หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 265 ชะตากรรมที่ถูกลิขิตไว้

บทที่ 265 ชะตากรรมที่ถูกลิขิตไว้

สังเกตเห็นสถานการณ์ผิดปกติของอาจารย์ ลู่เสี้ยงหยางได้ถามขึ้นอีกรอบ： “อาจารย์ ท่านรู้อะไรเกี่ยวกับเทียนเหมินไหม หากท่านรู้ อยากขอร้องให้ท่านบอกผมหน่อย มันสำคัญกับผมมาก ”

แม่งเอ๊ย! ใจเขาหดหู่ไปหมด เทียนเหมินเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาจากไหนกัน สามารถที่จะทำให้คนอย่างอาจารย์ของเขากลายเป็นคนไม่ปกติได้ สุดท้าย ในสายมีเสียงของอาจารย์ออกมาว่า: “ในเมื่อนายมาถามอาจารย์ถึงเรื่องเทียนเหมิน งั้นก็แสดงว่านายรู้เกี่ยวกับห้าลัทธิใหญ่แล้ว นี่มันเร็วกว่าที่อาจารย์คิดไว้เยอะเลย ”

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว ฟังคำพูดของอาจารย์แล้ว ไม่ช้าก็เร็วตัวเองต้องรู้จักกับห้าลัทธิใหญ่

ไม่พูดไม่จา ฟังอย่างเงียบๆ อาจารย์ต้องพูดอะไรตามมาแน่

นั่นไง อาจารย์พูดต่อไปว่า: “เมื่อก่อนอาจารย์แค่ถ่ายทอดวิชาต่อสู้ให้นาย กลับไม่เล่าเรื่องของห้าลัทธิใหญ่ให้นายฟัง เพราะต้องการปกป้องนาย ยังไงแล้วนายก็รับรู้เรื่องเหล่านี้ก่อนแล้ว มันไม่ส่งผลดีต่อการฝึกฝนวิชาต่อสู้ของนายเลย

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า นี่เป็นความตั้งใจของอาจารย์เลย

เวลานี้อาจารย์ก็พูดต่อว่า: “ตามพรสวรรค์การต่อสู้ของนาย บวกกับพื้นฐานของนายแล้ว หากอาจารย์คาดเดาไม่ผิดล่ะก็ ความสามารถของนายมาถึงขั้นต้นในระดับเจ็ดของนักต่อสู้ เออ นี่ถึงถือได้ว่าได้เข้าสู่เกณฑ์ของศิลปะการต่อสู้อย่างเป็นทางการ

อะไรนะ？

ลู่เสี้ยงหยางตกตะลึงเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าจากความสามารถของเขาตอนนี้ ถึงจะถือว่าได้เข้าสู่เกณฑ์ของศิลปะการต่อสู้อย่างเป็นทางการ ดูเหมือนว่า เมื่อก่อนเขาคือกบในกะลาแล้ว มองตัวเองแข็งแกร่งเกิน

ไม่คาดคิดเลย ตอนนี้ตัวเองเพิ่งจะได้เข้าสู่โลกแห่งความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง

จะว่าไปอันนี่ก็พอจะเข้าใจ ทำไมท่านยายที่พาจ้าวหรูเย็นไปนั้น สามารถแค่ตบอย่างเบาๆก็ตบตัวเองให้เกือบตายได้ ตัวเองอยู่ในมือของผู้แข็งแกร่งจริงนั้น ยังไม่พอยัดขี้ฟันด้วยซ้ำ

“นายอยากรู้เรื่องคร่าวๆของเทียนเหมิน ตอนนี้อาจารย์ยังไม่สามารถบอกนายได้ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่นายต้องรู้ หนึ่งในห้าลัทธิใหญ่นั้น สิ่งที่ให้คนดูไม่ออกเลยคือนิกายเทียนเหมิน ทั้งหมดเป็นทั้งถูกและชั่ว จากนี้หากในพบเจอกับคนของเทียนเหมิน ห้ามไปมีเรื่องกับพวกเขาเด็ดขาด สามารถเลี่ยงได้ก็เลี่ยงไป ”

คำพูดนี้ออกมาปุ๊บ หัวใจของลู่เสี้ยงหยางกระตุกแรงๆไปที ดูเหมือนว่าเทียนเหมินก็ไม่ได้เป็นคนดีอะไร แต่ว่าจ้าวหรูเย็นกลับตกอยู่ในมือของพวกเขา ไม่รู้จริงๆว่าต่อไปจ้าวหรูเย็นจะกลายเป็นคนยังไง

“นอกจากนี้ ในเมื่ออาจารย์พูดถึงตรงนี้แล้ว อย่างงั้นอาจารย์ก็ยังมีอีกเรื่องหนึ่งจะบอก ” อาจารย์กล่าวไว้： “นับจากนี้ไป นายต้องรู้ว่าตัวเองเป็นสำนักอะไร หลังจากนี้ถึงได้ตั้งหลักได้ ”

