หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 334 คลอดเด็กออกมา

บทที่ 334 คลอดเด็กออกมา

หวังเสว่เรียกตนเองว่าพี่ชายแล้ว คงไม่ดีนักหากลู่เสี้ยงหยางปฏิเสธ เขาจึงได้พยักหน้า “เห็นแก่เธอ สุนัขข้างทางตัวนี้ ผมจะช่วยแล้วกัน”

“…..” ซุนยีเฉิน ลูกไฟลุกโชนในดวงตาของเขา แทบอยากจะปรี่เข้าไปบีบคอให้มันตายให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย บ้าเอ๊ย ก่นด่าตัวเองต่อหน้าทุกคนแบบนี้ แต่ตนกลับไร้ปฏิกิริยาใดๆ คราวหลังตนจะอยู่ต่อไปได้ยังไง

“ขอบใจ!” หวังเสว่เอ่ยด้วยใบหน้าแดงก่ำ ไม่รู้เพราะเหตุใด ตอนที่ตนเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าพี่ชายเมื่อครู่ ในใจเธอกลับเกิดความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย

ลู่เสี้ยงหยางสะบัดมือ ไม่ได้พูดอะไรอีก ก่อนที่จะกุมไม้พาย บังคับไปยังชายฝั่งตรงข้าม

ทะเลสาบเกิดคลื่นลูกใหญ่ ส่วนในยังคงเทกระหน่ำ แพไม้เองก็ส่ายไปส่ายมาบนผิวน้ำรุนแรง แต่ก็ยังคงไร้อันตรายแต่อย่างใดๆ กระทั่งไปส่งหวังเสว่และคนอื่นๆ ในที่ปลอดภัย

ลู่เสี้ยงหยางบังคับแพกลับไปอีกครั้ง เพื่อช่วยคนที่เหลืออยู่

เหตุการณ์ตรงหน้าเกิดขึ้นต่อเนื่องเป็นเวลาสี่สิบนาที กว่าที่จะช่วยทุกคนขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัย

ที่น่าประหลาด เมื่อทุกคนขึ้นฝั่งได้อย่างปลอดภัย ฝนที่เทกระหน่ำบนท้องฟ้าก็หยุดลงทันที

ทุกคนรู้สึกโชคดีเหมือนได้เกิดใหม่

เย่สวนรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมาก เพราะลู่เสี้ยงหยางเป็นแกนนำหนึ่งวัน ที่ช่วยชีวิตทุกคนเอาไว้

ในตอนนี้ เธอเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยางด้วยรอยยิ้มหวาน “คุณไปเรียนรู้ศาสตร์ฮวงจุ้ยมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”

ลู่เสี้ยงหยางเข้ามาอยู่ในตระกูลเย่ตั้งนานหลายปี เมื่อก่อนแค่เห็นเขาเข้าครัวเท่านั้น ไม่คิดเลย ว่าวิชาเลยล้ำลึกถึงเพียงนี้ เขาจะเข้าใจด้วย ดูท่าคงไม่มีอะไรที่สามีของเธอทำไม่เป็น

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมาก่อนที่จะเอ่ย “เมื่อตอนยังเล็ก ผมชอบเรียนรู้ศาสตร์ฮวงจุ้ย แล้วก็พวกทำนาย เพราะงั้นก็เลยมีความเข้าใจทางด้านนี้มากกว่าคนอื่นๆ”

ไม่ผิดหรอก ลู่เสี้ยงหยางให้ความสนใจในด้านศาสตร์ฮวงจุ้ยและการทำนายมาตั้งแต่เด็ก ก็เลยนั่งศึกษาอยู่คนเดียว และเขาก็ให้ความสนใจทางด้านวัฒนธรรมและวัตถุโบราณด้วย เพราะงั้นเขาก็เลยมีความเก่งกาจทางด้านนี้มาก

หวังเสว่สายตาประกายขึ้นมา “ดูไม่ออกเลย คุณเองก็เป็นอาจารย์ทางด้านฮวงจุ้ยด้วย”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า ก่อนเอ่ยอย่างถ่อมตน “อาจารย์ฮวงจุ้ยก็มากเกินไป ก็แค่เข้าใจนิดหน่อย”

