หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 262 ตบแกก็ตบแกไปแล้ว！

บทที่ 262 ตบแกก็ตบแกไปแล้ว！

ถูกลู่เสี้ยงหยางตบไปสองที หม่าจิงจิงมึนงงไปหมด ไอ้หนุ่มน้อยนี้ไม่กลัวตายจริงๆเลย

อ้าปากเพื่อจะด่าลู่เสี้ยงหยาง แต่ว่าครั้งนี้เธอไม่มีโอกาสได้ด่าออกมาเลย มือของลู่เสี้ยงหยางก็ตบไปซ้ายทีขวาที ตบไปที่หน้าเธอแบบไม่หยุดยั้ง

ปั๊บปั๊บปั๊บ！

เวลาหนึ่ง เสียงคมชัดก้องดังต่อเนื่อง จนเกิดเป็นเสียงสะท้อนในห้างสรรพสินค้า

จ้าวหรูเย็นมองจนตะลึงอ้าปากค้าง ลู่เสี้ยงหยางนี้เวลาโมโหบ้าขึ้นมารุนแรงกว่าเธออีก

ซุนเฉียงได้เช็ดเหงื่อที่ไหลบนหน้าผากไปมา แอบเห็นใจแทนหม่าจิงจิง เมื่อก่อนผู้หญิงคนนี้คิดว่าตัวเองมีเงินหน่อยทำตัวหยิ่งผยองจนชินแล้ว วันนี้เธอได้เจอไม้แข็งซะละ ชีวิตการอยู่รอดต่อไปของเธอหลังจากนี้คงอยู่ไม่เป็นสุขแน่

ต่อมา ลู่เสี้ยงหยางได้ตบตีไปบนหน้าของหม่าจิงจิงรวมๆแล้ว10กว่าที แล้วค่อยๆหยุดลง ไม่ได้ตบตีต่อไป

สุดท้ายทั่วทั้งใบหน้าของหม่าจิงจิงในตอนนี้ถูกตบตีบวมจนเหมือนหัวหมูไปละ ถ้าหากยังตบตีต่อไปอีก คงต้องเกิดเรื่องแน่ๆ

“เป็นยังไงบ้าง？ ความรู้สึกในตอนนี้เป็นยังไง？ ต่อไปยังกล้าพูดจาหยาบคาย พ่นมูลออกจากปากไหม？” ลู่เสี้ยงหยางจ้องไปที่หม่าจิงจิง กล่าวไปยิ้มไป

หม่าจิงจิงจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างดุร้าย แค่รู้สึกว่าความโมโหทั้งตัวกำลังถูกไฟแผ่เผา ในสายตาเธอนั้น ลู่เสี้ยงหยางเป็นแค่ผู้ชายไอ้หน้าตัวเมียคนนึงเท่านั้น นึกไม่ถึงว่าจะกล้าลงมือตบตีเธอ เป็นการดูถูกเหยียดหยามที่ไม่ไว้หน้าเธอเลย

“รปภ.อยู่ไหน รปภ.ของห้างนี้อยู่ไหน？ฉันเป็นลูกค้าชั้นซุปเปอร์VIPของห้างแห่งนี้นะ ตอนนี้ถูกตบตี จะมีใครออกมาให้ความยุติธรรมแก่ฉันหน่อย ”หม่าจิงจิงมือท้าวใส่เอวอยู่ตรงหน้า กวาดสายตาไปรอบทิศ พร้อมเอะอะโวยวายเสียงดังไปด้วย ไม่เหลือภาพพจน์แม้แต่นิดเดียว ไม่ต่างอะไรไปกับแม่ค้าปากตลาดเลย

จากเหตุการณ์ดังกล่าว ได้ดึงดูดความสนใจจากพนักงานห้างรอบข้างมามุงดูอย่างรวดเร็ว เห็นหม่าจิงจิงที่โดนตบตีอย่างกระอักกระอ่วนแล้ว พวกเขาได้สูดลมหายใจเข้าลึกๆ ด้วย ใบหน้าที่เต็มไปด้วยอาการตกตะลึง รีบคว้ามือถือขึ้นมาโทรหารปภ.ของห้าง

