หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 183 แบบนี้น่าตื่นเต้นมากเลย

บทที่183 แบบนี้น่าตื่นเต้นมากเลย

แม้ว่าจ้าวหรูเย็นจะกังวลถึงสถานการณ์ของลู่เสี้ยงหยาง แต่ตนเองก็ไม่สามารถช่วยเขาได้ ได้เพียงแต่ปิดตาอย่างไม่เต็มใจ ไม่อาจทนดูลู่เสี้ยงหยางถูกทุบตีได้

ใบหน้าของโจวอานปิติยินดีอย่างยากจะพรรณนาได้ เขาอยากสั่งสอนลู่เสี้ยงหยางมาตั้งนานแล้ว รอที่จะดูจุดจบที่มันถูกจัดการ

“หึ ไอ้ลูกกอก ดูแกยังกล้ากระโดด นี่คือจุดจบของแก” ไป๋จื่อเหาแสยะยิ้มอย่างโหดร้าย แล้วหันไปพูดกับสวียั่นยั่น “ยั่นยั่น เดี๋ยวรอลูกน้องฉันทุบตีเด็กนี่แล้ว เธอก็เข้าไปตบปากมัน”

สวียั่นยั่นตื่นเต้นมาก พยักหน้าไม่หยุด “โอเค”

ตอนที่เข้าไปตบปากลู่เสี้ยงหยาง จะให้ไอ้เด็กนี่เลียรองเท้าของเธอให้สะอาดด้วย

ผู้คนรอบข้างยิ้มเยาะเย้ย ไม่มีใครเห็นใจลู่เสี้ยงหยางแม้แต่คนเดียว ต่างคิดว่าเขาสมควรโดนแล้ว เป็นแค่ไอ้กระจอกคนหนึ่ง กลับคิดที่จะต่อกรกับคนฐานะมั่งมี นั่นคือการทำเกินกำลังตัวเอง ทุบหินด้วยก้อนกรวด

ถึงอย่างนั้นในตอนที่ทุกคนต่างคิดว่าลู่เสี้ยงหยางต้องตายแน่ เสียงที่เย็นเยือกของผู้หญิงคนหนึ่งก็ดังขึ้นมาจากประตู “ฉันจะดูซิว่าพวกแกใครกล้าทำอะไรเขา”

แม้ว่าเสียงนี้จะไม่ดัง แต่กลับดูเหมือนมีน้ำเสียงสั่งการ ทำให้บอดี้การ์ดทั้งห้าหยุดมือไว้กับที่

แม่งเอ้ย ใครมันรนหาที่ตายอีก?

ไป๋จื่อเหาถูกขัดจังหวะครั้งแล้วครั้งเล่า ค่อนข้างจะไม่พอใจ

แต่ในวินาทีต่อมา เมื่อเขาเห็นผู้หญิงตรงหน้าที่เดินเข้ามา ก็ตัวสั่นอยู่กับที่ ดวงตาเบิกกว้างทันที

ผู้ที่เดินเข้ามาในขณะนี้ คือคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วหลิ่วหรูยู่

ในปินเหอ มีตระกูลที่มีอำนาจและชื่อเสียงมากมาย แต่ในบรรดาเหล่าเศรษฐีนั้น มีสี่ตระกูลที่ยิ่งใหญ่มากที่สุด ถูกเรียกว่าสี่ตระกูลใหญ่แห่งปินเหอ

บังเอิญว่า ตระกูลหลิ่วก็เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่

แม่งเอ้ย หรือว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วรู้จักไอ้โง่นี่?

ไป๋จื่อเหาเริ่มมีความกล้าน้อยลงเรื่อยๆ ถ้าเป็นแบบนี้ งั้นการต่อยตีในวันนี้เขาก็ได้เพียงปล่อยไป

ทันใดนั้นดวงตาของสวียั่นยั่นก็หดลงเหลือเท่ารูเข็ม รู้สึกได้ถึงสิ่งผิดปกติ

โจวอานกับจ้าวหรูเย็นสบตากัน ต่างเห็นความงุนงงอยู่ในแววตาของกันและกัน

ไม่นาน หลิ่วหรูยู่ก็มาถึงข้างกายลู่เสี้ยงหยาง เห็นเพียงเธอกระพริบตา แล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยางอย่างให้เกียรติ “คุณลู่ ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่?”

ฉากนี้เหมือนกับแฟนคลับตัวน้อยได้พบกับไอดอล

อะไร?

ทำไมเป็นแบบนี้?

