หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 315 ความห้าวหาญที่แท้จริง

บทที่ 315 ความห้าวหาญที่แท้จริง

ฉินหยุนเฟยตกใจกับการกระทำของลู่เสี้ยงหยางจริง ๆ แต่เขาสงบได้อย่างรวดเร็ว

ไม่ว่ายังไง ลู่เสี้ยงหยางก็เป็นขยะที่เกาะผู้หญิงกินอยู่แล้ว จะเทียบกับคุณชายตระกูลฉินอย่างเขาได้ไง ?

เขาทายว่า เงินในมือของลู่เสี้ยงหยาง ขโมยมาจากเมียจริง ๆ ไม่เชื่อว่าเขาจะสามารถสู้กับตนได้

ร้องฮึในจมูก แล้วพูดว่า :"ในเมื่อขยะอย่างนายยังลงทุนสองแสนได้ งั้นผมลงทุนสามแสน"

พูดไปเขาก็โอนเงินสามแสนไปยังบัญชีบริษัทของเซียวกวางฮุย

พอโอนเสร็จ เขาก็ยิ้มอย่างท้าทายกับลู่เสี้ยงหยาง อยากรู้ว่าหมอนี้จะทำอะไรได้อีก

และสิ่งที่เกินความคาดหมายของเขาก็คือ ลู่เสี้ยงหยางไม่พูดอะไร โอนไปอีกสองแสน บวกกับสองแสนเมื่อกี้ ก็คือสี่แสน

เซียวกวางฮุยเหงื่อตกเล็กน้อย แล้วพูดว่า:"ลู่เสี้ยงหยางลงทุนไปสี่แสน"

เยสเข้ !

ฉินหยุนเฟยตกใจ ตาแดง แต่ก็บวกเพิ่มไปสองแสน ทั้งหมดก็ห้าแสน มากกว่าลู่เสี้ยงหยางหนึ่งแสน

สีหน้าลู่เสี้ยงหยางเรียบนิ่ง บวกเพิ่มอีกสองแสน ทั้งหมดหกแสน

ฉินหยุนเฟยเครียดจนจะอ้วกเป็นเลือด ตอนนี้ในมือเขามี80กว่าล้าน แต่วันนี้ ลงทุนไปห้าแสนทีเดียว สามแสนที่เหลือเป็นเงินค่าขนม สำหรับเขาแล้ว ขัดสนเหมือนกัน

อีกอย่าง ครั้งก่อนตอนที่พ่อของเขาให้มาหนึ่งร้อยล้าน ก็บอกกับเขาแล้วว่า ช่วงนี้อย่าไปขอเงินพ่อ ไม่งั้นก็จะตีขาของเขาหัก

ดังนั้น ช่วงนี้ เขาก็ไม่กล้าขอเงินที่บ้านจริง ๆ

แต่ว่าตนลงทุนไปแล้วห้าแสน ก็เลยไม่สนใจเงินที่เหลือเพียงน้อยนิดนั้น สิ่งที่เขาอยากได้คือเหยียบลู่เสี้ยงหยางลงไป รักษาสถานะที่เป็นพี่ใหญ่ของตนเองในห้อง

คิดถึงนี้ ฉินหยุนเฟยกัดฟัน บวกเพิ่มไปอีกสองแสน ทั้งหมดเป็นเจ็ดแสน

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกจำมาก ฉินหยุนเฟยหมอนี้ชอบอวดมาก ๆ แต่ว่าท่าทางของเขาก็ดูออกแล้ว แต่ละครั้งที่เขาเพิ่มเงิน มันเหมือนกับว่าจะฆ่าเขาเลย

ชอบครั้งสุดท้ายนี้เป็นพิเศษ ตอนที่บวกเพิ่มอีกสองแสน ตัวเขาสั่น ตาแดงเป็นพิเศษ

นี่ก็เหมือนกับว่า มีคนแย่งเมียของเขาไปต่อหน้าทุกคน

ฮ่าฮ่าฮ่า ในมือหน้านี้ไม่ได้มีเงินมากอะไรแน่นอน

ลู่เสี้ยงหยางตัดสินใจ ให้มันครบเต็มจำนวนเลย บวกเพิ่มไปสี่แสน บวกกับก่อนหน้านี้ ทั้งหมดก็หนึ่งร้อยล้าน

เพล้ง !

