ชายชราหัวล้าน ดูแล้วเรื่องในวันนี้ถ้าไม่จ่ายค่าตอบแทน ก็จัดการอย่างยุติธรรมไม่ได้ พลันกระโดดออกมาคว้าบนผมของหวางเยว่ ต่อมาก็ยกมือขึ้น ตบเพี๊ยะๆ ลงบนหน้าของเธอไปสักหลายครั้ง

"นางบ้าเอ๊ย เธอมันผู้หญิงโง่ ใครใช้ให้เธอไม่มีตา ล่วงเกินประธานกรรมการของอสังหาริมทรัพย์หลงซาน ตอนนี้ยังไม่คุกเข่าลงขอโทษ แล้วค่อยเอาขยะในถังขยะมากินเข้าไปอีก" ชายชราหัวล้านตะคอกอย่างโกรธจัด อีกทั้งเพราะอารมณ์ที่พลุ่งพล่านเกินไป ลำคอจึงเป็นใบ้ไปแล้ว

หวางเยว่ถูกตบจนไม่มีการขัดขืนแม้แต่น้อย พุ่งไปคุกเข่าลงบนพื้น เริ่มแรกร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหลขอโทษลู่เสี้ยงหยาง จากนั้นค่อยๆ คลานไปทางถังขยะด้านข้าง ดูท่าทางกำลังเตรียมตัวจะกินขยะด้านในจริงๆ