หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 330 ถูกปล้นเครดิต

บทที่ 330 ถูกปล้นเครดิต

ซุนยีเฉินมองดูท่าทางการแสดงออกของทุกคนแล้วก็พูดด้วยเสียงเย้ยหยันว่า : “ทุกคน อย่ามองเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้สูงนัก อาศัยแค่ตัวเขาจะสามารถรักษาได้ยังไง เมื่อกี้นี้เขาจะต้องเป็นแผนหลอกลวงอีกอันอย่างแน่นอน อย่ามองแค่ท่าทางที่สวยงาม ที่จริงแล้วมันคือการตอแหลทั้งนั้น เหอะ จนถึงตอนนี้คุณกู้ยังโคม่าไม่ได้สติอยู่เลย ผมคิดว่าน่าจะรอดยากแล้ว”

เมื่อได้ฟังคำนี้แล้ว กู้รั่วไห่ก็แค่นยิ้มออกมาและต้องการต่อสู้กับไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางจนแทบทนไม่ไหว

โจวซวิ่นหัวเราะเยาะแล้วพูดว่า : “ถ้าหากลู่เสี้ยงหยางเข้าใจทักษะทางการแพทย์จริงๆ ถ้าอย่างนั้นแล้วเขาคงจะไม่เป็นเขยแต่งเข้าบ้านที่ไร้ประโยชน์และมองทุกคนอย่างไม่พอใจไปทั่วอย่างนี้หรอก

ทันทีที่พูดคำนี้ออกมา คนทั้งหลายที่อยู่โดยรอบต่างพากันพยักหน้าแล้วคิดว่าคำพูดนี้สมเหตุสมผล

ลู่เสี้ยงหยางเป็นเพียงขยะที่ไร้ประโยชน์ จะรู้วิธีรักษาโรคและช่วยชีวิตคนได้อย่างไร ช่างเป็นการแสดงผาดโผนที่ยอดเยี่ยมอะไรเช่นนี้

บนหน้าของโจวซวิ่นแสดงสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม และเตรียมตรวจดูอาการของกู้ชิวส่วย

ฮ่าๆ น่ากลัวว่าเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้ใกล้จะถูกทรมานจนตายแล้วสินะ

ให้ตายเถอะ! นี่มันเป็นการทำลายดอกไม้งามจริงๆ เทพธิดาที่งดงามสมบูรณ์แบบเช่นนี้กลับถูกลู่เสี้ยงหยางทำร้าย

โจวซวิ่นย่อตัวลงในทันที แล้วเปิดตาของกู้ชิวส่วยพร้อมกับมองดู

ทันใดนั้น เขารู้สึกสับสนเล็กน้อย เมื่อเห็นว่ารูม่านตาของกู้ชิวส่วยกลับมาเป็นปกติแล้ว เมื่อสูดลมหายใจลึกเข้าไปอีกครั้ง การหายใจก็กลับมาเป็นปกติด้วยเช่นกัน

กล่าวได้ว่านอกจากการอยู่ในสภาวะโคม่าแล้วสัญญาณชีพอื่นๆของกู้ชิวส่วยได้กลับมาเป็นปกติอย่างสมบูรณ์แล้ว

สิ่งนี้เป็นข้อบ่งชี้ว่าไม่มีพิษอยู่อีกแล้วอย่างสมบูรณ์แบบ

ให้ตายเถอะ หรือว่าพิษของเธอจะถูกเขยที่แต่งเข้าบ้านคนนี้แก้ไขแล้วจริงๆ?

