หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 281 นักสู้ไร้ยางอาย

บทที่ 281 นักสู้ไร้ยางอาย

จางกุ้ยจู๋เป็นคนพาลที่ชอบรังแกคนที่อ่อนแอกว่าแต่กลัวคนที่แข็งแรงกว่าอยู่เสมอ เมื่อไหร่ที่เจอคนอ่อนแอกว่า เธอสามารถฉี่ใส่หัวคนอื่นได้ แต่เมื่อไหร่ที่เจอคนที่แข็งแกร่งกว่า เธอก็แทบจะกราบเท้าเขาทุกครั้ง

นี่คือสาเหตุที่เธอถูกตบปากแล้วหงอยไปทันที เธอไม่กล้าต่อล้อต่อเถียงเลยสักคำ ได้แต่ก้มหน้าก้มตาและตัวสั่นอย่างไม่หยุด

“แมร่งเอ๊ย! กล้าพูดมากอีกคำ กูจะเอามึงให้ตายไปเลย” ลูกชายคนรองปล่อยจางกุ้ยจู๋ จากนั้นยกเท้าขึ้นแล้วเตะเธอจนล้มลงกับพื้นและถ่มน้ำลายใส่เธอหลายครั้ง

แม้คนรอบข้างจะเห็นว่าการกระทำของลูกชายคนรองนั้นเกินเหตุไปหน่อย แต่ทุกคนต่างก็รู้สึกสาแก่ใจ เพราะตั้งแต่ต้นจนจบ จางกุ้ยจู๋เป็นคนก้าวร้าวมาตลอด ดังนั้นคนอย่างเธอจึงเป็นที่น่ารังเกียจของทุกคน

หลิวต้าจู้ได้แต่ยืนดูภรรยาถูกทำร้ายอย่างเงียบๆ และไม่กล้าเอ่ยปากอะไรเลย

เพราะดูจากสภาพร่างกายแล้ว เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลูกชายทั้งสามคนนี้

ขณะนี้ ลูกชายคนโตยื่นมือออกมาตบหน้าหลิวต้าจู้และพูดว่า “เงิน 1 ล้านที่บอกเมื่อกี้นี้ นายมีปัญหาไหม?”

หลิวต้าจู้ไม่กล้าปฏิเสธ ได้แต่พยักหน้าตอบ “ไม่มีปัญหาครับ ไม่มีปัญหาครับ ครอบครัวผมรับผิดชอบเงิน 1 ล้านนี้เองครับ”

จางกุ้ยจู๋ได้แต่คิดในใจ บ้านเธอมีเงินถึง 1 ล้านซะที่ไหนกัน?

หลิวห้าวก็กลัวตัวเองจะถูกทำร้ายไปด้วย เขาจึงคิดอะไรบางอย่างได้ จากนั้นรีบชี้ไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “รถที่เราขับมาเป็นรถของแม่ขายของเขาคนนี้ ถ้าพวกคุณจะเอาเงินก็เอากับเขาเลยครับ ครอบครัวผมไม่ใช่เจ้าของรถคันนี้”

ว่าไงนะ?

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ ทุกสายตาก็จับจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

ลูกชายทั้งสามต่างมองหน้ากันด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

ถ้าสิ่งที่ไอ้เบื๊อกคนนั้นพูดเป็นความจริง รถไม่ใช่ของเขา แสดงว่าเราไม่สามารถเอาผิดครอบครัวมันได้สินะ

“พี่ชายครับ รถคันนี้เป็นรถของแม่ยายคุณจริงๆ เหรอครับ?” ลูกชายคนเล็กยื่นบุหรี่ให้กับลู่เสี้ยงหยางแล้วถามอย่างสุภาพ

แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะไม่สูบบุหรี่ แต่เขาก็รับบุหรี่มาเพื่อเป็นการให้เกียรติกัน

จากนั้นเขาก็พยักหน้าตอบ “ใช่ครับ รถคันนี้เป็นรถของแม่ยายผมจริงๆ”

หือ!