หม่าจิงจิงเป็นซุปเปอร์VIPของห้างแห่งนี้ ดังนั้นเธอมาใช้บริการที่นี่บ่อยครั้ง จึงสนิทกับพนักงานที่ห้างมาก

และมีพนักงานห้างไม่น้อยนักที่รู้ว่า หม่าจิงจิงมีเส้นสายใหญ่แค่ไหน วันนี้ไอ้ลู่เสี้ยงหยางเหม็นสาบคนจนคนนี้กล้าตบตีเธอ เกรงว่าวันดีๆจะจบสิ้นลงเร็วๆนี้

ไม่นานนัก หัวหน้ารปภ.ของห้างได้พารปภ.มา2คน วิ่งเหยาะๆมาที่นี่ด้วยตัวเอง

หัวหน้ารปภ.เห็นว่าผู้ที่โดนตบตีนั้นคือหม่าจิงจิง ทันใดนั้นโกรธจนขึ้นหน้าเป็นไฟที่แผ่เผา

หม่าจิงจิงผู้หญิงคนนี้ปกติแต่งตัวเซ็กซี่มาก บวกกับมีเงินหน่อย ไม่นานมานี้หัวหน้ารปภ.คนนี้ก็ได้ตกหลุมรักเธอแล้ว แต่ด้วยที่ความต่างระหว่างฐานะ จึงไม่กล้าที่จะสารภาพ

แต่ในระหว่างความโกรธนั้น ในใจหัวหน้ารปภ.มีความหวังเล็กน้อย วันนี้เขาออกหน้าแทนหม่าจิงจิง ผู้หญิงคนนี้อาจเห็นหัวเขาบ้าง ยังไงซะในชีวิตส่วนตัวหม่าจิงจิงนั้นก็เน่าเฟะไปหมด เปลี่ยนผู้ชายไม่ซ้ำหน้าบ่อยๆ นี่เป็นเรื่องที่รู้กันทั่วทั้งรอบห้างแล้ว

“แม่ง ใครกันที่มีเรื่องในห้าง ช่างกล้ามากจริงๆ ”หัวหน้ารปภ.ได้ตะโกนเสียงดังออกไป แล้วไปข้างๆหม่าจิงๆ ถามด้วยความเป็นห่วงว่า：“คุณหนูหม่าครับ ใครที่ตบตีคุณ？”

หม่าจิงจิงยื่นมือชี้ไปที่ลู่เสี้ยงหยาง กล่าวด้วยความคับแค้น “ก็คืนไอ้หน้าโง่คนนี้ที่ตบตีฉัน หัวหน้ากวน คุณต้องเอาความยุติธรรมให้ฉันนะ ”

หัวหน้ากวนได้มองไปตามมือที่หม่าจิงจิงชี้ไป เมื่อเห็นบนตัวลู่เสี้ยงหยางไม่มีอะไร ทั้งตัวเต็มไปด้วยของข้างทาง ก็เลยตัดสินใจว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นคนจน ยังไงซะแค่ฝ่ามือเดียวตัวเองก็สามารถบีบให้ตายได้ที่จะดำรงอยู่

“ฮึ รนหาที่ตายจริง ”เสียงฮึออกจากจมูกหัวหน้ากวนไปทีนึง มองไปที่หม่าจิงจิงแล้วรับปากว่า “คุณหนูหม่าวางใจได้เลย ผมจะเอาความยุติธรรมกลับมาให้คุณแน่ ว่ามาเลย ว่าจะทำยังไงกับเขา？”

เห็นหัวหน้ากวนที่มีความมั่นใจต่อตัวเองขนาดนี้ และยังโอ้อวดแบบนี้ ทันใดนั้นสายตาหม่าจิงจิงได้ฉายแวววาบด้วยความชอบ เขาแข็งแกร่งกว่า ไอ้หน้าตี๋ซุนเฉียงที่อยู่ข้างกายเขามาก