โจวซวิ่นเกิดความรู้สึกยากที่จะเชื่อขึ้นมา ในใจรู้สึกประหลาดใจอย่างยิ่ง ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เขยที่แต่งเข้าบ้านคนนี้ก็แข็งแกร่งเกินไปแล้ว

แต่ทว่า โดยรวดเร็วมาก

“บ้าเอ๊ย ไม่น่าปล่อยให้ไอ้ขยะนี่มาขโมยออร่าของฉันไปได้เลย” โจซวิ่นกลอกตาหนึ่งรอบแล้วทันใดนั้นเองก็คิดวิธีจัดการได้แล้ว

เขายิ้มโดยพลันแล้วพูดอย่างหน้าด้านๆว่า “จู่ๆผมก็นึกขึ้นได้ว่าตอนที่ผมเรียนอยู่มหาวิทยาลัย อาจารย์เคยพูดถึงวิธีแก้พิษตามตำราสมุนไพรแพทย์แผนจีนให้ผมฟัง ตอนนี้ผมอยากลองทำดู ผมมั่นใจ 90%เลยว่าจะสามารถแก้พิษของคุณกู้ได้”

อะไรนะ?

ได้ยินสิ่งที่เขาพูดแล้ว ทุกคนล้วนแต่ประหลาดใจ

แต่ทว่าพวกเขาก็ปล่อยวางได้อย่างรวดเร็ว โจวซวิ่นเป็นหมอของโรงพยาบาลในเมืองปินเหอแล้วยังเป็นที่รู้จักอีกด้วย ในช่วงไม่กี่ปีมานี้มักจะมีผลงานอยู่ในวารสารทางการแพทย์ นิตยสารไทม์ประเมิณว่าในอีกไม่กี่ปีเป็นไปได้ที่โจวซวิ่นจะขึ้นสู่จุดสูงสุดในวงการแพทย์ของเปินเหอ และกลายเป็นบุคคลที่เป็นตัวชี้วัดทิศทางของวงการแพทย์ของปินเหอ

“ตอนนี้ผมต้องการวัตถุดิบยาสองสามอย่าง ทุกคนได้โปรดหามาให้ผมหน่อยเถอะ” โจวซวิ่นแสร้งพูดทันที : ไส้เดือน หล่อฮังก๊วย ดอกแดนดิไลออน(ไม้ล้มลุกประเภทวัชพืชขึ้นโดยทั่วไปมีสีเหลือง) ดอกกล้วยไม้สีม่วง”

พูดจบแล้ว กู้รั่วไห่ได้เป็นผู้นำให้การค้นหาวัตถุดิบยาเหล่านี้

เพื่อการเสแสร้งที่ดี โจวซวิ่นพูดว่าวัตถุดิบยาเหล่านี้ล้วนแต่เป็นของธรรมดาอย่างมากและสามารถพบเห็นได้ทุกที่

ถึงแม้ว่าพวกลูกเศรษฐีเหล่านี้จะห่วยแตกอย่างยิ่ง แต่ใช้เวลาเพียงสิบนาที ก็สามารถรวบรวมวัตถุดิบยาเหล่านี้มาให้เขาได้แล้ว

โจวซวิ่นหลอกลวงพวกเขาตามอำเภอใจแล้วนำไปให้กู้ชิวส่วยรับประมาณ

กู้รั่วไห่รีบเอ่ยถามด้วยความกังวลใจอย่างมากว่า : “หมอโจว พิษของพี่สาวผม สามารถแก้ได้จริงใช่ไหม?”

โจวซวิ่นพยักหน้าและพูดอย่างมั่นใจว่า : “วางใจเถอะ เธอจะฟื้นขึ้นมาภายในสองชั่วโมงนี้อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าวิธีการรักษาตามตำราสมุนไพรแพทย์แผนจีนที่อาจารย์ของผมสอนมันจะเรียบง่าย แต่สามารถแก้พิษได้ทุกชนิด ผมเองก็เพิ่งจะคิดได้โดยบังเอิญ”

ได้ฟังเขาพูดอย่างนี้แล้ว หลายๆคนต่างพากันพยักหน้า บนหน้ามีรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรปรากฏขึ้น ภายในป่าลึกเช่นนี้ ถ้าหากเกิดอุบัติเหตุขึ้น หากคิดจะไปโรงพยาบาลก็น่ากลัวว่าจะไม่ทันการ ดูเหมือนว่าตอนนี้โจวซวิ่นจะเป็นเทพเจ้าที่ช่วยชีวิตพวกเขา

