หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 292 มาไม่ถูกเวลา

บทที่ 292 มาไม่ถูกเวลา

68 ล้านไม่ใช่จำนวนเล็กน้อยเลย ดังนั้นหลายคนจึงไม่เต็มใจที่จะออกหน้าจ่ายเงินในตอนนี้

ถ้าจ่ายเงินไปแล้ว คนที่จะได้หน้าก็คือฉินหยุนเฟย ส่วนตัวเองก็จะกลายเป็นแพะรับบาปไป

จูหยู่เจินครูประจำชั้นรู้สึกลำบากใจ ในบัตรของเธอก็ไม่มีเงินมากพอเธอจึงแนะนำว่า “ฉันแนะนำให้ทุกคนช่วยกันจ่ายเงินในคืนนี้ก็แล้วกัน”

แม้ว่าจะไม่ค่อยพอใจ แต่ครูพูดออกมาแล้ว ทุกคนก็ต้องยอมรับ

หากนำจำนวน 68 ล้านออกมาเฉลี่ย แต่ละคนจะต้องจ่ายถึงหนึ่งล้านกว่า

เมื่อเห็นใบหน้านิ่วคิ้วขมวดของทุกคนลู่เสี้ยงหยางก็ยืนขึ้นพลางกล่าวว่า “เอาล่ะ อาหารมื้อนี้ให้ผมเลี้ยงแล้วกัน”

ในฐานะมาดามใหญ่แห่งตระกูลเก่าแก่ที่มีชื่อเสียงของเมืองหลวง 68 ล้านเป็นแค่เศษเงินเท่านั้น

เมื่อได้ยินแบบนี้หลายคนก็แอบยินดีอยู่ในใจ ฮ่าๆ พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยแล้ว

ฉินหยุนเฟยที่แกล้งทำเป็นเมาก็ตื่นเต้นจนแทบจะกระโดด เจ้าหวังเจี้ยนนี่ฉลาดจริงๆ เรื่องราวต่างๆ เป็นไปตามแผนการของเขา

คืนนี้ลู่เสี้ยงหยางได้จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว พรุ่งนี้เธอค่อยจ่ายเงินคืนให้ลู่เสี้ยงหยางและถือโอกาสแอด WeChat ของเธอ ฮ่าๆ บางทีเขาอาจจะได้หอบสาวสวยคนนี้กลับบ้านด้วย

ในเวลานี้ลู่เสี้ยงหยางได้เดินมาถึงเคาน์เตอร์พลางหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋า แต่ทันใดนั้นเขาก็พบว่ากระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือได้หายไปแล้ว

ทันใดนั้นลู่เสี้ยงหยางก็พูดด้วยสีหน้าที่เย็นชา “กระเป๋าสตางค์และของผมถูกขโมยไป”

อะไรนะ?

ให้ตายเถอะ! กระเป๋าสตางค์และมือถือถูกขโมยไป?!

ฉินหยุนเฟยแทบจะกระอักเลือดออกมา พูดแบบนี้แสดงว่าเขาต้องหาทางจ่ายค่าอาหารในคืนนี้ด้วยตัวเอง

ในอีกด้านหนึ่งลู่เสี้ยงหยางแทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่ เมื่อครู่เขาเพิ่งให้พนักงานบริการเอากระเป๋าสตางค์และมือถือของกงหยู่หนิงออกไปไม่ให้เธอจ่ายเงินเพื่อให้ฉินหยุนเฟยขายหน้า

ใครบางคนในกลุ่มถอนหายใจแล้วพูดขึ้นว่า “ดูท่าคงจะต้องใช้วิธีที่ครูบอก พวกเรามาช่วยกันจ่ายเถอะ”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มเยาะ “น่าขันจริงๆ ก่อนมาที่นี่ฉินหยุนเฟยคุยโม้ว่าจะเลี้ยงข้าวพวกเรา แต่สุดท้ายก็ต้องให้พวกเราออกเงิน เขาไม่มีความจริงใจเลยแม้แต่นิดเดียว”

ถ้าเป็นเมื่อก่อนการที่ลู่เสี้ยงหยางกล้าพูดแบบนี้เขาจะต้องตกเป็นเป้าให้คนทั่วไปโจมตีอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้ไม่มีใครพูดอะไรเลย แสดงว่าพวกเขายอมรับในคำพูดของลู่เสี้ยงหยางแล้ว

ก็ใช่น่ะสิ เจ้าโง่ฉินหยุนเฟยนั้นไม่มีความน่าเชื่อถือเลย รับปากดิบดีว่าจะเลี้ยงข้าวทุกคน แต่ตอนนี้ดันมาเมาได้เสียนี่ ไม่รู้ว่าเมาจริงหรือเสแสร้ง

