หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 138 ถังปิงหยู่ถูกจับเป็น

บทที่ 138 ถังปิงหยู่ถูกจับเป็น

ถังหลงกับถังปิงหยู่ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมีพวกสารเลวออกมาจากร้านกาแฟที่ไม่อยู่ในสายตามากมายขนาดนี้

ถึงแม้ว่าถังหลงจะเป็นคนระดับองค์รัชทายาทที่มาจากโลกใต้ดิน แต่เขาก็ไม่มีทางที่จะรับมือกับคนหลายร้อยคนได้อย่างแน่นอน ครั้งนี้เขามีลูกน้องที่มีความสามารถติดตามมาด้วยห้าคน

และในห้าคนนั้นก็มีสี่คนที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกร้านกาแฟ มีแค่คนเดียวที่ยืนอยู่ไม่ไกลจากด้านหลังของถังหลง

ตอนนี้เขาถูกคนหลายร้อยคนขวางกั้นบอดี้การ์ดเอาไว้นอกวงล้อมอย่างสิ้นเชิง

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะโทรเรียกบอดี้การ์ดทั้งสี่คนที่อยู่ข้างนอกให้เข้ามา

ทั้งห้าคนนั้นภักดีต่อถังหลงเป็นอย่างมาก แม้พวกเขาจะรู้ว่าตนเองไม่ใช่คู่ต่อสู้กับพวกสารเลวหลายร้อยคนนี้ แต่ก็ยังเข้ามาอยู่ในวงล้อมโดยไม่ลังเลใด ๆ

นี่เป็นการเอาไม้ซีกไปงัดไม้ซุงอย่างไม่ต้องสงสัย เพียงไม่นานทั้งห้าคนก็ถูกจัดการจนล้มลงไปบนพื้น เลือดไหลอาบไปทั่วทั้งร่าง ไม่แม้แต่จะขยับ ทั้งยังไม่รู้ว่าเป็นหรือตาย

เมื่อลูกค้าที่อยู่รอบ ๆ ร้านกาแฟเห็นฉากนี้เข้าก็วางเงินแล้วรีบหนีออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะต่างกลัวว่าตัวเองจะโดนร่างแหไปด้วย

แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดา ตอนนี้ในร้านกาแฟจึงเหลือเพียงคนของกับหานเซ่าซวน ถังหลง และถังปิงหยู่。

ถังหลงและถังปิงหยู่ร้อนใจมากขึ้นเรื่อยๆ เจ้าห้าคนนี้โง่จริง ๆ ทำไมตอนแรกถึงไม่ไปตามคนมาช่วยกันนะ

ในตอนนั้นเองหานเซ่าซวนก็มองไปที่ถังหลงและถังปิงหยู่ ก่อนจะพูดออกมาอย่างเย้ยหยัน “ที่นี่เป็นอาณาเขตของฉัน ความเป็นตายของพวกแกตกอยู่ในมือของฉันแล้ว ตอนนี้เชื่อแล้วหรือยัง”

ขณะที่เขาพูดประโยคนี้สายตาก็จับจ้องไปที่เรือนร่างของถังปิงหยู่อยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าเต็มไปด้วยความหื่นกระหายเป็นอย่างมาก

ถังปิงหยู่มีรูปร่างสูงโปร่ง ทั้งยังหน้าตางดงาม สวมกางเกงยีนรัดรูปที่ขับเน้นให้เห็นสะโพกที่สวยงามกลมกลึงและเรียวขาสวยทั้งสองข้าง นอกจากนี้ยังมีบุคลิกที่เย็นชา ราวกับว่าต้องการขับไล่ผู้คนให้ห่างออกไปหลายพันลี้ ทำให้ผู้ชายจำนวนนับไม่ถ้วนอยากจะพิชิตเธอ

วันนี้เรื่องดีงามของหานเซ่าซวนถูกทำลายลงไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขอให้ถังปิงหยู่ชดใช้เขาเสียหน่อย

ถังหลงคิดถึงคนที่คอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลังของตัวเอง จากนั้นก็ยิ้มแล้วพูดกับหานเซ่าซวนด้วยความมั่นใจเต็มเปี่ยมว่า “แกคิดว่าตัวเองมีความสามารถขนาดนั้นเชียวเหรอ ทำราวกับตัวเองเป็นคนที่มีความสำคัญจริง ๆ ชีวิตของพวกเราอยู่ในมือของแก ทำไมถึงได้กล้าพูดจาคุยโม้ขนาดนั้น รู้ไหมว่าคุณชายน้อยอย่างฉันเป็นใคร”

เหอจุน หลิวผิง และถังหลงเคยเป็นสามเสาหลักของในโลกใต้ดินของปินเหอมาก่อน แต่เมื่อไม่นานมานี้เหอจุนถูกลู่เสี้ยงหยางจัดการไปแล้ว และเพราะว่าความสัมพันธ์ของลู่เสี้ยงหยาง หลิวผิงกับถังหลงจึงกลายเป็นพี่น้องร่วมเป็นร่วมตายกัน สามารถพูดได้ว่าโลกใต้ดินของปินเหอในตอนนี้เป็นของถังหลงและหลิวผิง