ทันใดนั้นเองคำยกย่องสรรเสริญโจวซวิ่นจำนวนมากก็ดังขึ้น

“ฮ่าๆ หมอโจวเป็นหมอเทวดาไม่มีใครเทียบได้จริงๆ ในอนาคตเขาจะต้องกลายเป็นผู้นำในวงการแพทย์ในปินเหอของพวกเราอย่างแน่นอน”

“ใช่แล้ว ในอีกไม่กี่ปี ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีผู้เชี่ยวชาญทางด้านวิทยาสาสตร์ชีวภาพก็ตาม อาจารย์เมิ่งก็ยังต้องสละตำแหน่งให้คนที่คู่ควร เมื่อได้พบคุณยังต้องเรียกว่าอาจารย์อย่างสุภาพอีกด้วย”

“ฮ่าๆๆ ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอแสดงความยินดีกับหมอเทวดาโจวไว้ล่วงหน้าเลยแล้วกัน”

ได้ฟังคำพูดที่ประสบสอพลอเหล่านี้แล้ว โจวซวิ่นก็ลอยไปแล้วเรียบร้อย และหันไปทางลู่เสี้ยงหยางพร้อมกับพูดเยาะเย้ยว่า : “เด็กน้อย เรียนเสียหน่อยนะ ต้องคนอย่างฉันถึงจะเป็นหมอได้ การแสดงปาหี่ของพวกจรจัดแบบนั้นของนายอย่าเอาออกมาให้ขายขี้หน้าอีกเลย”

“ฮ่าๆ ตัวฉันฉลาดมากจริงๆ เห็นอยู่ชัดว่ามันเป็นเครดิตของลู่เสี้ยงหยางเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้ แต่ตอนนี้กลับโดนฉันช่วงชิงมาได้อย่างง่ายดาย”

เวลาแค่แป๊ปเดียวก็ทำให้ตนเองกลายเป็นหมอเทวดาในสายตาของทุกคน

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มโดยไม่พูดอะไรสักคำ เขาอยากจะดูว่าคนปัญญาอ่อนผู้นี้จะเสแสร้งได้ถึงเมื่อไหร่

ต่อมาไม่มีใครสนใจลู่เสี้ยงหยางอีกต่อไป และท้องก็หิวนานจนทนไม่ไหวแล้ว

หลายคนต่างพากันกระโดดลงไปในทะเลสาบเพื่อเตรียมตัวจับปลาและกุ้ง

เพราะว่าซุนยีเฉินอยากจะนำเสนอตัวเองต่อหน้าหวังเสว่ต่อไปจึงแสดงท่าว่ายน้ำที่สวยงามในทะเลสาบ นอกจากนี้ในบางครั้งยังจับปลาในทะเลสาบขึ้นมาได้หลายตัวอีกด้วย

สิ่งนี้ทำให้ได้รับเสียงปรบมืออย่างอุ่นหนาฝาคั่ง

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวแล้วเดินไปด้านข้างของทะเลสาบ เมื่อโยนเม็ดยาลงไปในผืนน้ำที่อยู่ใต้เท้าของเขา ฝูงปลาก็ถูกยาเม็ดนี้ดึงดูดเข้ามาทันที

ลู่เสี้ยงหยางจับปลาตัวใหญ่เหล่านั้นยกขึ้นมาราวกับหยิบมันฝรั่ง

ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที ลู่เสี้ยงหยางก็จับปลาได้สิบกว่าตัว

โดยพวกของเย่สวน หวังเสว่และกงหยู่หนิงได้ก่อไฟไว้นานแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางล้างทำความสะอาดปลาและเริ่มย่างปลาบนตะแกรงไม้

คนที่อยู่โดยรอบเห็นลู่เสี้ยงหยางจับปลาได้อย่างง่ายดายเช่นนี้ ล้วนแต่เกิดความอยากรู้อยากเห็นแทบไม่ไหว