ทันทีที่ได้ยินคำนี้ ทุกคนต่างก็ต้องตกใจ ดูเหมือนว่าแม่ยายของเขาจะต้องรับผิดชอบต่ออุบัติเหตุครั้งนี้แล้ว

ลูกชายคนโตมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นรบกวนคุณช่วยโทรหาแม่ยายของคุณหน่อยนะครับ”

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ครอบครัวของจางกุ้ยจู๋ต่างก็แอบดีใจ ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่ต้องรับผิดชอบเรื่องนี้แล้ว

จางกุ้ยจู๋ค่อยๆ แอบลุกขึ้นจากพื้น จากนั้นส่งสายตาให้กับหลิวต้าจู้เพื่อบอกเขาให้รีบออกไปจากที่นี่

หลิวต้าจู้ที่เห็นสายตาของเธอก็ค่อยๆ ถอยออกจากฝูงชน และใช้เวลาไม่นาน ครอบครัวของทั้งสามคนก็หนีออกจากฝูงชนอย่างไร้ร่องรอย

ในเมื่อลู่เสี้ยงหยางออกมารับหน้าแทนแล้ว แล้วพวกเขาจะรออะไรอีก?

ลู่เสี้ยงหยางเห็นทุกการเคลื่อนไหวของพวกเขา แต่เขาได้แต่ส่ายหัวเบาๆ ถ้าไม่ใช่เพราะรถของแม่ยาย เขาคงไม่สนใจไยดีกับครอบครัวของหลิวต้าจู้อย่างแน่นอน

จากนั้นลู่เสี้ยงหยางยิ้มตอบ “ไม่ต้องก็ได้ครับ เรื่องนี้ผมจัดการแทนแม่ยายได้ พวกคุณลองเสนอมาก่อนก็ได้ครับว่าต้องการให้ผมรับผิดชอบยังไง”

ลูกชายคนโตพูดอย่างทำตัวไม่ถูก “เมื่อกี้ผมขู่จะเอาเงิน 1 ล้านก็แค่ตั้งใจจะสั่งสอนไอ้ผีบ้าคนนั้นเท่านั้นครับ แต่ถ้าเป็นพี่แล้ว ผมว่าเอางี้ดีกว่า เพราะครอบครัวผมไม่ได้เป็นคนไร้เหตุผลอยู่แล้ว ผมขอแค่พี่ช่วยรับผิดชอบรักษาแม่ผมให้หาย อีกอย่าง พวกผมสามพี่น้องทำงานที่อื่น ไม่มีเวลาดูแลแม่ ดังนั้นช่วงนี้จึงต้องรบกวนทางพี่ชายแล้วนะครับ”

เป็นคำพูดที่ฟังสบายหูมาก ลู่เสี้ยงหยางแอบชื่นชมในใจว่าชายสามคนนี้มีคุณธรรมที่ดีมาก

“ได้ครับ ไม่มีปัญหา งั้นเอาตามนี้เลยนะครับ ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของเรา” ลู่เสี้ยงหยางยิ้มพูด “นอกจากนี้ เพื่อเป็นค่าทำขวัญของคุณแม่ ทางผมจะชดใช้ให้ 1 ล้านหยวนนะครับ”

แปะๆ ๆ

ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางพูดจบ เสียงปรบมือที่แสนอบอุ่นก็ดังขึ้น เห็นได้ชัดว่าการกระทำของเขาทำให้ผู้คนชื่นชมมาก

พี่น้องทั้งสามพยายามปฏิเสธ

แต่ลู่เสี้ยงหยางยังคงยืนยันที่จะให้ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโอนให้ชายทั้งสามคนนั้นทันที

หลังจัดการเรื่องนี้เสร็จ ลู่เสี้ยงหยางก็กลับไปที่เกิดเหตุแล้วขับรถของหลิวจิ้งกลับบ้าน

แต่เมื่อมาถึงหน้าประตูบ้าน เขาก็ได้ยินเสียงตะโกนพูดของจางกุ้ยจู๋ที่ดังออกมาจากในบ้าน

“หลิวจิ้ง เธอคงไม่รู้ว่าไอ้ลู่เสี้ยงหยางมันแย่แค่ไหน วันนี้มันขับรถพาพวกเราออกไปเที่ยว เธอรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น มันขับรถชนคนแก่ ดีนะที่ลูกชายฉันหลิวห้าวนั่งอยู่ข้างๆ และช่วยมันหักหลบพวงมาลัยได้ทัน ไม่อย่างนั้นคงเหยียบทับคนแก่คนนั้นตายไปแล้ว”