กงหยู่หนิงหัวเราะออกมา “ไม่ต้องถ่อมตัวหรอก แม้แต่สถานที่อันตรายยังดูออก แถมยังมีการวางแผนล่วงหน้า ช่วยชีวิตพวกเราทุกคนเอาไว้ คุณคู่ควรแล้ว กับคำว่าอาจารย์”

เมื่อได้ยินประโยค บรรดาสาวๆ ต่างหันไปทางลู่เสี้ยงหยาง ด้วยสายตาแห่งความหลงใหลใคร่รู้

เขยแต่งเข้าคนนี้ไม่ธรรมดาเลย เหมือนว่าเขาจะมีพลังบางอย่างดึงดูดพวกเธอ ทำให้พวกเธออดไม่ได้ที่จะหาคำตอบ

ซุนยีเฉินที่อยู่อีกด้าน จ้องมองลู่เสี้ยงหยางที่ได้รับความสนใจขึ้นมากะทันหัน ในที่สุดความโกรธที่อัดอั้นมานานเก็บกลั้นไม่ไหวอีกต่อไปปะทุออกมา พลันหันไปเอ่ยกับลู่เสี้ยงหยาง “ให้ตาย ไอ้กระจอก ก็แค่ไอ้หน้าละอ่อนที่เกาะผู้หญิงกิน แค่เสแสร้งหน่อยก็พอแล้ว ตอนนี้แสร้งจนได้ใจขึ้นมา สถานที่อันตรายบ้าบออะไรกัน อาจารย์ฮวงจุ้ยบ้าอะไร ฉันว่าแกบังเอิญ ฟลุ๊คมากกว่า”

“นั่นน่ะสิ ความเชื่องมงายแบบนี้ เราไม่เชื่อหรอก ฮ่าฮ่า ตอนนี้เป็นยุคของวิทยาศาสตร์แล้ว”

“ฮ่าฮ่า ต้องเป็นเพราะว่าเขยแต่งเข้าชอบสร้างภาพ ก็เลยถูกฟ้าผ่า แล้วเราถูกลงโทษไปด้วย”

“แย่จังเลย เขยแต่งเข้าเป็นตัวซวย อยู่ที่ไหนๆ ก็ไร้ความสงบสุข ฉันขอเสนอให้มันไสหัวออกไปจากทีมเรา”

ในเวลานี้ เหล่าลูกหลานเศรษฐีต่างรวมตัวกัน เรื่องที่ลู่เสี้ยงหยางเพิ่งช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ ถูกลืมเลือนจนหมดสิ้น สิ่งที่ทำให้พวกเขาหัวเสีย คือไอ้เขยแต่งเข้านี่ ชิงดีชิงเด่นกับพวกเขา ทำให้เหล่าสาวๆ หันไปให้ความสนใจลู่เสี้ยงหยาง ทำให้พวกเขากลายเป็นอากาศในสายตาสาวๆ

สิ่งนี้พวกเขาไม่สามารถทนได้

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะอย่างเย็นชา นี่เป็นความเน่าเฟะของจิตใจมนุษย์

เมื่อสักครู่ที่ไอ้สวะพวกนี้ขอร้องตน ยังกับลูกแหง่ ตอนนี้ตนหมดประโยชน์แล้ว ก็เหยียบตนเองจนเละไม่เหลือชิ้นดี

กู้รั่วไห่เย้ยหยัน “ไอ้เขยแต่งเข้านี่อย่างกับคนเสียสติ ที่ชอบบ่นพึมพำคนเดียว แม่ง คืนนี้จะมีฝนไหม พยากรณ์อากาศก็บอกเอาไว้แล้ว ก็เราไม่ได้สังเกต ก็เลยเป็นโอกาสของเขยแต่งเข้าก็เท่านั้นเอง”

ประโยคนี้ ทุกคนต่างเห็นด้วย ยกความดีความชอบให้กับพยากรณ์อากาศ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับฮวงจุ้ย หรือการทำนายและตัวเลข อย่างที่ลู่เสี้ยงหยางกล่าวอ้างสักนิด

อะไรนะ?

พยากรณ์อากาศ?

