หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 273 ทำแบบนั้นจริงๆ

บทที่ 273 ทำแบบนั้นจริงๆ

เมื่อเห็นว่าลู่เซี่ยงหลงจะทำเรื่องต่ำๆอย่างนั้นจริงๆ วางหยู่่ก็กรี๊ดร้องขึ้นมา “ช่วยด้วย ช่วยด้วย”

ร่างกายของเธอก็ดิ้นไม่หยุดเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการของเขา

แต่เพราะว่าเธอโดนวางยาดังนั้นร่างกายจึงอ่อนแอมาก ไม่มีแรงเลย เมื่อดันร่างของลู่เซี่ยงหลงก็ราวกับกำลังลูบร่างของเขาอยู่ จึงทำให้เขามีความปรารถนามากขึ้น

“ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ พี่ไม่ต้องขัดขืนแล้ว ผมจะดูแลพี่อย่างดี” ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะเสียงดัง ไม่มีอะไรสุขใจกว่านี้อีกแล้ว

วางหยู่่โกรธมาก ขณะที่กำลังพยายามดิ้นรนอยู่นั้น สายตาของเธอก็เริ่มพร่ามัวขึ้น แก้มทั้งสองข้างแดงก่ำราวกับกำลังเมาไม่มีผิด

ลู่เซี่ยงหลงแทบรอไม่ไหวที่จะลิ้มรสชาติ ดังนั้นเขาจึงแสดงท่าทีหื่นกระหายออกมาทันที

…..

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แค่พริบตาก็เปลี่ยนเป็นเช้าวันใหม่ ท้องฟ้าค่อยๆสว่างขึ้น

ลู่เซี่ยงหยุนที่หลับอยู่ในห้องหอค่อยๆตื่นขึ้นมา ก่อนจะได้ยินเสียงภรรยากำลังร้องไห้อย่างเจ็บปวดอยู่ข้างนอก

ภรรยา

ลู่เซี่ยงหลงลุกขึ้นจากเตียง ตั้งสติฟังดีๆ เขาไม่ได้ฝันไป ภรรยากำลังร้องไห้อยู่ข้างนอกจริงๆ

เขารีบลงจากเตียงอย่างไม่ลังเล และวิ่งเท้าเปล่าไปในห้องนั่งเล่น

ลู่เซี่ยงหยุนตัวสั่นอย่างหนักราวกับถูกฟ้าผ่าลงมากลางใจ เขายืนอยู่กับที่ สมองว่างเปล่า

สิ่งที่เขาเห็นในตอนนี้คือ สิ่งที่เขาจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต

เขาเห็นวางหยู่่นอนอยู่บนโซฟาด้วยร่างกายเปลือยเปล่า

วางหยู่่เป็นผู้หญิงที่ได้รับการสั่งสอนมาดี เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน ลู่เซี่ยงหยุนเป็นรักแรกของเธอ และเธอก็เป็นคนหัวโบราณ ดังนั้นเธอจึงเก็บสิ่งที่มีค่าที่สุดไว้ให้เขาในคืนวันแต่งงาน

“ภรรยา คุณเป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น” วินาทีถัดไปลู่เซี่ยงหยุนก็ได้สติกลับมา จึงรีบวิ่งไปหาวางหยู่่ กอดเธอไว้ในอ้อมแขนแน่น

“ฮึกๆๆ สามี ฉัน ฉันขอโทษ” เมื่อลู่เซี่ยงหยุนกอดเธอ เธอก็ยิ่งเสียใจมากกว่าเดิม จึงร้องไห้หนักขึ้น

ลู่เซี่ยงหลงรู้สึกปวดใจมาก เมื่อเห็นเธอร้องไห้ตาของเขาก็เริ่มรื้นน้ำตาขึ้นมา

สำหรับผู้ชายคนหนึ่ง การที่ภรรยาของเขาต้องแปดเปื้อนมันเป็นความอัปยศอย่างยิ่ง และมันก็เป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดเช่นกัน ลู่เซี่ยงหยุนไม่ต้องถามอะไร ก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

“สามี ฉันสกปรกแล้ว ฉันไม่เหมาะสมกับคุณ ให้ฉันไปตายเถอะ” วางหยู่่ร้องไห้อย่างคิดอะไรไม่ออก สุดท้ายก็ดันลู่เซี่ยงหลงออก ลุกขึ้นจากโซฟาและจะเอาตัวเองไปกระแทกกับโต๊ะข้างๆ

ลู่เซี่ยงหยุนผงะ รีบตะโกนสุดเสียง “ภรรยา อย่า”

จากนั้นก็รีบวิ่งไปกอดหลังเธอไว้

ด้วยอย่างนี้เหตุการณ์จึงหยุดลง

“สามี ฉันขอโทษ คุณให้ฉันไปตายเถอะ ฉันไม่มีหน้ามาเจอคุณอีกแล้ว” วางหยู่่นั่งลงบนโซฟาอย่างอ่อนแรง และร้องไห้น้ำหูน้ำตาไหล

เธอตั้งใจจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้ให้สามีของเธอ แต่ลู่เสี้ยงหยางก็มาพรากความบริสุทธิ์ของเธอไป

เธอเป็นพี่สะใภ้ของเขานะ เขาทำเรื่องเลวร้ายอย่างนี้ได้ยังไง

“ไม่ๆๆๆ อย่าพูดอะไรโง่ๆ ผมไม่สนใจ ผมไม่สนใจจริงๆ ขอแค่เป็นคุณ ตลอดชีวิตนี้ผมจะดูแลคุณอย่างดี ปกป้องคุณ รักคุณ” ลู่เซี่ยงหยุนกอดเธอแน่น ลูบหลังเธอทั้งน้ำตาที่ไหลริน