ลู่เสี้ยงหยางได้พยักหน้าตอบ ตัวเองก็เคยเดาว่า เขาน่าจะเป็นหนึ่งในห้าลัทธิใหญ่

จากนั้นสิ่งที่ไม่คาดคิดของเขาคือ เขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับห้าลัทธิใหญ่

อาจารย์ยิ้มแล้วพูดว่า： “อาจารย์เริ่มจากการเป็นสำนักจิ่วโยว ตอนนี้กลายเป็นสำนักจิ่วโยวเทพเทียนหัว ในสำนักจิ่วโยวเป็นที่มีระดับสูงและมีอำนาจ นายเป็นลูกศิษย์หนึ่งในจำนวนมากของอาจารย์ ก็เป็นลูกศิษย์ของสำนักจิ่วโยวโดยปริยาย ”

แม่ง ไอ้สำนักจิ่วโยวนี้เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรก

นอกจากนี้ ชื่อเรียกอาจารย์เทพเทียนหัวฟังแล้วมีความเย่อหยิ่งมาก

ลู่เสี้ยงหยางมีความมึนงงเล็กน้อย พูดว่า： “อาจารย์ หวาเซี่ยมีแค่ห้าลัทธิใหญ่ไม่ใช่เหรอ？ ทำไมตอนนี้มีสำนักจิ่วโยวเพิ่มมาล่ะ？”

เทพเทียนหัวกล่าวว่า： “นั่นเป็นเพราะนายไม่เคยรู้มาก่อน ในหวาเซี่ยไม่เพียงมีแต่ห้าลัทธิใหญ่เท่านั้น สำนักจิ่วโยว และยังมีสำนักกวางหมิงอีกหนึ่ง ”

แม่งเอ๊ย！

นี่มันอะไรกับอะไรเนี่ย？

ยัยสาวน้อยหวังเสว่ที่บอกกับตัวเองนั้น มันไม่ใช่ทั้งหมดนี่

“ฮึฮึ ” เวลานี้เทพเทียนหัวหัวเราะกับตัวเอง แล้วพูดว่า： “อยู่ในหวาเซี่ยเรา ห้าลัทธิใหญ่ถูกให้การยอมรับเป็นสำนักหลัก ส่วนสำนักจิ่วโยวกับสำนักกวางหมิงนั้น กลับถูกห้าลัทธิใหญ่มองว่าเป็นการกระทำที่ไม่เหมาะสม ตั้งแต่สมัยโบราณ ที่ว่ากันว่าสงครามระหว่างสำนักหลักกับสำนักที่ไม่ถูก ก็ไม่เคยหยุดมาก่อน ถึงเวลานี้ ห้าลัทธิใหญ่กับสำนักจิ่วโยวและสำนักกวางหมิง ถึงอาจไม่ทำให้เกิดสงครามขนาดใหญ่ แต่ว่าการขัดแย้งกันก็มีบ้าง ทุกครั้งคนของห้าลัทธิใหญ่กับสำนักจิ่วโยว สำนักกวางหมิงพบเจอกัน ต้องมีการนองเลือดถึงจะจบลง ”

ฟังคำเหล่านี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกหดหู่ไม่น้อย

หวังเสว่เป็นคนของหลิวหลีกง จ้าวหรูเย็นก็กลายเป็นคนของเทียนเหมิน ส่วนตัวเองก็เป็นคนของสำนักจิ่วโยว อย่างนั้นก็แสดงว่าต่อไปตัวเองก็เป็นศัตรูกับหวังเสว่ และจ้าวหรูเย็นแล้ว

ไม่มีเวลาให้ลู่เสี้ยงหยางได้คิดดีดี เทพเทียนหัวพูดต่อว่า： “ในเมื่อนายร็ว่าตัวเองเป็นลูกศิษย์ของสำนักจิ่วโยว งั้นอาจารย์ก็ยังมีของสำคัญสิ่งหนึ่งมอบให้นาย นายต้องมาพบอาจารย์ในเร็ววันนี้ อาจารย์รอนายอยู่ที่เดิม ”

ตู！

พูดจบเทพเทียนหัวได้วางสายไป

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวไปมา รู้สึกแค่ว่าในสมองยังรู้สึกมึนๆอยู่ เทพเทียนหัวได้บอกเรื่องราวให้เขาในวันนี้ มันเยอะเกินไปจริงๆ ทำให้เขายากที่จะเข้าใจหมดทุกอย่าง

