หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 234 ฉันไม่ยอมรับคำขอโทษจากแก

บทที่234 ฉันไม่ยอมรับคำขอโทษจากแก

เย่สวนกระวนกระวายมาก ทั้งในมือและใต้เท้ามีเหงื่อออกชุ่ม เธอไม่รู้ว่าควรทำยังไงดี

ถ้าหากรักแห่งคริสตัลนี้ลู่เสี้ยงหยางขโมยมาจริง งั้นเกรงว่าลู่เสี้ยงหยางก็ต้องเข้าไปนั่งในคุกปินเหอ

ถึงอย่างไรสิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางขโมยก็มีมูลค่า98ล้าน

แต่ใบหน้าของลู่เสี้ยงหยางไม่แยแส แม่ง! ตัวเองไม่ได้ขโมยของ จะให้มีความผิดอะไร

แต่ยังไม่ทันรอให้พนักงานพวกนั้นจากร้านสินค้าหรูมาถึงตัวลู่เสี้ยงหยาง เสียงที่ชัดเจนของผู้หญิงก็ดังก้องขึ้น “เมื่อกี้ใครแจ้งความ? ”

สิ้นเสียงพูด สาวงามในชุดลำลอง หุ่นร้อนแรง ก็มายืนข้างๆ กลุ่มของพวกลู่เสี้ยงหยาง

เธอเอง? ลู่เสี้ยงหยางสับสนเล็กน้อย คนที่มาคือหวังเสว่หัวหน้าคดีร้ายแรง

พูดตามตรง ต่อให้ลู่เสี้ยงหยางขโมยของเข้าจริงๆ คดีแบบนี้ก็ไม่ถึงขั้นที่หวังเสว่จะมาปรากฏตัวด้วยตัวเอง

แต่หวังเสว่มาถึงที่นี่ได้ในนาทีแรก เป็นเรื่องบังเอิญอย่างมาก เดิมทีวันนี้เธอพักงาน นัดเพื่อนสนิทมาช้อปปิ้งที่นี่ บังเอิญรู้เข้า ว่ามีคนแจ้งเหตุที่นี่ แล้วยังเกี่ยวข้องกับเงินจำนวนมาก 98ล้าน ดังนั้นเธอจึงมาด้วยตัวเอง

“ลู่เสี้ยงหยาง นายเอง” ในตอนนี้ หวังเสว่เองก็จำลู่เสี้ยงหยางได้ พูดขึ้นด้วยความสงสัย

อะไร?

พวกเขาสองคนรู้จักกัน?

หวังลี่กับหยางไข่มีความแปลกใจ

แต่ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ไม่เชื่อว่าหวังเสว่กล้าปกป้องลู่เสี้ยงหยาง

หวังลี่ก้าวออกมาแล้วพูดว่า “คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ เมื่อกี้ฉันเป็นคนแจ้งความ ไอชั่วที่ขโมยของอยู่ตรงหน้าคุณ ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้ ลู่เสี้ยงหยางขโมยรองเท้าส้นสูงราคา98ล้าน

อะไรนะ?

ลู่เสี้ยงหยางขโมย?

หวังเสว่เกิดความมึนงง มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง

เพราะคดีฆาตกรรมของหลินเสี่ยวโป เธอเคยได้พูดคุยกับลู่เสี้ยงหยางที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ป รู้รายละเอียดของผู้ชายคนนี้ชัดเจน ผู้ชายคนนี้คือประธานของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ที่มีมูลค่าหลายหมื่นล้านไม่ใช่หรอ จะไปขโมยรองเท้าราคา98ล้านได้ยังไง?

บางทีในสายตาคนทั่วไป 98ล้านเป็นจำนวนที่มหาศาล แต่ในสายตาของเศรษฐีร่ำรวยอย่างลู่เสี้ยงหยาง นั่นเป็นเพียงเงินไม่กี่เหรียญในสายตาคนธรรมดา

“ขอโทษนะคะ คุณหนู คุณเข้าใจผิดไปหรือเปล่า? หรือว่าแจ้งผิดคดี? ” หวังเสว่หันไปมองหวังลี่แล้วเอ่ยถาม ไม่เชื่อเลยว่าลู่เสี้ยงหยางขโมยของ

