หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 274 ความอัปยศของตระกูล

บทที่ 274ความอัปยศของตระกูล

ก่อนที่ลู่เซี่ยงหยุนจะโทรติด วางหยู่่ก็มาแย่งโทรศัพท์ของเขาไปกดตัดสาย

“เฮ้ย ภรรยาคุณทำอะไร”ลู่เซี่ยงหยุนถามด้วยความไม่เข้าใจ

วางหยู่่ส่ายหน้าและพูดว่า “เรื่องนี้ถ้าคุณถามลู่เสี้ยงหยางตรงๆเขาจะยอมรับได้ยังไง เรื่องนี้ถ้าคุณถามเขา ความสัมพันธ์พี่น้องของพวกคุณก็จะจบลง ฉันไม่อยากให้เรื่องของฉันไปทำร้ายความสัมพันธ์พี่น้องของคุณ”

เมื่อได้ฟังอย่างนั้นลู่เซี่ยงหยุนก็รู้สึกซึ้งใจขึ้นมา คิดไม่ถึงว่าในเวลาอย่างนี้ภรรยาของเค้ายังคิดแทนเขาอีก

“หึ ถ้าลู่เสี้ยงหยางเป็นคนสารเลวอย่างนั้นจริงๆ แม้แต่พี่สะใภ้ของตัวเองมันยังทำอย่างนี้ได้ ถ้าอย่างนั้นผมก็ยอมที่จะตัดสัมพันธ์พี่น้องกับมันเหมือนกัน” เขากำหมัดทุบโต๊ะอย่างแรงจนมีเลือดไหลออกมา

วางหยู่่รู้สึกปวดใจรีบไปรับหมัดของเขาไว้แล้วลูบเบาๆพร้อมพูด “ถ้าคุณอยากพิสูจน์ความจริง ฉันว่าคุณต้องแอบสืบเงียบๆ และไม่ควรบอกเรื่องนี้กับใคร เพราะตอนนี้ชื่อของฉันก็เป็นคนหนึ่งในตระกูลลู่ ถ้าเรื่องเน่าๆแบบนี้ถูกแพร่ออกไป ตระกูลของเราคงเป็นที่วิพากษ์วิจารณ์ของคนอื่นเราได้ไม่คุ้มเสียเลย”

ลู่เซี่ยงหยุนพยักหน้า เรื่องพวกนี้เขารู้ดี ถ้ามีข่าวออกไปว่าน้องชายข่มขืนพี่สะใภ้ จะต้องทำให้ตระกูลอับอายขายหน้ามาก และถึงตอนนั้นทุกคนในเมืองหลวงก็จะวิพากษ์วิจารณ์พร้อมกับหัวเราะเยาะตระกูลลู่

และทันใดนั้นข้างนอกห้องนั่งเล่นก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามา

วางหยู่่แสดงสีหน้าตื่นตระหนกทันที เธอยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้ามีเพียงแค่ผ้าขนหนู ซึ่งลู่เซี่ยงหยุนเอามาคลุมให้เท่านั้น มันแทบไม่สามารถปกปิดส่วนสำคัญในร่างกายได้เลย

เธอจึงรีบเช็ดน้ำตา และตั้งใจจะวิ่งเข้าไปใส่เสื้อผ้าในห้องหอ แต่ทันทีที่เธอยืนขึ้นก็เห็นพี่ใหญ่ลู่เซี่ยงหลงกับพี่สะใภ้ใหญ่เซี่ยตงเสว่เดินเข้ามาแล้ว

ลู่เซี่ยงหยุนตกตลึง เมื่อก่อนพี่ใหญ่กับพี่สะใภ้ใหญ่ไม่มาที่บ้านเขาเลย ทำไมวันนี้ถึงมาที่บ้านแต่เช้า

แม้ว่าเค้าจะรู้สึกสงสัย แต่ก็ยังยืนขึ้นต้อนรับ “ พี่ใหญ่ พี่สะใภ้อรุณสวัสดิ์”

