หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 208 คำพูดที่หนักแน่น

บทที่ 208 คำพูดที่หนักแน่น

เนื่องจากชิวรั่วหานไม่ต้องการให้ลู่เสี้ยงหยางอยู่เป็นเพื่อนต่อ ดังนั้นเขาจึงกลับไปบ้านของเย่สวน

ทันทีที่เข้าไปถึงห้องรับแขกในบ้าน เขาได้เห็นสีหน้าของเย่สวนและหลิวจิ้งไม่ค่อยดีมากนัก ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องไม่สบายใจกับพวกเธอ

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วถาม “สวนเอ๋อ คุณแม่ครับ เกิดอะไรขึ้น? ทำไมพวกคุณดูไม่สบายใจ?”

เย่สวนและหลิวจิ้งต่างก็ไม่อยากเพิ่มความกังวลให้กับลู่เสี้ยงหยาง ดังนั้นทั้งสองจึงส่ายหัวตอบ “เปล่า”

เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่ความจริง แต่ไหนๆ พวกเธอตั้งใจที่จะไม่บอกเขา ดังนั้นลู่เสี้ยงหนางจึงไม่ได้ถามต่อ เพราะเขารู้จักสองคนนี้ดี ถ้าพวกเธอไม่ต้องการพูด ไม่ว่าจะถามอย่างไรก็คงไม่ได้คำตอบอยู่ดี

จากนั้นเย่สวนกับหลิวจิ้งมองตากันและทำได้เพียงถอนหายใจ

แม้ว่าครั้งนี้ชิงเหอกรุ๊ปจะถูกหยูเม่ยหยินกรุ๊ปโจมตีอย่างหนัก แต่ก่อนที่จะเกิดเรื่องนี้ชิงเหอกรุ๊ปก็ได้โจมตีตระกูลเย่กรุ๊ปและจิ่นซิ่วกรุ๊ปเพื่อแก้แค้นลู่เสี้ยงหยางไปแล้ว

ดังนั้นตระกูลเย่กรุ๊ปและจิ่นซิ่วกรุ๊ปในวันนี้ต่างก็ต้องสูญเสียทรัพย์สินไปไม่น้อยเหมือนกัน

ส่วนเย่สวยจะต้องเผชิญกับความกดดันของทุกคนจากตระกูลเย่ และหลิวจิ้งก็ต้องเผชิญกับแรงกดดันจากผู้ถือหุ้นทั้งหมดของจิ่นซิ่วกรุ๊ป

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ทั้งคู่จึงรู้สึกปวดหัวและไม่รู้จะเผชิญหน้ากับมันอย่างไร

เวลาผ่านไปจนถึงเช้าวันรุ่งขึ้นของวันที่สองอย่างรวดเร็ว

ลู่เสี้ยงหยางตื่นมาทำอาหารแต่เช้า และหลังจากอาหารเช้าเขาก็ส่งเย่สวนไปตระกูลเย่กรุ๊ป

ระหว่างทางเย่สวนยังคงหมกมุ่นอยู่กับปัญหาเดิม ลู่เสี้ยงหยางก็ได้สังเกตอย่างชัดเจนว่าสีหน้าของเย่สวนนั้นไม่ต่างอะไรจากเมื่อคืนเลย

ลู่เสี้ยงหยางเป็นห่วงเย่สวนจนอดไม่ได้ที่จะถามเธอ “สวนเอ๋อ คุณมีอะไรบอกผมได้นะ บางทีผมอาจจะช่วยคุณได้”

เย่สวนมองว่าคำพูดของเขาเป็นเพียงคำปลอบโยนเท่านั้น ดังนั้นเธอจึงยิ้มตอบ “ฉันไม่เป็นไรจริงๆ อย่าคิดมากไป”

“อ้อ ครับผม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า

โครม!

ทันใดนั้น เสียงดังขึ้นจากด้านหลังรถ ตามด้วยรถที่ถูกกระแทกแล้วพุ่งไปข้างหน้า

มันคือรถที่ลู่เสี้ยงหยางขับอยู่ถูกชนจากด้านหลัง

ลู่เสี้ยงหยางเป็นคนหูตาไวจึงรีบเหยียบเบรกเพื่อไม่ให้รถพุ่งไปชนท้ายรถคันข้างหน้า

เขาลงจากรถด้วยสีหน้าเคร่งเครียด และเย่สวนก็ได้ลงจากรถตามเขาไปด้วย

เมื่อกวาดสายตามองไปก็เห็นรถที่เพิ่งชนท้ายรถของพวกเขาคือรถซูเปอร์สปอร์ตหรูบูกัตติเวย์รอน

