หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 207 ซาตานในคราบนางฟ้า

บทที่ 207 ซาตานในคราบนางฟ้า

หลังฟ้ามืด

ณ บริเวณคฤหาสน์ตระกูลเหอไฟยังคงสว่างไสว

ผู้นำอาวุโสทั้งหมดของตระกูลเหอกลับมารวมตัวกันอีกครั้ง สีหน้าของพวกเขาต่างก็ดูแย่มาก แม้กระทั่งหลายต่อหลายคนในขณะนี้เริ่มรู้สึกวิตกกังวล

วันนี้ตระกูลเหอตกเป็นเป้าหมายของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ตลาดหุ้นถูกโจมตีและทรัพย์สมบัติเกือบ 5 พันล้านระเหยหายไปในกับอากาศ

ตระกูลเหอเป็นพันธมิตรกับตระกูลหาน และเวลานี้ได้ตกเป็นเป้าหมายสำคัญที่ลู่เสี้ยงหยางจะเล่นงาน ดังนั้นหลังจากที่ผลิตภัณฑ์ของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปประสบความสำเร็จจึงเริ่มส่งผลกระทบต่อตลาดหุ้นของเขา

เงิน 5 พันล้านเป็นทรัพย์สินเกือบหนึ่งในสามของตระกูลเหอ ดังนั้นถ้าทุกอย่างยังคงดิ่งลงตระกูลเหอต้องล้มละลายอย่างแน่นอน!

“บ้าจริง ครอบครัวตระกูลเหอของเราถูกหยูเม่ยหยินกรุ๊ปโจมตีแบบนี้ ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้กลับทำอะไรไม่ได้เลยเหรอ?” เหอเทียนหลินหัวหน้าครอบครัวทุบโต๊ะอย่างแรงแล้วตะโกนพูดด้วยความโมโห

ก่อนหน้านี้เหอจุ้นเหลียงลูกชายของเขาเพิ่งถูกทำร้ายร่างกายจนต้องเข้าโรงพยาบาล และไม่นานหลังจากนั้นตระกูลของเขาก็ต้องประสบกับปัญหาใหญ่นี้อีก เคราะห์ซ้ำกรรมซัดจนเขาตั้งตัวแทบไม่ทันจริงๆ

“พี่ใหญ่ นี่มัน……” ทุกคนในตระกูลเหอต่างก็มองหน้ากันและพูดอะไรไม่ออก

“พวกไร้ประโยชน์ ไร้ประโยชน์ทุกคน ตระกูลมีพวกคุณไว้ทำไมกัน?” เมื่อเห็นภาพนี้ เหอเทียนหลินทุบโต๊ะแรงๆ อีกครั้งด้วยสีหน้าโกรธเกรี้ยวจนดูน่ากลัวมาก

“เหอะๆ เจ้าบ้านเหอ คุณเสียสติไปแล้ว เงียบแค่ 5 พันล้านจะเป็นเรื่องใหญ่สำหรับคุณได้อย่างไร?” ทันใดนั้นก็มีเสียงหวานใสของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา

ทุกคนหันกลับมาแล้วเห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาจากประตู

ผู้ชายหน้าตาหล่อเหลารูปร่างสูงใหญ่และสวมเสื้อโค้ทสีดำเดินเข้ามาอย่างมีสง่า

เขาคือจางเทา ทายาทผู้สืบตระกูลของตระกูลจาง

ครอบครัวตระกูลจางก็เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่ของเมืองปินเหอและเป็นพันธมิตรกับตระกูลหานด้วย

เมืองปินเหอในวันนี้เหลือเพียงตระกูลหลิ่วกับตระกูลหลินเท่านั้นที่ไม่ได้เป็นพันธมิตรกับตระกูลหาน

แน่นอนว่าตระกูลหลิ่วกับตระกูลหลินก็มีแพลนที่จะร่วมเป็นพันธมิตรเหมือนกัน แต่มีเพียงรายละเอียดบางอย่างที่ยังไม่ค่อยชัดเจนเท่านั้น

ส่วนผู้หญิงที่เดินเข้ามาเธอโฉมงามมีเสน่ห์ ผิวแดงก่ำ ริมฝีปากที่อวบอิ่มทำให้คนมองแล้วอดไม่ได้ที่จะเข้าไปกัด

แต่รูปร่างของเธอชวนเย้ายวนมากกว่า กี่เพ้าที่ถูกสั่งตัดออกมาแน่นกว่าปกติ เมื่อสวมใส่ในตัวเธอแล้วแสดงให้เห็นถึงหุ่นอันงดงามอย่างเต็มที่

ไร้ที่ติ!

เพอร์เฟคที่สุด!

