หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 314 เผลอลงทุนไปสองแสน

บทที่ 314 เผลอลงทุนไปสองแสน

ฉินหยุนเฟยโกรธจนจะระเบิด จู่ ๆ ก็ลุกขึ้นจากที่นั่ง จ้องลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า:"ไอ้หนู นายอย่าได้คืบจะเอาศอก"

วันนี้ไม่ว่ายังไง ตนก็ไม่มีทางก้มหัวให้ขยะอย่างลู่เสี้ยงหยางแน่นอน ไม่งั้นล่ะก็ อนาคตตนเองก็อย่าคิดจะเป็นหัวหน้าห้องของห้องอีก

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มแล้วพูดว่า :"หรือว่านายอยากกลับคำ หรือว่า นายมันก็เป็นแค่คนที่พูดแล้วไม่รักษาคำพูด?"

พอประโยคนี้พูดออกมา สายตาของทุกคนก็ตกที่ฉินหยุนเฟย มีหลายคนไม่ชอบใจแล้ว

ก่อนหน้านี้พวกเขาคิดว่า ฉินหยุนเฟยเป็นลูกผู้ชายที่แท้จริง พูดอะไรทำอะไรก็กล้าพูดกล้าทำ แต่ไม่นึกเลยว่า พอเกิดเรื่องแล้วจริง ๆ ก็กลับคำยอมแพ้

ดูเหมือนนี่ไม่ใช่ท่าทีของหัวหน้าห้อง ที่พวกเขาคิดไว้

กงหยู่หนิงร้องฮึในจมูก จู่ ๆ ก็พูดขึ้นมา:"คุณชายฉิน ยังไงนายก็เป็นลูกผู้ชาย อย่ากลับคำตนเองล่ะ เสียชื่อเสียงของตนเองในห้องอีก"

สิ่งที่เธอเกลียดที่สุดในชีวิตก็คือคนเจ้าเล่ห์ที่พูดอย่างทำอย่าง ดังนั้นตอนนี้เธอถึงออกมาพูดอย่างยุติธรรมในชั้นมีคนตามจีบกงหยู่หนิงไม่น้อย ตอนนี้พวกที่ตามจีบเธอได้ยินสิ่งที่เธอพูด ก็ตามใจเธอทั้งหมด

"นั้นสิ คุณกงพูดถูก คุณชายฉิน ผมว่านายทำตามที่ตนเองสัญญาไว้เถอะ"

"ฮ่าฮ่า คุณชายฉิน พวกเราจะคอยดูว่านายสามารถทำตามที่พูดได้รึเปล่า"

"นั้นสิ มีแต่คนที่มีคุณธรรมสูงส่ง ถึงจะมีสิทธิ์เป็นหัวหน้าห้องของห้องเรา"

เยสเข้ !

เห็นฉากนี้ ฉินหยุนเฟยรู้สึกท้อแท้เล็กน้อย ก่อนหน้านี้เขาใช้หกแสนกว่า เลี้ยงเพื่อนทั้งห้องไปกินข้าวที่ร้านอาหารรอยเอิลเบอร์หนึ่ง ก็เพื่อที่จะสนิทกับทุกคน สร้างภาพลักษณ์ที่สูงของตนเอง จะได้เป็นหัวหน้าที่ดีต่อไป

แต่ถ้าวันนี้กลับคำแล้วจริง ๆ ไม่รักษาคำพูด ถ้างั้นความพยายามก่อนหน้านี้ทั้งหมดก็จะสูญเปล่า

แต่ให้เขาลอดหว่างขาของไอ้ขยะคนนี้ แล้วเรียกอีกฝ่ายว่าปู่อีก มันทรมานกว่าฆ่าเขาจริง ๆ

แม่งเอ้ย ต้องทำไงเนี่ย?ฉันจะทำยังไงดี?

ฉินหยุนเฟยเครียดมาก หันหน้าไปมองหวังเจี้ยน ดูว่าหมอนี้จะมีวิธีอื่นรึเปล่า

หวังเจี้ยนก็อึดอัดมาก เห็นว่าฉินหยุนเฟยกลายเป็นเป้าหมายของทุกคนอย่างรวดเร็ว เขาไม่กล้ายืนออกมา สู้กับเพื่อนทั้งห้องกับฉินหยุนเฟยแน่นอน

พอขำเสร็จ เขาก็พูดอย่างอึดอัดว่า:"พี่หยุนเฟย พนันแพ้แล้วไม่เท่าไหร่ ขอแค่ทำตามที่ตนเองสัญญาไว้ นั้นก็คือลูกผู้ชาย"

……เยสแม่ง ! ลูกผู้ชายเหี้ยไรล่ะ ลูกผู้ชายสามารถลอดหว่างขาคนอื่น แล้วเรียกคนอื่นว่าปู่เหรอ ?