ทันใดนั้น มือถือที่เซียวกวางฮุยเก็บขึ้นมาเมื่อกี้ หล่นลงพื้นอีกครั้ง

แม้ว่าตระกูลเซียวพวกเขาจะทำค้าขาย ในมือก็มีเงินเล็กน้อย แค่นั้นก็ใช่ว่าจะลงทุนหนึ่งร้อยล้านได้ง่าย ๆ

และสิ่งที่น่ากลัวมากก็คือ ลู่เสี้ยงหยางลงทุนไปหนึ่งร้อยล้าน ทำเหมือนกับว่ามันง่ายเหมือนกับกินข้าว

นาทีถัดไป เซียวกวางฮุยหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้ง วิ่งมาหาลู่เสี้ยงหยาง ก้มหัวพูดว่า:"ขอขอบคุณคุณลู่ที่ลงทุนให้กับร้านอาหารของผม หนึ่งร้อยล้านที่คุณลงทุน ตามคุณค่าของร้านอาหารเรา คุณจะมีหุ้นส่วน49% อนาคตก็คือหุ้นส่วนหลักคนที่สองของร้านเรา"

พูดจบ

ทุกคนในนี้แทบจะเป็นหุ่น มีคำพูดดังก้องในใจของพวกเขา

ลู่เสี้ยงหยางลงทุนให้ร้านอาหารหนึ่งร้อยล้าน ? !

เยสเข้ ! เวอร์ไปรึเปล่า ? !

สามารถลงทุนไปหนึ่งร้อยล้านได้ง่าย ๆ ในมือมีเงินเท่าไหร่กันเนี่ย ?

ไม่สิ เดี๋ยว เขาก็แค่คนที่ชอบเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ ? ทำไมในมือถึงมีเงินมากขนาดนี้ได้ ?

"เชี่ย บ้าไปแล้วจริง ๆ "กล้ามเนื้อบนหน้าของฉินหยุนเฟยบิดเบี้ยว เหงื่อออกท่วมตัว

ดูเหมือนว่าวันนี้คิดจะเหยียบลู่เสี้ยงหยางให้จม คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว เงินในมือทั้งหมดของเขา มีแค่80ล้าน ถึงจะเอาออกไปหมด นั้นก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย

ถ้าโทรขอเงินที่บ้านอีกครั้ง ที่บ้านคงต้องไล่เขาออกจากตระกูลด้วยความโมโหแน่นอน

หวังเจี้ยนตกใจจนเกือบจะฉี่แตก นึกไม่ถึงเลยว่า ลูกเขยเข้าบ้านที่ถูกโจมตีในห้องมาโดยตลอด จะเป็นคนใหญ่โตที่ซ่อนไว้ ลงทุนไปหนึ่งร้อยล้านหน้าก็ไม่เปลี่ยน

ไป๋หมิ่นหมิ่นวุ่นวายในมาก เมื่อก่อนที่เขาหลงฉินหยุนเฟย ให้เขาเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวของตน นั้นก็เพราะฉินหยุนเฟยมีเงิน เป็นคุณชายของตระกูลใหญ่ ถ้าอยู่กับเขาชีวิตต้องดีแน่

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า ลู่เสี้ยงหยางจะมีเงินมากกว่าฉินหยุนเฟย เหมาะสมกับเธอมากกว่า

ตอนนี้เธอกำลังคิดอยู่ จะให้ลู่เสี้ยงหยางเป็นเป้าหมายในการติดตามของตนอีกครั้งดีมั้ย

ถึงแม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะเป็นคนที่มีเมียแล้ว แต่ว่าเธอไม่สนใจที่จะเป็นเมียน้อย ขอแค่ลู่เสี้ยงหยางให้เงินเธอใช้ ยังไงก็ได้

"นี่…นี่…นี่มันเป็นเรื่องจริงเหรอ?"ชิวกู้ส่วยเบิกตากว้างนิ้วสวยกุมปากอวบอิ่มไว้ มองลู่เสี้ยงหยางอึ้ง ๆ ในสมองว่างเปล่า ก่อนหน้านี้สิ่งที่เธอมีต่อลู่เสี้ยงหยาง นั้นมีแต่ความเกลียดและความรังเกียจมาก ๆ ดังนั้นตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางทำให้ตกคนตะลึงมาก และเธอมีความตกใจมากที่สุด

ดังนั้น เทียบกับคนที่มาตามจีบเธอช่วงนี้กับลู่เสี้ยงหยางแล้ว ดูเหมือนจะรู้สึกต่ำต้อยมาก

เซียวมู่ไป๋ จางสู้พวกเขาแทบอยากจะควักลูกตาออกมา เยสเข้นี่คือคนที่เกาะผู้หญิงคนที่ทุกคนว่าเหรอ?

