หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 325 การต่อสู้นองเลือดอันโหดร้าย

บทที่ 325 การต่อสู้นองเลือดอันโหดร้าย

หวังเสว่ผิดหวังถึงขีดสุด ท้ายที่สุดแล้วซุนยีเฉินที่เพิ่งจะแสดงท่าทางอันแสนกล้าหาญและกำลังจะพิชิตใจเธอได้อยู่แล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยว่า พอมีงูเหลือมยักษ์โผล่มาอีกตัวกลับทำให้ซุนยีเฉินตกใจกลัวจนฉี่แทบราด

คนอื่นๆล้วนแต่พากันสงสัยอยู่ในใจว่าทำไมท่าทางการแสดงออกก่อนหลังของซุนยีเฉินถึงได้แตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัดขนาดนั้น?

เชี่ยเอ๊ย ไม่ใช่ว่าในตอนนี้ ซุนยีเฉินป่วยเป็นโรคจิตเภทหรอกนะ?

แน่นอนว่า คนเหล่านี้ล้วนแต่คิดไม่ถึงว่างูเหลือมเมื่อกี้นี้เป็นของปลอม

“ฮ่าๆๆ” ทันทีที่เห็นซุนยีเฉินวิ่งไวกว่ากระต่ายแล้ว ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมาเสียงดังเพราะทนไม่ไหวแล้วจริงๆพร้อมกับพูดว่า : “พวกคุณเพิ่งจะโดนซุนยีเฉินเล่นละครตบตาเข้าแล้วล่ะ งูยักษ์เมื่อกี้นี้เป็นของปลอม มันเป็นเพียงแค่หุ่นยนต์งูเหลือมยักษ์ที่มนุษย์สร้างขึ้นเป็นของที่ซุนยีเฉินจงใจเตรียมเอาไว้ให้ตัวเขาได้เสแสร้งทำยังไงล่ะ”

ห้ะ?

ของปลอม?

ทุกคนต่างงุนงงไปชั่วขณะและรู้สึกว่าได้รับการเปิดมุมมองใหม่แล้ว

ให้ตายเถอะ ซุนยีเฉินคนนี้ไร้ยางอายจริงๆเพราะต้องการตอแหลต่อหน้าทุกคนถึงกับใช้งูเหลือมปลอมมาทำให้ทุกคนตกใจกลัว แล้วเขาก็กระโดดออกมาในฐานะผู้ฮีโร่ผู้กอบกู้โลก

เย็ดแม่ง ไอ้คนตอแหล ทำไมถึงได้ร้ายกาจขนาดนี้?

หัวใจของหวังเสว่กระตุกอย่างแรงราวกับถูกมือขนาดใหญ่มากระชากอย่างแรง

ก่อนหน้านี้เธอแค่รู้สึกว่าซุนยีเฉินเป็นคนเจ้าสำราญอยู่บ้างเล็กน้อย ตอนนี้ได้ค้นพบแล้วว่าผู้ชายคนนี้น่ารังเกียจอย่างมาก ใช้ประโยชน์จากการเสียสละอย่างผู้ยิ่งใหญ่มาสร้างราคาให้ตนเอง เขาแสดงละครด้วยตัวเอง

การเทิดทูนบูชาซุนยีเฉินของกู้ชิวส่วยและกงหยู่หนิงได้อันตรธานหายไปและถูกแทนที่ด้วยการดูถูกและรังเกียจ

ถ้าอีตานี่เป็นผู้หญิงแล้วล่ะก็ น่ากลัวว่าจะเป็นผู้หญิงเจ้าเล่ห์ที่วางแผนได้อย่างไม่สะทกสะท้าน

ฟ่อว!

