หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 244 จุดจบของคนที่มีเรื่องกับคุณหาน

บทที่ 244 จุดจบของคนที่มีเรื่องกับคุณหาน

ด้านในโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป

เย่สวนเพิ่งเดินเข้ามาก็เห็นพนักงานทุกคนในโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปยืนอยู่ตรงหน้า และเห็นซุนเซียงเซียงที่กำลังยืนพูดให้กำลังใจกับพนักงานเหล่านี้

แต่สิ่งที่ทำให้เธอประหลาดใจมากกว่านั้นคือ เธอกลับเห็นคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ซุนเซียงเซียงคือลู่เสี้ยงหยาง

เย่สวนไม่เข้าใจจริงๆ คนนอกอย่างลู่เสี้ยงหยางจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

ทันใดนั้น เธอก็นึกถึงความเป็นไปได้อันน่าตกใจเรื่องหนึ่ง ลู่เสี้ยงหยางก็คือประธานที่อยู่เบื้องหลังของบริษัทหยูเม่ยหยินกรุ๊ปคนนั้น

เพราะทุกคนในปินเหอต่างก็รู้ดีว่าผู้ที่อยู่เบื้องหลังของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปคือตระกูลลู่ในเมืองหลวง อีกอย่างลู่เสี้ยงหยางก็มีนามสกุลลู่พอดี เขาต้องเป็นคนของตระกูลลู่แน่เลย

ตูม!

เมื่อนึกถึงความเป็นไปได้ในเรื่องนี้ก็เกิดคลื่นฟ้าร้องดังขึ้นในจิตใจของเย่สวน

แต่มีเรื่องหนึ่งที่เธอไม่เข้าใจเลย ถ้าลู่เสี้ยงหยางเป็นคนของตระกูลลี่จากเมืองหลวงจริงๆ แล้วทำไมเขาถึงยอมลดตัวมาเป็นลูกเขยที่แต่งงานเข้าบ้านตระกูลเย่ของเธอ และยอมถูกผู้คนดูถูกเหยียดหยามด้วย

ในขณะที่เย่สวนงงงวยอยู่ ลู่เสี้ยงหยางก็เดินเข้ามาแล้วยิ้มพูดกับเธอ “สวนเอ๋อ คุณมาอยู่ที่นี่ได้ไง?”

เย่สวนตอบเขา “สำหรับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปแล้ว ฉันรู้สึกขอบคุณมาตลอด และในวันนี้พวกเขากำลังประสบกับปัญหาฉันก็ต้องเข้ามาให้กำลังใจด้วยสิ”

เมื่อพูดจบเธอก็ถามกลับลู่เสี้ยงหยางด้วยความสงสัย “แล้วคุณล่ะ มาอยู่ที่นี่ได้ไง?”

ลู่เสี้ยงหยางหาคำโกหกแล้วตอบเธอว่า “ผมรู้จักท่านประธานของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป วันนี้แกอยู่เมืองหลวง ไม่สะดวกเข้ามาที่นี่ แกจึงฝากข้อความให้ผมมาบอกกับซุนเซียงเซียงหน่อย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่สวนก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอหวังให้ลู่เสี้ยงหยางจะบอกกับเธอว่าเขาก็คือประธานของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปที่อยู่เบื้องหลังคนนั้น และเขายังเป็นคุณชายตระกูลลู่จากเมืองหลวงด้วย

ณ ขณะนี้ มีเสียงความวุ่นวายดังขึ้นจากนอกประตูโรงงาน ลู่เสี้ยงหยางและคนอื่นๆ หันมองไปก็เห็นหานปิงหานและเศรษฐีคนอื่นๆ กำลังเดินเข้ามา

จากนั้นไม่นานคนเหล่านี้ก็ได้มาถึงหน้าประตูโรงงาน

หานปิงหานมองมาที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วยิ้มพูดด้วยสีหน้าอันสดใส “เราเจอกันอีกแล้วนะ”

เธอยังจำได้ดี หลายวันที่ผ่านมา เธอถูกลู่เสี้ยงหยางกระทำจนทำให้เธอต้องอับอายขายหน้า และวันนี้เธอจะเอาคืนให้สาสมใจ

ลู่เสี้ยงหยางสีหน้าเฉยเมย จากนั้นพูดเบาๆ “คุณหานว่างจริงๆ เลยนะครับ ชิงเหอกรุ๊ปก็ใกล้จะล้มละลายแล้ว คุณยังมีเวลามาเยี่ยมชมโรงงานของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปอีกด้วย”

เมื่อได้ยินคำนี้ หานปิงหานก็ยิ้มหน้าบานกว่าเดิม

จางเทาที่ยืนอยู่ข้างเธอหัวเราะเยาะและแสดงสีหน้าประชดประชัน จากนั้นมองหน้าลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “นายรู้ไหมว่าทำไมไอ้โรงงานเน่าๆ ของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปยังอยู่ถึงตอนนี้ได้? ถ้าตามกำหนดการของเรา ไอ้โรงงานเน่าๆ นี้จะต้องถูกทำลายตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”

ลู่เสี้ยงหยางยังคงอยู่เงียบๆ และรอให้เขาพูดจนจบ

จากนั้นจางเทาก็พูดต่ออย่างที่คิดเอาไว้ “นายรู้ไหมว่าทำไมพวกเราถึงเลื่อนวันรื้อถอนมาวันนี้?”