“เรื่องของวันนี้ ฉันเป็นหนี้บุญคุณต่อหัวหน้ากวน ตอนนี้เพียงแค่คุณต่อยตีไอ้หนุ่มนี้จนคุกเข่าต่อหน้าฉัน ให้เขาร้องขอชีวิต แล้วให้ผู้หญิงที่อยู่ข้างกายเขาตบหน้าตัวเองหนึ่งร้อยที เรื่องนี้ก็ถือว่าช่างมันไป ”หม่าจิงจิงกล่าว มองไปในสายตาของหัวหน้ากวน กำลังเต็มไปด้วยความรักเร่าร้อน

ผู้ชายคนนี้ใช้ได้เลยทีเดียว เป็นหมาเลียแข้งที่ได้มาตรฐานมาก ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว ก็ให้เขาลิ้มรสหน่อยละกัน นอกจากนี้ดูร่างกายเขาแล้ว สมรรถภาพทางกายดีมาก น่าจะให้ความพอใจต่อความต้องการของตัวเองได้

โอ้แม่ง นี่กูจะได้เกาะหญิงสาวสวยร่ำรวยแล้วเหรอ？

หัวหน้ากวนได้เห็นถึงความต้องการจากทางสายตาของหม่าจิงจิง ทำให้ตื่นเต้นไปทั่วทั้งตัว

หากเงื่อนไขโอเค เขาไม่ถือที่จะไปเป็นไอ้หน้าตี๋ ยังไงซะได้เกาะถึงหญิงสาวที่รวยอย่างหม่าจิงจิง เขาสามารถหยุดความพยายามไปหลายสิบปีเลย

“ได้ครับ คุณหนูหม่า ผมจะทำตามที่คุณสั่ง ” หัวหน้ากวนลูบมือเขาอย่างตื่นเต้น เตรียมลงมือด้วยตัวเอง จัดการลู่เสี้ยงหยางก่อน ค่อยจัดการกับจ้าวหรูเย็น

และเมื่อคำพูดจบลง หัวหน้ากวนก็ได้พุ่งไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้ว

ห้างเหนียนหัวเพราะเป็นห้างที่มีระดับสูง ดังนั้นการรับรปภ.โดยทั่วไปแล้วก็มีทักษะเล็กน้อย ส่วนหัวหน้ารปภ.นั้นยิ่งคัดสรรมาอย่างดี

และเพราะว่าอาศัยกำลังที่ตัวเองมี ดังนั้นหัวหน้ากวนถึงกล้าดูหมิ่นไม่ไว้หน้าไอ้หุ่นร่างเล็กลู่เสี้ยงหยาง

น่าเสียดายที่ครั้งนี้หัวหน้ากวนเลือกคู่กรณีผิดไป ลู่เสี้ยงหยางใช่ว่าคนอ่อนแอที่ใครก็ฆ่าได้

ช่วงเวลาต่อมา ร่างกายหัวหน้ากวนเพิ่งไปถึงข้างลู่เสี้ยงหยาง ยังไม่ทันที่เขาจะลงมือ ฝ่ามือของลู่เสี้ยงหยางได้ตบไปบนใบหน้าของหัวหน้ากวนแล้ว

ตบหัวหน้ากวน ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ออมมือเลย กำลังแรงมือทั้งหมดได้ตกไปอยู่บนฝ่ามือ

ปั๊บ

เสียงหนักแน่คมชัดที่แสบหู หัวหน้ากวนกลับกรีดร้องกระเด็นออกมา เมื่อกระแทกกับพื้น เห็นแค่ฟันของเขาหักไปครึ่งหนึ่ง กล้ามเนื้อบนใบหน้ายิ่งบวมขึ้นมา ดั่งเหมือนยัดหมันโถไว้ลูกหนึ่ง

โห！

พวกรปภ.ที่มาพร้อมกับหัวหน้ากวน ต่างพากันตาโตกันหมด หัวหน้าพวกเขา เป็นถึงนักรบพิเศษที่เกษียณออกมา โดยปกติแล้วคนตัวใหญ่ก็ทำอะไรเขาไม่ได้ แต่ไม่คิดเลยว่า ตอนนี้อยู่ในมือลู่เสี้ยงหยาง แค่ฝ่ามือเดียวเท่านั้นก็ถูกกระเด็นออกมา

“แม่ง เป็นแบบนี้ได้ยังไง？”หม่าจิงจิงไม่ไหวที่จะเห็นดวงตาหลุดออกมา หัวหน้ากวนนี้ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลู่เสี้ยงหยาง แค่ฝ่ามือเดียวก็โดนตบตีเละขนาดนี้

ดูเหมือนว่านี่ก็เป็นผู้ไร้ประโยชน์อีกคน

ชั่วเวลาหนึ่ง ความปรารถนาต้องการที่มีต่อหัวหน้ากวนได้หายไป แค่มองก็รู้สึกโกรธ ขยะแขยง

“ชาแล้ว！เป็นแบบนี้ได้ยังไง？”ขณะที่ร่างกายหัวหน้ากวนล้มลงกับพื้น ก็มีความรู้สึกเหมือนหมาตัวหนึ่ง

ไอ้หนุ่มน้อยลู่เสี้ยงหยางดูแล้วอ่อนแอนี้ ทำไมจู่ๆถึงได้มีพลังแรงน่ากลัวนี้ระเบิดออกมา ตบตีจนเขามึนงงไปหมด

ประคับประคองร่างกายให้ลุกขึ้นจากพื้น หัวหน้ากวนจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วกล่าว่า：“ไอ้หนุ่ม มึงรู้ไหมว่าห้างนี้ใครเป็นเจ้าของ กูเป็นตัวแทนห้าง มึงกล้าตีกูก็แปลว่าอยากมีเรื่องกับห้างนี้ มึงคิดดีแล้วหรือยังว่าจะตายยังไง？”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวไปมา ขี้เกียจที่จะไร้สาระกับหัวหน้ากวน พูดว่า： “ไปเรียกเจ้าของห้างแกออกมา แล้วให้เขาให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผลหน่อย ”

สายตาหัวหน้ากวนได้แสดงถึงความไม่พอใจอย่างยิ่ง ทันใดนั้นได้พูดมาแต่ละคำ “ได้ ไอ้หนุ่ม กูสงเคราะห์ให้ มึงรนหาที่ตายเองนะ จะมาโทษกูไม่ได้ ”

พูดไปเขาก็คว้ามือถือออกมา โทรหาเจ้าของของห้าง

ในขณะเดียวกัน หลายคนรอบข้าง ก็เริ่มพูดคุยกัน

“ฉันได้ยินมาว่า เบื้องหลังห้างนี้คือหอการค้าปินเหอ นี่เป็นอสังหาริมทรัพย์ภายใต้หอการค้า ไอ้หนุ่มนี้กล้ามีเรื่องที่นี่ คงไม่อยากมีชีวิตอยู่รอดแล้วล่ะ ”

“ฮ่าฮ่า หากห้างเหนียนหัวอยู่ภายใต้อสังหาริมทรัพย์ของหอการค้าจริง งั้นพวกเราก็รอดูฉากดีดีต่อไปละกัน ว่าไอ้หนุ่มนี้จะถูกลอบคราบกี่ชั้น ”

“เฮ้ พี่ชายใจร้อนคือปีศาจ นายจะได้ชดใช้ความใจร้อนของนายในไม่ช้า หากฉลาดหน่อยตอนนี้ก็คุกเข่าขอโทษกับคุณหนูหม่าและหัวหน้ากวนซะ เรื่องนี้อาจจบลงอย่างนี้ก็ได้ ”

เมื่อฟังคำเหล่านี้แล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ไม่ได้สนใจอะไร

อาการใบหน้าของจ้าวหรูเย็นเริ่มไม่เป็นธรรมชาติละ คำร่ำลือของหอการค้าเธอก็เคยได้ยินมาก่อน รู้ว่าห้างเป็นเครือยักษ์ใหญ่ของปินเหอ คาดไม่ถึงว่าความผิดพลาดลู่เสี้ยงหยางไปขัดแย้งกับหอการค้าแล้ว

กัดฟันแล้ว เธออยากยืนออกมาขอโทษแทนลู่เสี้ยงหยางจริงเชียว