หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 351 ต้วนหงซิ่ว

บทที่ 351 ต้วนหงซิ่ว

ในเสียงพูดคุยของทุกคน มีเจ้าหน้าที่สมาคมประมูลมาถึงลู่เสี้ยงหยางแล้ว เอาบัตรเครดิตที่ลู่เสี้ยงหยางเตรียมไว้ไป เสียบเข้าไปในเครื่องรูดบัตรทันที

ต่อด้วย เจ้าหน้าที่ก็ยื่นเครื่องรูดบัตรมา ให้ลู่เสี้ยงหยางใส่รหัส

ลู่เสี้ยงหยางก็เริ่มใส่รหัส

ได้เห็นฉากนี้ มีหลายคนมึนกว่าเดิม หรือว่าไอ้จนนี้ ในบัตรมีหนึ่งร้อยล้านจริง ๆ งั้นเหรอ?

กงหยู่หนิงส่ายหัว ลู่เสี้ยงหยางมีคุณสมบัติทางจิตวิทยาดีจริง ๆ เวลานี้แล้วยังจะแสดงหนังอีก เชื่อว่าเดี๋ยวก็จะขึ้นว่าจำนวนเงินในบัตรไม่เพียงพอทันที จากนั้น เธอก็ล้วงเอาบัตรเครดิตออกมาแล้ว คิดจะช่วยลู่เสี้ยงหยาง

หลิ่วหรูยู่ละอึดอัดใจทันที ไม่อาจฝืนทนได้จริง ๆ มองว่าต่อไปลู่เสี้ยงหยางจะโดนเตะออกไป

ฉินหยุนเฟยหัวเราะเสียงดัง มองลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ :"ไอ้กาก เวลานี้แล้วก็อย่ามาอวดดีอีกเลย ไอ้ขี้ขลาด ถ้าในบัตรมีหนึ่งร้อยล้าน ผมจะออกไปหาขี้หมากินทันที……"

แล้วประโยคสุดท้ายยังพูดไม่ทันจบ เครื่องรูดก็แจ้งเตือนรูดบัตรสำเร็จ และจากนั้น ก็มีสลิปออกมา

เยสแม่ง

คำพูดที่มาถึงปากฉินหยุนเฟย ติดอยู่ในลำคอทันที ลูกกะตาเล็กลงขนาดเข็ม ร่างกายแข็งอย่างกับรูปปั้น

ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยาง ในบัตรมีหนึ่งร้อยล้านจริง ๆ รึเนี่ย !

ไม่สิ หลายวันก่อน เขาเพิ่งลงทุนกับร้านอาหารเซียวกวางฮุยไปประมาณหนึ่งร้อยล้านไม่ใช่เหรอ ? ทำไมตอนนี้เอาหนึ่งร้อยล้านออกมาได้อีก ?

ทันใดนั้น ความช็อก ความยากที่จะเชื่อ ความนึกไม่ถึงอยู่ในหัวฉินหยุนเฟย

"หา ? นี่มัน……เกิดอะไรขึ้น ?"กงหยู่หนิงกับหลิ่วหรูยู่ ก็มองตากันปริบ ๆ ในใจมีเครื่องหมายคำถามอยู่เต็มไปหมด ลู่เสี้ยงหยางก็แค่ลูกเขยเข้าบ้านไม่ใช่เหรอ ? เอาเงินตั้งมากมายนี่มาจากไหน ?

"เยสแม่ง นี่มันเรื่องจริงเหรอ? พวกเราไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?"คนรอบข้าง แต่ละคนก็อึ้งกันหมด

นี่มันนึกไม่ถึงเลยจริง ๆ อย่างลู่เสี้ยงหยาง เด็กจน ๆ ที่ใส่ของข้างถนนทั้งตัว จนเอาหนึ่งน้อยล้านออกมา แล้วซื้อชุดกี่เพ้านี้โดยไม่ลังเลเลย

"อะไรกัน ? "เดิมทีเติ้งเหวินเจี๋ยที่กำลังรอดูลู่เสี้ยงหยางขายหน้าอยู่ ลุกขึ้นมากะทันหัน มีคำว่าไม่อยากจะเชื่ออยู่เต็มหน้า

และกู้ชิวส่วย สีหน้าแข็งทื่อตั้งนานแล้ว โอพระเจ้าช่วย ลู่เสี้ยงเป็นแค่ผู้ชายที่ชอบเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงมีเงินมากขนาดนั้น ?

หรือว่าเป็นเย่สวนอให้มันหรอ?

ก็ไม่ถูกนี่ ถึงเย่สวนอยู่ตรงนี้ ก็ไม่ยอมเสียหนึ่งร้อยล้านไปซื้อกี่เพ้าสักชุดหรอก

ตุบ !