แม่งเอ้ย นี่มันเป็นข่าวใหญ่ของปินเหอ!

ชั่วขณะหนึ่ง คนไม่น้อยในล็อบบี้ทั้งหมดต่างตาพร่า คุณหนูใหญ่แห่งตระกูลหลิ่วจะมาให้ความเคารพไอ้กระจอกนี่ได้ยังไง?

ถึงอย่างนั้นสิ่งถัดไปที่ทำให้ผู้คนรอบข้างเหล่านี้ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นคือ การเผชิญหน้าของลู่เสี้ยงหยางต่อความเคารพของหลิ่วหรูยู่ เป็นเพียงแค่การส่งเสียงอืมเท่านั้น

เชี้ยอะไรเนี่ย!

เป็นแบบนี้ได้ไง?

สวียั่นยั่นกับไป๋จื่อเหารู้สึกเพียงว่าสมองมีเลือดคั่งอย่างรวดเร็ว อีกนิดก็จะเป็นลมไปแล้ว คนกระจอกอย่างลู่เสี้ยงหยาง มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดแบบนี้กับคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วได้ยังไง?

แววตาของโจวอานมีความโกรธแค้นขุ่นเคือง กลอกลูกตาไปมาอย่างรวดเร็ว วินาทีถัดมาก็คิดอะไรได้ ทันใดนั้นก็ตบต้นขา แล้วพูดกับจ้าวหรูเย็นอย่างเปรี้ยวปากว่า “ฉันรู้แล้ว ดูท่าไอ้แมงดาอย่างเขา ปีนขึ้นไปหาคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่ว ทองก้อนกับลูกประคำมรกตครั้งที่แล้วเกรงว่าก็คงยืมมาจากคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่ว หึ นี่เป็นความกล้าของมัน มิน่าเมื่อกี้มันกล้าต่อปากต่อคำ คุณไป๋ไม่เห็นมันในสายตาเลย”

จ้าวหรูเย็นรู้สึกเศร้าใจและขมขื่น ลู่เสี้ยงหยางเป็นลูกเขยตระกูลเย่ไม่ใช่หรอ? ทำไมตอนนี้มาคบกับคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วแล้วล่ะ

หรือว่าเขาจะเป็นอย่างที่โจวอานว่าจริงๆ เป็นแค่แมงดาเกาะผู้หญิงกิน?

แต่ว่า ในใจเขาเคยมีตนเองบ้างไหม? ตนเองอยู่ตำแหน่งอะไรในใจของเขา?

“เฮ้อ ลู่เสี้ยงหยางนะลู่เสี้ยงหยาง นายคิดจริงๆหรอว่าเป็นแมงดาเกาะผู้หญิงมันจะอยู่ได้ทั้งชีวิต?” จ้าวหรูเย็นแอบส่ายหัวอยู่ในใจ เจ็บปวดมาก

อาศัยผู้หญิงคนหนึ่ง จะไม่ทำให้ผู้มีอำนาจในปินเหอสนใจได้จริงๆหรอ?

หลิ่วหรูยู่ไม่สนใจสายตาและความคิดของคนอื่น ส่งยิ้มให้ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “คุณลู่ ฉันมีปัญหาอยากจะปรึกษาคุณอยู่พอดี งั้นพวกเราไปด้วยกันเถอะ”

“โอเค” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า เดินเคียงข้างหลิ่วหรูยู่ ไปทางล็อบบี้ด้านบน

คืนนี้ การเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของชิงเหอกรุ๊ปอยู่ที่ล็อบบี้ชั้นสาม

รอหลังจากลู่เสี้ยงหยางกับหลิ่วหรูยู่ไปแล้ว สวียั่นยั่นถึงมองไปที่ไป๋จื่อเหาอย่างไม่เต็มใจแล้วพูดว่า “หรือว่าวันนี้ฉันจะโดนไอ้เวรนั่นตบฟรีหรอ?”

