หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 196 จูบทีนึง

บทที่ 196 จูบทีนึง

ได้ยินเสียงร้องของชิวรั่วหาน ชายมีหนวดจึงยิ้มและพูดว่า "สายไปแล้วที่จะจ่ายเงินตอนนี้ แต่เพื่อความจริงใจของคุณ ถ้าคุณจ่ายอีกล้านนึง ฉันจะเว้นชีวิตของไอ้หมอนี่"

อะไรนะ? แค่แป๊บเดียวก็เพิ่มอีก 1 ล้านแล้วเหรอ นี่เขาตั้งใจสร้างความลำบากให้เธอใช่มั้ยเนี่ย?

ชิวรั่วหานกัดฟันด้วยความโกรธ แต่ตอนนี้เธอกับลู่เสี้ยงหยางตกอยู่ในเงื้อมมือของอีกฝ่าย แถมเธอไม่มีสิทธิ์การต่อรองด้วย

"โอเค ฉันสัญญากับคุณว่าฉันจะให้คุณทั้งหมด 6 ล้าน คุณช่วยปล่อยพี่เขยของฉันไปเดี๋ยวนี้" ชิวรั่วหานพูดอย่างขมขื่น

ชายมีหนวดส่ายหัวและพูดว่า "ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันคิดว่าชีวิตไอ้หมอนี่คงไม่ได้มีค่าแค่ 1 ล้านหรอก เพิ่มอีก 1 ล้านนึงละกัน รวมเป็น 7 ล้าน ถ้าฉันอารมณ์ดีแล้ว ฉันอาจจะปล่อยมันไป”

"คุณ!" ชิวรั่วหานแทบจะเป็นบ้า ร่างกายของเธอสั่นเทิ้ม ใบหน้าของเธอซีดราวกับไม่ใช่คน เธอพูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายจงใจบีบเธอ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคงถูกคนพวกนี้ทำบ้านแตกสาแหรกขาดแน่

"ไม่ ฉันทนรับเรื่องนี้ไม่ได้อีกต่อไป ฉันต้องขอวิธีแก้ปัญหาจากแม่" สมองของชิวรั่วหานทำงานอย่างรวดเร็ว เธอหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเพื่อโทรหาชิวเจียงหั้ว

เรื่องมันอยู่เหนือการควบคุมของเธอ เธอจึงต้องขอความช่วยเหลือจากแม่ แม้ว่าเธอจะถูกแม่ทำโทษก็ตาม

เพล้ง!

ก่อนที่โทรศัพท์จะถูกโทรออก การต่อสู้ระหว่างลู่เสี้ยงหยางและพวกผู้ชายได้เริ่มขึ้นแล้ว เห็นลู่เสี้ยงหยางตีและเตะผู้ชายหลายคนจนแทบจะบินหนีไป

พวกผู้ชายที่ถูกต่อยเหล่านั้นกระเด็นออกไปเหมือนลูกเบสบอล กลิ้งกลางอากาศหลายเมตรแล้วชนเข้ากับรถตู้ที่พวกเขาจอดเมื่อกี้

เพล้ง!

เพล้ง!

จากแรงกระแทกที่รุนแรง กระจกรถตู้จึงแตกออกเป็นเสี่ยงๆแล้วตกลงพื้นเหมือนเม็ดฝน เศษกระจกกระจายอยู่ตามพื้นไปทั่ว

"เชี่ย อะไรกันเนี่ย พี่เขย ดุร้ายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่" ชิวรั่วหานสูดหายใจอย่างบ้าคลั่ง วางมือเรียวลงบนริมฝีปากสีดอกกุหลาบของเธอขณะที่หัวใจเต้นถี่อยู่ในอก ราวกับว่าจะโผล่ออกมาจากลำคอได้ตลอดเวลา

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะบอกว่าลู่เสี้ยงหยางในขณะนี้ได้เปลี่ยนมุมมองทั้งสามของเธอ

ในความทรงจำ พี่เขยเป็นลูกเขยจากตระกูลเย่ที่แต่งเข้าบ้านภรรยา ไม่มีความสามารถใดๆ แต่ตอนนี้เขาแสดงให้เห็นถึงพลังที่ขั้นเทพที่ไม่มีใครเทียบได้ เขาต่อสู้กับผู้ชายที่ดุร้ายเหล่านี้ง่ายดายราวกับว่าเล่นเด็กอนุบาล

ครืนๆ!