ทั้งสองกำลังโลดแล่นอยู่ในโลกใต้ดินของปินเหอมาจนถึงทุกวันนี้ คนที่อยู่ในสายตาพวกเขานั้นน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย

หานเซ่าซวนส่ายหน้าแล้วพูดออกมาอย่างอวดดีว่า “ในพื้นที่เล็ก ๆ แบบนี้พวกแกก็เป็นได้แค่เห็บหมัดในสายตาฉัน จะเล็กไปนิดหรือใหญ่ไปหน่อยก็ไม่ได้มีความแตกต่างอะไร ฝ่ามือเดียวก็สามารถฆ่าพวกแกได้แล้ว” เขาเกิดในตระกูลใหญ่ของไห่ตง เป็นธรรมดาที่จะไม่เห็นเมืองเล็ก ๆ อย่างปินเหออยู่ในสายตา

ถังหลงถูกทำให้โกรธจนหัวเราะออกมา เขาถลึงตาใส่หานเซ่าซวนแล้วพูดว่า “แกแม่งยังกล้าคุยโวกับฉันอีกอย่างนั้นเหรอวะ คิดว่าแค่มีพวกอัปลักษณ์ไม่กี่คนนี้ก็ทำให้ตัวเองกลายเป็นราชาเผด็จการแล้วอย่างนั้นเหรอ”

ถังปิงหยู่รับรู้ได้ถึงออร่าที่ผิดปกติของหานเซ่าซวน ราวกับว่าเขาไม่เคยเห็นปินเหออยู่ในสายตาจริง ๆ จึงพูดออกมาว่า “คนต่างถิ่นไม่ว่าแน่มาจากไหนก็เอาชนะเจ้าถิ่นไม่ได้ และต่อให้พวกแก่เป็นเจ้าถิ่นจริง ๆ ก็ไม่มีทางที่จะชนะพวกเราหรอก”

“จริงเหรอ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ขอลองดูสักหน่อยแล้วกัน” หานเซ่าซวนยกยิ้มหยอกเย้า ยกมือขึ้นชี้ไปที่ถังหลงแล้วพูดว่า “ไอ้หนู ให้แกเริ่มก่อนก็แล้วกัน เดี๋ยวแกก็จะได้รู้รสชาติของการอยู่ไม่สู้ตายแล้ว”

พูดพลางก็ดีดนิ้วส่งสัญญาณให้พวกอันธพาลที่ล้อมถังหลงและถังปิงหยู่อยู่พุ่งเข้าไปโจมตีถังหลง

คนพวกนี้ล้วนถือมีดเหล็กกระบองไม้ไว้ในมือ เห็นได้ชัดว่ากำเริบเสิบสานอย่างไม่เกรงกลัวใด ๆ เลยแม้แต่น้อย

เปลือกตาของถังหลงกระตุกอย่างรุนแรง เขาดึงกริชออกมาจากเอว แล้วพุ่งเข้าไปต่อสู้กับคนพวกนั้นอย่างรวดเร็ว

ถังหลงเป็นคนที่มีความสามารถ โดยปกติแล้วต่อให้ต้องสู้กับชายฉกรรจ์ร่างใหญ่ถึงเจ็ดแปดคนก็ยังคงเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบ แต่ตอนนี้เขาต้องเผชิญหน้ากับคนหลายสิบคนที่พยายามจะโถมเข้าใส่ เพิ่งจะจัดการไปได้ไม่กี่คนพวกที่เหลือก็รีบพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

สถานการณ์รอบตัวเขาเป็นเช่นนี้อยู่พักหนึ่ง สายตรงข้ามพุ่งเข้ามาเพื่อฆ่าเขาไม่หยุด และทุกครั้งที่เขาล้มไปได้คนหนึ่ง พละกำลังของเขาก็จะถดถอยลงไปหนึ่งส่วน

เหตุการณ์เป็นไปอย่างขึ้น ๆ ลง ๆ เช่นนี้

ตอนที่เขาโถมเข้าไปหาเจ้าลูกสมุนคนที่สิบ หลังของเขาก็ถูกแทงไปหนึ่งแผล

เสื้อผ้าฉีกขาดออกจากกัน ปลายมีดแทงเข้าไปจนถึงเนื้อด้านใน เผยให้เห็นกระดูกราง ๆ เลือดไหลทะลักออกมาไม่หยุด

“กรี๊ด อาหลง” ถังปิงหยู่ร้องออกมาด้วยความตกใจ เธอก็อยากที่จะเข้าไปช่วย จะพอคิดถึงสถานการณ์ของตัวเองแล้ว ก็ทำได้เพียงแค่ร้อนใจอยู่ข้าง ๆ สถานการณ์ในช่วงนี้ค่อนข้างที่จะเข้มงวดกวดขัน ความรุนแรงในการปราบปรามของโลกด้านบนทำให้โลกใต้ดินวุ่นวายเป็นอย่างมาก ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าพกปืน ถ้าเป็นเมื่อก่อนละก็เธอคงหยิบปืนขึ้นมายิงหานเซ่าซวนจนกระจุยไปตั้งนานแล้ว

ถังหลงถูกแทงเข้าที่ร่างกาย ความเจ็บปวดที่รุนแรงนี้ทำให้ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน เขาหันไปใช้กริชที่อยู่ในมือแทงลงไปบนหน้าอกของอีกฝ่ายทันที

“อ้าก!” เสียงกรีดร้องที่น่าเวทนาของคนคนนั้นดังขึ้น กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวและผิดรูป หลังจากที่สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความหวาดหวั่นทั้งคืนจนถึงขีดสุด รูม่านตาของเขาก็ค่อย ๆ คลายตัว ท้ายที่สุดก็ล้มลงไปบนพื้น ขาดใจตายไปในทันที

สวบ!