ผู้ขายทอดตลาดบนเวทีตกใจ ไมค์ในมือหล่นลงพื้นทันที สีหน้าตื่นเต้นได้เท่าไหนก็ได้เท่านั้น

และหลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางรูดบัตรสำเร็จ กี่เพ้าที่อยู่บนเวทีประมูลก็พ่อเรียบร้อยแล้ว ส่งมอบมาในมือลู่เสี้ยงหยางด้วยความเคารพ

ฉินหยุนเฟยจ้องตาเป็นมันพักหนึ่ง ถ้าตอนนี้กี่เพ้าชุดนี้อยู่ในมือเขาก็คงจะดี ถ้าเป็นแบบนั้นล่ะก็ เขาสามารถเอาไปให้หลิ่วหรูยู่ ถึงตอนนั้น หลิ่วหรูยู่ก็คงจะซาบซึ้งเป็นตุเป็นตะแน่ เขาก็จะมีโอกาส

แม่งเอ้ย อย่างหลิ่วหรูยู่ผู้หญิงที่เซ็กซี่ขนาดนี้ รสชาติต้องดีแน่ ๆ

ในเวลาเดียวกัน หลิ่วหรูยู่ก็จ้องมองกี่เพ้าในมือลู่เสี้ยงหยาง ตาเป็นประกาย เธอชอบกี่เพ้าชุดนี้มานานมาก ฝากคนไปซื้อตลอด แต่สุดท้ายก็ไม่มีผลลัพธ์เลย นึกไม่ถึงเลย วันนี้ลู่เสี้ยงหยางจะประมูลได้

ฟู่ !

หายใจเข้าลึก ๆ หลิ่วหรูยู่มองลู่เสี้ยงหยางแล้วถามว่า:"ลู่เสี้ยงหยาง ฉันขอจับกี่เพ้าชุดนี้หน่อยได้ไหม?"

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ยื่นกี่เพ้าไปให้หลิ่วหรูยู่ทันที แล้วพูดว่า:"ให้เธอ"

อะไรนะ?

ให้ฉัน?

หลิ่วหรูยู่อึ้งทันที ไม่อยากจะเชื่อหนูตัวเองจริง ๆ

ลู่เสี้ยงหยางเสียหนึ่งร้อยล้าน ประมูลกี่เพ้าชุดนี้ได้ แล้วก็ให้เธอแบบนี้เลย

"……"กงหยู่หนิง รู้สึกไม่ยุติธรรม ทำไมลู่เสี้ยงหยางถึงให้หลิ่วหรูยู่ ไม่ให้เธอ

"นี่มัน……"

สีหน้ากู้ชิวส่วยสับสนมาก ไม่สบอารมณ์มาก เธอเห็นว่าตนเองยิ่งอยู่ยิ่งดูลู่เสี้ยงหยางไม่ออกแล้ว

"หา ! เยสแม่ง"

ฉินหยุนเฟยปวดใจมาก รู้สึกเหมือนจะหยุดหายใจ บนหน้าแสบร้อนมาก เหมือนว่าโดนคนตบหลายที

ก่อนหน้านี้ เขาพูดโอ้อวด ว่าจะซื้อกี่เพ้าชุดนี้มาให้หลิ่วหรูยู่แต่เพราะว่าราคาสูงเกินไป เขาเลยต้องยอมแพ้กลางทาง

กลับนึกไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายจะเป็นลู่เสี้ยงหยางผู้ชายที่ชอบเกาะผู้หญิงกินซื้อมาได้ แล้วให้หลิ่วหรูยู่

ดูจากอีกมุมหนึ่งแล้ว เขาถูกลู่เสี้ยงหยางลูกเขยเข้าบ้านคนนี้เหยียบจมดินไปแล้ว

ผ่านไปสักพักหลิ่วหรูยู่ที่อยู่ในความช็อก ก็ได้สติคืนมา มองลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่า:"ขอบคุณนายนะ ขอบคุณนะ"

เพราะการกระทำนี้ของลู่เสี้ยงหยาง ความชื่นชอบของเธอโดนจับได้อีกครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางปัดมือเฉย ๆ แล้วพูดว่า:"ไม่ต้องเกรงใจ ขอแค่เธอชอบ ผมก็จะซื้อมาให้เธอหมด"

พอพูดออกมา หลิ่วหรูยู่ก็ซาบซึ้งไม่ไหวแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคำสั่งของตระกูล เธออยากจะแต่งงานกับลู่เสี้ยงหยางโดยที่ไม่ต้องสนใจผลที่ตามมาจริง ๆ

ฉินหยุนเฟยโกรธมาก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ใครให้เขาอวดดีไม่สำเร็จ โดนลู่เสี้ยงหยางแย่งซีนไป แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็พูดออกมาอย่างอิจฉา:"ไอ้โง่ ใช้เงินของเมีย ไม่ถือว่าเป็นผู้ชายเลย?"