และในตอนนี้ งูยักษ์ตัวนั้นที่เพิ่งจะพุ่งตรงเข้ามาได้มาถึงตรงหน้าฝูงชนแล้ว ปากที่ดุร้ายเปิดกว้างก่อนจะก้มลงไปกัดทางหวังเสว่

ถึงแม้ว่าหวังเสว่จะเป็นหัวหน้าทีมอาชญากรรมและมีความเชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับงูยักษ์ขนาดมหึมานี้ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่มีแม้แต่ความกล้าหาญที่จะต่อต้าน

ภายใต้ความตื่นตระหนกที่เกินขีดจำกัด เธอหลับตาลงทั้งๆที่ไม่เต็มใจเป็นอย่างยิ่งและทำได้เพียงรอให้ความตายมาถึง

อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด เธอรออยู่นานมากแล้วก็ยังไม่เห็นว่าปากที่ดุร้ายนั้นจะกัดลงมา

เอค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ เมื่อได้เห็นภาพตรงหน้าอย่างชัดเจนแล้วตัวก็แข็งทื่อในพริบตา

ในขณะนี้ เห็นเพียงแค่ลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่ด้านหลังหางของงูยักษ์แล้วใช้สองมือจับหางของงูยักษ์เอาไว้แน่นเพื่อให้งูยักษ์อยู่ห่างจากทุกคนออกไปครึ่งเมตร

สิ่งนี้มัน…

ทุกคนต่างมีท่าทีตกตะลึง ถึงแม้จะจะมีความประหลาดใจและคิดไม่ถึงว่าในช่วงเวลาวิกฤตจะเป็นเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้กระโดดออกมาและต่อสู้กับเจ้างูยักษ์ตัวนี้

“วิ่งเร็ว เลิกยืนโง่ได้แล้ว” ทันใดนั้นลู่เสี้ยงหยางก็ตะคอกออกมาเสียงดัง ในใจรู้สึกโชคดีอยู่บ้าง โชคดีที่เขาเปิดจุดดานเถียน (จุดศูนย์กลางพลังงานในร่างกายสามารถกระตุ้นกำลังภายในได้ ในร่างกายมีสามจุด) ในตัวได้สำเร็จเรียบร้อยแล้ว ทำให้สามารถใช้ปราณ (พลังลมปราณ ภาษาไทยคือ ชี่แท้) ได้แล้ว พละกำลังในตัวเพิ่มขึ้นกว่าเดิมก่อนหน้านี้หลายเท่าจนนับไม่ถ้วน มิฉะนั้นแล้วถ้าเป็นตัวเขาในอดีตถึงแม้ว่าจะพยายามใช้พละกำลังอย่างสุดชีวิตก็อาจจะไม่สามารถที่จะรั้งเจ้างูยักษ์นี้เอาไว้ได้

“ใช่ๆๆ พวกเรารีบวิ่งเร็ว ไปกันเถอะ” กลุ่มคนที่ตกตะลึงและหวาดกลัวถูกลู่เสี้ยงหยางเรียกสติให้ตื่น ต่างพากันกรีดร้องแล้ววิ่งหนีไป

อย่างไรก็ตาม หวังเสว่ เย่สวนและกงหยู่หนิงกลับยืนอยู่ที่เดิม ปฏิเสธที่จะวิ่งหนีไป ดูท่าทางแล้วต้องการอยู่ที่นี่และต่อสู้ร่วมกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางใกล้จะดึงงูยักษ์ไว้ไม่อยู่แล้วและร้องตะโกนว่า : “รีบวิ่งไปเร็ว พวกคุณอยู่ที่นี่มีแต่จะกลายเป็นภาระ”

หวังเสว่ตัวสั่นอย่างหนักราวกับถูกฟ้าผ่า สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางพูดก็ถูก หากพวกเธอยังอยู่ ไม่เพียงแต่จะช่วยอะไรไม่ได้แล้วยังจะกลายเป็นภาระอีกด้วย

จึงหันกลับมาทันทีทันใดแล้วจับมือของกงหยู่หนิงและเย่สวนดึงพวกเธอวิ่งไปด้านหลัง

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม เขาไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงอีกแล้วโดยสิ้นเชิง

