หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 237 การสันนิษฐานที่ยอดเยี่ยม

บทที่237 การสันนิษฐานที่ยอดเยี่ยม

ฟังคำพูดของลู่เสี้ยงหยาง เจ้าหน้าที่หน่วยอาชญากรรมที่นำโดยหวังเสว่ ต่างก็ตาโตอ้าปากค้าง

ไอ้หมอนี่หมายความว่ายังไง? กล้าสงสัยข้อสันนิษฐานของผู้เชี่ยวชาญเฉิน?

ต้องรู้ว่า ในแวดวงตำรวจอาชญากรรม ผู้เชี่ยวชาญเฉินเป็นคนมีชื่อเสียง ลูกศิษย์ที่มาจากเขามีไม่รู้เท่าไหร่ ตอนนี้ล้วนประสบความสำเร็จเป็นที่โดดเด่นในแวดวงตำรวจอาชญากรรม

“เอ่อ ลู่เสี้ยงหยาง นาย นายพูดพล่อยอะไร? ” เย่สวนแปลกใจยิ่งกว่า ลู่เสี้ยงหยางไม่ใช่ตำรวจ มีสิทธิ์อะไรไปสงสัยคำพูดของผู้เชี่ยวชาญเฉิน พูดอีกอย่าง เธอฟังดูก็มีเหตุผล รู้สึกว่าก็คงเป็นสถานการณ์อย่างที่ผู้เชี่ยวชาญเฉินวิเคราะห์

แต่ข้อสันนิษฐานของผู้เชี่ยวชาญเฉิน เป็นครั้งแรกที่ถูกคนสงสัย ดังนั้นสีหน้าของเขาจึงเปลี่ยนเป็นดูไม่ได้อย่างไม่มีใครเทียบ มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดขึ้น “ไอ้หนู แกคิดจะสร้างปัญหาหรอ? ตอนนี้ฉันมีอำนาจ ให้ทีมอาชญากรรมจับกุมแก ให้แกรู้ว่า ผลของการขัดขวางการจัดการคดีคืออะไร? ”

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ พูดอย่างไม่เกรงกลัว “ฉันแค่รู้สึกว่าการวิเคราะห์ของผู้เชี่ยวชาญเฉินมีปัญหา ก็เลยแก้ให้ถูกนิดหน่อย แน่นอน ถ้านายยังรู้สึกว่าตัวเองถูก งั้นก็เชิญนายตามสบาย”

ฮะ?

ไอ้เด็กนี่แก้ไขข้อสันนิษฐานของผู้เชี่ยวชาญเฉิน?

พวกเจ้าหน้าที่หน่วยอาชญากรรมต่างมองหน้ากัน ไอ้เด็กนี่น้ำเข้าสมองหรอ กล้าพูดจายโสโอหังแบบนี้

หัวหน้าทีมพวกเขายังไม่กล้าพูดกับผู้เชี่ยวชาญเฉินแบบนี้เลย

ถ้าไม่เห็นแก่ที่ลู่เสี้ยงหยางเป็นเพื่อนของหัวหน้าทีมพวกเขา พวกเขาก็พาเด็กนี่ไปพิจารณาตัวเองที่สถานีตำรวจตั้งนานแล้ว

“พอแล้ว ลู่เสี้ยงหยาง อย่าวุ่นวาย รีบไปซะ ฉันกำลังทำคดี มีเวลาค่อยติดต่อนาย” หวังเสว่รีบผลักลู่เสี้ยงหยาง ไม่อยากให้เขาทำเรื่องให้มันยุ่งยากขึ้นไปอีก

ไม่รอให้ลู่เสี้ยงหยางตอบสนอง เฉินเหลยก็ยิ้มเยือกเย็นแล้วพูด “ดีเลย ไอ้เด็กนี่จะแก้ข้อสันนิษฐานของฉันไม่ใช่หรอ? งั้นตอนนี้ฉันก็ล้างหูรอฟัง ฉันอยากจะเห็นนัก เขาจะพูดลูกไม้อะไรออกมาได้”

พูดถึงตรงนี้ เขาก็พูดเน้นกับลู่เสี้ยงหยางทีล่ะคำ “ทางที่ดีแกควรพูดอะไรมีสาระหน่อย ไม่อย่างนั้น ฉันมีเหตุผลที่จะสงสัย ว่าแกคือฆาตกร กำลังขัดขวางการทำคดีของพวกเรา ชี้นำทิศทางการตรวจจับของพวกเราตำรวจในทางที่ผิด ผลลัพธ์คืออะไร แกเข้าใจดี”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวพูดขึ้น “นายไม่ต้องทำให้ฉันกลัวหรอก ฉันก็เป็นคนที่รู้กฎหมาย”