ฉินหยุนเฟยเกือบจะลงมือตบหวังเจี้ยน เชี่ย เป็นขยะที่มือไม่พายเอาเท้าราน้ำจริง ๆ คนแบบนี้ อนาคตห้ามเป็นคนติดตามของตนเองเด็ดขาด

ไป๋หมิ่นหมิ่นก็จิตใจพะว้าพะวัง รู้สึกใจร้อนมาก หัวสมองหมุนอย่างรวดเร็วต้องหาวิธี

หลังจากนั้น จู่ ๆ เธอก็ตบขา มองฉินหยุนเฟยแล้วพูดว่า:"พี่หยุนเฟย ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางก็แค่ให้วัตถุโบราณที่มีราคาห้าแสนเองไม่ใช่เหรอ?นี่มันมีอะไรน่าอวด ซองที่นายให้เมื่อกี้ ก็แค่เรียกน้ำย่อย ซองข้างหลังนายยังไม่ได้ให้เลย"

ฮ่าฮ่า ในเมื่อซองหนึ่งแสนหยวนสู้วัตถุโบราณของลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ งั้นก็ให้ซองใหญ่ ๆ อีก แบบนี้ก็สู้ลู่เสี้ยงหยางได้แล้วนี่ ไม่เชื่อว่าลู่เสี้ยงหยางยังสามารถหาวัตถุโบราณในนี้ออกมาได้อีก

ฉินยุนเฟยตาเป็นประกายทันที นั้นสิ ง่ายขนาดนี้ ทำไมตัวเองถึงนึกไม่ออก?

ฮ่าฮ่าฮ่า ก่อนหน้านี้ตนเองไปกินข้าวที่ร้านอาหาร เงินไม่พอ เลยไปขอหนึ่งร้อยล้านจากพ่อมา ตอนนี้ในมือยังมีแปดแสนกว่า แค่เศษ ก็สู้วัตถุโบราณห้าแสนของลู่เสี้ยงหยางได้แล้ว

พอคิดได้ ก็มีรอยยิ้มที่มีชีวิตชีวาร่าเริงกลับมาบนหน้าฉินหยุนเฟย มองลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า:"ไอ้หนู วันนี้ข้าจะต้องให้นายลอดหว่างขากูไปให้ได้ แล้วเรียกกูว่าปู่"

พูดจบ เขาก็ยิ้มให้กับเซียวกวางฮุยแล้วพูดว่า:"ลุงเซียว ต่อไปผมยังมีของน้ำใจจะให้ลุงอีก"

พอพูดจบ เขาก็ชะงัก มองลู่เสี้ยงหยางอย่างท้าทายแล้วพูดว่า:"ต่อไป ผมเตรียมลงทุน10ล้าน ลงทุนร้านที่ลุงเซียวเปิด ก็ถือว่าเป็นของขวัญที่ผมให้ลุงเซียว"

ประโยคนี้ฟังแล้วไม่ค่อยสบอารมณ์ แต่ก็ไม่มีอะไรจะว่าได้ ร้านอาหารเพิ่งเปิด หาคนลงทุนยากมาก ฉินหยุนเฟยลงทุน10ล้านในตอนนี้ กลับมีความกล้าหาญมาก

ว้าว !

ที่นี่แตกตื่นกันหมดทันที ฉินหยุนเฟยลงทุนหนึ่งแสนให้กับร้านอาหาร ดูแมนมากจริง ๆ

ทันใดนั้น คนที่เมื่อกี้ยังรู้สึกไม่ค่อยพอใจฉินหยุนเฟย ก็ชื่นชมเขาเรื่อย ๆ

ลู่เสี้ยงหยางลูกเขยเข้าบ้านโชคดี ไปเจอวัตถุโบราณหนึ่งชิ้น ก็อยากสู้กับฉินหยุนเฟย คิดง่ายไปจริง ๆ

ในขณะเดียวกัน มีหลายคนเหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้มแล้วมองไปทางลู่เสี้ยงหยาง อยากรู้ว่าต่อลู่เสี้ยงหยางจะแก้ยังไง ครั้งนี้ฉินหยุนเฟยออกไพ่ดี

จางสู้พวกเขาเหงื่อตกแทนลู่เสี้ยงหยาง ลู่เสี้ยงหยางไหวมั้ย? คนเขาลงทุนไปหนึ่งแสนเลยนะ

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ใส่ใจเลย พูดนิ่ง ๆ :"ผมเชื่อในฝีมือการค้าขายของลุงเซียว ลงทุนให้เขา คงจะต้องได้กำไรและไม่ขาดทุนแน่นอน งั้นเอางี้ ผมลงทุนให้สองแสน"

หา ?