“ว่าไงนะ? เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นจริงหรือ?” เย่สวนและหลิวจิ้งต่างก็ตกใจ

หลิวต้าจู้รีบพูดแทรก “น้อง เรื่องนี้พวกเราเจอกับตัวเลยนะ มันจะไม่จริงได้ไงล่ะ? หลังเกิดเหตุไม่นาน ญาติของคู่กรณีก็มาถึงที่เกิดเหตุทันทีเลย”

“คู่กรณีไม่พอใจมาก พวกเขาจะเข้ามาเอาเรื่องลู่เสี้ยงหยางอย่างเดียวเลย ดีที่พวกเราห้ามไว้ทัน ดูแผลบนใบหน้าของแม่หลิวห้าวสิ เพราะพยายามเข้าไปห้ามจนต้องโดนลูกหลง เรื่องทั้งหมดนี้ก็เพราะลู่เสี้ยงหยางคนเดียวเลย”

หลิวจิ้งรีบพูดทั้งๆ ที่ยังคงสงสัยอยู่ “ถ้าอย่างนั้นคงต้องขอบคุณพี่ชายพี่สาวจริงๆ เลยนะ”

เย่สวนไม่เชื่อและยังคงสงสัยว่าเรื่องทั้งหมดนี้ครอบครัวของหลิวต้าจู้เป็นคนสร้างขึ้นมาเอง

“ให้ตายเถอะ พวกคุณรู้จักอายบ้างไหม? สร้างเรื่องเก่งจริงๆ” ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามาในห้องรับแขก

จางกุ้ยจู๋และหลิวต้าจู้ต่างก็แสดงสีหน้าตื่นตระหนก ไม่คิดเลยว่าลู่เสี้ยงหยางจะกลับมาเร็วขนาดนี้

เย่สวนรีบลุกขึ้นมาแล้วถามเขาอย่างเป็นห่วง “ยายคนนั้นเป็นยังไงบ้าง? แล้วเรื่องจะเคลียร์ยังไง? เดี๋ยวฉันไปกับคุณนะ”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวตอบ “ไม่ต้องกังวลหรอก ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว”

อะไรนะ?

จัดการเรียบร้อยแล้ว?

จางกุ้ยจู๋ หลิวต้าจู้และหลิวห้าวต่างก็รู้สึกประหลาดใจกับเรื่องนี้

หลิวจิ้งขมวดคิ้วถาม “สรุปว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

ลู่เสี้ยงหยางได้แต่ถอนหายใจแล้วเล่าความจริงทั้งหมดออกมา

ทันทีที่ลู่เสี้ยงหยางพูดจบ จางกุ้ยจู๋ก็รีบลุกขึ้นแล้วชี้หน้าด่าลู่เสี้ยงหยาง “ไอ้คนเหลือขอ นายพูดอะไรของนาย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับหลิวห้าวเลยนะ ทำไมนายต้องใส่ร้ายคนอื่นด้วย?”

หลิวต้าจู้ก็รีบพูดตาม “จริงเหมือนกันนะน้อง เธออย่าไปเชื่อมัน หลิวห้าวยังไม่มีใบขับขี่เลย แล้วจะขับรถได้ยังไง?”

หลิวห้าวส่ายหัวแล้วพูดอย่างเย้ยหยัน “ผมยังไม่เคยแตะรถเลย แล้วใครจะเชื่อล่ะ? ไอ้ลู่เสี้ยงหยางคงคิดว่าพวกคุณเป็นเด็กใสซื่อสินะ”

จางกุ้ยจู๋มือเท้าสะเอวแล้วมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางและพูดว่า “อีกอย่าง เมื่อกี้ลู่เสี้ยงหยางบอกว่าเขาจัดการเรื่องนี้แล้ว ถ้าไม่ใช่เรื่องของเขาจริงๆ แล้วเขาจะใจดีช่วยขนาดนี้เลยเหรอ?”