“ อืม อรุณสวัสดิ์เหมือนกัน” ลู่เซี่ยงหลงกับเซี่ยตงเสว่ เดินเข้ามาพร้อมตอบยิ้มๆ

ลู่เซี่ยงหลงเหลือบมองไปที่วางหยู่่ เมื่อเห็นว่าเธอสวมแค่ผ้าขนหนูเผยให้เห็นผิวขาวๆของเธอ เขาก็นึกถึงฉากเมื่อคืนขึ้นมาทันที จนแทบอดไม่ไหว

เซี่ยตงเสว่ที่ยืนอยู่ข้างๆเขาแอบบิดแขนเขาเบาๆ

ไอ้คนเจ้าเล่ห์นี่ เมื่อคืนก็เล่นมาทั้งคืนแล้วยังไม่พออีกหรอ แสดงสีหน้าอย่างนั้นออกมาถ้าเกิดว่าถูกจับได้ แผนของพวกเขาได้พังพอดี

ลู่เซี่ยงหลงรู้สึกเจ็บที่แขนจึงรีบดึงสายตากลับมา ทำท่าราวกับเป็นสุภาพบุรุษ

ท่านใดทันลู่เซี่ยงหยุนก็รู้สึกไม่ดี จึงมองไปที่ลู่เซี่ยงหลง และถามเสียงเรียบว่า “ พี่ใหญ่มาบ้านผมเช้าขนาดนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า”

ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะในใจ และพูด “ มีเรื่องอะไรได้อีก พี่ก็มาดูอะไรสนุกๆน่ะสิ”

เขากับเซี่ยตงเสว่หยุดพูดเรื่องที่วางหยู่ถูกกระทำ ลู่เซี่ยงหยุนกับวางหยู่่ไม่ได้ทำอะไรมากนัก เพราะไม่อยากให้เสื่อมเสียชื่อเสียง

จะไม่ทำอะไรได้ยังไงล่ะ ถ้าไม่ทำอะไรใหญ่โตเเล้วจะทำให้ลู่เสี้ยงหยางเสื่อมเสียชื่อเสียงได้ยังไง แล้วจะทำให้หัวหน้าตระกูลตอนนี้ลงจากตำแหน่งได้ยังไง

ดังนั้นลู่เซี่ยงหลงกับเซี่ยตงเสว่จึงมาที่นี่แต่เช้า เพื่อที่จะเผยแพร่เรื่องอัปยศนี้ออกไป

ลู่เซี่ยงหลงส่งรอยยิ้มออกมาบางๆแล้วพูดว่า “ น้องรอง พี่กับพี่สะใภ้ใหญ่มาที่นี่แต่เช้าก็เพราะว่าจะมาพูดเรื่องงาน แต่เมื่อกี้ตอนอยู่ข้างนอก พี่กับพี่สะใภ้ได้ยินเหมือนพวกแกสองคนกำลังเถียงกันอยู่ เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า ถ้ามีอะไรพูดออกมาได้นะ เผื่อพวกเราจะช่วยอะไรได้ ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้นลู่เซี่ยงหยุนกับวางหยู่่ก็สบตากัน สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล

เรื่องน่าอายอย่างนี้จะพูดออกไปได้ยังไง

ประการแรกก็จะทำให้วางหยู่่ขายหน้า ประการที่สองก็จะทำให้ลู่เซี่ยงหยุนถูกตราหน้าว่าโดนเมียสวมเขา

“ ไม่ ไม่มีอะไร เมื่อกี้เรากำลังคุยอะไรกันนิดหน่อย พี่กับพี่สะใภ้ใหญ่น่าจะฟังผิดแล้ว” ลู่เซี่ยงหยุนรีบพูด และข่มอารมณ์ของตังเองให้สงบลงมา

“อ๋อ เป็นอย่างนั้นจริงหรอ” ลู่เซี่ยงหลงยิ้ม และมองไปที่ลู่เซี่ยงหยุน

ฮ่าๆ เด็กนี่โกหกเก่งจริงๆ เรื่องเมื่อวานตัวเองโดนสวมเขาแท้ๆยังสงบได้มากขนาดนี้

“อืม ผมไม่เข้าใจว่าพี่ใหญ่หมายถึงอะไร พี่กำลังจะพูดอะไรกันแน่” ลู่เซี่ยงหยุนขมวดคิ้วด้วยความไม่พอใจ

