หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 258 พิทักษ์สามีอย่างสุดชีวิต

บทที่ 258 พิทักษ์สามีอย่างสุดชีวิต

อย่างไรก็ตาม เย่หยุนเทาก็ยังดูถูกเย่สวน ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะให้เขาขอร้องเย่สวนในตอนนี้

เขาลุกขึ้นจากโซฟาแล้วมองไปที่เย่สวนและพูดว่า “เย่สวน เธอช่วยให้เกียรติกันด้วยนะ คุณย่าให้เกียรติเธอถึงได้เรียกเธอกลับไปในฐานะประธานบริษัท เหอะ เดี๋ยวนี้เธอกล้าฝ่าฝืนคำสั่งของคุณย่าแล้วสินะ อยากถูกไล่ออกจากตระกูลมากเลยใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่สวนก็เงียบไป จริงๆ แล้วเธอไม่ได้สนใจเรื่องการถูกไล่ออกจากตระกูล แต่ถ้าถูกไล่ออกจากตระกูลจริงๆ พ่อที่จากไปแล้วคงต้องผิดหวังในตัวเธออย่างแน่นอน เพราะตลอดในช่วงชีวิตของพ่อ เขามีความปรารถนาอยากให้เธอได้เฉิดฉายความสามารถในตระกูลเย่มาตลอด

หลายปีที่ผ่านมา เธอไม่สามารถลืมสายตาที่ปรารถนาคู่นั้นของพ่อได้

เมื่อเห็นเย่สวนไม่มีการโต้ตอบ เย่หยุนเทาก็คิดว่าเธอเริ่มกลัว ดังนั้นเขาจึงพูดอย่างเย่อหยิ่งอีกครั้ง “หน้าด้านจริงๆ อย่าหลงตัวเองให้มากไปนะ เธอก็ไม่ได้สำคัญอะไรในสายคุณย่าหรอก เย่สวน จะบอกให้เธอรู้ไว้นะ ตราบใดที่ยังมีโอกาสก็รีบกลับไปซะโดยดี”

จากนั้นเขายกนิ้วชี้ขึ้นแล้วพูดกับเย่สวนอย่างประชดประชัน “เราจะให้เวลาเธอทบทวนอีกวันนะ พรุ่งนี้ถ้ายังไม่เสนอหน้ากลับไปทำงาน แล้วคุณย่าตัดพวกเธอทั้งบ้านออกจากตระกูล ถึงเวลานั้นอย่าหาว่าไม่เตือนก็แล้วกัน”

ฮ่าๆ ยัยเย่สวนถูกกดดันจนเคยชินแล้ว ไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะกล้าฝ่าฝืนคำสั่ง

หลังจากที่เย่หยุนเทาพูดจบ เขาก็หันหน้าเดินจากไปด้วยรอยยิ้มที่ได้ใจ

แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกจากบ้าน ลู่เสี้ยงหยางก็พูดขึ้นมาว่า “สวยเอ๋อจะไม่กลับไปทำงานให้ตระกูลเย่กรุ๊ปหรอก คุณกลับไปบอกท่านย่าให้ตายใจเถอะ อีกอย่างถ้าอยากขอร้องคนอื่นเขาก็ให้พูดจาดีๆ ตอนนี้คุณรีบกลับไปบอกท่านย่าว่าให้ท่านมาขอร้องเย่สวนด้วยตัวเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เย่หยุนเทาก็หยุดเดินทันที เขารู้สึกอึ้งไปสักพัก จากนั้นค่อยๆ ตั้งสติได้

ให้ตายเหอะ ไอ้เศษสวะอย่างลู่เสี้ยงหยางกล้าพูดจาแบบนี้กับเขาด้วยหรือ

แมร้งเอ๊ย! จะมากไปแล้ว

“แมร้งเอ๊ย อะไรของมึง! เป็นแค่ไอ้กระจอกที่แต่งงานเข้าบ้านเมีย มีสิทธิ์อะไรมาออกความคิดเห็น? อยากดิ้นหาที่ตายมากเลยใช่ไหม? กูสมทบให้ได้นะ” ทันใดนั้น เย่หยุนเทาก็ชี้หน้าด่าลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางสายตาเย็นเยือกและกำลังจะเข้าไปจัดการเขา แต่การเคลื่อนไหวของเย่สวนเร็วกว่า เธอเดินเข้าไปหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะชามาแล้วสาดน้ำใส่หน้าของเย่หยุนเทา จากนั้นพูดอย่างเย็นชา “เย่หยุนเทา นายจะมากเกินไปแล้ว อย่าคิดว่าตัวเองยังเป็นคุณชายตระกูลเย่ผู้สูงส่งอีกนะ ตอนนี้ฉันเข้าใจสถานการณ์ของตระกูลเย่ดีกว่านายซะอีก มันใกล้จะล้มละลายแล้ว เฮ่อๆ เมื่อเวลานั้นมาถึง นายก็แค่สุนัขจรจัดตัวหนึ่ง แล้วจะมาทำกร่างที่นี่ทำไม?”

