หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 271 ทำลายชื่อเสียง

บทที่ 271ทำลายชื่อเสียง

จากนั้นลู่เซี่ยงหยุนก็แนะนำวางหยู่่ภรรยาของตัวเองให้ลู่เสี้ยงหยางรู้จัก

ทั้งสามคนพูดคุยกันเล็กน้อย ลู่เซี่ยงหยุน และภรรยาของเขาก็ไปคุยกับแขกท่านอื่นๆต่อ

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมงงานแต่งงานก็จบลงด้วยความเรียบร้อย

ก่อนหน้านี้ลู่เซี่ยงหยุน และวางหยู่่ได้จองร้านคาราโอเกะเพื่อให้เพื่อนๆได้ไปสังสรรค์กัน

ปกติแล้วลู่เสี้ยงหยางไม่ชอบสถานที่แบบนี้ แต่เพราะเห็นแก่หน้าของลู่เซี่ยงหยุน เขาจึงต้องยอมไปด้วย

เมื่อผู้หญิงไฮโซหลายคนเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางไป จึงตามไปด้วยอย่างหน้าด้านๆ

ถึงแม้พวกเธอจะรู้อยู่แล้วว่าลู่เสี้ยงหยางแต่งงานแล้ว แต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อความรักของพวกเธอที่มีต่อเขาแต่อย่างใด

ฮ่าๆนี่มันศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแล้ว แต่งงานได้ก็หย่าได้ และสำหรับคนอย่างลู่เสี้ยงหยางที่เป็นคุณชายตระกูลลู่จะมีสามสี่ภรรยาก็เป็นเรื่องปกติ

ในห้องคาราโอเกะ

แม้ว่าคืนนั้นจะเป็นงานแต่งงานของลู่เซี่ยงหยุนและวางหยู่่ แต่จุดศูนย์กลางความสนใจก็อยู่ที่ลู่เสี้ยงหยางทั้งหมด

ผู้หญิงไฮโซทั้งหลายแทบจะเรียงแถวกันมาชนแก้วกับลู่เสี้ยงหยาง พร้อมทั้งพูดคำพูดเยินยอต่างๆนาๆ

เย่นเฟยอู่ก็อยู่ในห้องคาราโอเกะห้องนี้ด้วยเช่นกัน เมื่อเธอเห็นฉากนี้เข้าก็โกรธจนต้องกัดฟัน ลู่เสี้ยงหยางคนนี้ก็แค่อาศัยบารมีพ่อจนได้เป็นหัวหน้าตระกูลลู่จนถึงทุกวันไม่ใช่หรอ มีอะไรให้ต้องเยินยอกัน

ลู่เซี่ยงหลงกับเซี่ยตงเสว่ที่นั่งอยู่ในมุมไม่ได้รับความสนใจจากใครเลย

ลู่เซี่ยงหลงกำหมัดแน่นแสดงสีหน้าบูดบึ้ง ปกติแล้วศูนย์กลางความสนใจต้องเป็นของเขา แต่ตอนนี้กลับถูกลู่เสี้ยงหยางแย่งไปหมด

เซี่ยตงเสว่หัวเราะออกมา และคิดในใจอย่างมุ่งร้าย อีกไม่นานหรอก พ่อของคนใหญ่คนโตพวกนี้ก็ต้องยอมให้เธอ

เวลาผ่านไปนานมากแค่ครู่เดียวก็เปลี่ยนเป็นเช้าตรู่ในพริบตา

แม้จะบอกว่าคืนนี้จุดเด่นในห้องคาราโอเกะคือลู่เสี้ยงหยาง แต่หลังจากที่ทุกคนไปชนแก้วกับลู่เสี้ยงหยางแล้วก็ต่างมาชนแก้วกับลู่เซี่ยงหยุนด้วยทั้งนั้น

ดังนั้นตอนนี้ลู่เซี่ยงหยุนจึงดื่มจนเมาแล้ว

แม้ลู่เสี้ยงหยางจะไม่ได้คออ่อน แต่ตอนนี้เขาก็รู้สึกมึนหัวอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

ลู่เซี่ยงหลงเห็นว่าสนุกกันพอแล้ว และถึงเวลาแล้วจึงลุกขึ้นมาพูดว่า “พอแล้วๆ พี่รองของพวกเราเมาจนแทบไม่ไหวแล้ว ดื่มต่อไปไม่ไหวแล้วหละ พวกคุณสนุกกันให้เต็มที่เลย พวกเราจะไปส่งเขากลับไปก่อน”