ซุนยีเฉินถูกตบหน้าไปโดยปริยายอีกครั้ง เขารู้สึกเศร้าใจและห่อเหี่ยวอย่างมาก

แต่ทว่าสิ่งนี้ยิ่งทำให้เขามีความมุ่งมั่นในการตัดสินใจที่จะฆ่าลู่เสี้ยงหยางมากขึ้นด้วยเช่นกัน

ในช่วงเวลานี้ กู้ชิวส่วยที่อยู่ในอาการโคม่าก็ได้ตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ

ทุกคนต่างส่งเสียงแสดงความยินดีทันที

กู้รั่วไห่กระโดดขึ้นอย่างตื่นเต้นและมองไปที่โจวซวิ่นพร้อมกับพูดว่า : “หมอโจว พวกเราติดหนี้บุญคุณหมอ ต่อจากนี้ คุณมีเรื่องอะไรก็ตาม พูดมาคำเดียว ผมจะบุกน้ำลุยไฟเพื่อคุณ”

โจวซวิ่นพยักหน้าอย่างมีความสุข ปากก็พูดถ่อมตนว่า : “คุณชายกู้กล่าวเกินจริงแล้ว นี่คืออาชีพของผม อีกอย่างพวกเราก็เป็นเพื่อนกัน เพื่อนก็ควรช่วยเหลือซึ่งกันและกันอย่างที่ควรจะเป็น”

ไป๋เหวินปางรีบเดินเข้าไปถามไถ่อาการกู้ชิวส่วยอย่างห่วงใย “คุณกู้ ดีจังเลยที่คุณฟื้นแล้ว คุณเพิ่งจะถูกพิษ โชคยังดีที่หมอโจวช่วยคุณผ่านพ้นช่วงเวลาวิกฤตมาได้”

กู้ชิวส่วยพยักหน้า ในใจรู้สึกยินดีกับชีวิตใหม่ที่ได้รับ บนใบหน้าที่งดงามนั้นปรากฏร่องรอยของความซาบซึ้งใจแล้วมองไปที่โจวซวิ่นพร้อมกับเอ่ยว่า : “หมอโจว ขอบคุณนะคะ รอจนกิจกรรมเที่ยวนอกเมืองนี้จบแล้ว พอกลับไปที่เมืองปินเหอ ฉันจะขอเชิญคุณไปทานข้าวด้วยเป็นการส่วนตัวนะคะ”

ห้ะ?

เทพธิดาเชิญไปดินเนอร์เป็นการส่วนตัวเหรอ?

หลายๆคนต่างพากันอิจฉาจนน้ำลายไหล

เกรงว่าหลังจากกินข้าวแล้วจะกินเทพธิดาด้วยน่ะสิ

โจวซวิ่นหัวเราะอย่างหนักจนไม่สามารถปิดปากเอาไว้ได้ แล้วพยักหน้าตอบตกลงติดๆกันหลายครั้ง

ฮ่าๆเรื่องดีๆเช่นนี้เดิมทีเป็นของลู่เสี้ยงหยางลูกเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้มาโดยตลอด แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่มีใครเชื่อเขา เพราะฉะนั้นตัวเขาจึงรับมาเพื่อไม่ให้เสียเปล่า

กู้ชิวส่วยไม่พูดอะไรอีก แต่ในใจกลับมีร่องรอยของความสงสัย ถึงแม้ว่าเธอเพิ่งจะฟื้นจากอาการโคม่าก็ตาม แต่เธอเองก็มีความรู้สึกบางอย่าง ราวกับลู่เสี้ยงหยางเองจะเป็นคนรักษาเธอด้วยเช่นกัน

หรือว่าเป็นเพราะลู่เสี้ยงหยางทำไม่ได้ ดังนั้นสุดท้ายแล้วจึงเป็นโจวซวิ่นที่ช่วยชีวิตเธอ?