หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 348 สรรพสิ่งไม่เที่ยงแท้

บทที่ 348 สรรพสิ่งไม่เที่ยงแท้

เมื่อได้ยินสิ่งที่กงหยู่หนิงพูด ลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย ดูเหมือนเขาจะไม่คุ้นเคยกับกงหยู่หนิงจนถึงระดับนี้ เธอเอ่ยปากอยากเจอเขาเอง

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มแล้วพูดว่า “ผมอยู่บ้านเพื่อพักฟื้นรักษาบาดแผล”

กงหยู่หนิงกล่าวว่า “วันนี้การประมูลจะจัดขึ้นที่ห้องประมูลในเมืองปินเหอ ฉันได้ข่าวจากเพื่อนของฉันว่า วันนี้มีของประมูลหายากหลายชิ้น คุณสนใจอยากไปดูกับพวกเราไหม?”

เดิมทีลู่เสี้ยงหยางต้องการปฏิเสธ แต่พอคิดว่าเขาอาจพลาดอะไรบางอย่างในการประมูล เขาจึงพยักหน้าตอบตกลง

กงหยู่หนิงดีใจมาก รีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นรอฉันที่บ้านนะ ฉันจะไปรับคุณภายในครึ่งชั่วโมง”

“ครับ” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า

เขาเอนหลังบนโซฟาแล้วจัดการกับบาดแผลกระสุนปืนที่ขาของเขา

ด้วยฝีมืออันยอดเยี่ยมของเขา ลู่เสี้ยงหยางเชื่อว่าบาดแผลที่ขาของเขาสามารถฟื้นตัวได้เหมือนเดิมภายในหนึ่งสัปดาห์ อย่างไรก็ตามบาดแผลที่ขาของเขาได้รับการรักษาอย่างระมัดระวัง ตอนนี้มันจะไม่ส่งผลต่อการเดินในชีวิตประจำวันของเขา

ครึ่งชั่วโมงต่อมา มีเสียงแตรรถดังขึ้นด้านนอก

ลู่เสี้ยงหยางเดินออกมาดู เห็นรถ Rolls-Royce คันหนึ่งจอดอยู่หน้าประตู ในเวลานี้หน้าต่างรถถูกดึงลงมา ใบหน้าที่งดงามโผล่ออกมานอกหน้าต่างรถ

กงหยู่หนิงมาแล้วนั่นเอง

ว่าง่าย เป็นคนดี เป็นเศรษฐินีคนหนึ่งเช่นกัน เธอเคยขับรถ Ferrari เมื่อนานมาแล้ว แต่ตอนนี้เปลี่ยนมาขับ Rolls-Royce

“ขึ้นรถสิ” เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางออกมา กงหยู่หนิงก็พูดอย่างเยือกเย็น

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะแล้วขึ้นรถ เขามองกงหยู่หนิงแล้วหยอกว่า “สาวสวยในชั้นเรียนของเรารวยขนาดนี้ ถ้าไม่เอามาเปย์คนยากจนอย่างผม มันจะเสียเปล่านะ”

กงหยู่หนิงทำเสียงฮึดฮัดพลางพูดว่า “คุณมีคุณเย่เปย์อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?”

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะร่า “สวนเอ๋อเปย์ผมตอนกลางวัน ส่วนกลางคืนยังว่างอยู่นะ มาเปย์ผมตอนกลางคืนไหมล่ะ?”

ฮะ?

กลางคืน?

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา กงหยู่หนิงก็เขินอายอย่างมาก ใบหน้าสะสวยของเธอแดงราวกับลูกท้อ สวยละมุน อดไม่ได้ที่จะกัดสักคำ

“ฮึ ฝันไปเถอะ!” กงหยู่หนิงกลอกตาใส่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เวลาคำพูดนี้ออกมาจากปากผู้ชายคนอื่น เธอจะตบหน้าเขาทันที แต่พอเป็นลู่เสี้ยงหยางเธอกลับรู้สึกขวยเขินร่างกายอ่อนระทวย

พวกเขาพูดคุยหัวเราะตลอดทาง สี่สิบนาทีต่อมาลู่เสี้ยงหยางและกงหยู่หนิงก็มาถึงห้องประมูลเมืองปินเหอ