ยิ่งคิด จิตใจของชิวรั่วหานก็ยิ่งสั่นไหวมากขึ้น มีเสียงดังขึ้นราวกับฟ้าร้อง แทบไม่อยากจะเชื่อ ว่าสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องจริง เธอสงสัยว่าตัวเองกำลังฝันหรือเปล่า อดไม่ได้ที่จะจับแขนตัวเอง พยายามดูว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดหรือไม่

"หา เชี่ย ทำไมเป็นแบบนี้" ชายมีหนวดไม่คิดมาก่อนว่าความแข็งแกร่งของลู่เสี้ยงหยางนั้นน่ากลัวมาก เขาสบถก็ออกมา ขณะที่เหงื่อไหลออกมาจากหน้าผากของเขา

ปังปังปัง

การต่อสู้ระหว่างลู่เสี้ยงหยางและคนอื่นๆยังคงดำเนินต่อไป ลู่เสี้ยงหยางยังคงต่อยอย่างต่อเนื่อง เขาเตะสองสามครั้งก็สามารถเขี่ยผู้ชายรอบๆตัวเขาออกไปได้

วินาทีถัดมา

พวกผู้ชายที่พยายามโจมตีลู่เสี้ยงหยางไม่มีใครสามารถยืนขึ้นได้อีก ต่างล้มลงกับพื้น ร่างของพวกเขาขดตัวเป็นลูกบอล ร่ำไห้ครวญคราง

"อา นี่ๆ พี่เขยแข็งแกร่งมาก แทบจะเป็นสเปคฉันเลย" ชิวรั่วหานดูหลงเล็กน้อย มองลู่เสี้ยงหยางอย่างตาไม่กระพริบ มีหัวใจเล็กๆอยู่ในดวงตาของเธอ

แม่งเอ้ย คนตัวเท่าถังข้าวสารตั้งมากมายแต่ไม่สามารถเอาชนะไอ้หมอนี่ได้ แย่จริงๆ วันนี้ถูกปฏิเสธอย่างไม่ไว้หน้า

ขาของชายมีหนวดสั่นพับ ทั้งร่างมีเหงื่อชื้น ทำให้เสื้อผ้าของเขาชื้นจนหมด

เพี๊ยะๆๆ!

หลังจากจัดการลูกน้องของชายที่มีหนวดแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ก้าวไปหาชายมีหนวด

หายใจไม่กี่ที่ เขาก็มาข้างชายมีหนวด ตบไหล่และพูดว่า "เอาล่ะ จะจ่าย 20 ล้านคืนตอนนี้ได้ยัง"

"…… 20 ล้าน?”

กล้ามเนื้อบนใบหน้าของชายมีหนวดบิดเข้าหากัน สีหน้าของเขาแย่ยิ่งกว่าการกินขี้เสียอีก

"พี่ชาย พี่ชาย ฉันจะมีเงิน 20 ล้านได้ยังไงกัน ถึงจะมี 20 ล้าน ฉันยังต้องให้กู้ยืมกินดอกเบี้ยอยู่มั้ยล่ะ เรื่องคืนนี้ฉันผิดเอง ยกโทษให้ฉันได้ไหม ฉันไม่กล้าอีกแล้ว” ชายมีหนวดคุกเข่าและพูดกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวและพูดว่า "เป็นหนี้ก็ควรจ่ายหนี้ คืน 20 ล้านหยวนของฉันมา แล้วทุกอย่างจะคุยง่ายเอง ไม่เช่นนั้น หึ คุณรู้ผลที่ตามมานี่ ฉันนี่แหละจะทำให้คุณเสียใจที่เกิดเป็นคนอย่างแน่นอน"