ลู่เสี้ยงหยางมองเขาด้วยสายตาอันเย็นชาอย่างเงียบๆ

จางเทายิ่งพูดยิ่งสะใจ “ฮ่าๆ เราจะให้ทุกคนในหยูเม่ยหยินกรุ๊ปได้เห็นด้วยตาของตัวเองว่าพวกเราพังโรงงานนี้อย่างไร! อีกอย่างเราก็จะประกาศให้คนทั่วปินเหอได้รู้ว่าคนที่กล้ามีเรื่องกับคุณหานของเราจะต้องพบกับจุดอย่างอย่างไร”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่สวนและพนักงานคนอื่นๆ ในหยูเม่ยหยินกรุ๊ปต่างก็พากันใจหาย พวกเขาไม่คิดเลยว่าพวกหานปิงหานจะโหดร้ายขนาดนี้

ลู่เสี้ยงหยางถอนหายใจเบาๆ แล้วพูดกับจางเทา “ฟังจากน้ำเสียงของคุณแล้ว กรมโยธาธิการและผังเมืองคงต้องฟังคำสั่งของคุณอย่างเดียวสินะ”

จางเทาพูดอย่างได้ใจอีกครั้ง “คุณเข้าใจตรงกันแล้ว”

หลังจากที่เขาพูดจบ ผู้อำนวยการสวีปินก็เดินออกมาจากด้านหลังของหานปิงหานแล้วยิ้มพูด “ต้องขออภัยจริงๆ ที่ผมลืมแนะนำตัวเองนะครับ ผมเป็นผู้อำนวยการกรมโยธาธิการและผังเมือง เรื่องการอนุมัติให้รื้อถอนสิ่งปลูกสร้างอยู่ในอำนาจของผมคนเดียว ที่สำคัญผมกับคุณหานปิงหานเป็นเพื่อนกัน ดังนั้นธุระของเพื่อนก็เป็นธุระของผมเช่นกันครับ”

ลู่เสี้ยงหยางหรี่ตาแล้วมองเขาด้วยสายตาเย็นชา เพราะมีคนเลวอย่างสวีปินมากเกินไป สังคมสมัยนี้จึงต้องเสื่อมโทรมไปด้วย

“เหอะๆ” สวีปินยิ้มพูดต่อ “ผมจะบอกความจริงให้ฟังก็แล้วกันนะครับ อันที่จริงโรงงานเน่าๆ นี้มันไม่ได้อยู่ในลิสรายชื่อที่ต้องรื้อถอนหรอกครับ แต่ผมเพิ่มมันเข้าไปเอง แล้วคุณคิดว่าการตัดสินใจของผมแบบนี้ถูกต้องไหม? หึ ถึงอย่างไรโรงงานเน่าๆ ของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปมันก็ไร้ค่าอยู่แล้ว นับจากนี้เป็นต้นไป ที่นี่จะกลายเป็นแหล่งอุตสาหกรรมที่เป็นประโยชน์ต่อเมืองปินเหอของสักที”

ลู่เสี้ยงหยางฟังคำพูดหยิ่งผยองของสวีปินแล้วยิ้มพูดกับเขาอย่างมีนัย “นี่เป็นความสุขครั้งสุดท้ายที่คุณจะมีในโลกภายนอกแล้ว รีบสนุกกับมันเลย เดี๋ยวคุณก็จะได้เข้าไปแล้ว”

สวีปินส่ายหัวอย่างน่ารังเกียจ เขาคิดว่าลู่เสี้ยงหยางคงไม่มีอะไรจะพูดแล้ว

“ไอ้โง่ ปัญญาอ่อนจริงๆ ตอนนี้ยังไม่เข้าใจสถานการณ์ของตัวเองอีก” คนรอบข้างของหานปิงหานพากันหัวเราะเยาะ

จางเทามองไปที่สวีปินแล้วพูดอย่างได้ใจ “ผู้อำนวยการสวีครับ ผมว่านี่มันก็ได้เวลาแล้วนะครับ เรามาเริ่มการรื้อถอนดีกว่า”

สวีปินพยักหน้าตอบ “ทีมงานรื้อถอนรออยู่ข้างนอกแล้ว ผมจะโทรเรียกพวกเขาเข้ามาตอนนี้เลย”

จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา

แต่ในเวลาเดียวกัน สมาชิกของทีมรื้อถอนคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามาจากข้างนอกแล้วตะโกนพูดว่า “ผู้อำนวยการครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ”

สวีปินจ้องมองและถามเขาว่า “เกิดอะไรขึ้นกันแน่ ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนี้”

ชายคนนั้นพูดด้วยสีหน้ากระวนกระวาย “ท่านครับ ผมว่าท่านออกไปดูเองจะดีกว่านะครับ ข้างนอกมีผู้หลักผู้ใหญ่มามากมายเลยครับ”

หานปิงหานกับสวีปินและคนอื่นๆ ต่างก็คิดว่าผู้หลักผู้ใหญ่ที่ว่าต้องเป็นผู้สนับสนุนพวกเขาอย่างแน่นอน ดังนั้นพวกเขาจึงออกไปต้อนรับด้วยรอยยิ้ม

ด้านนอกโรงงานผลิตของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปมีรถหรูจอดเป็นแถวยาวสองแถว

ประตูรถหรูด้านหน้าสองคันถูกเปิดออก จากนั้นมีชายสองคนก้าวลงมาจากรถ

ชายทั้งสองสวมชุดสูทและรองเท้าหนังสีดำเงาอันเปล่งประกายความน่าเกรงขาม

หานปิงหาน จางเทาและคนอื่นๆ ถึงกับตกตะลึง พวกเขาต่างก็รู้ดีว่าชายสองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้คือใคร

หม่าเปินถึงที่ร่ำรวยที่สุดในเทียนเหอ ส่วนอีกคนคือจูเทียนเซิงที่ร่ำรวยที่สุดในชิงโจว

ทั้งสองซึ่งมีทรัพย์สินมูลค่ามากกว่า 50,000 ล้านหยวน นอกจากนี้ยังมีกิจการอีกมากมายรวมถึงบริษัทหลายแห่งในเมืองปินเหอนี้ด้วย

ถึงแม้ไห่ตงจะเป็นเมืองหลวงของมณฑลเจียงหนาน แต่ GDP ของเทียนเหอชิงโจวก็ไม่ได้ต่ำกว่าไห่ตง ดังนั้นเศรษฐีที่ร่ำรวยที่สุดในเทียนเหอและชิงโจวก็จะร่ำรวยกว่าเศรษฐีระดับต้นๆ ของไห่ตงอย่างแน่นอน

ส่วนตระกูลหานก็เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงและมีอิทธิพลระดับต้นๆ ของไห่ตงนี้เหมือนกัน แต่นับตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันตระกูลหานก็ยังไม่เคยได้รับตำแหน่งที่ร่ำรวยที่สุดในไห่ตง ดังนั้นหานปิงหานที่ยืนอยู่ต่อหน้าคนที่ร่ำรวยที่สุดของเทียนเหอและชิงโจว เธอก็ยังถือว่าเป็นเด็กน้อยคนหนึ่งอยู่ดี

หานปิงหานกับจางเทาและคนอื่นๆ ต่างมองหน้ากันด้วยความตกใจ พวกเขายังสงสัยกันว่าคนอย่างหม่าเปินถึงและจูเทียนเซิงจะมาร่วมอุดมการณ์กับพวกเขาจริงหรือ?

แต่ว่ามันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย คนระดับนี้คงไม่จำเป็นต้องให้เกียรติพวกเขาขนาดนี้หรอก

ในเวลาเดียวกัน รถหรูที่จอดอยู่เป็นแถวด้านหลังก็ค่อยๆ เปิดประตูออกทีละคัน จากนั้นก็มีชายหญิงนับไม่ถ้วนก้าวลงมาจากรถ

คนเหล่านี้ล้วนเป็นบุคคลสำคัญและมีชื่อเสียงของเทียนเหอกับชิงโจว แม้กระทั่งรวมไปถึงคนชนชั้นสูงมากมายในไห่ตงด้วย

สามารถพูดได้ว่าบุคคลชนชั้นสูงของเทียนเหอ ชิงโจวและไห่ตงต่างก็อยู่ที่นี่กันหมดแล้ว

หานปิงหานและจางเทาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น เพราะพวกเขาต่างก็รู้ลิมิตของตัวเองดี

ถ้าอย่างนั้นแล้วคงมีเพียงสาเหตุเดียว นั่นก็คือคนเหล่านี้มาเพื่อลู่เสี้ยงหยาง

แต่มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลย เพราะคนอย่างลู่เสี้ยงหยางนั้นพวกเขาสามารถจัดการได้อยู่หมัดอยู่แล้ว คนระดับชนชั้นสูงของเทียนเหอ ชิงโจวและไห่ตงคงไม่จำเป็นต้องมาเสียเวลากับมันหรอก

แม้จะมีความสงสัยในใจมากมาย แต่หานปิงหานและพวกพ้องของเธอก็ยังเดินเข้าไปต้อนรับพวกเขา