หวังเสว่นิ่งไป ก่อนที่จะควักโทรศัพท์ออกมา เปิดพยากรณ์อากาศดู

เป็นไปตามคาดวันนี้มีฝนหนัก แถมยังมีคำเตือนสีเหลืองอยู่ข้างล่างอีกด้วย

ในเวลาอันนี้ ความศรัทธาในตัวลู่เสี้ยงหยางของหวังเสว่ เหมือนว่าลดลงไปมาก ที่แท้ลู่เสี้ยงหยางดูพยากรณ์อากาศเอาไว้แล้วล่วงหน้า ถึงได้รู้เยอะขนาดนี้

ส่วนเรื่องฮวงจุ้ยและการทำนายอะไรนั่น คงเป็นสิ่งที่เขากุขึ้นเอง

นี่มัน…..

กงหยู่หนิงเองก็สั่นคลอนขึ้นมาเล็กน้อย เธอไม่แน่ใจว่าเป็นความดีความชอบของพยากรณ์อากาศ หรือเพราะฮวงจุ้ยและการทำนายของลู่เสี้ยงหยางกันแน่

เย่สวนอึดอัดใจ ลู่เสี้ยงหยางมากเกินไปแล้ว ตนแทบจะเชื่อแล้ว ว่าเขาเป็นอาจารย์ฮวงจุ้ย

แต่สิ่งเหล่านี้ไม่สำคัญ เท่ากับลู่เสี้ยงหยางได้ช่วยชีวิตคนมากมายเอาไว้ เธอรู้สึกภาคภูมิใจในตัวลู่เสี้ยงหยางจากใจจริง!

ลู่เสี้ยงหยางโกรธจนแทบหัวเราะออกมา คนพวกนี้มันโง่กันหมดเสียจริง ตนช่วยชีวิตพวกเขาเอาไว้ พวกเขาไม่รู้จักขอบพระคุณ แถมตอนนี้ยังจะผลักตนเองลงเหวอีก

แต่สายตาที่หลักแหลมและจิตใจที่กว้างขวางของเขา เขาเองก็เหนื่อยที่จะสนใจคนพวกนี้

เมื่อทุกคนเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางไม่คัดค้าน ก็ไม่มีกะจิตกะใจที่จะแดกดันเขาต่อไป ทุกคนหาสถานที่ใกล้เคียง เพื่อพักแรม เช้าวันที่สิง ทุกคนไม่คิดที่จะท่องเที่ยวต่อแล้ว

ให้ตาย อยู่ในเมืองก็ดีอยู่แล้ว กินดีอยู่ดีทุกอย่าง ไม่รู้ว่าซุนยีเฉินสมองมีปัญหารึเปล่า ถึงได้หากิจกรรมที่น่าเบื่อขนาดนี้

…..

เมืองหลวงคฤหาสน์ลู่

ในเวลานี้ห้องโถงชั้นสองของคฤหาสน์ลู่เบียดเสียดไปด้วยผู้คน

หลายคนต่างหันไปทางวางหยู่เป็นระยะ

ก่อนหน้านี้ ในค่ำคืนงานแต่ง เธอถูกลู่เซี่ยงหลงวางยา ย่ำยีร่างกายเธอ

หลังจากนั้น เรื่องนี้ถูกใส่ความว่าเป็นฝีมือของลู่เสี้ยงหยาง ทำให้ลู่เสี้ยงหยางถูกขับไล่ออกจากตระกูล

และบังเอิญ ที่วางหยู่แจ็กพอตเพียงรอบเดียว ก็ค้นพบว่าเธอท้องเสียได้

ในตอนนั้นเธอและสามีของเธอลู่เซี่ยงหยุนได้ตกลงกันแล้ว ยังไงซะในท้องเธอก็เป็นหนึ่งชีวิต พวกเขาไม่สามารถใจร้ายฆ่าเด็กได้ลงคอ

จึงตัดสินใจที่จะคลอดเด็กออกมา ไม่ว่าอย่างไร เด็กในท้องก็เป็นสายเลือดของตระกูลลู่

ลู่เซี่ยงหยุนที่ยืนอยู่ข้างๆ วางหยู่ ใบหน้าบวมแดง แม้ว่าเรื่องนี้วางหยู่จะไม่ได้เป็นฝ่ายผิด เป็นฝีมือของลู่เสี้ยงหยาง แถมลู่เสี้ยงหยางก็ถูกขับไล่ออกจากตระกูลไปแล้ว แต่เขาก็ยังคงได้ยินข่าวลือภายในบ้าน

เขาไม่พอใจ ทำไมความผิดที่ไอ้สารเลวลู่เสี้ยงหยางก่อขึ้น ตนและภรรยาถึงต้องรับเคราะห์แทนด้วย