ตอนแรกทุกคนตั้งใจจะไปก่อกวนในห้องหอ แต่เมื่อเห็นว่าฝ่ายเจ้าบ่าวเมาแล้วจึงได้ล้มเลิกความคิดไป

“โอเคๆ วันนี้พวกเราจะปล่อยเจ้าบ่าวไป” มีคนพยักหน้าพูด

ลู่เสี้ยงหยางลุกขึ้นจากโซฟา และแบกลู่เซี่ยงหยุนไว้บนหลัง จากนั้นก็เดินออกไปจากห้องคาราโอเกะ

วางหยู่่ไม่ได้เมาขนาดนั้น เหล้าของเธอถูกลู่เซี่ยงหยุนดื่มแทนเกือบทั้งหมด ดังนั้นเธอจึงมีสติดีอยู่ เธอถือกระเป๋า และเดินตามหลังลู่เสี้ยงหยางไป

ลู่เซี่ยงหลง และเซี่ยตงเสว่ก็เดินตามออกไปด้วยเช่นกัน

ลานจอดรถชั้นใต้ดินลู่เสี้ยงหยางวางลู่เซี่ยงหยุนไว้ในรถ

วางหยู่่นั่งอยู่เบาะหลัง และยิ้มให้ลู่เสี้ยงหยางพร้อมพูดอย่างเกรงใจ “วันนี้เซี่ยงหยุนเขาดื่มจนเมาแล้ว ขอโทษด้วยจริงๆนะคะ รบกวนคุณจริงๆ”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า และพูดว่า “เขาเป็นพี่รองที่ดีที่สุดของผม ไม่เป็นไรเลยพี่สะใภ้ ไม่ต้องเกรงใจ”

“โอเค” วางหยู่่พยักหน้า ก่อนที่จะหน้าแดงขึ้นมา เธอรู้สึกว่าคุณชายสามตามที่คนอื่นพูดถึงกับตอนนี้ที่เธอเจอ ไม่เหมือนกันเลยสักนิด

ลู่เสี้ยงหยางสตาร์ทรถ และกำลังจะขับออกไป แต่ทันใดนั้นลู่เซี่ยงหลงกับเซี่ยตงเสว่ก็รีบเดินมา

ลู่เซี่ยงหลงมองลู่เสี้ยงหยางพลางยิ้ม และพูด “น้องสามพี่รองต้องรบกวนแกไปส่งหน่อยแล้ว ฉันกับพี่สะใภ้แกกลับก่อนนะ”

ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเฉยเมย “แล้วแต่”

เซี่ยตงเสว่พูดด้วยรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ “สะใภ้ใหญ่ เดี๋ยวพรุ่งนี้เชิญทุกคนมากินข้าวด้วยนะคะ วันนี้เอาอย่างนี้ก่อนแล้วกัน”

หลังจากพูดจบเธอก็เดินจับมือกับลู่เซี่ยงหลงกลับไป

ลู่เสี้ยงหยางสตาร์ทรถ และมุ่งหน้าตรงไปที่บ้านของลู่เซี่ยงหยุน

ตระกูลลู่เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียง และเข้มงวดเรื่องลำดับชั้นมาก

แม้ว่าบ้านตระกูลลู่จะใหญ่มาก และมีห้องอยู่มากมาย แต่ก็มีเพียงแค่หัวหน้าครอบครัวเท่านั้นที่มีสิทธิ์อาศัยอยู่ในนั้น

สำหรับคนในตระกูลคนอื่นๆต้องซื้อบ้านเอง แต่ก็ยังอยู่ในบริเวณบ้านของตระกูลลู่

สี่สิบนาทีหลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็ไปส่งลู่เซี่ยงหยุนถึงบ้าน หลังจากอุ้มเขาไปนอนบนเตียงแล้วจึงกลับออกมา

ในขณะเดียวกันลู่เซี่ยงหลง และเซี่ยตงเสว่ก็ไม่ได้กลับไปที่บ้านของตัวเอง พวกเขาก็มาที่บ้านของลู่เซี่ยงหยุนเช่นกัน แต่อยู่ข้างนอก

เมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางเข้าไปในบ้านของลู่เซี่ยงหยุน และไม่นานเขาก็ออกมาทั้งคู่ก็สบตากันแล้วยิ้ม รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความโหดร้าย

เซี่ยตงเสว่พูดยิ้มๆ “สามี พวกเราจะสำเร็จหรือว่าจะล้มเหลวก็อยู่ที่คืนนี้แล้ว พวกเราสองคนผัวเมียจะอยู่ในตระกูลยังไง จะมีชีวิตยังไงอยู่ตำแหน่งไหน ก็ต้องดูความสามารถของคุณในวันนี้แล้ว”

