หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 200 แต่งงานกับผมสิ แล้วคุณจะได้สิทธิประโยชน์พิเศษ

บทที่ 200 แต่งงานกับผมสิ แล้วคุณจะได้สิทธิประโยชน์พิเศษ

ได้ยินคำพูดของหลินเสี่ยวเฟิงแล้วลู่เสี้ยงหยางกลับไม่สะทกสะท้าน

ในสายตาเขา คนอย่างหลินเสี่ยวเฟิงไม่ต่างจากมด ไม่มีผลอะไรต่ออารมณ์เขา

แต่ชิวรั่วหานกลับอารมณ์เสีย เธอมองหลินเสี่ยวเฟิงพูดว่า "คนเลวๆมักพูดแต่เรื่องแย่ๆ คุณเองก็พึ่งถ้าไม่มีภูมิหลังครอบครัว คุณก็ไม่มีอะไรเลยเหมือนกัน"

หลินเสี่ยวเฟิงยิ้มเฉยเมย "ภูมิหลังครอบครัวก็เป็นจุดแข็งเช่นกัน บางคน พอฉันเกิดมาแล้วก็เหยียบเขาให้จมได้เลย"

บางคนที่กล่าวถึงก็คือลู่เสี้ยงหยางนั่นเอง

ลู่เสี้ยงหยางยังคงไม่พูดอะไร แต่ชิวรั่วหานกลับโกรธจัด "ถ้ายังกล้าพูดพล่อยๆอีกคำเดียว ฉันจะทำให้นายได้ไสหัวออกไป เชื่อมั้ยล่ะ"

สีหน้าของหลินเสี่ยวเฟิงเข้มขึ้น บ่งบอกว่าเขาไม่สบอารมณ์

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาชอบชิวรั่วหานละก็ เด็กน้อยอย่างชิวรั่วหานย่อมไไม่มีสิทธิ์มาว่าเขาฉอดๆแบบนี้หรอก

ชิวเจียงหั้วถอนหายใจแล้วลุกยืนขึ้นพูดว่า "เอาล่ะๆ ทุกคนเลิกพูดได้แล้ว รั่วหาน ลูกยังไม่ได้ทานข้าวไม่ใช่เหรอ รีบไปกินได้แล้ว แม่กับคุณชายหลินยังต้องคุยเรื่องแผนงานการสนับสนุนการค้า"

"หึ" ชิวรั่วหานเชิดจมูก ดึงแขนเสื้อของลู่เสี้ยงหยางและพูดว่า "พี่เขย ไปกันเถอะ"

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและเดินตามชิวรั่วหานออกจากห้องทำงานไป เพิ่งเดินออกจากประตูสำนักงานเมื่อได้ยิน "ถุย" ของหลินเสี่ยวเฟิงในห้องทำงาน

แววตาของลู่เสี้ยงหยางปรากฏความเย็นชาแวบผ่าน ชิวรั่วหานจึงรีบปลอบเขาว่า "พี่เขย คนบางคนก็เป็นหมาบ้า คุณไม่จำเป็นต้องสนใจนักหรอก"

"อืม" ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ออกจากชิวซื่อกรุ๊ปแล้ว เขากับชิวรั่วหานก็ทานของว่างที่สแน็กบาร์ใกล้ๆ

ชิวรั่วหานเอ่ยว่าเธอจะไปโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมคุณน้าคนทำความสะอาดสักหน่อย

ลู่เสี้ยงหยางไม่คัดค้านและยังตามชิวรั่วหานไปที่โรงพยาบาลอีกด้วย

เมื่อครู่เพิ่งเดินผ่านเคาน์เตอร์พยาบาล จู่ๆก็มีพยาบาลคนหนึ่งเรียกชิวรั่วหาน "คุณผู้หญิงคะ ผู้ป่วยเตียงที่ 83 ค้างชำระค่ารักษา บ่ายนี้เราจึงจะหยุดการรักษาเธอแล้วนะคะ เพื่อไม่ให้การรักษาล่าช้า คุณควรรีบหาเงินที่เหลือมาจ่ายนะคะ"

ชิวรั่วหานรู้สึกเหลือเชื่อ เธอเอ่ยว่า "ไม่สิ เมื่อไม่กี่วันก่อนฉันเพิ่งจ่ายไปห้าแสน ทำไมมันหมดเร็วจัง"

พยาบาลยักไหล่และพูดว่า "ฉันไม่รู้เรื่องนั้นหรอกค่ะ ฉันมาแจ้งแทน"

"โอเคค่ะ ฉันทราบแล้ว จะหาวิธีจ่ายค่ารักษา" ชิวรั่วหานพยักหน้า ใบหน้าของเธอตกอยู่ในความกังวลอีกครั้ง

ครอบครัวของเธอไม่ได้ลำบากเรื่องเงิน แต่ด้วยนิสัยของแม่เธอ เป็นไปไม่ได้ที่จะให้เงินมาเพื่อรักษาคนแปลกหน้า

นั่นยังเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงเลือกที่จะกู้เงินดอกเบี้ยสูงแทนแล้วเอามาให้คุณน้าคนทำความสะอาดไปรักษาตัว

ลู่เสี้ยงหยางถามว่า "คุณน้าคนทำความสะอาดที่คุณว่า อยู่โรงพยาบาลมากี่วันแล้ว?"

ชิวรั่วหานตอบว่า "ห้าวัน"

อะไรนะ?

5 วันเหรอ?

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว ใช้เงิน 500,000 ในเวลา 5 วันถือว่าเว่อร์ไปหน่อย

"คุณรู้หรือไม่ว่าเธอเป็นโรคอะไร?" ลู่เสี้ยงหยางถามอีกครั้ง

ชิวรั่วหานส่ายหัวและพูดด้วยความลำบากใจ "ฉันไม่รู้หรอกว่าเป็นโรคอะไร แต่ฉันได้ยินจากหมอว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับกระเพาะอาหาร ซึ่งร้ายแรงมาก"

"โอ้" ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า เอ่ยว่า "ไปกันเถอะ ฉันคิดว่าเราควรปรึกษาแพทย์ของเธอเกี่ยวกับการรักษา"

หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางและชิวรั่วหานก็มาที่ห้องทำงานของแพทย์เมิ่งไห่เทา

เมิ่งไห่เทากำลังเล่นเกม พอเขาเห็นชิวรั่วหานเข้ามา เขาก็หรี่ตาแล้วยืนขึ้น พูดว่า "รั่วหาน มาหาผมสักทีนะ กำลังจะโทรบอกคุณว่าค่ารักษาของน้าตงจู๋ไม่พอแล้ว คุณต้องหาทางมาจ่ายภายในบ่ายวันนี้ ไม่เช่นนั้นฉันไม่สามารถรักษาต่อไปได้ อย่างที่คุณทราบ อาการป่วยของน้าตงจู๋นั้นร้ายแรงมาก ไม่ควรเกิดความล่าช้า"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คิ้วของชิวรั่วหานก็ขมวดเป็นเส้นตรง เธอสันนิษฐานว่าค่ารักษาพยาบาลต่อไปของน้าตงจู๋ก็น่าจะเป็นเงินจำนวนมาก

ค่าใช้จ่ายเดือนนี้เธอใช้หมดแล้ว แทบจะสิ้นเนื้อประดาตัวแล้ว เธอจะหาเงินอีกก้อนได้จากที่ไหน

แต่ถึงอย่างนั้น ชิวรั่วหานยังคงเชื่อว่ายังไม่ถึงทางตัน "คุณหมอเมิ่ง ฉันยังต้องจ่ายอีกเท่าไหร่?"

คุณหมอเมิ่งถอนหายใจและพูดว่า "ฉันเขียนใบสั่งยาให้คุณไปนานแล้ว นี่คือแผนการรักษาของสัปดาห์หน้า รายละเอียดค่าใช้จ่ายต่างๆอยู่ข้างบน คุณดูได้เลย"

ว่าแล้วเขาก็ยื่นใบรายการยามาให้ดู

รายการยาที่เขียนเรียงรายนั่น ชิวรั่วหานล้วนไม่รู้จักแต่สุดท้ายแล้วค่าใช้จ่ายทั้งหมดคือ 600,000 หยวน

ซึ่งหมายความว่าเธอจะต้องจ่ายอีก 600,000 ในวันนี้ ไม่งั้นน้าตงจู๋จะไม่สามารถเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลได้อีกต่อไปในสัปดาห์หน้า