เธอไม่ใช่ใครคนอื่น แต่เป็นหานปิงหาน

ร่องรอยของความเร่าร้อนปรากฏขึ้นในดวงตาของเหอเทียนหลิน นี่คือผู้หญิงที่ทำให้เขาหวั่นไหวได้อย่างแน่นอน

และในเวลาเดียวกันหลายๆ คนในตระกูลเหอก็จำเป็นต้องแอบกลืนน้ำลายเหมือนกัน ทุกคนต่างก็จินตนาการถึงความสุขในยามค่ำคืนเมื่อได้ผู้หญิงคนนี้ไปครอบครอง

“คุณหนูหาน คุณชายจาง คุณสองคนเป็นแขกผู้มีเกียรติของผมนะครับ พวกคุณต้องมีธุระสำคัญใช่ไหมครับ ถึงได้มาในเวลากลางคืนแบบนี้?” เสียงของเหอเทียนหลินที่พยายามกลบเกลื่อนสายตาอันเร่าร้อนคู่นั้นแล้วถามหานปิงหานกับจางเทา

หานปิงหานพูดด้วยรอยยิ้มอันมีเสน่ห์ “ไหนๆ เราก็ได้ร่วมมือกันแล้ว การที่ลงเรือลำเดียวกันมันก็ต้องแบ่งปันความทุกข์สุขด้วยกัน วันนี้ตระกูลเหอของคุณถูกหยูเม่ยหยินกรุ๊ปกระหน่ำโจมตีอย่างหนัก ซึ่งแน่นอนว่าเราก็ต้องมาช่วยกันแบ่งปันความทุกข์กับพวกคุณบ้างสิ”

“อ้อ แล้วคุณคิดจะแบ่งปันความทุกข์ยังไงครับ?” เหอเทียนหลินขมวดคิ้วถาม

ชิงเหอกรุ๊ปก็ตกเป็นเป้าหมายของหยูเม่ยหยินกรุ๊ปเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงสันนิษฐานว่าสถานการณ์ของชิงเหอกรุ๊ปคงไม่ต่างอะไรกับตระกูลเหอของเขาอย่างแน่นอน

หานปิงหานยิ้มอย่างเงียบๆ สองมือขาวเรียวของเธอกอดอกแล้วพิงอยู่ที่มุมโต๊ะอย่างสง่างาม

ท่าทางนี้ยิ่งทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากขึ้น ความอิ่มเอิบของเธอทำให้มองแล้วรู้สึกกระสับกระส่ายอย่างที่สุด โดยเฉพาะกี่เพ้าที่แตกมาถึงโคนขาของเธอ มันเผยให้เห็นถึงขาอันขาวเรียวดูนุ่มชุ่มชื้นของเธอ

กรึ้บ!

หลายๆ คนในตระกูลเหอได้แต่กลืนน้ำลาย ถ้าไม่ใช่เพราะกลัวตัวตนของผู้หญิงคนนี้ พวกเขาคงต้องคิดหาวิธีที่จะพาเธอไปนอนอยู่บนเตียงให้ได้อย่างแน่นอน

สายตาของจางเทาเหลือบมองไปที่หานปิงหาน จากนั้นค่อยๆ หันมองไปที่อื่น

หานปิงหานยิ้มพูดกับเหอเทียนหลิน “เนื่องจากสถานการณ์ในปัจจุบันหยูเม่ยหยินกรุ๊ปเป็นอุปสรรคต่อพวกเราเป็นอย่างมาก แต่ในตอนนี้ฉันก็มีวิธีที่จะกำจัดต้นตอจนทำให้หยูเม่ยหยินกรุ๊ปถึงขั้นสิ้นชีพได้แล้ว”

เมื่อได้ยินประโยคนี้เหอเทียนหลินเลิกคิ้วแล้วถามเธอว่า “วิธีไหน?”

หานปิงหานปิดปากตัวเองแล้วหัวเราะ “ก่อนจะพูดถึงเรื่องนี้ เรายังพบสิ่งที่น่าสนใจเรื่องหนึ่ง ฉันคิดว่าเจ้าบ้านเหอจำเป็นต้องรู้ก่อน”

“อ้อ จริงเหรอ?” เหอเทียนหลินเริ่มอยากรู้

จางเทาก้าวออกมาแล้วพูด “ตระกูลเหอน่าจะรู้ดีว่าคุณหนูหานนั้นมีความเคียดแค้นกับไอ้คนที่ชื่อลู่เสี้ยงหยางคนนั้น และลูกชายของเจ้าบ้านเหอก็ถูกเขาคนนั้นทำร้ายร่างกายเหมือนกัน จากเบาะแสที่เรามี คนดังกล่าวนามสกุลลู่และเป็นคนตระกูลลู่ในเมืองหลวง ซึ่งเขาก็คือหางเสือที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดของหยูเม่ยหยินกรุ๊ป”

ทันทีที่ได้ยินเช่นนี้ รูม่านตาของเหอเทียนหลินหดเล็กลงแล้วกำหมัดไว้แน่นๆ

ตระกูลลู่ในเมืองหลวงเป็นตระกูลที่ร่ำรวยและสูงส่งที่สุด เป็นตระกูลที่อยู่ต้นๆ ในหวาเซี่ย แล้วพวกเขาจะเอาอะไรไปสู้กับตระกูลลู่?