สองแสน?

ทุกคนสงสัยว่าตัวเองฟังผิดกันหมด แต่ละคนจ้องหน้ากัน ตาโตจ้องตาเล็ก

ชาที่ฉินหยุนเฟยเพิ่งดื่มเข้าไป พ่นออกมาทันที พ่นไปที่หน้าของหวังเจี้ยนทันที ทำให้เขาดูแย่มาก

"ฮ่าฮ่าฮ่า !" ฉินหยุนเฟยเหมือนจะได้ยินเรื่องที่ตลกมาก หัวเราะฮ่าฮ่าออกมา :"ขยะก็คือขยะ คิดว่าสองแสนคือ200หยวนจริง ๆ รึไง นายนับเลขไม่เป็นเหรอ รู้รึเปล่าสองแสนมี0กี่ตัว?เยสแม่ง ไอ้โง่ คิดว่าใช้ปากพูดก็พอเหรอ ถ้าแน่จริงนายโอนเงินสองแสนไปยังบัญชีของลุงเซียวสิ"

มีหลายคนได้สติกลับมาในความตะลึง ส่ายหัว คิดว่าลู่เสี้ยงหยางกำลังอวดอยู่

ลงทุนสองแสน?คิดว่าภรรยาของตัวเองเป็นมหาเศรษฐีรึไง?

สีหน้าลู่เสี้ยงหยางเรียบนิ่ง อ้าปากถามเลขบัญชีบริษัทของเซียวกวางฮุย

เซียงกวางฮุยยังคงดูลู่เสี้ยงหยางไม่ออก ก็ไม่กล้าโจมตีเขา เลยบอกบัญชีบริษัทออกไปเลย

ลู่เสี้ยงหยางเอามือถือออกมาโอนเงิน

ฉินหยุนเฟยขำจนหายใจไม่ทัน แล้วพูดว่า:"ไอ้หนู นายแสดงเก่งจริง นายใช้นิ้วนับเลขดู ข้างหลังสองแสนมี0กี่ตัวค่อยโอน ถ้าโอน200หยวนไป มันคงจะน่าอายมาก ๆ ฮ่าฮ่าฮ่า ตลกมากเลย"

ติ้ง

และในตอนนั้นเอง เซียวกวางฮุยก็ได้รับข้อความหนึ่งข้อความ

บัญชีของบริษัทผูกกับเบอร์มือถือเขา ดังนั้นถ้ามีเงินเข้าออกบัญชี ก็จะมีการแจ้งเตือนจากข้อความ

เชี่ย นี่มันเรื่องจริงเหรอ?เซียวกวางฮุยตกใจมาก หรือว่าลู่เสี้ยงหยางลงทุนให้เขาสองแสนจริง ๆ ?

ยื่นมือไปล้วงมือถืออย่างร้อนรน

เห็นการกระทำของเซียวกวางฮุย มีหลายคนกลัวมาก แต่ก็คิดได้ทันที อาจจะเป็นความบังเอิญ

จากนั้น เซียวกวางฮุยก็ล้วงมือถือออกมา เปิดข้อความ

เยสแม่ง !

มือถือแจ้งเตือนจริง ๆ มีเงินเข้าสองแสนในบัญชีบริษัทของเขา

เพล้ง !

มือถือหล่นจากมือเขาทันที ตกลงบนพื้น

"พระเจ้า นี่มันเรื่องจริง เรื่องจริงจริงด้วย ลู่เสี้ยงหยางโอนเงินสองแสนมาจริง ๆ ! " เซียวกวางฮุยร้องอย่างตกใจ

อะไรนะ ?

จริงเหรอ ?

ตูมตูมตูม !

มีหลายคนตกจากเก้าอี้ ล้มลงพื้นอย่างแรง

อุบ…

ฉินหยุนเฟยเกือบจะตกใจอ้วกเป็นเลือด เยสเข้ นี่มันเป็นไปได้ไง