ลู่เซี่ยงหลงแสยะยิ้ม และพูดว่า “สบายใจได้ ฉันรอวันนี้มานานแล้ว วันนี้ฉันจะต้องทำลายลู่เสี้ยงหยางให้สิ้นซาก หึ แม้แต่พ่อของมันที่เป็นหัวหน้าตระกูลก็อย่าหวังว่าจะได้เป็นต่อไป”

พูดจบเขาก็เอื้อมมือไปหยิบถุงถุงหนึ่งออกมา เมื่อเปิดถุงออกมาก็เห็นซิลิโคนหน้ากากผิวหนัง และซิลิโคนพิเศษ

ลู่เซี่ยงหลงหยิบซิลิโคนขึ้นมาใส่หน้าโดยไม่ลังเล ทันใดนั้นใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเหมือนกับลู่เสี้ยงหยางกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์

หลังจากนั้นเขาก็ใส่หน้ากากผิวหนังทับลงไปบนซิลิโคนอีกครั้ง

ทันใดนั้นลู่เซี่ยงหลงก็ใบหน้าคล้ายกับลู่เสี้ยงหยางเกือบร้อยเปอร์เซ็นต์

มันแทบจะเหมือนตัวจริงร้อยเปอร์เซ็นต์ จนขนาดที่ว่าถ้าเย่สวนมาอยู่ที่นี่ และไม่ได้มองอย่างละเอียดก็จะไม่รู้เลยว่านี่ไม่ใช่ตัวจริง

แผนของลู่เซี่ยงหลงเลวร้ายมาก คืนนี้เขาจะปลอมตัวเป็นลู่เสี้ยงหยางไปทำให้วางหยู่่มีมลทิน

นี่เรียกว่าเป็นการยิงปืนครั้งเดียวได้นกสองตัว อย่างแรกก็คือทำให้ลู่เสี้ยงหยางเสียชื่อเสียง และขณะเดียวกันก็ทำให้ลู่กั๋วต้งพ่อของลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ภายใต้แรงกดดัน จากนั้นก็ยังสามารถทำลายความสัมพันธ์ระหว่างลู่เสี้ยงหยางและลู่เซี่ยงหยุนได้ และเขาก็จะดึงลู่เซี่ยงหยุนให้มาอยู่ฝั่งเขา

ฮ่าๆๆ นี่เป็นแผนที่แยบยลที่สุด

ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะออกมาเสียงดัง เขาแทบรอไม่ไหวแล้ว

เขาเคยเป็นคาสโนวาตัวพ่อดังนั้นการมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงเป็นสิ่งที่เขาถนัดมาก

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะมีภรรยาแล้ว แต่สำหรับผู้ชายเจ้าชู้อย่างเขา ดอกไม้ในบ้านมันไม่น่าสนใจเท่าดอกไม้ข้างทางหรอก

“ภรรยางั้นผมเข้าไปแล้วนะ เรื่องข้างนอกปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผมเอง ถ้าเกิดอะไรขึ้นให้รีบแจ้งข่าวมาแล้วกัน” ลู่เซี่ยงหลงพูดกับเซี่ยตงเสว่ จากนั้นก็รีบเข้าไปในบ้านลู่เซี่ยงหยุนทันที

เซี่ยตงเสว่รู้สึกไม่มีความสุขเล็กน้อย เมื่อต้องเฝ้าดูสามีของตัวเองไปมีเพศสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ช่างเถอะเพื่อฐานะในตระกูลของเธอในภายภาคหน้า เรื่องนี้เธอจะถือว่าไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกัน

หลังจากลู่เซี่ยงหลงเข้าไปในบ้านของลู่เซี่ยงหยุน เขาก็ตรงไปที่ห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นว่าในห้องนั่งเล่นไม่มีคนอยู่ เขาจึงตรงไปที่ห้องหอ

ทันทีที่เข้าไปในห้องหอ เขาก็เห็นวางหยู่่กำลังล้างมือให้ลู่เซี่ยงหยุนอยู่

“ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ พี่ยังไม่พักผ่อนอีกหรอ ลำบากพี่แล้ว” ลู่เซี่ยงหลงหัวเราะออกมา

วางหยู่่สะดุ้งก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นมาแล้วเห็นลู่เสี้ยงหยางจึงพูดว่า “น้องสาม เมื่อกี้กลับไปแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมกลับมาอีกล่ะ”

“เป็นเรื่องดีแน่นอน” ลู่เซี่ยงหลงเหลือบมองวางหยู่่ไปทั่วร่างก่อนที่จะแสดงรอยยิ้มร้ายๆออกมา