งูยักษ์มองดูคนจำนวนมากวิ่งหนีไปจากใต้จมูกของมันก็เกิดความโมโหขึ้นมาอย่างสมบูรณ์มันแหงนหน้าขึ้นแล้วคำรามดังลั่นท้องฟ้า หัวของงูยักษ์ส่ายไปรอบๆแล้วเปิดปากที่ดุร้ายออกกว้างและกัดไปที่ลู่เสี้ยงหยางที่กำลังจับหางของมันอีกครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางถอยไปข้างหลังอย่างรวดเร็ว ปากขนาดใหญ่ของมันเกือบจะฝังลงไปบนตัวของเขา

เมื่อโจมตีพลาด งูยักษ์ก็แหงนหน้าส่งเสียงร้องคำรามอีก หางที่เหมือนกับเสาเหล็กสะบัดไปทางลู่เสี้ยงหยาง

ตูม!

ลู่เสี้ยงหยางหลบไม่ทัน ลำตัวถูกหางของงูยักษ์ฟาดใส่

ในชั่วพริบตา พละกำลังอันมหาศาลได้ระเบิดใส่ตัวเขา มันสั่นสะเทือนร่างของเขาจนปลิวออกไป เป็นแรงผลักพุ่งไปกลางอากาศสี่หรือห้าเมตรแล้วท่อนแขนหนาก็ชนเข้ากับต้นไม้จนลำต้นนั้นหักกลางแล้วยอดของต้นไม้ก็หุบคว่ำลงมาเหมือนร่ม

ตูม！

ตัวของลู่เสี้ยงหยางตกลงสู่พื้นแล้วรู้สึกเจ็บแปลบไปทั้งตัว

เย็ดแม่ม พลังโจมตีของงูยักษ์ตัวนี้เป็นของจริง

ไม่แปลกเลยที่งูยักษ์จะสามารถรัดช้างให้ตายได้อย่างง่ายดาย

ฟ่อว!

โดยไม่รอให้ลู่เสี้ยงหยางได้พักหายใจ งูยักษ์ได้พุ่งทะยานใส่เขาอีกครั้ง

ปากกว้างแสนดุร้ายพุ่งลงมาจากท้องฟ้าแล้วห่อหุ้มหัวของเขาเอาไว้

สายตามองเห็นว่าหลบไม่ทันแล้ว ลู่เสี้ยงหยางทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้วจับกริชของเขาไว้แน่นแล้วแทงไปที่หัวของงูยักษ์

กริชแทงทะลุลงไปบนหัวของงูยักษ์ราวกับฟ้าผ่า กริชที่แหลมคมเฉือนผิวหนังบนหัวของงูยักษ์แล้วครึ่งหนึ่งของกริชก็ฝังลงไปในกะโหลกศีรษะ

ฟ่อว์!

งูยักษ์ส่งเสียงร้องออกมาอย่างดุร้าย แล้วใช้ประโยชน์จากหัวขนาดใหญ่ของมันดันเอาตัวของลู่เสี้ยงหยางปลิวออกไปด้านบน

ครั้งนี้ลู่เสี้ยงหยางถูกสั่นสะทือนจากการบาดเจ็บภายใน ในตอนที่กระแทกลงบนพื้นในปากจึงอาเจียนออกมาเป็นเลือดไม่หยุด

โชคยังดีที่เขาพกยาจำนวนมากติดตัวมาด้วย ในตอนนี้เขาคว้ายาฟื้นฟูวิญญาณและยาจู้หลิงออกมาแล้วยัดเข้าไปในปากของเขา

ยาฟื้นคืนวิญญาณคือยารักษาอาการบาดเจ็บภายใน เป็นยาแก้ปวด และยาจู้หลิงคือยาที่ทำให้สมรรถภาพทางร่างกายกลับคืนสู่จุดสูงสุดในชั่วพริบตา