วางหยู่่พูดต่อ “พี่ใหญ่เรื่องเป็นอย่างที่ลู่เซี่ยงหยุนพูดเมื่อกี้จริงๆค่ะ เราแค่มีปัญหากันเล็กๆน้อยๆ”

“ฮ่าๆ” ลู่เซี่ยงหลงไม่พูดอะไรอีก เอาแต่หัวเราะอย่างขำขัน

เซี่ยตงเสว่แอบหัวเราะเยาะในใจ สองคนนี้ปกปิดเรื่องราวได้ดีจริงๆ แต่เพื่อสถานะในตระกูลของตัวเอง เธอจะปล่อยให้สองคนนี้ปกปิดแล้วปล่อยผ่านไปง่ายๆอย่างนี้ไม่ได้

เธอกระแอมออกมาเบาๆ และพูดอย่างไม่ช้าไม่เร็ว “เมื่อกี้พี่กับพี่ใหญ่อยู่ข้างนอก ได้ยินเรื่องที่ทั้งสองคนคุยกันหมดแล้ว ลู่เสี้ยงหยางข่มขืนวางหยู่่ไม่ใช่หรอ พวกเธอยังจะปกปิดอะไรอยู่อีก”

อะไรนะ

เรื่องถูกเปิดเผยแล้วหรอ

วางหยู่่กับลู่เซี่ยงหยุนสีหน้าแย่มากไม่รู้ว่าจะปกปิดเรื่องนี้ต่อไปยังไง

ลู่เซี่ยงหลงสบถด้วยความขุ่นเคืองแล้วพูดว่า “พี่คิดไม่ถึงจริงๆว่า ลู่เสี้ยงหยางจะทำสิ่งที่ต่ำช้าอย่างนี้ แม้แต่พี่สะใภ้ของตัวเองเขายังกล้าทำอย่างไร้ศีลธรรม”

เซี่ยตงเสว่พยักหน้า และพูดอย่างเกลียดชังเช่นเดียวกัน “ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนในตระกูลเรา ถ้าเรื่องนี้ถูกเผยแพร่ออกไป ชื่อเสียงของตระกูลเราต้องถูกทำลายจนป่นปี้ หึ เรื่องอย่างนี้ในเมื่อรู้แล้วเราจะปล่อยผ่านไปไม่ได้ เราต้องบอกให้หัวหน้าตระกูลรู้ เพื่อให้เขาได้รับบทเรียน”

“นั่นก็คือลู่เสี่ยงหยางจะต้องได้รับการลงโทษ” ลู่เซี่ยงหลงพูดจบก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อจะโทรเข้าบ้านใหญ่

เมื่อเห็นอย่างนั้นร่างของลู่เซี่ยงหยุนก็สั่นขึ้นมา รีบเดินไปตรงหน้าของลู่เซี่ยงหลง และหยิบโทรศัพท์เขาออกมากดวางพร้อมพูด “พี่ใหญ่เรื่องนี้ผมจะจัดการเอง ไม่ต้องเข้ามายุ่ง”

ถ้าคนในบ้านใหญ่รู้ว่าภรรยาของเขามีมลทิน แล้วจากนั้นครอบครัวของเขาจะมีหน้ามองคนอื่นได้ยังไง

และนอกจากนี้วางหยู่่ก็ถือว่าเป็นคนของตระกูลลู่ จะมีหน้าไปเจอคนอื่นได้ยังไง

ปฏิกิริยาของลู่เซี่ยงหยุนต่างจากที่ลู่เซี่ยงหลงคิดไว้ เขาจึงหัวเราะเสียงเย็น และพูดว่า “อย่าบอกนะว่า นายต้องการจะปกป้องลู่เสี้ยงหยาง อย่าลืมนะว่าเมื่อวานเขาได้ลิ้มลองภรรยาของนายไปแล้ว เขาไม่สนใจความสัมพันธ์พี่น้องแถมยังสวมเขาให้นาย นายยังเห็นเขาเป็นพี่น้องอีกหรอ ยิ่งนายทำอย่างนี้ก็จะทำให้ตัวเองถูกตำหนิ และทำให้ภรรยาของตัวเองต้องขายขี้หน้า”