ตอนนี้กระแอมคอ กำลังจะเปิดปากพูดความคิดเห็นของเขาออกมา

แต่ในตอนนี้เอง เย่สวนก็เข้ามาดึงมือของเขา พูดขึ้น “พอแล้ว อย่าพูดจาไร้สาระ คนธรรมดาไม่มียศศักดิ์อย่างนาย จะเข้าใจการตัดสินคดี การสันนิษฐานได้ยังไง ตอนนี้กลับบ้านกับฉัน”

เธอเองก็ลุ่มหลงลู่เสี้ยงหยางแล้ว ลู่เสี้ยงหยางจะไปสันนิษฐานเรื่องเกี่ยวกับอาชญากรรมได้ยังไง คงจะเป็นโรคเก่ากำเริบ อยากที่จะคุยโม้โอ้อวดอีก

ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม ส่งสายตาวางใจให้เย่สวน จากนั้นก็พูดต่อ “คดีฆาตกรรมทั้งหกครั้ง เมื่อกี้ฉันได้ฟังผู้เชี่ยวชาญเฉินทำการสรุปแล้ว ดังนั้น จึงเข้าใจคดีฆาตกรรมทั้งชุดเป็นอย่างดี ตอนนี้ฉันจะหักล้างบางประเด็นที่ผู้เชี่ยวชาญเฉินพูดเมื่อกี้ ประเด็นแรก นายบอกว่าฆาตกรเลือกลงมือกับผู้หญิง แสดงว่ากำลังกายของเขาอ่อนแอ แต่นายได้คิดไหมว่า สาเหตุที่ฆาตกรเลือกลงมือกับผู้หญิง นั่นเป็นเพราะจิตใจเขาเกลียดชังผู้หญิง ดังนั้นจึงเลือกผู้หญิงมาเป็นที่ระบาย ประการที่สอง นายเคยคิดไหมว่า ฆาตกรไม่ใช่คนผอมอ่อนแอ แต่เพราะเขาเป็นเด็กวัยรุ่น ยังไม่บรรลุนิติภาวะ เนื่องจากถูกแม่ควบคุมตั้งแต่ยังเล็ก ดังนั้นเขาจึงอยากต่อต้าน ต้องการแก้แค้น ก็เลยเลือกลงมือกับผู้หญิงที่มีสีสันความเป็นแม่”

“แล้วอีกประเด็นหนึ่ง เมื่อกี้นายพูดแล้ว ฆาตกรลอบทำร้ายเหยื่อจากด้านหลัง ก็พิสูจน์แล้วว่ากำลังกายของเขาไม่แข็งแรง แต่นายเคยคิดไหมว่า เป็นไปได้ที่ฆาตกรจะรู้จักผู้หญิงพวกนี้ ดังนั้นเขาจึงเลือกลงมือจากด้านหลัง แน่นอน ที่ฉันบอกว่ารู้จักนี้ ไม่จำเป็นว่าต้องเคยพูดกัน เคยกินข้าวกัน เคยคุยกัน เป็นไปได้ว่าเป็นแค่การเคยเห็นอยู่ฝ่ายเดียว”

คำพูดนี้ ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างมั่นใจตรงไปตรงมา มีเหตุมีผล

เชี่ย!

ไอ้เด็กนี่หรือว่าเข้าใจจิตวิทยาอาชญากรจริงๆ?

เหล่าเจ้าหน้าที่หน่วยอาชญากรรมต่างตะลึงตาค้าง มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างเหลือเชื่อ เหมือนกับลู่เสี้ยงหยางพูดได้อย่างครอบคลุมกว่านิดหน่อย

“เฮ้ย….นี่นี่มันเป็นแบบนี้ได้ไง? ทำไมเขาเข้าใจมากขนาดนี้? ” หวังเสว่เองก็มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างยากที่จะเชื่อ รู้สึกเพียงว่าการหายใจค่อยๆ สั้นลง มุมมองต่อเขาถูกรีเฟรชแล้ว ไอ้หมอนี่มีความสามารถหลายด้านจริงๆ

เฉินเหลยขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง แสดงความระแวดระวังอย่างมาก คิดไม่ถึงว่าลู่เสี้ยงหยางจะสามารถพูดข้อสันนิษฐานได้อย่างมืออาชีพ เขาอยากจะหักล้าง แต่ก็หาคำใดมาหักล้างไม่ได้

ลู่เสี้ยงหยางพูดต่อ “ตอนนี้ ฉันจะจัดระเบียบข้อสันนิษฐานของฉันใหม่ ประการแรก ด้านหลังของเหยื่อผู้หญิงทุกคนได้รับบาดเจ็บจากอาวุธมีคม ซึ่งหมายความว่าฆาตกรน่าจะเคยทำงานด้านเครื่องกล และงานง่ายๆ ที่ใช้ความแข็งแรงทางกายภาพมาก่อน ดังนั้นเขาถึงสร้างบาดแผลให้ผู้ตายได้อย่างหมดจด