น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยการบ่นว่าและความไม่พอใจ

ไป๋จื่อเหารู้สึกหดหู่มาก เพราะการปรากฏตัวของหลิ่วหรูยู่ ภาพพจน์ที่เขาสร้างขึ้นต่อหน้าสวียั่นยั่นอย่างยากลำบาก ก็หายไปทันที

แต่เขาไม่ยินดีที่จะสูญเสียสวียั่นยั่นไปแบบนี้ จึงยิ้มแล้วพูดปลอบโยนเธอ “วางใจเถอะ ผู้นำตระกูลของตระกูลหลิ่วตอนนี้ไม่ใช่หลิ่วหรูยู่ เดี๋ยวฉันจะหาวิธีทำให้ลู่เสี้ยงหยางเป็นศัตรูกับลูกชายเศรษฐีทั่วทั้งปินเหอ ถึงตอนนั้น ต่อให้หลิ่วหรูยู่ออกหน้าก็ช่วยมันไม่ได้”

“โอเค คืนนี้ฉันจะต้องให้ไอ้เวรนั่นตายให้ได้” สวียั่นยั่นพูดเน้นทีละคำ สีหน้าเต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

จ้าวหรูเย็นทำได้เพียงกังวล คิดว่าจะหาช่องว่างส่งข้อความไปให้ลู่เสี้ยงหยาง ให้เขาออกไปให้เร็วที่สุด

รอยยิ้มที่ชั่วร้ายของโจวอานกลับคืนมาอีกครั้ง ลู่เสี้ยงหยางคิดว่าปีนขึ้นไปหาคุณหนูใหญ่ตระกูลหลิ่วแล้วจะทำอะไรก็ได้ งั้นมันก็คิดเยอะไปแล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางกับหลิ่วหรูยู่ก็มาถึงล็อบบี้ชั้นสาม

ตรงนี้ครึกครื้นยิ่งกว่าล็อบบี้ชั้นหนึ่ง คนที่เดินไปมาล้วนแต่เป็นลูกชายเศรษฐี

ลู่เสี้ยงหยางหันไปมาก็มองเห็นหานปิงหานที่อยู่ท่ามกลางฝูงคนกำลังพูดคุยกับเหล่าลูกชายเศรษฐี

หลิ่วหรูยู่ที่อยู่ข้างกายลู่เสี้ยงหยางสังเกตเห็นสายตาของลู่เสี้ยงหยางที่ตกลงบนตัวหานปิงหาน ใบหน้าก็เกิดความหึงหวงอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วพูดอย่างไม่พอใจ “หรือว่าคุณมาที่นี่เพื่อดอกไม้ของสังคมแห่งไห่ตงคนนี้หรอ?”

ในไห่ตง หานปิงหานเป็นคนชอบเข้าสังคม เพื่อเป้าหมายของตัวเองแล้วสามารถเล่นกับผู้ชายคนไหนก็ได้

ชื่อเสียงของเธอ โด่งดังมากในแวดวงธุรกิจปินเหอเช่นเดียวกัน

“แน่นอน” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ใบหน้าเผยรอยยิ้มที่ขี้เล่น

ใบหน้าที่ดูไร้เดียงสาของหลิ่วหรูยู่กลายเป็นไม่น่ามอง กระทืบเท้ากัดฟันเบาๆ “ผู้ชายอย่างพวกคุณไม่มีดีซักคน ชอบแต่แบบนี้ หน้าไม่อาย”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า มองดูสายตาของหลิ่วหรูยู่ที่กลับจริงจังขึ้นมา

หลิ่วหรูยู่หุ่นสูงเพรียว ใบหน้างดงาม เป็นสาวงามในระดับเดียวกันกับเย่สวน แต่เธอมีความสะดีดสะดิ้งมากไป ดูเป็นคนที่มีหลายอารมณ์

ถูกลู่เสี้ยงหยางจ้องมองแบบนี้ หลิ่วหรูยู่ก็เขินอายเล็กน้อย รีบแตะใบหน้า แล้วพูดขึ้น “บนหน้าฉันมีอะไรหรอ?”

“ไม่มี” ลู่เสี้ยงหยางยิ้มแล้วพูดล้อเล่น “เธอดูเหมือนชอบฉัน”

“….” หลิ่วหรูยู่ไม่พูดจา ใบหน้าที่งดงามแดงก่ำ

ไอ้ไข่เต่านี่แย่จริงๆ พูดออกมาทำไม? เก็บไว้เป็นความลับหน่อยไม่ได้หรอ?

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ลู่เสี้ยงหยางเงยหน้าหัวเราะ อารมณ์หนักอึ้งก็ดีขึ้นมาเล็กน้อย พูดกับหลิ่วหรูยู่ “ที่ฉันมาคืนนี้ก็เพื่อมามอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้หานปิงหาน เธอคอยดูนะมันน่าตื่นเต้นมากแน่นอน”

หลิ่วหรูยู่ไม่เหลือภาพลักษณ์ของคุณหนูใหญ่ผู้ร่ำรวย ปรบมือพูดร้อง “ดีจังดีจัง ฉันชอบเรื่องน่าตื่นเต้นที่สุด”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปหาหานปิงหานทันที