หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 167 แผนการชั่วร้าย

บทที่ 167 แผนการชั่วร้าย

“คุณลู่…..ฮัลโหล…..” ปลายสายตัดสายทิ้งไปอย่างไม่แยแส เธอไม่สบอารมณ์อย่างแรง ยังไงซะเธอก็ขึ้นชื่อเรื่องความงามในปินเหอ แต่ก่อนมีแต่ผู้ชายเข้าคิวกันเลี้ยงอาหารเธอ มีแต่เธอที่สะบัดบ๊อบอย่างไร้เยื่อใย แต่วันนี้ เธอออกตัวนัดผู้ชายครั้งแรก แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างเยือกเย็น

“ฮ่าฮ่า ฉันไม่เชื่อ ว่าฉันจะนัดแกออกมาไม่ได้” หลิ่วหรูยู่ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เธอโทรกลับไปหาลู่เสี้ยงหยางอีกครั้ง แต่คราวนี้กลับโทรไม่ติด ถูกลู่เสี้ยงหยางตัดสายทิ้งอย่างไม่แยแส

หลิ่วหรูยู่โมโหจนแทบคลั่ง เขาคงไม่รู้รูปลักษณ์หน้าตาตน จึงไม่สนใจเธอ นึกได้ดังนั้นเธอจึงเลือกภาพถ่ายที่สวยที่สุดส่งไปให้กับลู่เสี้ยงหยาง

ผ่านไปไม่นาน คาดว่าลู่เสี้ยงหยางคงเห็นภาพถ่ายของเธอแล้ว จึงต่อสายกลับไปหาเขาอีกครั้ง

หากแต่คราวนี้ หลิ่วหรูยู่นิ่งแข็งกลางอากาศ เมื่อพบว่าชายหนุ่มบล็อคเบอร์ของเธอ

“ให้ตาย บ้าเอ้ย นี่มันอะไรกัน?” หลิ่วหรูยู่ขมวดคิ้วเป็นปม

ยิ่งลู่เสี้ยงหยางไม่แยแสเธอมากเท่าไหร่ เธอยิ่งไม่สบอารมณ์มากเท่านั้น

แต่ก่อนมีแต่ผู้ชายเข้าหาเธอ แต่ถูกเธอปฏิเสธ แต่ตอนนี้เธอกำลังเข้าหาลู่เสี้ยหยางเอง

เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เหอะ นัดเขาทางโทรศัพท์ไม่ได้ ถ้างั้นฉันจะไปนัดเขาต่อหน้า” หลิ่วหรูยู่เอ่ยพลางกระทืบเท้า ด้วยการตัดสินใจอย่างแน่วแน่

ทางด้านลู่เสี้ยงหยาง หลังจากที่เขาตัดสายทิ้ง เขามาส่งเย่สวนที่บริษัท ก่อนที่จะมุ่งไปยังหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ภายในห้องทำงาน ซุนเซียงเซียงผลักประตูเข้ามาทันที ที่เขาหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้

หลายวันมานี้ หยูเม่ยหยินแย่งชิงตลาดกับชิงเหอกรุ๊ปอย่างดุเดือด แต่ท้ายที่สุดกลับต้องเสียตลาดไปกว่าครึ่ง ตอนนี้พวกเขากำลังต่อกรกับชิงเหอกรุ๊ปอย่างถึงที่สุด

เมื่อได้เห็นผลลัพธ์ ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย ก่อนเอ่ยถาม “การวิจัยของผลิตภัณฑ์ใหม่ของเรา เปิดตัวได้เมื่อไหร่?”

ซุนเซียงเซียงเอ่ยตอบ “ตอนนี้ยังไม่รู้ผลที่แน่ชัด

แต่ภายใต้ความดูแลของซิลี่ ตอนนี้เรากำลังเร่งมือ”

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วอย่างสงสัย เป็นไปได้อย่างไร เขาบอกส่วนประกอบไปแล้วไม่ใช่หรือ แม้ส่วนประกอบของเขาจะไม่สามารถผสมเข้ากับผลิตภัณฑ์ความงามได้โดยตรง

แต่ก็สามารถพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ได้ดี ความคืบหน้าของการวิจัยไม่สมควรที่จะล่าช้าถึงเพียงนี้

หากแต่ไม่รู้เลย ผู้ดูแลการวิจัยอย่างซิลี่ไม่ได้ใส่ใจส่วนประกอบที่ลู่เสี้ยงหยางได้ให้ไว้เลยสักนิด จึงไม่ได้ทำการวิจัยอย่างลึกซึ้ง

และแน่นอน ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้เข้าไปพื้นที่ เพื่อควบคุมการวิจัยด้วยตนเอง บริษัทยอมจ่ายเงินมากมายให้กับพวกเขา ก็เพื่อให้พวกเขาทำประโยชน์ให้กับบริษัท หากบริษัทไม่สามารถรับมือได้จริงๆ เขาจึงจะลงมือทำด้วยตนเอง

หากต้องการนำพาให้สถาบันก้าวไกล

ลำพังความสามารถของคนๆเดียวไม่มีทางที่จะเป็นไปได้แน่นอน ต้องพึ่งพาพลังของทีมเวิร์ค เป็นผู้นำที่ดี

เมื่อซุนเซียงเซียงเห็นว่าลู่เสี้ยงหยางไม่ตอบโต้แต่อย่างใด เธอจึงเอ่ยเสริม “ฉันจะไปเร่งการวิจัยเดี๋ยวนี้ “

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ

หลังจากที่จัดการเอกสารกองโตเสร็จสรรพ เขาจึงเดินทางไปที่กองถ่ายกาลเวลาที่บากบั่น

พลบค่ำ เขาได้รับการติดต่อจากหลิวจิ้ง

หลิวจิ้งบอกกับเขาว่า คืนนี้เธอจะไปพบหลี่ก้วนจง ประธานของติ่งเย่กรุ๊ป เพื่อเจรจาเรื่องเงินทุนการสนับสนุน เธอหวังว่าลู่เสี้ยงหยางจะไปเป็นเพื่อนเธอด้วย

ลู่เสี้ยงหยางตอบตกลงทันที เขาไม่ไว้วางใจที่จะให้หลิวจิ้งไปตัวคนเดียว

หลี่ก้วนจงเป็นไอ้แก่บ้ากาม เมื่อคืนที่เขาไปรับหลิวจิ้ง เขาเห็นหลี่ก้วนจงลวนลามหลิวจิ้ง หากหลิวจิ้งไปคนเดียว ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างกับเธอ

หลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางออกจากหยูเม่ยหยินกรุ๊ป ไปหาหลิวจิ้งที่บริษัท ก่อนที่จะไปพบหลี่ก้วนจงพร้อมกันที่ร้านอาหารสีเวยเทียน

ในเวลาเดียวกัน

ในร้านอาหารสีเวยเทียน ที่ห้องส่วนตัว หลี่ก้วนจงและชายอีกเจ็ดแปดคนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว

เหล่าชายฉกรรจ์ร่างใหญ่กล้ามโต ใบหน้ามันแพรบ

หลี่ก้วนจงจ้องมองนาฬิกา ก่อนหัวเราะออกมา “ได้เวลาแล้ว นังหลิวจิ้งใกล้จะมาแล้ว นังแม่ม่ายหลิวจิ้ง มีเสน่ห์ที่น่าดึงดูดกว่าผู้หญิงทั่วไป เป็นของล้ำค่าในวงการแม่ม่าย คืนนี้ฉันจะลิ้มลองสักหน่อย”

เมื่อได้ยินดังนั้น ใบหน้าของเหล่าชายฉกรรจ์ต่างเผยรอยยิ้มชั่วร้าย

ชายหนุ่มมีเขี้ยวคนหนึ่งเอ่ยขึ้น “ประธานหลี่ ท่านจะหลอกล่อนังหลิวจิ้งยังไง?”

หลี่ก้วนจงยิ้มอย่างมีเลศนัย “ฉันเตรียมแผนเอาไว้แล้ว หากมันมา พวกแกมอมเหล้าให้มันเมา แล้วแบกมันไปไว้ที่โรงแรมที่ฉันได้เปิดห้องเอาไว้”

“ได้ครับ ประธานหลี่ เราจะให้ความร่วมมือท่านอย่างดี” เหล่าชายฉกรรจ์พยักหน้ารับ

ชายมีเขี้ยวเคยพบกับหลิวจิ้งมาแล้วก่อนหน้านี้ เขาหมายปองในความงามของเธอมานาน ในตอนนี้เขาน้ำลายไหลเยิ้มปกปิดความปรารถนาตนไม่อยู่ “ ประธานหลี่ อันที่จริงผมก็อยากลิ้มลองรสชาติของนังหลิวจิ้ง หากท่านไปถึงสวรรค์ชั้นเจ็ดแล้ว ขอผมบ้างจะได้ไหม”

หลี่ก้วนจงหัวเราะออกมา หลังจากที่นิ่งไปพักใหญ่ “ตกลง คนกันเองทั้งนั้น ขอแค่คุณไม่รังเกียจ”

ชายหนุ่มคนเดิมหัวเราะออกมาอย่างตื่นเต้น “รังเกียจอะไรกัน ได้ร่วมใช้ผู้หญิงคนเดียวกันกับประธานหลี่ เป็นเกียรติของผมซะด้วยซ้ำไป”

“อืม” หลี่ก้วนจงพยักหน้ารับ เมื่อนึกถึงภาพเรือนร่างสุดเซ็กซี่ของหลิวจิ้ง โดยเฉพาะเรียวขาขาวนวลคู่งาม เขาต้องสูบควันบุหรี่เข้าปอด เพื่อดับความร้อนลรุ่มในกาย

