หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 221 คนนี้ไม่ใช่คู่ที่ดี

บทที่221 คนนี้ไม่ใช่คู่ที่ดี

กล่าวถึงเรื่องนี้ จ้าวหรูเย็นก็โมโห เมื่อกี้เธอได้คุยเรื่องนี้กับลู่เสี้ยงหยางไปแล้ว แต่ลู่เสี้ยงหยางยังคงเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ดูท่าจะตั้งใจไว้แล้วว่าจะเกาะผู้หญิงกิน

ที่ไม่มียาใดรักษาได้ยิ่งกว่านั้นคือ ผู้ชายคนนี้แสดงถึงความภูมิใจในการเกาะผู้หญิงกิน เหตุผลและคำพูดหนักแน่น

ดูเหมือนในสายตาเขา การเกาะผู้หญิงกินเป็นเรื่องที่รุ่งโรจน์ แล้วเขาก็ไม่ได้รู้สึกถึงความน่าอับอายใดๆ

“ช่างเถอะ เรื่องนี้เราตัดสินใจแทนเขาไม่ได้ เอาตามสิ่งที่เขาเลือกเถอะ” จ้าวหรูเย็นกำหมัดแน่น พูดเน้นทีล่ะคำ ดวงตาเจ็บ อีกนิดเดียวก็จะร้องไห้ออกมาด้วยความน้อยใจแล้ว

ในใจของเธอเอาแต่โอบอุ้มความต้องการไว้ ถ้าลู่เสี้ยงหยางได้เห็นแล้วเอ่ยปากว่าจะเก็บเธอไว้ ไม่แน่ว่าเธอก็อาจจะเว้นระยะห่างกับโจวอาน มาอยู่กับเขา

น่าเสียดายที่เรื่องพวกนี้ไม่เป็นจริง ไม่มีวันที่จะเป็นไปได้

โจวอานยิ้ม เอ่ยปากพูดด้วยท่าทางขมขื่น “ไม่ว่าจะพูดยังไง เขาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเธอมาโดยตลอด ยอมแพ้ในตัวเขาไปแบบนี้ไม่ได้ ต่อให้เขาอยู่ในน้ำแล้ว พวกเราก็ต้องพาเขาออกมา ฉันเชื่อว่าจะมีซักวัน ความจริงใจของพวกเราจะส่งไปถึงเขา ให้เขากลับมาสู่เส้นทางที่เหมาะสม”

คำพูดนี้เต็มไปด้วยความยุติธรรม ไม่เห็นแก่ตัว แสดงถึงความชอบธรรม

จ้าวหรูเย็นใจสั่นอย่างหนัก เกิดความรู้สึกผิดที่ยากจะพรรณนา

โจวอานดีต่อเธอขนาดนี้ คอยคิดแทนเธอ แล้วตอนนี้เธอก็ตัดสินใจเป็นแฟนกับโจวอานแล้ว กลับยังมีความเห็นแก่ตัว มีความต้องการที่ไม่ควรมีต่อลู่เสี้ยงหยาง

“เฮ้อ จ้าวหรูเย็นนะจ้าวหรูเย็น เรื่องนี้เธอทำไม่ถูก เธอต้องขอโทษโจวอาน” จ้าวหรูเย็นคิดอยู่ในใจ แล้วยิ่งมั่นใจ ว่าจะลืมลู่เสี้ยงหยางให้ได้ ใช้ชีวิตไปกับโจวอาน

ถึงอย่างไรได้เจอกับผู้ชายที่มีความรับผิดชอบอย่างโจวอาน มันไม่ใช่เรื่องง่าย

“โอเค โจวอาน หลังจากนี้ฉันจะฟังนายทุกเรื่องเลย” จ้าวหรูเย็นพยักหน้า ท่าทางพึ่งพาโจวอานมาก

“โอเค งั้นตอนนี้พวกเราไปคุยกับพี่กัน” โจวอานยิ้มเล็กน้อย จับมือของจ้าวหรูเย็น ลุกขึ้นยืนจากโซฟา เดินออกไปนอกห้อง เตรียมไปดูที่ห้องของลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางโดนจัดการไปหรือยัง

ไม่กี่นาทีต่อมา

โจวอานกับจ้าวหรูเย็นก็มาถึงนอกห้องที่ลู่เสี้ยงหยางอยู่

สิ่งที่ทำให้โจวอานตาหรี่เล็กลงทันทีก็คือ นี่มันไม่เหมือนกับที่เขาจินตนาการไว้เลย

เห็นเพียงอันธพาลสิบกว่าคนนอนล้มอยู่ตรงทางเดินด้านนอก ร่างกายดูบิดเบี้ยว ตายจนตายอีกไม่ได้มาตั้งนานแล้ว