เมื่อเขาพูดประโยคสุดท้ายจบลง เจตนาฆาตกรรมก็ฉายแววในดวงตาลู่เสี้ยงหยาง

ครู่หนึ่งชายมีหนวดรู้สึกว่าทั้งตัวของเขาเย็นยะเยือกราวกับว่าเขาถูกโยนเข้าไปในถ้ำน้ำแข็ง ขนบนร่างของเขาลุกชัน เขารู้ว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ล้อเล่นแน่ๆ

เขากัดฟัน เข้าไปหาลู่เสี้ยงหยางโดยไม่ลังเล

"นายท่าน นายท่าน ฉันผิดไปแล้ว อย่าทำให้ฉันลำบากเลยนะ เงินระหว่างฉันกับคุณชิวถือว่าจบกัน ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำให้เขาลำบากอีกต่อไป คุณให้เรื่องนี้จบลงได้หรือยัง?”

ชายมีหนวดร้องไห้ทั้งน้ำตา

เห็นความจริงใจของอีกฝ่าย ลู่เสี้ยงหยางจึงพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจและพูดว่า "โอเค จบเรื่องนี้ก็ได้ แต่ฉันหวังว่าคุณจะจำสิ่งที่คุณพูดในคืนนี้ได้นะ ถ้าคุณกล้าที่หลอกชิวรั่วหานอีก ฉันจะทำลายนิ้วของคุณทีละนิ้ว"

พูดถึงตรงนี้ ลู่เสี้ยงหยางก็ยื่นมือขวาของเขาออกมาจับนิ้วมือของชายมีหนวดและใช้แรงเบาๆ

กร๊อบ!

เสียงกระดูกหักดังขึ้น นิ้วหัวแม่มือของชายมีหนวดก็หักกลับด้าน

"อ่า" ชายมีหนวดส่งเสียงกรีดร้องราวกับหมู หน้าผากชุ่มเหงื่ออยู่แล้วก็ยิ่งมีเหงื่อออก

"ไม่กล้าแล้ว ฉันไม่กล้าผิดคำสัญญาอย่างแน่นอน ยิ่งไม่กล้าโกหกด้วย ถ้าฉันกล้ายั่วโมโหคุณชิวอีก ฉันจะไม่ตายดีแน่นอน" ชายมีหนวดรีบพูด ตอนนี้เขาแทบอยากตาย

เขาไม่รู้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะเป็นคนที่โหดร้ายขนาดนี้

"ดี ฉันจะเชื่อใจคุณสักครั้งและให้โอกาสคุณ" ลู่เสี้ยงหยางโบกมือของเขาราวกับไล่แมลง "รีบๆพาคนของคุณออกไปจากที่นี่ซะ"

"ได้ครับ นายท่าน ฉันจะพาพวกเขาไปทันที" ชายมีหนวดยืนขึ้นจากพื้นด้วยความสั่นเทาคล้ายว่าได้รับการอภัยโทษ คำรามใส่ลูกน้องว่า "ขึ้นรถ ให้ไว"

ตอนนี้ทั้งชายมีหนวดและคนอื่นๆต่างกระโดดขึ้นรถด้วยความเร็วที่ไม่เคยมีมา พวกเขาก่อนสตาร์ทรถอย่างรวดเร็วและจากไป

ราวกับว่านี่คือนรกที่พวกเขาต้องการหลบหนีสุดชีวิต

ฟู่!

ชิวรั่วหานที่ตกตะลึงมาตลอดได้สติขึ้น เธอหายใจเข้ายาวๆ

"ว้าว พี่เขย คุณดุดันมาก เค้าชอบจังเลย" ชิวรั่วหานเดินมาที่ด้านข้างของลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ถือโอกาสตอนที่ลู่เสี้ยงหยางไม่ทันระวังตัว ยืดเท้าขึ้นจูบแก้มลู่เสี้ยงหยาง