หลังจากจอดรถแล้วกงหยู่หนิงก็ลงจากรถพร้อมลู่เสี้ยงหยาง

บังเอิญในเวลานี้มีรถคันหนึ่งที่อยู่ข้างๆ กงหยู่หนิงก็เปิดประตูรถออกมาเช่นกัน ชายหญิงคู่หนึ่งก้าวออกมา

ผู้ชายอยู่ในชุดสูทและรองเท้าหนังมันแว้บ หน้าตาหล่อเหลา ลู่เสี้ยงหยางไม่รู้จักเขา แต่รู้จักผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ

กู้ชิวส่วย

กู้ชิวส่วยในวันนี้สวมชุดเกาะอกยาว เผยให้เห็นหน้าอกขาวสะอาดหมดจด เอวบาง เรียวขายาวงดงาม รองเท้าส้นสูง เธอดูทันสมัยและงดงามมาก

“ลู่เสี้ยงหยาง คุณนั่นเอง คุณก็มาร่วมประมูลด้วยเหรอ?” กู้ชิวส่วยถามด้วยความประหลาดใจ

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าแล้วพูดว่า “ใช่ครับ เราพบกันอีกแล้ว พรหมลิขิตจริงๆ”

เติ้งเหวินเจี๋ยชายที่อยู่ข้างกู้ชิวส่วยขมวดคิ้วถามเธอ “เขาคือ?”

กู้ชิวส่วยรีบแนะนำให้รู้จัก “เขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนคนหนึ่งของฉัน เมื่อวานพวกเราไปทำกิจกรรมย่านชานเมืองกันมาด้วยกัน”

“อ้อ” เติ้งเหวินเจี๋ยพยักหน้าด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจ ในสายตาของเขา ลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่คนยากจนสวมใส่เสื้อผ้าราคาถูก เป็นเพื่อนยาจกขี้แพ้ของกู้ชิวส่วย

ตอนนี้กู้ชิวส่วยได้ตกลงคบหาเป็นแฟนกับเขาอย่างเป็นทางการแล้ว เขาจำเป็นต้องบอกเธอให้เลิกติดต่อกับเพื่อนยาจกในอดีต เพื่อไม่ให้ขายหน้าคนอื่น

เมื่อเห็นการแสดงออกบนใบหน้าของเติ้งเหวินเจี๋ย ลู่เสี้ยงหยางยังคงยิ้มแล้วถามว่า “เขาเป็นแฟนของคุณเหรอ?”

กู้ชิวส่วยพยักหน้าแล้วแอบนึกถอนหายใจ

เมื่อวานการแสดงออกที่กล้าหาญของลู่เสี้ยงหยางในการต่อสู้กับเหล่าอันธพาลเอาชนะใจเธอได้ แต่หลังจากพิจารณาอย่างถี่ถ้วนเมื่อคืน เธอรู้สึกว่าตัวเองและลู่เสี้ยงหยางไม่ได้อยู่บนโลกใบเดียวกัน

แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีทักษะหลายอย่าง แล้วยังไงล่ะ? ตอนนี้โลกใบนี้ถูกครอบงำด้วยเศรษฐกิจและเทคโนโลยี การใช้กำปั้นแก้ปัญหามันล้าสมัยแล้ว

ไม่ว่าลู่เสี้ยงหยางจะมีความสามารถแค่ไหน เขาก็เป็นได้แค่บอดี้การ์ดของคนรวยเท่านั้น

เมื่อคิดถึงตรงนี้กู้ชิวส่วยก็ยังรู้สึกว่า คุณชายเศรษฐีอย่างเติ้งเหวินเจี๋ยถึงจะเหมาะสมกับเธอ อย่างไรเสียครอบครัวของเติ้งเหวินเจี๋ยก็เปิดบริษัท แล้วบริษัทที่ครอบครัวของเขาเปิดก็ได้รับแผนสนับสนุนขององค์กรการค้าเมืองปินเหอแล้ว ในอนาคตเขาจะก้าวหน้าอย่างมากและเธอจะมีชีวิตที่หรูหราหากอยู่กับเขา ดังนั้นเมื่อคืนวานเธอจึงตกลงรับรักเติ้งเหวินเจี๋ย