ในขณะนี้ประตูรถบูกัตติเวย์รอนถูกเปิดออก แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งลงจากรถ

เป็นผู้หญิงสวยเซ็กซี่ในชุดกี่เพ้า เธอกำลังเดินตรงเข้ามาหาลู่เสี้ยงหยางและเย่สวน

เนื่องจากสองข้างของกระโปรงกี่เพ้าผ่าสูง ดังนั้นทุกย่างก้าวของเธอจะสามารถมองเห็นผิวอันขาวเนียนจนถึงต้นขาของเธอ

บ้าจริง นั่นมันอีแม่มดคนนั้นไม่ใช่หรือ!

“หวังเขี่ยวหยุน นางนี่เอง” เย่สวนจำผู้หญิงคนนั้นได้ในพริบตา

หวังเขี่ยวหยุนคนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเย่สวน เธอเคยอิจฉาริษยาเย่สวนที่เรียนเก่งกว่าเธอ แถมยังสวยกว่าเธอด้วย ดังนั้นเธอไม่ชอบเย่สวนมาโดยตลอด

ต่อมาหลังจากที่หวังเขี่ยวหยุนคนนี้ได้ข่าวว่าเย่สวนแต่งงานกับผู้ชายที่ไม่เอาไหนคนหนึ่ง เธอถึงจะรู้สึกดีขึ้น และก่อนหน้านี้เธอก็ได้แต่งงานกับหลินเสี่ยวโปคุณชายของตระกูลหลิน เธอจึงคิดว่าชีวิตของเย่สวนนั้นเทียบกับเธอไม่ได้เลย

เช้าวันนี้หวังเขี่ยวหยุนที่กำลังขับรถสปอร์ตออกไปเที่ยวเล่น เมื่อบังเอิญเห็นรถของเย่สวนจึงขับตามเธอไปเพื่อหาเรื่อง

“เย่สวน เธอนี่เอง เหอะ เธอช่างเป็นตัวปัญหาเลยจริงๆ นะ เจอเธอทีไรไม่เคยมีเรื่องดีๆ เอาซะเลย” ทันทีที่เดินเข้ามาถึง หวังเขี่ยวหยุนก็พูดอย่างไม่สบอารมณ์

เย่สวนถามกลับ “หวังเขี่ยวหยุน เจอกันทีไรเธอก็พูดจาให้ร้ายคนอื่น มันหมายถึงอะไร?”

หมายถึงอะไรงั้นหรือ?

หวังเขี่ยวหยุนพูดด้วยสีหน้าเย็นชา “เธอขับรถภาษาอะไร? ไม่แหกตาดูบ้างเหรอ? เธอมาชนรถฉัน เธอจะชดใช้ยังไงว่ามา?”

เย่สวนโกรธจนหัวเราะออกมา “เธอมีสามัญสำนึกไหม? รถเธอมาชนท้ายรถฉันนะ เธอควรต้องรับผิดชอบต่างหาก รู้ไหม?”

หวังเขี่ยวหยุนส่ายหัวแล้วแสดงสีหน้าเยาะเย้ย “เย่สวน เธอก็ยังใสซื่อเหมือนเดิมนะ ไม่แปลกเลยที่มีชีวิตตกต่ำแบบนี้”

เมื่อพูดจบเธอหยุดเงียบไปสักพัก สายตากวาดมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง จากนั้นหันมองไปที่รถบีเอ็ม M8 ของเย่สวนแล้วยิ้มพูดอย่างเย้ยหยัน “แต่งงานกับคนไร้ประโยชน์ก็แย่พอแล้ว ยังต้องขับรถกระป๋องแบบนี้อีก”

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว บ้าเอ้ย ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าไปแล้ว อุตส่าห์ไม่หาเรื่องเธอแล้วยังพูดจาไม่ดีกับคนอื่นอีก ทั้งๆ ที่ไม่รู้จักเธอด้วยซ้ำ

สีหน้าเย่สวนดูแย่ลงทันที ลู่เสี้ยงหยางเป็นสามีของเธอ ถึงเขาจะเป็นคนไร้ประโยชน์อย่างไรคนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์มาว่าเขา แต่สำหรับเรื่องรถ แม้ว่ารถบีเอ็ม M8 ของเธอจะเป็นรถสปอร์ตระดับกลาง แต่เมื่อเทียบกับรถสปอร์ตตัวท็อปอย่างบูกัตติเวย์รอนแล้วมันก็เทียบกันไม่ได้อยู่ดี