กระจกหนาในห้องแตกออกเป็นหลุม แตกกระจายตกลงมาที่พื้น

“แม่ง หรือว่านี่คือลู่เสี้ยงหยางทำทั้งหมด?”โจวอานแอบพูดในใจ มีความเหลือเชื่อเล็กน้อย ไอ้ลู่เสี้ยงหยางนี่แข็งแกร่งเกินไปหรือเปล่า

จ้าวหรูเย็นตกใจจนหน้าซีดขาว ไม่รู้ว่าที่นี่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงได้มีฉากนองเลือดแบบนี้

“ไป พวกเราเข้าไปดูกัน” โจวอานจัดการจิตใจ ดึงมือจ้าวหรูเย็นแล้วผลักประตูห้องออก เดินเข้าไป

วินาทีต่อมา

จ้าวหรูเย็นกับโจวอานก็ปรากฏตัวขึ้นในห้องที่ลู่เสี้ยงหยางอยู่

ในทีแรก พวกเขาทั้งสองสัมผัสได้ทันทีถึงอุณหภูมิในห้องนี้ที่แตกต่างจากข้างนอก

อากาศภายนอกอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิ แต่อุณหภูมิภายในห้องกลับเย็นเยือก ราวกับเป็นฤดูหนาวที่หนาวเหน็บในพริบตา

“แม่ง ทำไมหนาวขนาดนี้วะ?” โจวอานเริ่มตัวสั่นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

มือทั้งคู่ของจ้าวหรูเย็นถูกันไม่หยุด สายตาตกอยู่บนตัวของหลิ่วหรูยู่ แสดงถึงความซับซ้อน

ผู้หญิงคนนี้มีสถานะเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่ว ไม่เพียงแค่มีเงินมีอำนาจ แล้วยังมีรูปร่าง หน้าตา อารมณ์ที่เยี่ยมยอด

ไม่แปลกใจที่ลู่เสี้ยงหยางจะเกาะเธอกิน

จิตใจของจ้าวหรูเย็นเจ็บปวดราวกับถูกเข็มทิ่มแทง

แต่ว่า…เดี๋ยวก่อน ทำไมใบหน้าของเธอถึงมีบาดแผล? ดูเหมือนมีรอยแดงนิดหน่อย

อย่างไรก็ตาม สิ่งต่อมาที่ทำให้จ้าวหรูเย็นยิ่งเจ็บปวดเสียใจมากขึ้นคือ

ในตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางอยู่ข้างกายหลิ่วหรูยู่ มองเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน พูดขึ้น “เธอวางใจเถอะ ความอัปยศที่เธอได้รับวันนี้ ฉันจะทวงคืนความยุติธรรมให้เธอ”

หลิ่วหรูยู่สมองว่างเปล่า พยักหน้าเป็นเครื่องจักร ลู่เสี้ยงหยางในตอนนี้ครอบงำไม่มีใครเทียบ ไม่มีชายใดเทียบ เป็นผู้กระทำผิดตัวน้อยที่เธออยากจะคุกเข่าเลีย

โจวอานสูดหายใจยาวสองสามที ใจเย็นลง แล้วพูดขึ้น “เขามีปัญหาใหญ่แล้ว ไอ้เด็กลู่เสี้ยงหยางนี่คิดว่ามีทักษะนิดหน่อยก็ยั่วยุพี่เตาได้ ไร้เดียงสาเกินไปแล้วจริงๆ

จ้าวหรูเย็นกระวนกระวายมาก ในมือมีเหงื่อออก นี่เป็นสังคมเศรษฐกิจ โลกของคนมีเงิน คนที่มีทักษะนิดหน่อยอย่างลู่เสี้ยงหยางจะต้องถูกคนมีเงินมีอำนาจเล่นจนน่าสังเวชแน่นอน

นาทีต่อมา จ้าวหรูเย็นได้สติกลับมาทันที เดินไปข้างตัวลู่เสี้ยงหยาง จับมือของลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดขึ้น “ตอนนี้พวกเรารีบไปกันเถอะ อย่าเพิ่มโทษให้ตัวเองอีกเลย”

เธอรู้ว่าลู่เสี้ยงหยางต่อยตีได้แน่นอน แต่เรื่องในวันนี้ไม่ใช่ปัญหาที่จะแก้ไขได้ด้วยการต่อยตี คนอย่างพี่เตามีเงินมีอำนาจ คิดจะเล่นงานคนอย่างลู่เสี้ยงหยางถึงตาย เป็นเรื่องที่ง่ายดายมาก

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว แล้วพูดขึ้น“ไป? ทำไม่ได้ ผู้ชายคนนี้ยังไม่ได้รับโทษจากฉัน”

จ้าวหรูเย็นร้อนรนจนแทบจะกระทืบเท้า ผู้ชายคนนี้ทำไมหัวแข็งขนาดนั้นนะ?