“เอาล่ะ การประมูลกำลังจะเริ่มแล้ว เราเข้าไปข้างในกันเถอะ” ในเวลานี้เติ้งเหวินเจี๋ยโบกมือไม่ให้แฟนสาวของเขาคุยกับลู่เสี้ยงหยางต่อ เพื่อไม่ให้คนรอบข้างเข้าใจผิดในธุรกิจของเขา

กู้ชิวส่วยพยักหน้าแล้วเดินตามเติ้งเหวินเจี๋ยเข้าไปในห้องประมูล

“เมื่อวานกู้ชิวส่วยชื่นชมคุณมาก โดยเฉพาะหลังจากที่คุณสลบไป เธอห่วงใยคุณมาก ฉันนึกว่าเธอจะไล่ตามคุณ ไม่คิดว่าเธอจะไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นในวันนี้ โลกนี้มีการเปลี่ยนแปลงเสมอจริงๆ” กงหยู่หนิงที่อยู่ข้างๆ กล่าวพลางมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยรอยยิ้มจางๆ

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเจื่อนๆ “คุณอย่าพูดซี้ซั้ว เอาล่ะ หยุดพูดเรื่องไร้สาระแล้วเข้าไปข้างในกันเถอะ”

จากนั้นเขาก็เดินเคียงข้างกับกงหยู่หนิงเพื่อจะเข้าไปในห้องประมูล

แต่ทันทีที่พวกเขามาถึงประตูห้องประมูล ลู่เสี้ยงหยางก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย “เอ๊ะ ลู่เสี้ยงหยาง คุณมาทำอะไรที่นี่?”

เขาหันกลับมาเห็นหลิ่วหรูยู่วิ่งเหยาะๆ เข้ามาด้วยสีหน้าดีอกดีใจ

ดวงตาของลู่เสี้ยงหยางสว่างไสวขึ้น จับจ้องไปที่หลิ่วหรูยู่อยู่หลายครั้ง ฮ่าฮ่า ยิ่งมองก็ยิ่งคึกคักมากขึ้นเท่านั้น

ในตอนนี้หลิ่วหรูยู่สวมชุดกี่เพ้าสีลายครามน้ำเงินขาว ซึ่งแสดงให้เห็นถึงรูปร่างที่เซ็กซี่ของเธออย่างเต็มที่ ร่างกายส่วนบนของเธอกำลังกระเพื่อมขึ้นลง เอวเล็กบอบบาง นิ่มนวลยามได้สัมผัส บั้นท้ายอิ่มเอิบสวยงาม เรียวขาสองข้างขาวราวกับหิมะของเธอถูกซ่อนไว้บางส่วนและมองเห็นได้บางส่วน

เอื๊อก!

ลู่เสี้ยงหยางกลืนน้ำลาย

แต่ในไม่ช้าสิ่งที่ทำให้เขาก็รู้สึกคลื่นไส้ก็คือ เขาเห็นเจ้าโง่ตามหลิ่วหรูยู่มาทางด้านหลัง

ฉินหยุนเฟย

ฉินหยุนเฟยโกรธทันทีที่เห็นลู่เสี้ยงหยาง วันนี้เขาพาหลิ่วหรูยู่มางานประมูลเพื่อทำให้เธอมีความสุข แต่ระหว่างทางมาที่นี่หลิ่วหรูยู่ไม่ได้พูดอะไรกับเขาสักคำ เอาแต่ทำหน้าเฉยเมย

แต่ไม่คาดคิดว่าทันทีที่หลิ่วหรูยู่ลงจากรถ ก็เห็นลู่เสี้ยงหยางเปลี่ยนสีหน้าทันที สีหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจจนแทบรอไม่ไหวที่จะวิ่งไปหาลู่เสี้ยงหยาง

เหมือนภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่ได้พบกับชู้รักของเธอ

เขาทนกับภาพเช่นนี้ได้อย่างไร?

ดังนั้นสิ่งแรกคือฉินหยุนเฟยเริ่มแขวะลู่เสี้ยงหยาง “อุ้ย นี่คือลูกเขยคนดังของตระกูลเย่เหรอ? ฮ่าฮ่า ผมจำไม่ผิดหรอกใช่ไหม คุณมันไอ้แมงดาเกาะผู้หญิงกิน กล้าดียังไงถึงมาที่ห้องประมูล ของที่ประมูลขายกันข้างในคุณซื้อไหวเหรอ?”