ตามหลักความรู้เบื้องต้นแล้ว การกระทำที่ไม่เหมาะสมนั้นถูกคนส่วนใหญ่ดูถูก ดูเหมือนว่าประวัติตัวเองที่เป็นลูกศิษย์ของสำนักจิ่วโยว เปิดเผยข้างนอกตามอำเภอใจไม่ได้

“ไม่รู้จริงๆเลยว่าอาจารย์จะส่งของอะไรให้ตัวเอง ” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวเล็กน้อย ในใจมีความคาดหวังเล็กน้อย อาจารย์ของเขาเป็นถึงเทพเทียนหัวของสำนักจิ่วโยว งั้นของที่ส่งให้คงต้องสุดยอดมากแน่ๆ

วินาทีต่อมา โทรไปเบอร์ของเย่สวน บอกเธอว่า ตัวเองมีธุระจะออกไปข้างนอกกี่วัน

เย่สวนก็ไม่ได้ถามลู่เสี้ยงหยางว่าจะไปทำไม เธอเคารพเรื่องส่วนตัวของลู่เสี้ยงหยาง ขอแค่ให้เขาระหว่างตัว และกลับบ้านเร็วๆ

หลังวางสายลง ลู่เสี้ยงหยางเริ่มซื้อตั๋วเครื่องบินบินเมืองหลวงในวันนี้

ไฟล์ทบินที่เร็วที่สุดคือตอน9โมงเช้า มันไม่ทันแล้ว ลู่เสี้ยงหยางเลยเลือกไฟล์ทเที่ยงของวัน

พอดีเลย ตัวเองได้ออกจากครอบครัวมานานหลายปี ยังไม่ต้องพูดถึงก็คิดถึงคุณพ่อ คุณแม่มากเหลือเกิน กลับไปเมืองหลวงครั้งนี้ รวดไปเยี่ยมท่านทั้งสองด้วยละกัน

นี่ก็ใกล้ถึงเวลาแล้ว ซุนเซียงเซียงได้ส่งลู่เสี้ยงหยางไปสนามบินปินเหอ

ห้องรอ ในระหว่างรอไฟล์ทบินนั้น มือถือลู่เสี้ยงหยางได้ดังขึ้น เอาออกมาดู เป็นคุณพ่อเขาเองที่โทรมา

ลู่เสี้ยงหยางกดปุ่มรับแล้วถามว่า：“คุณพ่อ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ？”

เสียงของลู่กั๋วต้งได้ออกมาจากมือถือ： “ลูกชายของลุงสองนาย ลู่เซี่ยงหยุนจะแต่งงานในวันมะรืนนี้แล้ว นายกลับมาที่บ้านหน่อยละกัน ”

“อะไรนะ？เซี่ยงหยุนจะแต่งงานแล้ว？”ลู่เสี้ยงหยางตกตะลึงเล็กน้อย ในขณะเดียวกันก็ยินดีกับลู่เซี่ยงหยุนด้วย

อยู่ในครอบครัว ความสัมพันธ์เขากับลู่เซี่ยงหยุนดีที่สุด ในตอนนั้นพ่อของเขากับลุงใหญ่แย่งชิงผู้สืบทอดของครอบครัวล้มเหลว ถูกลงใหญ่ใส่ร้ายแล้วติดคุกนั้น คนในครอบครัวได้ไล่เขากับแม่ของเขาออกจากครอบครัวไป ในตอนนั้นลู่เซี่ยงหยุนเองที่ให้เงินพวกเขาไปก้อนหนึ่ง ให้พวกเขาไปจากเมืองหลวงนี้

ภายหลังมาถึงปินเหอนั้น ลู่เสี้ยงหยางไม่มีที่จะไป ได้ไปเป็นลูกเขยของตระกูลเย่ อดทนมาแล้วสามปี ลุงใหญ่ได้เกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตไป คุณพ่อออกจากคุก ได้เริ่มเป็นหัวหน้าครอบครัวอีกครั้ง

“ได้ครับคุณพ่อ ผมจะกลับบ้านไปแน่นอนครับ ไปฉลองให้กับเซี่ยงหยุน ”ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า

“ก็ได้ พอนายถึงแล้วก็บอกหน่อย พ่อให้คนขับรถไปรับ ”ลู่กั๋วต้งพูดจบก็วางสายไป

จากนั้นเที่ยงตรง ไฟล์ทบินตรงตามเวลา ซุนเซียงเซียงออกจากสนามบินอย่างไม่เต็มใจ กลับไปถึงที่หยูเม่ยหยินกร๊ปเพื่อทำงาน ส่วนลู่เสี้ยงหยางก็อยู่ในระหว่างเดินทางกลับบ้าน

เขาไม่รู้เลยว่า หลังกลับไปหาครอบครัวครั้งนี้แล้ว จะทำให้เกิดความโกลาหล ชะตากรรมถูกลิขิตไว้แบบนี้แล้ว