ถ้าเป็นอดีต เย่หยุนเทาพูดจาเสียดสีลู่เสี้ยงหยางเย่สวนก็คงไม่สนใจมากนัก แต่ตอนนี้เธอกับลู่เสี้ยงหยางมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งแล้ว เธอจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกเหยียดหยามลู่เสี้ยงหยางอีก

ลู่เสี้ยงหยางมองไปที่เย่สวนอย่างลึกซึ้ง รอยยิ้มที่แสนอบอุ่นค่อยๆ ปรากฏบนใบหน้าของเขา

เขารู้สึกดีที่ได้รับการปกป้องจากภรรยาของตัวเอง

แต่เย่หยุนเทากลับรู้สึกตกตะลึงกับสิ่งที่เจอ ที่ผ่านมาเย่สวนเป็นคนอ่อนแอที่คอยให้เขารังแกมาตลอด แต่ตอนนี้เธอกลับปีกกล้าขาแข็งไปแล้ว

ทันใดนั้น เลือดร้อนพลุ่งพล่านในความคิดของเขา เขาอยากเข้าไปบีบคอเย่สวนให้ตายไปข้าง แต่เมื่อคิดๆ แล้วสิ่งที่เย่สวนพูดนั้นก็เป็นความจริงเหมือนกัน

ตระกูลเย่ไม่ได้มั่นคงอีกต่อไปแล้ว มันอาจจะล้มละลายเมื่อไหร่ก็ได้

อีกอย่างตอนนี้เย่สวนยังมีทรัพย์สินมูลค่านับพันล้าน เขาจะกล้าต่อกลอนกับเธอได้อย่างไร?

แต่ด้วยนิสัยของเย่หยุนเทา แม้ว่าเขาจะรู้สึกด้อยกว่า แต่ก็ยังพูดกับเย่สวนอย่างปากแข็ง “ได้ ได้สิ เธอคอยดูนะว่าคุณย่าจะจัดการกับการกระทำของเธอในวันนี้อย่างไร”

“เชิญ” เย่สวนพูดอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าเฉยเมย

ตอนนี้เธอหาเลี้ยงชีพด้วยการไลฟ์สดได้ นอกจากนี้เธอยังมีเงินมากกว่า 1 พันล้าน เธอไม่จำเป็นต้องพึ่งพาตระกูลเย่อีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงมั่นใจในตัวเองได้

นอกจากนี้เธอยังรู้สึกผิดอยู่เสมอ เธอรู้สึกว่าเธอเป็นหนี้ความรู้สึกของลู่เสี้ยงหยางมามากพอแล้ว ดังนั้น ตอนนี้เธอจะใช้ทุกโอกาสเพื่อปกป้องลู่เสี้ยงหยาง

“เหอะ เย่สวน แล้วเธอจะเสียใจ” เย่หยุนเทาโกรธมาก เขาทิ้งประโยคสุดท้ายแล้วรีบออกจากบ้านของเย่สวนทันที

รอยยิ้มที่หายากก็ได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหลิวจิ้ง เธอพูดกับเย่สวนว่า “ลูกจ๋า เรื่องนี้ลูกตัดสินใจถูกแล้ว ครอบครัวเราถูกตระกูลเย่กลั่นแกล้งมามากพอแล้ว ตอนนี้ถึงเวลาที่เราจะพลิกผันสักที”

เย่สวนพูดโพล่งออกมา “เย่หยุนเทาจะดูถูกหนูได้ แต่หนูจะไม่ยอมให้เขาดูถูกลู่เสี้ยงหยาง เพราะเขาเป็นสามีของหนู วันหลังถ้าใครกล้ากล่าวร้ายเขาอีก หนูจะไม่ปล่อยไว้แน่”

เป็นคำพูดที่ฟังดูมีพลังมาก

ลู่เสี้ยงหยางได้แต่ตกตะลึง เขารู้สึกอบอุ่นไปทั่วร่างกาย เขาไม่เคยเห็นเย่สวนที่ปกป้องเขาแบบนี้มากก่อน

ดวงตาของหลิวจิ้งก็มีความลึกซึ้ง ดูเหมือนว่าช่วงนี้ความสัมพันธ์ระหว่างลูกสาวของเธอกับลู่เสี้ยงหยางจะดีขึ้นแล้ว ลูกสาวยังกล้าเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าเป็นสามีต่อหน้าเธอด้วย

เมื่อเห็นแววตาอันมีเลศนัยของหลิวจิ้งแล้ว เย่สวนก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าสิ่งที่ตัวเองเพิ่งพูดออกไปนั้นมันใสซื่อเกินไป เธอเรียกลู่เสี้ยงหยางว่าสามีต่อหน้าคนอื่น!