หวังลี่ไม่พอใจทันที มองไปที่หวังเสว่แล้วเอ่ยถาม “คุณหมายความว่าไง? สงสัยฉัน? หรือว่าอยากเข้าข้างไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางนี่? ”

หวังเสว่ดึงหน้าถาม “ลู่เสี้ยงหยางขโมยของ คุณเห็นด้วยตาตัวเองหรือเปล่า? หรือว่ามีคนเป็นพยาน? ”

หวังลี่พูดอย่างเป็นจริงเป็นจัง “ฉันเห็นด้วยตาตัวเอง อีกอย่างคนรอบด้านพวกนี้ ก็เป็นพยานได้ทั้งหมด”

ได้ยินคำนี้ หวังเสว่ก็ขมวดคิ้ว มองไปที่กลุ่มคนรอบด้าน

คนไม่น้อยพยักหน้าแล้วบอกว่า “คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ ที่เธอพูดเป็นความจริง ไอ้เขยแต่งเข้าคนนี้ขโมยของจริงๆ ”

แม่ง ทำไมกล่าวโทษคนโดยไม่มีเหตุผลแบบนี้วะ?

ลู่เสี้ยงหยางไร้คำจะพูด

แล้วในตอนนี้เอง ผู้จัดการร้านหรูหรา ก็มาถึงข้างตัวลู่เสี้ยงหยาง

หวังลี่ยิ้มอย่างมีชัยพร้อมพูดว่า “คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางนี่ได้ขโมยของหรือเปล่า คุณลองถามผู้จัดการร้านนี้ก็รู้แล้ว”

ไม่รอให้หวังเสว่เอ่ยถาม ผู้จัดการร้านก็พูดถามอย่างสงสัย “ใครขโมยของ? ”

หวังลี่พูดอย่างหยิ่งผยอง “ไอ้เขยแต่งเข้าไร้ประโยชน์ของตระกูลเย่คนนี้ เมื่อกี้ขโมยรักแห่งคริสตัลจากร้านเธอไป พวกเธอยังไม่รู้หรอ? ”

เชี่ย นังนี่กำลังพูดไร้สาระอะไร ในมือคุณชายลู่เขาถือบัตรดำยอดมงกุฎ มีความจำเป็นต้องขโมยรองเท้าคู่เดียวหรอ?

“คุณหนู โปรดระวังคำพูดด้วย ถ้ายังกล้าที่จะใส่ร้ายสมาชิกสูงสุดของร้านเรา ร้านของเราจะใช้อำนาจเป็นตัวแทน ที่คุณหมิ่นประมาทเขา” ผู้จัดการร้านพูดอย่างเย็นชา มองไปที่หวังลี่ราวกับมองคนโง่เง่า

แม่ง! ไม่ได้รู้เรื่องชัดเจน ก็พูดปากไม่มีหูรูด น่าสนใจจริงๆ

อะไรนะ?

หวังลี่งุนงงโดยสมบูรณ์ เกิดความสับสน แต่ไม่นานเธอก็คิดได้ ว่าผู้จัดการร้านกับลู่เสี้ยงหยางต้องสมรู้ร่วมคิดกันแน่ ถึงปล่อยให้ลู่เสี้ยงหยางขโมยรักแห่งคริสตัลออกมาได้

คิดถึงตรงนี้ เธอก็รีบมองไปที่หวังเสว่อีกครั้งแล้วพูดว่า “คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตอนนี้ฉันสงสัย ว่าผู้จัดการร้านของร้านนี้กับลู่เสี้ยงหยางร่วมมือกัน พวกเขาร่วมกันขโมยรักแห่งคริสตัล ต้องการส่วนแบ่งกัน”

ฮ่าฮ่า! ลู่เสี้ยงหยางโกรธจนหัวเราะ จินตนาการของยัยนี่หลากหลายมาก

ผู้จัดการร้านก็ไม่ได้โกรธ คนโง่เง่าอย่างหวังลี่เจอมาเยอะแล้ว ยิ้มเย็นชา มองไปที่หวังลี่แล้วพูด “คุณจะต้องชดใช้กับสิ่งที่พูดในวันนี้”

สิ้นเสียงพูด เธอก็ส่งบัตรสมาชิกในมือให้ลู่เสี้ยงหยางอย่างเคารพนอบน้อม พูดขึ้น “คุณชายลู่ เมื่อครู่คุณซื้อรักแห่งคริสตัลไป ดิฉันยังไม่ทันได้ดำเนินการทำบัตรสมาชิกของร้านเราให้คุณ ตอนนี้นำมามอบให้คุณค่ะ”

อะไร?