โจวอานตัวสั่น ดวงตาหรี่เล็กลง ลึกลงไปในใจของจ้าวหรูเย็น ดูท่ายังคงเป็นลู่เสี้ยงหยางที่สำคัญ

อย่างดีที่สุดเขาก็เป็นแค่ตัวสำรอง ที่ใช้ชีวิตร่วมกัน！

แม่งเอ้ย！คิดว่ากูเป็นตัวเลือกหรอ?

ใบหน้าของโจวอานเผยแววความน่ากลัว！

แต่ไม่นานเขาก็เสแสร้งได้ พูดกับลู่เสี้ยงหยาง “วิธีแก้ไขปัญหามีตั้งหลายแบบ แกเอาแต่ใช้กำลังแก้ปัญหา จะให้พวกฉันพูดยังไง? แกทำให้หรูเย็นผิดหวังมาก”

ลู่เสี้ยงหยางสายตาเย็นเยือก อาศัยสัญชาตญาณ เขาสัมผัสได้ว่า โจวอานมีความเกี่ยวข้องที่แยกไม่ได้ในเรื่องนี้

“รอก่อนเถอะ เรื่องในคืนนี้หลังจากที่น้ำลดตอผุดแล้ว ฉันจะให้แกชดใช้” ลู่เสี้ยงหยางพูดเน้นทุกคำ ทุกถ้อยคำเผยความเยือกเย็นในแววตา

โจวอานมีความตระหนกบนใบหน้าก่อน แต่ไม่นานก็ยิ้ม แล้วพูดกับจ้าวหรูเย็น “เธอดูสิ เขาช่างไร้เหตุผลจริงๆ ฉันหวังดีด้วย เขากลับมองว่าฉันเป็นคนเลว ดูท่าเธอจะพูดถูก เขาไม่มียาอะไรช่วยได้แล้ว เจอใครก็กัดคนนั้น”

จ้าวหรูเย็นเสียใจจนแทบจะร้องไห้ โกรธจนกระทืบเท้า พูดกับลู่เสี้ยงหยาง “ลู่เสี้ยงหยาง ทำไมนายเป็นแบบนี้? ไม่คุยด้วยเหตุผล? โจวอานก็คิดแทนนาย ทำไมนายไม่เข้าใจคนอื่นบ้าง? ฉันรู้ นายไม่พอใจกับสิ่งที่ฉันพูดกับนายเมื่อกี้ นายโมโหอะไรก็มาลงที่ฉันสิ อย่าเอาความไม่พอใจไปลงที่โจวอาน”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว โกรธจนยิ้มออกมาแล้วพูดขึ้น “เธอรู้จักคนอย่างโจวอานดีแล้วหรอ?”

นี่?

จ้าวหรูเย็นลังเลไปหลายนาที มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดอย่างวิตกกังวล “โจวอานเป็นคนเถรตรง หาเงินมาด้วยตัวเอง ดีกับแฟนของตัวเอง แล้วยังปฏิบัติตัวตามกฎหมาย นายเกาะผู้หญิงกิน ไม่ทันไรก็ลงมือต่อยตีคนอื่น ใช้กำลังแก้ปัญหา นายมีคุณสมบัติไปว่าคนอย่างเขาไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางไม่อยากต่อปากต่อคำกับเธอ พูดไว้หนึ่งประโยค “ในฐานะเพื่อน ฉันขอแนะนำเธอไว้อย่างนึง โจวอานคนนี้ไม่คู่ควร ถ้าเธอฉลาด ก็รีบไปจากมันซะ”

ใบหน้าสวยงามของจ้าวหรูเย็นโกรธจนหน้าเขียว คนอย่างลู่เสี้ยงหยางบอกว่าโจวอานไม่คู่ควร ช่างเป็นการโยนขี้ให้คนอื่น จากผิดเป็นถูก

ใบหน้าของโจวอานเผยรอยยิ้มที่ดำมืด ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางใกล้จะชื่อเสียงฉาวโฉ่แล้ว ไม่มีใครเชื่อคำพูดของมัน

ในตอนนี้ ไม่นานนักก็ไม่เสียงฝีเท้าดังมากจากนอกห้อง

เห็นเพียงชายฉกรรจ์คนหนึ่งพาผู้ชายที่ดูชั่วร้ายสิบกว่าคนเข้ามา