หวังเจี้ยนต้องการเหน็บแนมลู่เสี้ยงหยาง แต่เมื่อเห็นทุกคนไม่พูดอะไรเขาก็ไม่กล้าเอ่ยปาก

เย็ดแม่ง

เมื่อฉินหยุนเฟยได้ยินคำพูดของลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกอยากตายขึ้นมา ดูเหมือนว่าเขาจะเสแสร้งต่อไปไม่ได้แล้ว ไม่เช่นนั้นตนเองจะกลายเป็นศัตรูของคนทั้งชั้นเรียน

เขาสะบัดมือหวังเจี้ยนออกแล้ววิ่งไปแกล้งอาเจียนในถังขยะที่อยู่ด้านนอกก่อนจะเดินกลับเข้ามา

เขาแสร้งถามด้วยความแปลกใจ “เอ๊ะ? ทำไมทุกคนมาอยู่ที่นี่กันหมดล่ะ กินเสร็จแล้วเหรอ?”

ฮ่าๆ ลู่เสี้ยงหยางแอบหัวเราะในใจ ฝีมือการแสดงของเจ้าหมอคนนี้ดีจริงๆ

จูหยู่เจินพยักหน้าพลางกล่าวว่า “ฉินหยุนเฟย ทุกคนกินใกล้เสร็จเกือบหมดแล้ว พวกเราต้องไปแล้ว”

ฉินหยุนเฟยเกาหัวอย่างกลืนไม่เข้าคายไม่ออกพร้อมกับพูดว่า “โอเค งั้นผมไปจ่ายเงินแล้วกัน”

เขาจำใจเดินไปที่เคาน์เตอร์แล้วถามราคาทั้งๆ ที่รู้คำตอบอยู่แล้ว

เมื่อได้ยินว่า 68 ล้าน เขาก็แสร้งทำเป็นสงบนิ่งแล้วพูดกับเพื่อนร่วมชั้นที่อยู่รอบๆ ว่า “บัตรของผมมีเงินไม่พอ แต่ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจะให้พ่อโอนมาให้”

แม้ว่าจะรู้สึกขายหน้า แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอความช่วยเหลือจากครอบครัว

เขาโทรหาพ่อเป็นคนแรกแล้วบอกว่า “พ่อ ตอนนี้ช่วยโอนค่าขนมให้ผมสักร้อยล้านสิ เดี๋ยวผมต้องใช้”

อะไรนะ? ค่าขนมหนึ่งร้อยล้าน?

หลายคนต้องตกตะลึงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ อะไรคือค่าขนมหนึ่งร้อยล้าน? สงสัยครอบครัวของฉินหยุนเฟยจะร่ำรวยจริงๆ หลายคนมองเขาด้วยความอิจฉาจนแทบทนไม่ได้

ไป๋หมิ่นหมิ่นถึงกับสาบานว่าเธอจะต้องตามจีบทายาทเศรษฐีอย่างฉินหยุนเฟยให้ได้

ในขณะเดียวกันฉินจงเทียนที่อยู่ปลายสายแทบจะพ่นชาในปากออกมาเมื่อได้ยินสิ่งที่ฉินหยุนเฟยพูด

ตระกูลฉินของเขาในฐานะที่เป็นตระกูลใหญ่อันดับต้นๆ ในไห่ตงก็ไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน แต่ฉินหยุนเฟยลูกเศรษฐีผู้เอาแต่เสวยสุขไม่ทำงานทำการคนนี้ผลาญเงินทองมากมายเกินไปแล้ว

เขาเพิ่งได้เงินหนึ่งร้อยล้านจากครอบครัวที่ไห่ตงก่อนจะมายังเมืองปินเหอ เพียงไม่กี่วันเท่านั้นก็เอ่ยปากขออีกหนึ่งร้อยล้าน

“ให้ตายเถอะ! ฉินหยุนเฟย นี่แกเบื่อโลกแล้วเหรอ? คิดว่าเงินของครอบครัวเรามีลมพัดมาให้หรือไง? อ้าปากก็จะเอาหนึ่งร้อยล้าน ทำไมไม่ขึ้นสวรรค์ไปเลยล่ะ กลับมาบ้านพ่อจะตีแกให้ขาหักทั้งสองข้างเลย” ฉินจงเทียนตะคอกใส่

เมื่อได้ยินเสียงดุด่าอย่างโกรธเกรี้ยว ฉินหยุนเฟยก็เหงื่อออกท่วมตัว แต่ก็ไม่สามารถบอกให้เพื่อนักเรียนเหล่านี้รู้ได้ว่าพ่อกำลังสั่งสอนตน ไม่งั้นคงเสียหน้าแย่ เขาจึงแสร้งทำเป็นพูดอวดเบ่ง “อะไรนะ? พ่อ พ่อจะให้ผมพันล้าน ช่างเถอะๆ พันล้านใช้ไม่ไหวหรอก ให้ผมร้อยล้านก็พอแล้ว”

ฉินจงเทียนโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง พูดไปด่าไป “ฉินหยุนเฟย นี่แกกล้ามาขอเงินถึงพันล้าน ถ้าแกมีความสามารถได้สักครึ่งหนึ่งของพี่ใหญ่ของแก อย่าว่าแต่พันล้านเลย หมื่นล้านฉันก็ให้แกได้ ฮึ ไม่เอาไหนจริงๆ ตระกูลฉินของเราต้องอับอายขายขี้หน้าเพราะแก”

ฉินหยุนเฟยถูกด่าจนขวัญหนีดีฝ่อ แต่ก็ยังพูดด้วยรอยยิ้ม “อะไรนะ? พ่อ พ่อเป็นห่วงว่าร้อยล้านจะไม่พอใช้ ไม่ต้องเป็นห่วง พอใช้ พอใช้ครับ”

“…” ฉินจงเทียนที่อยู่ปลายสายโกรธมากจนพูดอะไรไม่ออก เขาคิดว่าไอ้ลูกไม่เอาถ่านคนนี้ต้องไปอวดเบ่งกับใครต่อใครอีกแล้ว

เขาแทบจะคำรามพูดว่า “วันนี้พ่อให้แกได้หนึ่งร้อยล้าน แต่ห้ามโทรหาฉันอีกภายในหนึ่งเดือน ไม่งั้นพ่อจะไล่แกออกจากตระกูล ปล่อยให้แกใช้ชีวิตตามยถากรรม”

ปัง!

พูดจบฉินจงเทียนก็ตัดสายโทรศัพท์

ส่วนฉินหยุนเฟยที่อยู่ทางนี้ยังคงเล่นละครอยู่ “เอาล่ะๆ คำนี้พ่อเคยบอกผมหลายหนแล้ว ผมมีปณิธาน จะไม่กลับบ้านเพื่อรับมรดกจากตระกูลเด็ดขาด พ่อไม่ต้องเป็นห่วง ทรัพย์สินนับแสนล้านผมใช้เวลาไม่กี่ปีก็หามาคืนพ่อได้”

ซี้ด!

พอได้ยินแบบนี้หลายคนก็แทบจะคุกเข่าให้ฉินหยุนเฟย นี่มันอะไรกันวะเนี่ย เขาไม่ต้องการรับมรดกทรัพย์สมบัตินับแสนล้าน ช่างมีปณิธานอย่างแรงกล้าจริงๆ

แต่ครอบครัวของฉินหยุนเฟยจะร่ำรวยเกินไปหน่อยแล้ว

ดูท่าทางวันหลังจะต้องสานสัมพันธ์กับเขาให้ดีเพื่อประจบสอพลอเขา

ลู่เสี้ยงหยางที่อยู่อีกด้านหนึ่งส่ายหน้า เขาวินิจฉัยว่าฉินหยุนเฟยถูกตำหนิในโทรศัพท์อย่างยับเยินแล้วแกล้งทำเป็นอวดเบ่ง

หลังจากนั้นไม่นานฉินหยุนเฟยก็วางสายและได้รับข้อความเงินเข้าบัญชีจำนวนหนึ่งร้อยล้าน

เขาหัวเราะอย่างเบิกบานก่อนจะโบกมือเอาบัตรธนาคารให้พนักงานเก็บเงินสาวสวย

หลังจากจ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็พากันเดินออกจากร้านอาหารรอยเอิลเบอร์หนึ่งและเตรียมตัวกลับ

แต่ทันทีที่เดินออกจากประตูใหญ่ พนักงานบริการสาวสวยคนหนึ่งก็รีบเข้ามาถามว่า “ตอนที่กำลังทำความสะอาดห้องวีไอพีทางเราพบกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือถือวางทิ้งไว้ เป็นของท่านไหนคะ?”

ลู่เสี้ยงหยางหันกลับมาก็เห็นโทรศัพท์มือถือและกระเป๋าสตางค์ของตัวเองจึงพูดอย่างเรียบเฉยว่า “ของผมเอง ขอคืนด้วยครับ”

พนักงานบริการสาวสวยรีบคืนกระเป๋าสตางค์และโทรศัพท์มือด้วยรอยยิ้ม

มุมปากของฉินหยุนเฟยกระตุก ให้ตายสิ! ทำไมกระเป๋าสตางค์กับมือถือถึงเพิ่งเอาป่านนี้ แม่ง ตอนนี้จ่ายเงินไปแล้วด้วย