เชี่ย! รักแห่งคริสตัลลู่เสี้ยงหยางซื้อมาจริงๆ หรอ?!

เปรี้ยง!

นาทีนั้น ในสมองของคนรอบด้านต่างก็มีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้น มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยใบหน้าเหลือเชื่อ

แม่มึง!

ไอ้หมอนี่เป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่หรอ? ซื้อรักแห่งคริสตัลราคา98ล้านได้ยังไง?

หวังลี่ยังคงยากที่จะยอมรับ ตะโกนต่อไป ว่าผู้จัดการร้านกับลู่เสี้ยงหยางสมรู้ร่วมคิดกัน

ผู้จัดการร้านส่ายหัว หยิบใบเสร็จออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ใบเสร็จนี้คือใบเสร็จที่เมื่อกี้ลู่เสี้ยงหยางรูดบัตรสำเร็จ

“ตอนนี้ฉันขอพูดให้ชัดเจน รักแห่งคริสตัลคู่นี้คุณชายลู่ซื้อมาจริง นี่ถือเป็นหลักฐาน ใครไม่เชื่อ สามารถเข้ามาดูได้เต็มที่” ผู้จัดการร้านพูดอย่างหมดคำจะพูด

หวังลี่คว้าใบเสร็จไปทันที อ่านดู

ถัดจากนั้น หยางไข่ก็กำหมัดจ้องเขม็งไปที่ใบเสร็จ

ตุบตุบ!

ทั้งสองเพียงแค่มองไปที่ใบเสร็จ พวกเขาก็ทรุดลง นั่งลงกับพื้นใบหน้าซีดขาว เหงื่อออกชุ่มหน้าผาก

ใบเสร็จปลอมไม่ได้ ชี้ให้เห็นว่าลู่เสี้ยงหยางซื้อรักแห่งคริสตัลคู่นั้นมาจริงๆ

ฮะ!

ผู้คนรอบด้านหายใจอย่างดุเดือด มองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง แสดงความตกตะลึง ราวกับเห็นผีตอนกลางวัน

“เชี่ย นี่มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว แค่ไอ้แมงดาเกาะผู้หญิงกิน เอาเงินจากไหนมาซื้อของแพงขนาดนั้น? ”

“นี่ นี่ ลู่เสี้ยงหยางซื้อรักแห่งคริสตัลให้ฉันแล้วจริงๆ หรอ? ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? ” เย่สวนสมองว่างเปล่า จู่ๆ ก็รู้สึกว่า ลู่เสี้ยงหยางเหมือนกับมหาสมุทรกว้างใหญ่ ลึกจนไม่อาจหยั่งรู้

“หึหึ” หวังเสว่พูดกับหวังลี่ด้วยใบหน้ายิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ตอนนี้คุณยังจะแจ้งความอยู่ไหม? ”

“ไม่ ไม่ ไม่แล้ว คุณเจ้าหน้าที่ตำรวจ ความผิดฉันเอง ความผิดฉันเอง ฉันเข้าใจลู่เสี้ยงหยางผิดไป ฉันจะขอโทษเขาเดี๋ยวนี้”

หวังลี่ใบหน้าซีดขาวไร้สีสัน พูดอย่างลนลานตื่นตระหนก

แม่งเอ้ย!

หยางไข่กลัวจนฉี่แทบเล็ด ขณะเดียวกันก็รู้สึกหน้าร้อนผ่าว เมื่อกี้ยังพูดโม้ต่อหน้าลู่เสี้ยงหยางอยู่เลย ไม่นานก็ถูกตบหน้าหงายซะแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มนิ่งๆ กดตามองหวังลี่จากที่สูง พูดขึ้น “ขอโทษที ฉันไม่ยอมรับคำขอโทษจากแก”

ฮะ?

พูดคำนี้ออกไป ร่างของหวังลี่ก็สั่นเทาทันที ในใจอยากตายแล้ว ทำไมตนเองถึงไปยั่วยุคนใหญ่คนโตอย่างลู่เสี้ยงหยาง?