“ถ้าตามที่เล่ามา พวกเราคงต้องเจอกับปัญหาใหญ่แล้วสินะ?” เหอเทียนหลินเริ่มมีเหงื่อเย็นที่หน้าผากของเขา

หานปิงหานยิ้มพูดเบาๆ “เจ้าบ้านเหอยิ่งแก่ยิ่งขี้กลัวจริงๆ เลยนะคะ พลังมังกรก็ไม่อาจสยบคนพาลได้ แม้ตระกูลลู่จะยิ่งใหญ่ในเมืองหลวงก็จริง แต่อำนาจของเขาก็คงมาไม่ถึงเมืองปินเหอนี้ได้หรอก ต่อให้ตระกูลลู่ต้องการเปิดศึกกับตระกูลหานของเรา แต่ถ้าอยู่ในเมืองปินเหอนี้ตระกูลหานของเราไม่เคยเกรงกลัวใครอยู่แล้ว อีกอย่างตระกูลหานของเราไม่จำเป็นต้องเผชิญหน้าอย่างเปิดเผยกับตระกูลลู่ เพราะถึงอย่างไรแล้วฉันก็มีความมั่นใจว่าจะเล่นงานคนสกุลลู่คนนี้ได้อย่างแน่นอน”

แม้จะเป็นคำพูดที่ฟังดูดีแต่ก็ซ่อนความโหดร้ายอยู่ภายใน

เปลือกตาของเหอเทียนหลินถึงกับกระตุก เขารู้ว่าหานปิงหานที่อยู่ตรงหน้าคนนี้งดงามราวกับนางฟ้า แต่ภายในจิตใจของเธอชั่วร้ายยิ่งกว่าซาตาน อาจจะเรียกเธอว่าซาตานในคราบนางฟ้าหรือมากกว่านั้นก็ได้

ด้วยเหตุนี้เธอจึงเป็นสาววัย 30 ต้นๆ ที่ตระกูลหานให้ความสำคัญ และยังเป็นสาววัย 30 ที่มีวุฒิภาวะเทียบเท่ากับเขา แม้กระทั่งสามารถเอาชนะเขาในเรื่องบางเรื่องด้วยซ้ำ

นอกจากนี้จางเทาที่เป็นทายาทสืบสกุลของตระกูลจางในอนาคตคนนี้ยังยินยอมที่จะลดตัวลงมาติดตามหานปิงหานด้วย

ซึ่งทั้งหมดนี้ก็เพียงพอที่จะบ่งบอกถึงความน่ากลัวของหานปิงหานได้

ดังนั้นแม้ว่าเหอเทียนหลินได้ร่วมมือกับตระกูลหานอยู่แล้ว แต่เขาก็ต้องการรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ให้ดี เพราะเกรงว่าสักวันหนึ่งหานปิงหานจะหันกลับมาเล่นงานตระกูลเหอของเขา

“หึๆ! มันต้องเป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นและสนุกมาก ฉันก็เชื่อว่าเจ้าบ้านเหอต้องชอบอย่างแน่นอน” หานปิงหานยังคงพูดต่อ เธอยิ้มกระซิบพูดข้างหูเหอเทียนหลินผ่านริมฝีปากสีแดงอันอวบอิ่มของเธอ

ลมหายใจอุ่นๆ กระทบกับใบหน้าของเหอเทียนหลินทำให้จั๊กจี้หัวใจของเขา

แต่ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็รู้สึกเย็นชาและขมขื่นตั้งแต่หัวจรดเท้า กลยุทธ์ยืมดาบฆ่าคนของหานปิงหานนี้อาจบอกได้ว่ามันเลวทรามอย่างที่สุด

“เป็นยังไงบ้าง? เจ้าบ้านเหอ มันฟันดูน่าสนุกน่าตื่นเต้นไหมคะ?” หลังพูดถึงแผนการของเธอ หานปิงหานก็มองเหอเทียนหลินด้วยสายตาเปล่งประกาย

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเหอเทียนหลินบิดเบี้ยว เขาพูดต่ออย่างเคร่งขรึม “มันยากมากสำหรับผมที่ต้องจินตนาการว่าสักวันหนึ่งคุณใช้กลยุทธ์นี้กับผมแล้วผมจะรับมันได้อย่างไร?”

หานปิงหานส่ายหัวแล้วยิ้มพูดต่อ “คุณลืมไปแล้วหรือว่าเราอยู่ในความสัมพันธ์แบบพันธมิตรกัน เราต้องร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันไม่ใช่เหรอ? ตระกูลหานของเราจะคิดสั้นแบบนั้นได้ยังไง เรื่องการสร้างศัตรูกับพันธมิตรนั้นมันอยู่ในคนละโลกกับตระกูลหานของเราอย่างแน่นอน”

เหอเทียนหลินพยักหน้าแต่ในใจก็ยังกลัวหานปิงหานอยู่ดี

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดที่เขาต้องกังวลในเวลานี้ สิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้ก็คือการรอคอยแผนการของหานปิงหานที่จะเอาลู่เสี้ยงยางคนนั้นให้ถึงตาย

“เหอะ ขอเพียงลู่เสี้ยงหยางตาย บริษัทหยูเม่ยหยินกรุ๊ปก็จบเห่อย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นเราก็จะได้ครอบครองตลาดเมืองปินเหอไปด้วยกันสักที” เหอเทียนหลินคิดในใจ