เมื่อได้ฟังคำพูดที่จริงใจและเต็มไปด้วยความรัก วางหยู่่ก็รู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา เธอหันหลังกลับไปอยู่ในอ้อมกอดของลี่เซี่ยงหยุน พร้อมกอดเขาแน่น

เธอถูกทำให้แปดเปื้อนแล้ว แต่ลู่เซี่ยงหยุนก็ไม่รังเกียจเธอ เธอเลือกคนถูกแล้ว

แต่ยิ่งลู่เซี่ยงหยุนยอมให้เธอมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกระอายใจมากขึ้นเท่านั้น เธอไม่ได้มอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเขา

ยิ่งคิดถึงสิ่งนี้ วางหยู่่ก็ยิ่งร้องไห้ออกมาอย่างปวดใจ ร่างกายของเธอเริ่มกระตุกมากขึ้นเรื่อยๆ เสียงร้องไห้ก็เริ่มแหบแห้ง

ลู่เซี่ยงหยุนไม่ได้พูดอะไรอีก ตอนนี้ยิ่งพูดมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้วางหยู่่รู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้เขาทำได้แค่กอดเธอแน่น ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยก็พอ

หลังจากเป็นอย่างนี้เกือบหนึ่งชั่วโมง วางหยู่่ก็ค่อยๆหยุดร้องไห้

ลู่เซี่ยงหยุนกำมือแน่น พร้อมถาม “ภรรยา เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่ คุณบอกผมมา ผมจะเรียกความยุติธรรมคืนให้คุณเอง”

วางหยู่่ไม่ได้ตอบคำถามเขา แต่หันไปมองเขาและพูดอย่างจริงจัง “จากนี้คุณจะรังเกียจฉันมั้ย คุณจะมีความคิดนี้มั้ย ถ้ามีความคิดนี้ คุณบอกฉันตั้งแต่ตอนนี้เลย ฉันจะไปเอง”

ลู่เซี่ยงหยุนลูบใบหน้าของเธอ พร้อมจูบริมฝีปากเธอเบาๆ และพูดอย่างจริงจัง “ไม่ ผมจะปกป้องคุณไปตลอดชีวิต”

วางหยู่่พยักหน้า เผยรอยยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า แต่ยิ้มๆอยู่เธอก็ร้องไห้ออกมาอีกครั้ง พร้อมพูดด้วยความโศกเศร้า “เมื่อคืน ลู่เสี้ยงหยาง เขา เขาทำอย่างนั้นกับฉัน…”

อะไรนะ

น้องสามหรอ

เมื่อได้ยินคำว่าลู่เสี้ยงหยาง ตัวเขาก็นิ่งเกร็งทันที ร่างกายหยุดเคลื่อนไหว หัวใจราวกับแตกออกมาเป็นเสี่ยงๆ เขาแทบจะสิ้นสติ

ตั้งแต่เล็กจนโต ในตระกูล เขากับลู่เสี้ยงหยางสนิทกันที่สุด ตอนเด็กๆเขาค่อนข้างโง่ เขามักจะโดนพี่ใหญ่รังแกบ่อยๆ แต่ก็จะมีลู่เสี้ยงหยางที่คอยออกมาปกป้องเขา

ทั้งสองคนสนิทกันมาก จนถึงขนาดว่า ถ้าให้เขาไปตาย เขาก็สามารถทำให้ได้โดยไม่ลังเล

แต่เขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่เขาเคารพรัก คนที่เขาสนิทที่สุดอย่างน้องสาม จะทำเรื่องเลวร้ายกับภรรยาของเขาอย่างนี้

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ น้องสามไม่ใช่คนทำ” ลู่เซี่ยงหยุนรับไม่ได้ เขาเอาแต่ส่ายหัวไม่หยุด พร้อมพูดออกมาเสียงสั่น

วางหยู่่ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร พร้อมพูด “ฉันก็ไม่เชื่อว่าน้องสามจะเป็นคนอย่างนี้ เขาสนิทกับคุณขนาดนั้น และฉันก็คิดว่าเขาเป็นน้องชายเหมือนกัน แต่เมื่อวานเขาวางยาฉัน จากนั้นก็ทำเรื่องอย่างนั้นกับฉัน”

“ฮือๆๆ”

พูดถึงตรงนี้ วางหยู่่ก็ร้องไห้ออกมา

ถ้าเรื่องนี้แพร่ออกไป เธอก็ไม่อาจมีชีวิตอยู่ต่อไปได้

“ไม่ เป็นไปไม่ได้ เรื่องนี้ต้องมีการเข้าใจผิด” ลู่เซี่ยงหยุนยังไม่อยากเชื่อ ถ้าลู่เสี้ยงหยางเลวร้ายอย่างนี้จริง เขาก้เริ่มรู้สึกโกรธขึ้นมาจนเส้นเลือดบนขมับเขาเต้นตุบๆ ดวงใจของเขาเจ็บปวดราวกับมีคนมาควักออกไป และลมหายใจของเขาก็ยิ่งรุนแรงมากขึ้น

“ภรรยาไม่ต้องห่วง ผมจะเอาเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด คุณจะต้องได้รับความเป็นธรรม” ลู่เซี่ยงหยุนพูดอย่างเคร่งขรึม จากนั้นก็ล้วงมือขึ้นมาหยิบโทรศัพท์เพื่อโทรถามลู่เสี้ยงหยางว่าอยู่ที่ไหน เมื่อคืนอยู่ที่ไหน ทำอะไร