ตืดตืดตืด

ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของหลี่ก้วนจงดังขึ้น เมื่อควักออกมาดู หน้าจอแสดงชื่อของหานปิงหาน ชายหนุ่มมือสั่นริก จนโทรศัพท์ในมือแทบตกหล่น พร้อมสีหน้านิ่งขรึม เขากดรับสาย “ท่านประธานหาน มีอะไรให้รับใช้ครับ”

น้ำเสียงอันทรงเสน่ห์ปนไปด้วยความเยือกเย็น แล่นผ่านตามสาย “มีเรื่องที่คุณต้องไปจัดการ”

หลี่ก้วนจงพยักหน้ารัวดุจดั่งตุ๊กตาลม พร้อมเอ่ยด้วยความนอบน้อม “ประธานหานสั่งมาได้เลย ผมจะทำสุดความสามารถ ไม่ทำให้ท่านผิดหวังอย่างแน่นอน”

“ดี หากทำสำเร็จ ฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม” หานปิงหานเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับหลี่ก้วนจง

หลังวางสาย หลี่ก้วนจงบ่นพึมพำออกมา “ลู่เสี้ยงหยาง? ทำไมถึงได้คุ้นเคยกับชื่อนี้นัก เหมือนเคยได้ยินจากไหนสักที่”

สักครู่ โทรศัพท์สั่นอีกครั้ง หานปิงหานส่งภาพถ่ายใบหนึ่งให้กับเขา คนในภาพคือลู่เสี้ยงหยาง

หลี่ก้วนจงตบเข่าฉาด “ไอ้หมอนี่เองหรือ”

เมื่อคืน อันที่จริงเขามีโอกาสที่จะได้ลิ้มลองหลิวจิ้งแล้ว เพราะการปรากฏกายของลู่เสี้ยงหยาง ทำลายเรื่องดีของเขาพังไม่เป็นท่า ถึงได้ทำให้หลิวจิ้งหนีเอาตัวรอดไปได้

สิ่งนี้ติดอยู่ในใจของเขาอยู่ตลอด เขากำลังคิดอยู่เลย ว่าจะจัดการไอ้หมอนี่ยังไงดี

เมื่อสักครู่ที่เขาคุยโทรศัพท์ หานปิงหานสั่งให้เขาหาโอกาสสั่งสอนลู่เสี้ยงหยาง

การปรากฏกายที่ปินเหอในครั้งนี้ของหานปิงหานมีจุดประสงค์อยู่สองเรื่อง

ประการแรกคือตัดทางธุรกิจด้านความงามในปินเหอ ประการที่สองคือการสั่งสอนลู่เสี้ยงหยาง

บัดนี้หานปิงหานยุ่งอยู่กับตลาดด้านความงามแบบผูกขาด ไม่มีเวลาลงมือจัดการด้วยตนเอง จึงทำได้เพียงสั่งให้ลูกกระจ๊อกของตนลงมือ

“เห้ยเพื่อน ยังมีอีกเรื่องนึง หากคนที่มากับหลิวจิ้ง เป็นไอ้หนุ่มหน้าละอ่อน เราต้องมอมให้มันเมาไปด้วย แล้วค่อยกระทืบให้มันขาหัก ฉันจะให้มันเห็นกับตา ว่าฉันเล่นงานหลิวจิ้งยังไง” หลี่ก้วนจงเอ่ย พร้อมเปิดภาพถ่ายให้กับทุกคนได้เห็นอย่างชัดเจน

ชายหนุ่มคนหนึ่งหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น “ไม่คิดเลยว่าประธานหลี่จะมีรสนิยมแบบนี้ด้วย แสดงละครเวทีให้คนอื่นได้ดู แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว”

หลังจากนั้น คำครหาดังขึ้นเป็นระลอก ประตูห้องถูกเปิดออก หลิวจิ้งและลู่เสี้ยงหยางเดินเข้ามา

เมื่อเห็นว่าเป็นลู่เสี้ยงหยาง หลี่ก้วนจงเกิดสายตาประกาย ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ได้สั่งสอนลู่เสี้ยงหยางเพื่อแก้แค้น แถมยังบรรจุเป้าหมาย เอาใจหานปิงหานไปด้วย

“ฮ่าฮ่า” คนอื่นๆต่างจับจ้องลู่เสี้ยงหยางอย่างนึกสนุก

ก็แต่ไอ้หน้าละอ่อน แค่ขยับนิดเดียว ก็บี้ให้มันเละคามือได้แล้ว

สายตาทุกคนรวมกันเป็นจุดเดียวที่หลิวจิ้ง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา และชั่วร้าย

สำหรับพวกเขา หญิงวัยสามสิบกว่าเป็นของล้ำค่า

หากได้ร่วมสนุกด้วยคงน่าหวาดเสียวร้อนรุ่มเสมือนถูกไฟแผดเผาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นและท้าทาย