ไม่น่าเลยเรา! น่าอายจริงๆ!

ทันใดนั้น ใบหน้าที่เคร่งขรึมมาตลอดก็กลายเป็นสีแดง

หลังอาหารเช้า เย่สวนก็เริ่มการไลฟ์สด

เนื่องจากลู่เสี้ยงหยางเคยตบรางวัลให้เธอ ตอนนี้เธอจึงมีชื่อเสียงโด่งดังในการไลฟ์สดเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางไม่จำเป็นต้องตบรางวัลให้เธออีก เพราะมีแฟนคลับมากมายคอยสนับสนุนเธอทุกวันอยู่แล้ว

แน่นอนว่ายังมีสินค้าอีกมากมายที่ขอให้เย่สวนช่วยโปรโมท ดังนั้นเธอจึงมีรายได้จากส่วนนี้ไม่น้อยเช่นกัน

เย่สวนเคยสรุปยอดคร่าวๆ ถ้าเธอพยายามไลฟ์สดทุกวัน รายได้ต่อเดือนของเธอจะสามารถทำได้มากกว่า 1 ล้านหยวน

ลู่เสี้ยงหยางชมการไลฟ์สดของเย่สวนอยู่สักพัก จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวไปที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป

ในระหว่างทาง เขาได้รับสายที่ไม่คาดคิด เป็นสายโทรเข้าจากจ้าวหรูเย็น

เสียงของจ้าวหรูเย็นในสายมาๆ หายๆ “ลู่เสี้ยงหยาง คุณ……คุณว่างไหม? มาหาฉันหน่อยได้ไหม?”

เมื่อได้ยินเสียงที่สดใสนี้ หัวใจของลู่เสี้ยงหยางก็รู้สึกหวั่นไหวเล็กน้อย เขาจึงยิ้มพูดกับเธอ “ตอนนี้ผมว่าอยู่ครับ ไปหาคุณได้ แต่คุณต้องเรียกผมว่าพี่ชายที่แสนดีก่อนนะ”

ความจริงแล้วลู่เสี้ยงหยางแค่ตั้งใจจะล้อจ้าวหรูเย็นเล่น แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะทำตาม “พี่ชายที่แสนดี”

หึ!

ลู่เสี้ยงหยางถึงกับอึ้งและรู้สึกพอใจเป็นอย่างมาก

“ฮือๆ” แต่สิ่งที่ทำให้ลู่เสี้ยงหยางงุนงงคือ หลังจากที่จ้าวหรูเย็นเรียกเขาแล้วเธอก็ร้องไห้ขึ้นมา

หือ! เกิดอะไรขึ้น?

ลู่เสี้ยงหยางไม่เข้าใจและรีบถามเธอว่า “หรูเย็น เป็นอะไรไหม? ถ้าคุณคิดว่าคุณเสียเปรียบที่ต้องเรียกผมว่าพี่ชายที่แสนดี งั้นผมก็เรียกคุณว่าน้องสาวที่แสนดีด้วยก็แล้วกันนะ จะได้เท่าเทียมกันไง”

“.…..” บ้าอะไร! คุณเรียกฉันว่าน้องสาวที่แสนดีกับฉันเรียกคุณว่าพี่ชายที่แสนดีมันต่างอะไรกัน จ้าวหรูเย็นคิดในใจ

จ้าวหรูเย็นยิ้มทั้งน้ำตา “เมื่อกี้ฉันโทรผิด เอาล่ะ ไม่คุยแล้ว ฉันจะทำงานแล้ว คุณก็ไม่ต้องมาแล้วนะ”

เมื่อพูดจบ จ้าวหรูเย็นก็กดวางสายทันที

ลู่เสี้ยงหยางยิ่งสับสนเข้าไปใหญ่ เขารู้สึกเพียงว่าวันนี้จ้าวหรูเย็นดูแปลกๆ

เมื่อก่อนก็เคยให้เธอเรียกพี่ชายที่แสนดี แต่เธอไม่เคยร้องไห้นะ

อีกอย่าง ตอนโทรมาบอกจะให้เราไปหา แต่ก่อนวางสายบอกเราว่าไม่ต้องไปแล้ว มันหมายถึงอะไรกันแน่?

“ไม่สิ เธอต้องมีอะไรบางอย่างแน่เลย”

จากนั้นลู่เสี้ยงหยางกลับรถแล้วตรงเข้าไปหาจ้าวหรูเย็นที่คลินิกของบ้านเธอ