"โอ้ พระเจ้า อีก 600,000 ทำไงดี ฉันจะไปหา 600,000 ได้จากที่ไหน" ชิวรั่วหานกุมขมับ สีหน้าเธอเป็นกังวลมาก

"มีอะไรเหรอ รั่วหาน มีปัญหาอะไรหรือเปล่า มีปัญหาอะไรบอกได้เลย ฉันจะดูว่าฉันพอจะหาทางช่วยได้หรือไม่" เมิ่งไห่เทาเอ่ยยิ้มๆ และพูดราวกับคิดแทนชิวรั่วหาน

ชิวรั่วหานขยับตัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า "คุณหมอเมิ่ง คือแบบนี้ค่ะ ช่วงนี้ฉันเงินตึงมือเล็กน้อย กลัวว่าจะมีเงินไม่พอ 600,000 "

เมิ่งไห่เทาพยักหน้าและกล่าวว่า "ฉันเข้าใจว่า 600,000 นี้ไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย แต่น่าเสียดาย น้าตงจู๋มีอาการป่วยที่ค่อนข้างพิเศษ ยาที่เธอใช้นำเข้าจากต่างประเทศซึ่งมีค่าใช้จ่ายสูงมาก ไม่สามารถเบิกคืนได้ ดังนั้นฉันจึงเข้าใจดีว่ามันน่าปวดหัว"

ชิวรั่วหานทำอะไรไม่ เธอพูดว่า "คุณหมอเมิ่งไม่มีทางอื่นหรือ"

เมิ่งไห่เทาครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า "มีวิธีนึง แต่ฉันกลัวว่ารั่วหานจะไม่เต็มใจ"

ดวงตาของชิวรั่วหานสว่างวาบและพูดว่า "คุณหมอเมิ่งบอกมาได้เลยค่ะ ตราบใดที่มีทาง ฉันจะร่วมมือกับคุณแน่นอน"

"โอเค" เมิ่งไห่เทาพยักหน้า ดวงตาของเขากวาดสำรวจร่างกายของชิวรั่วหาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาพักสายตาเนิ่นนานลงบนขาเรียวสวยของเธอและความกลมกลึงของหน้าอกของเธอ ในขณะเดียวกัน ก็ไม่สามารถควบคุมความต้องหารทางร่างกายที่เริ่มแผดเผาได้

พูดตามตรง ครั้งแรกที่เมิ่งไห่เทาเห็นชิวรั่วหานในโรงพยาบาล เขาหลงใหลในตัวเธอมากและแทบรอไม่ไหวที่จะพาเธอขึ้นเตียง กดเธอไว้ใต้ร่าง

เวลานี้เห็นว่าเป็นโอกาสแล้ว

"คือแบบนี้นะ โรงพยาบาลของเรามีสวัสดิการ ตราบใดที่เป็นพนักงานในโรงพยาบาลของเราจะได้รับส่วนลดครึ่งหนึ่งเมื่อพบแพทย์ นอกจากนี้ยังสามารถใช้อุปกรณ์ทางการแพทย์จำนวนมากได้ฟรี ฉันคิดว่าถ้าอยากใช้ส่วนลดตรงนี้สำหรับการรักษาน้าตงจู๋ เงินที่ต้องจ่ายจะน้อยลงมาก" เมิ่งไห่เทากล่าวอย่างเคร่งเครียด

ชิวรั่วหานส่ายหัวและพูดว่า "คุณหมอเมิ่ง ถ้าคุณพูดแบบนี้ก็ถือว่าไม่ได้พูดแล้วกันค่ะ เนื่องจากเป็นนโยบายพิเศษสำหรับเจ้าหน้าที่ในโรงพยาบาลของคุณ ฉันไม่ใช่พนักงานของโรงพยาบาลไม่สามารถใช้สวัสดิการนี้ได้"

"ไม่ สรรพสิ่งอยู่ที่คนกำหนด ไม่ได้เด็ดขาดอะไรขนาดนั้น" เมิ่งไห่เทาส่ายหัวและพูดด้วยรอยยิ้ม "พูดตามตรงนะรั่วหาน ฉันชอบคุณมานานแล้ว ขอแค่คุณแต่งงานกับฉันและเป็นภรรยาของฉัน เราคือครอบครัวเดียวกัน คุณจะย่อมได้รับส่วนลดพิเศษสำหรับบุคคลภายในโรงพยาบาลของเราแล้ว"