“ประการที่สองเขาลงมือกับผู้หญิงโดยเฉพาะ โดยมีองค์ประกอบของการแก้แค้น ความเกลียดชัง ฉันเข้าใจได้ว่า หนึ่ง เขาอาจจะมีความโชคร้ายในวัยเด็ก อาศัยอยู่ภายใต้เงาของแม่เป็นเวลานาน ดังนั้นจึงคิดที่จะต่อต้าน แม้กระทั่งแก้แค้น สอง เขาอาจจะแต่งงานไม่ได้ ถูกผู้หญิงทรยศ ดังนั้นจึงเกลียดชังผู้หญิงอย่างมาก สาม เขาอาจจะไม่เก่งเรื่องนั้น มีเงามืด ดังนั้นจึงต้องการใช้วิธีการระบายในทางที่ผิด บรรลุความพึงพอใจในใจ”

“เกี่ยวกับข้อสันนิษฐานนี้ พวกเราสามารถดูได้จากคดีฆาตกรรมล่าสุด เขาใช้วิธีที่โหดร้ายทำลายอวัยวะในที่ลับส่วนล่างของผู้หญิง แสดงให้เห็นว่าเขาเกลียดการมีสัมพันธ์กับผู้หญิง”

“สุดท้าย เมื่อพิจารณาจากการที่เขาลงมือจากด้านหลังของผู้หญิง ก็สันนิษฐานได้ว่าเขารู้จักผู้หญิงพวกนี้แน่นอน นี่ไม่ใช่เพราะเขาไม่มีความมั่นใจในการก่อคดี แต่เป็นปฏิกิริยาการหลีกเลี่ยงทางจิตใจ”

ชั่วขณะหนึ่ง ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างต่อเนื่อง ถึงข้อสันนิษฐานทั้งหมดและข้อสรุปของเขา

แต่เมื่อฟังคำพูดที่น่าตกใจของลู่เสี้ยงหยางจบ รอบด้านก็เงียบสนิท ได้ยินกระทั่งเสียงเข็มหล่น

พูดตามตรง พวกเขาถูกลู่เสี้ยงหยางทำให้ตกตะลึงโดยแท้ ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้มีส่วนร่วมในการสอบสวนคดีฆาตกรรมเหล่านี้ตลอดกระบวนการทั้งหมด ลำพังแค่การสรุปของผู้เชี่ยวชาญเฉิน ก็สามารถพูดข้อสันนิษฐานออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ นี่คืออัจฉริยะ

“หึหึ” เห็นท่าทีตกตะลึงของคนพวกนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็ผายมือ พูดขึ้น “ตรงนี้ไม่ควรมีเสียงปรบมือหรอ? ”

แปะแปะ!

เหล่าเจ้าหน้าที่ทีมอาชญากรรมพึ่งได้สติ ปรบมือกันสุดแรง ครู่เดียวเสียงปรบมือก็ดังสนั่น

“แม่เจ้า ข้อสันนิษฐานยอดเยี่ยมมาก นี่ลู่เสี้ยงหยางพูดจริงๆ หรอ? ” เย่สวนสงสัยว่าเธอกำลังฝัน วันนี้ ลู่เสี้ยงหยางทำให้เธอตกตะลึงมากเกินไปแล้ว ทีแรกซื้อรักแห่งคริสตัลราคา98ล้าน หลังจากนั้นก็ข้อสันนิษฐานที่ชัดเจน

นี่ทำให้เธอสัมผัสได้ว่า เธอไม่เคยเข้าใจลู่เสี้ยงหยางมาก่อน

แต่ใบหน้าของผู้เชี่ยวชาญเฉินเขียวแน่น การวิเคราะห์ฆาตกรของลู่เสี้ยงหยาง แน่นอนว่าดีกว่าเขา นี่ทำให้เขามีความอับอาย แต่เขาไม่อาจยอมรับได้ง่ายๆ ยังคงมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางพูดพร้อมยิ้มเย็นชา “ไร้สาระ บทพูดพวกนี้ของแก เรียนมาจากในหนังหรอ ขอล่ะ นี่คือความจริง ไม่ใช่ภาพยนตร์ที่ไม่มีอะไร”

ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างไม่แยแส “นายบอกว่าเป็นบทภาพยนตร์ งั้นก็เป็นบทภาพยนตร์เถอะ ผลสรุป สุดท้ายแล้วเราสองคนใครพูดถูกกันแน่ ก็จะรู้ผลเอง”

พูดจบ เขาก็ดึงมือเย่สวนเตรียมจะออกไป

แต่ขาหน้ายังไม่ทันก้าวไป เฉินเหลยก็พูดอย่างเย็นชา “ไอ้หนู ในเมื่อแกมั่นใจขนาดนี้ งั้นกล้าพนันซักตาไหม เริ่มจากตอนนี้ไป ฉันจะแบ่งหน่วยอาชญากรรมเป็นสองทีม คนทีมหนึ่งให้แก คนอีกทีมหนึ่งให้ฉัน ฉันอยากจะเห็นว่าภายใต้การสนับสนุนข้อสันนิษฐานของเราสองคน ใครจะหาฆาตกรเจอได้ก่อน? ”