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มพูดว่า:"นายไม่ต้องสนใจว่าผมใช้เงินใคร สรุปแล้วในบัตรผมมีเงิน นั่นก็คือมีความสามารถ แต่ว่าเมื่อกี้เหมือนว่าผมจะได้ยินนายพูดว่า ถ้าในบัตรผมมีเงินหนึ่งร้อยล้าน นายก็จะออกไปหาขี้หมากิน ที่พูดนี้ยังนับอีกไหม?"

"……"ฉินหยุนเฟยหน้าแดงทันที ไม่กล้าพูดอะไรอีก กลับลู่เสี้ยงหยางจะเอาจริงกับเขา งั้นเรื่องนี้ก็ไม่จบแน่

และในตอนนั้นเอง ผู้ขายทอดตลาดที่อยู่บนเวทีประมูล ก็ทำการประมูลต่อไป

ผู้ขายทอดตลาดพูดอย่างลึกลับว่า:"ทุกคน ต่อไปสิ่งที่จะประมูลก็คือ สมบัติสุดท้ายของงานเรา เชื่อว่าทุกคนในที่นี้มีนักบู๊อยู่ไม่น้อย ต้องสนใจสมบัติชิ้นนี้แน่นอน"

แปะแปะแปะ !

พูดไปเธอก็ตบมือ ชั้นไม้อันหนึ่งถูกเจ้าหน้าที่สองคนดันออกมา ค่อย ๆ มาบนเวทีประมูล

บนชั้นไม้นี้ถูกคลุมด้วยผ้าแดง ไม่รู้ว่าใต้ผ้าแดงมีอะไร

ในสายตาที่คาดหวังของทุกคน ผู้ขายทอดตลาดก็ยื่นมือเรียวสวยออกไป ดึงผ้าแดงทิ้ง

ทันใดนั้น สิ่งที่เข้าตาทุกคนก็คือดาบยาวเจ็ดฟุต

มีหลายคนรู้สึกได้ ความเย็นที่กระจายออกมาจากดาบยาว ทำให้พวกเขาขนลุกซู่

ดาบดี นี่เป็นดาบที่ดีแน่นอน

จากนั้น ผู้ขายทอดตลาดสีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม พูดแนะนำว่า:"ดาบเล่มนี้มีชื่อว่าต้วนหงซิ่ว ว่ากันว่าเป็นดาบที่สร้างโดยช่างฝีมือระดับปรมาจารย์ในสาธารณรัฐจีน ดาบนี้ไม่เพียงแต่แหลมคม แต่ยังกล่าวกันว่ามีจิตวิญญาณ ตราบใดที่ผู้ใช้ดูแลรักษาอย่างตั้งใจ ดาบเล่มนี้จะคมขึ้น และพูดไปทางลึกลับ ดูเหมือนว่าต้วนหงซิ่วนี้จะสามารถอัพเวลได้"

โฮ่ !

พอได้ยิน ทั้งสมาคมประมูลก็คึกคักขึ้นมา

ในเมื่อต้วนหงซิ่วสุดยอดขนาดนี้ ก็ต้องเอามันมาให้ได้

จากนั้น ท่ามกลางความตกใจของทุกคน ผู้ทอดขายตลาดก็พูดขึ้นมา:"ต้วนหงซิ่วเล่มนี้ เริ่มประมูลกันที่ราคา80ล้าน แต่การเพิ่มราคาแต่ละครั้งห้ามต่ำกว่า2ล้าน ทุกคนเริ่มได้ค่ะ"

เพิ่งพูดจบ ก็มีหลายคนเริ่มแย่งกันแล้ว

"80ล้าน"

"เก้าสิบล้าน"

"เก้าสิบแปดล้าน"

"หนึ่งร้อยล้าน ! "

แทบจะแค่กี่วิเอง ราคาประมูลก็ทะลุร้อยล้านแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางแอบตกใจ เยสแม่ง นี่มันได้รับความสนใจมากไปแล้วนะ

แต่แล้ว หนึ่งร้อยล้านนี้ยังไม่ใช่ราคาสิ้นสุด และตอนนี้ราคาการประมูลก็ยังเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

นาทีต่อไป กงหยู่หนิงพูดตะโกนสองร้อยล้านออกมาทันที

นี่ทำให้ลู่เสี้ยงหยางตกใจ