ด้วยพรจากยาทั้งสองชนิดนี้ ลู่เสี้ยงหยางกระโดดขึ้นมาจากพื้น ทั้งตัวดูกระฉับกระเฉงและมีชีวิตชีวาอย่างเห็นได้ชัด

แต่งูยักษ์ที่ถูกมีดแทงเข้าไปที่ศีรษะนั้น ในเวลานี้มันอยู่ในอาการที่เดือดดาลอย่างสมบูรณ์ ดวงตาสีแดงแห่งการฆ่ามาทางลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง

เท้าทั้งสองข้างของลู่เสี้ยงหยางเหยียบลงบนพื้นเล็กน้อยแล้วร่างของเขากระโจนตัวขึ้นไปในอากาศบินไปอยู่ด้านบนหัวของงูยักษ์

ในเวลาต่อมา เมื่อตกอยู่หลังหางของงูยักษ์แล้ว เขายกริชขึ้นมาแล้วแทงลงไปที่หางอีกครั้ง

ฉึก ฉึก ฉึก!

ทุกครั้งที่กริชแทงลงไป ก็จะมีเลือดสดๆกระเซ็นออกมา

ฟ่อว!

ทันใดนั้นงูยักษ์ก็หันหัวไปทางลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง

ลู่เสี้ยงหยางเคยผ่านการต่อสู่ซึ่งๆหน้ากับงูยัก์มาแล้ว รู้ว่ามันมีพละกำลังมหาศาล ดังนั้นจึงไม่กล้าปะทะอย่างรุนแรงอีก

เขาซ่อนตัวอยู่ด้านข้าง แล้วใช้กริชแทงเข้าไปที่กลางลำตัวของงูยักษ์อย่างง่ายดายอีกครั้ง

เพราะเป็นเช่นนั้น การต่อสู่ของลู่เสี้ยงหยางกับงูยักษ์แสดงให้เห็นถึงการไล่ล่าอีกฝ่ายและซ่อนตัวเมื่ออีกฝ่ายโจมตี

ไกลออกไป

กลุ่มคนที่วิ่งหนีมาถึงระยะที่ปลอดภัยได้หยุดวิ่งลง แล้วพากันมองย้อนกลับไปดูการต่อสู้ระหว่างลู่เสี้ยงหยางและงูยักษ์

มองดูลู่เสี้ยงหยางต่อสู้กับงูยักษ์โดยไม่สามารถสลัดให้หลุดออกมาได้ด้วยกริชเพียงเล่มเดียว ในสายตาของหญิงสาวจำนวนไม่น้อยเริ่มมีลูกพีชเล็กๆ (รูปร่างเหมือนหัวใจ) โผล่ขึ้นมา

ในท้ายที่สุด เป็นลู่เสี้ยงหยางที่เป็นผู้ชายที่กล้าหาญที่สุด

เย่สวนทั้งประหลาดใจทั้งกังวล ผู้ชายของเธอเท่ห์ที่สุดเลย

ใบหน้าของหวังเสว่เต็มไปด้วยความลุ่มหลง เดิมทีเธอก็เป็นหญิงสาวที่มีอารมณ์รุนแรง คนที่ตัวเองชื่นชมย่อมเป็นคนที่มีลักษณะไม่ธรรมดา

ใบหน้าที่เย็นชาของกงหยู่หนิงมีรอยยิ้มที่ไม่ค่อยจะปรากฏให้เห็นบ่อยนัก เธออยากจะรู้จักผู้ชายให้ลึกซึ้งมากยิ่งขึ้น

แต่ซุนยีเฉินที่วิ่งหนีเป็นคนแรกนั้นเกิดความเศร้าหมอง แม่งเอ๊ย คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีงูยักษ์ของจริงโผล่ออกมา ทำให้ที่เขาเสแสร้งถูกเปิดโปงเสียแล้ว

แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าหวังเสว่จะยกโทษให้เขาหรือเปล่า