อีกอย่างถ้าถอยมาหนึ่งหมื่นก้าว ถึงแม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะเกาะผู้หญิงกินจริง ๆ สามารถกินได้ถึงระดับนี้ นั้นมันก็เท่ากับว่าสำเร็จมากแล้ว

ในเวลาเดียวกัน ลู่เสี้ยงหยางมองข้าง ๆ เซียวกวางฮุยที่ทั้งก้มหัวให้เขา ทั้งบอกว่าหุ้นส่วน สีหน้านิ่งเฉย พยักหน้าแล้วพูดว่า:"เองของหุ้นส่วน ประธานเซียวว่ายังไงก็อย่างนั้นแหละ"

เซียวกวางฮุยพยักหน้ารัว ๆ ในใจรู้สึกตกใจมาก เขาสามารถสัมผัสถึงกลิ่นอายความหยิ่งของลู่เสี้ยงหยางนั้นไม่ได้เสแสร้งทำออกมา

เหมือนว่าจะมีมาแต่เกิด

นี่ก็พูดได้ว่า ลู่เสี้ยงหยางไม่ก็มีพื้นหลังที่น่าตกใจ ไม่งั้นมีความสามารถในตัวเก่งมาก ๆ

คิดแบบนี้ เซียวกวางฮุยมีเหงื่อตกที่หน้าผากเต็มไปหมด ก่อนหน้านี้เขาตาบอดเอง ถึงได้ตัดสินใจลู่เสี้ยงหยางผิด ๆ คิดว่าความห้าวหาญแบบนี้ของเขาแสร้งทำออกมา

ดูเหมือนว่า ลู่เสี้ยงหยางถึงเป็นเป้าหมายหลักที่อนาคตลูกชายของตนต้องทำความรู้จักไว้

"หืม?หมอนี้น่าสนใจจริง ๆ เมื่อก่อนฉันดูไม่ออกเลย เขานี่มันเป็นหมาป่าหุ้มหนังแกะ "กงหยู่หนิงที่อยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วเบา ๆ จู่ ๆ เธอก็มีความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นในใจ ต่อลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจสายตาของทุกคนว่ามองเขายังไง ตอนนี้ได้มองฉินหยุนเฟย หัวเราะแล้วพูดว่า:"ผมให้โอกาสนาย เพิ่มการลงทุนต่อไป"

"…"ฉินหยุนเฟย อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน สีหน้าดูแย่อย่างกับกินขี้หมาเข้าไป

เชี่ย ในมือตัวเองมีแค่80ล้าน จะบวกเพิ่มยังไง ? ถึงจะบวกเพิ่มเข้าไปทั้งหมด ก็สู้ลู่เสี้ยงหยางหมอนั้นไม่ได้

"ฮึ ถือว่านายเก่ง"ฉินหยุนเฟยแทบจะกัดฟัน พูดออกมาทีละคำ

ได้ยินคำนี้ ทุกคนก็รู้แล้ว ฉินหยุนเฟยสู้ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ ก็ยอมแพ้แล้ว

รอยยิ้มบนหน้าลู่เสี้ยงหยางเพิ่มมากขึ้น พูดอย่างโหดร้ายว่า:"ถ้าอย่างนั้น นายอย่าหาว่าผมไม่ได้ให้โอกาสนาย นายไม่ไหวเอง แพ้แล้วจริง ๆ ตอนนี้คุกเข่าลง แล้วลอดใต้หว่างขาผมไปสิ จากนั้นก็เรียกผมว่าปู่ด้วย"

ประโยคนี้พูดออกมา ทำให้ทุกคน มองไปทางฉินหยุนเฟยทั้งหมด สีหน้าเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยและความล้อเลียน