รถสปอร์ตอย่างบูกัตติเวย์รอนที่หวังเขี่ยวหยุนขับอยู่ราคาราวๆ ก็เกิน 30 ล้านอย่างแน่นอน

แต่รถบีเอ็ม M8 ของเย่สวนในช่วงที่ลู่เสี้ยงหยางซื้อราคาก็แค่ 2 ล้านกว่าเท่านั้น

ความแตกต่างระหว่างทั้งสองมันมากกว่า 10 เท่า

“เหอะๆ เย่สวยเอ๋ย ฉันจะคอยดูว่าวันนี้เธอจะเอาเงินที่ไหนมาชดใช้ค่าเสียหายรถคันนี้ของฉัน!” หวังเขี่ยวหยุนพูดจาเยาะเย้ยด้วยน้ำเสียงอันก้าวร้าว เธอมั่นใจแล้วว่าวันนี้จะทำให้เย่สวนขายหน้าให้ถึงที่สุด

เย่สวนคิดว่าเธอไม่ได้เป็นฝ่ายผิด ดังนั้นเธอจึงไม่ได้กลัวและพูดอย่างใจเย็นว่า “เธอต่างหากที่ต้องรับผิดชอบเรื่องทั้งหมด ฉันจะโทรเรียกตำรวจ ให้ตำรวจมาจัดการเรื่องนี้เอง”

หวังเขี่ยวหยุนปรบมือแล้วพูด “เอาสิ ตามนั้นเลย”

เธอดูเหมือนไม่กลัวอะไรจริงๆ

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกแปลกใจ หวังเขี่ยวหยุนคนนี้ดูมั่นใจตัวเองมาก

เย่สวนไม่พูดอะไรมากกว่านี้ เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรแจ้งตำรวจทันที

หลังจากนั้นไม่นานเย่สวยก็วางสาย

หวังเขี่ยวหยุนถอนหายใจแล้วพูดว่า “อีสารเลว ฉันจะบอกเธอนะ เดี๋ยวตำรวจมาถึงเขาก็จะเข้าข้างฉันอยู่ดี วันนี้เธอรุกรานฉัน เหอะ เดี๋ยวฉันจะสั่งสอนเธอเอง ฉันจะทำให้เธอรู้ว่าวันหลังควรใช้ทัศนคติแบบไหนเมื่อเจอหน้าฉัน”

ทันทีที่พูดจบ มือของหวังเขี่ยวหยุนก็ยกขึ้นและเตรียมเหวี่ยงไปที่ใบหน้าของเย่สวนแล้ว

“เธอช่างกล้า!” ทันใดนั้นเสียงอันเยือกเย็นเข้าปกคลุมหวังเขี่ยวหยุน

ในเวลาเดียวกันก็มีกลิ่นอายแห่งความเลือดเย็นอยู่รอบๆ ตัวเธอ

ลู่เสี้ยงหยางก้าวไปข้างหน้าแล้วเอาตัวบังเย่สวนไว้

ทันใดนั้นเย่สวนก็รู้สึกซาบซึ้งใจขึ้นมา เธอรู้สึกอบอุ่นมากเมื่อมองลู่เสี้ยงหยางจากด้านหลังแบบนี้

เมื่อไหร่ที่เธอต้องการความช่วยเหลือ ลู่เสี้ยงหยางก็จะปรากฏตัวเสมอ

เมื่อก่อนเป็นเช่นไร วันนี้ก็เป็นเช่นนั้น

แต่หวังเขี่ยวหยุนกลับรู้สึกตกใจเมื่อเห็นลู่เสี้ยงหยางยืนต่อหน้าเธอ มันเป็นตัวไร้ประโยชน์ของเย่สวนไม่ใช่หรือ? ทำไมคนไร้ประโยชน์คนนี้ถึงได้กล้าหาญแล้วยืนหยัดท้าทายเธอแบบนี้

“เหอะ” มือของเธอเหวี่ยงไปที่ลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่รอช้า

เธอต้องการสั่งสอนลู่เสี้ยงหยางก่อนแล้วค่อยไปสั่งสอนไอ้สารเลวเย่สวน

ลู่เสี้ยงหยางเป็นสามีของเธอ ถ้าให้บทเรียนกับมันเย่สวนก็ต้องรู้สึกเจ็บใจอยู่ดี

แต่ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ขยับไปไหน เขาได้แต่มองมือของหวังเขี่ยวหยุนที่เหวี่ยงออกมาอย่างเงียบๆ ด้วยแววตาอันน่าเกรงขาม

แมร่งเอ้ย ไอ้คนไร้สามัญสำนึก ต้องสั่งสอนสักหน่อยแล้ว