ทันใดนั้นเองถังหลงก็ถูกแทงเข้าที่ต้นขา เลือดไหลออกมาไม่หยุด เกือบจะทำให้เขาล้มลงไปกองบนพื้น

“สัตว์เอ้ย!” ถังหลงอดทนกับความเจ็บปวดแสนสาหัส หมุนตัวแล้วขว้างกริชที่อยู่ในมือออกไป ตัดลงไปที่คอหอยของลูกสมุนทั้งสองคนที่อยู่ข้างกายเขา พวกมันจึงล้มลงไปบนพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลทะลักออกมา

สวบ!

สวบ!

ปัง!

แต่ในขณะนั้นเอง ทั้งหลงก็ถูกแทงเข้าที่หน้าอกและบั้นเอว ก่อนจะถูกกระบองทุบลงไปบนหัวอย่างแรง

ร่างกายของถังหลงยืนหยัดต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาจึงล้มลงไปบนพื้นอย่างรวดเร็ว

“ฆ่ามันสิ ฆ่ามัน”

อยู่ ๆ ลูกน้องของหานเซ่าซวนก็เหมือนได้รับยากระตุ้น พากันตะโกนออกมาว่าให้ล้อมฆ่าถังหลง

ถังปิงหยู่เห็นสถานการณ์ไม่ดีแล้ว เธอจึงทำใจแข็งคว้าเก้าอี้ขึ้นมาแล้วฟาดลงไปบนตัวของลูกสมุนที่อยู่ข้างกายถังหลง

พวกสารเลวทั้งสองคนล้มลงไปกองบนพื้น ถังหลงสบช่องว่างจึงลุกยืนขึ้นมาใหม่อีกครั้ง

หานเซ่าซวนพูดออกมาอย่างเย็นชาด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึกใด ๆ ว่า “ฆ่าไอ้เวรนั่นแล้วจับตัวผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉัน”

"ครับนายน้อย" ทันใดนั้นพวกลูกน้องก็แบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มหนึ่งล้อมเข้าโจมตีถังหลงต่อ ส่วนอีกกลุ่มไปจับตัวถังปิงหยู่

แต่เพราะต้องการที่จะจับเป็น ดังนั้นพวกคนที่อยู่ข้างกายของถังปิงหยู่จึงไม่กล้าที่จะลงมือมั่วซั่ว ถังปิงหยู่จึงอยู่ในสถานการณ์ที่ได้เปรียบ พวกลูกสมุนจึงเข้าใกล้เธออย่างยากลำบากอยู่พักหนึ่ง

แต่ถังหลงไม่ได้โชคดีขนาดนั้น เพราะว่าร่างกายของเขาได้รับบาดเจ็บอยู่ก่อนแล้ว บวกกับความอ่อนล้าสะสม จึงทำให้เขาตอบสนองช้าลง

ในตอนนี้ทุกครั้งที่เขารบราฆ่าฟันกับคนพวกนั้น บนร่างกายของเขาก็จะปรากฏรอยแผลจำนวนมาก

เพียงเวลาไม่นาน

ถังหลงก็กลายเป็นมนุษย์เลือด ถูกฟันจนล้มไปกองกับพื้น ตัวทั้งร่างถูกอาบย้อมด้วยเลือดสีแดงสด

ถังปิงหยู่เองก็เริ่มหมดแรงแล้วเช่นกัน ตอนนี้เธอต้องใช้แรงจำนวนมากในการสะบัดเก้าอี้

หานเซ่าซวนไม่สนใจถังหลงที่พยายามดิ้นรนอยู่บนพื้น เขากำลังมองถังปิงหยู่ ก่อนจะหัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “สาวน้อย เธอนี่ช่างเผ็ดร้อนเสียจริง คุณชายอย่างฉันชอบมาก หวังว่าตอนที่อยู่บนเตียงเธอจะมีรสชาติแบบนี้นะ”

ปัง!

ทันทีที่ประโยคนี้พูดจบ เก้าอี้ที่อยู่ในมือของถังปิหยู่ก็ตกลงไปบนพื้น ชายฉกรรจ์ทั้งสองคนขยับเข้ามาใกล้แล้วคว้ามือเธอเอาไว้อย่างรวดเร็ว

ภายในชั่วพริบตาถังปิงหยู่ก็ถูกพิชิต และถูกจับตัวไปทั้งอย่างนั้น