หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 136 ความคิดสกปรก

บทที่ 136 ความคิดสกปรก

ลู่เสี้ยงหยางกวาดตามอง เขาสามารถรับรู้ได้ถึงความคิดของทุกคนได้ จึงหยิบผ้ามัดหนึ่งออกมาจากอกเงียบ ๆ

แถบผ้าค่อย ๆ คลี่ออก เห็นเพียงข้างบนนั้นมีเข็มเงินปักอยู่เต็มไปหมด

ช่างกวนหวั่นหวั่น หลินยง เจี่ยงตงเก๋อ และไป๋ฉีต่างพากันตกตะลึง

ดูจากท่าทางเช่นนี้แล้ว เหมือนว่าลู่เสี้ยงหยางจะเป็นหมอจริง ๆ ไม่อย่างนั้นแล้วเขาจะพกเข็มเงินติดตัวไปทำไมกัน

เพียงแต่ดูเหมือนว่าจะเป็นแพทย์แผนจีนนะ

ในตอนนี้ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะท่าทีที่น่าเกรงขามของลู่เสี้ยงหยาง เจี่ยงตงเก๋อก็อยากจะเหน็บแนมจริง ๆ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

คนที่เรียนแพทย์แผนจีนมาทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่

หลินยงไม่ได้รู้สึกคาดหวังอะไรกับลู่เสี้ยงหยางสักนิด การแพทย์แผนจีนสามารถรักษาอาการเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้ แต่พวกโรคร้ายแรงอย่างไรก็ต้องอาศัยการแพทย์ของตะวันตกอยู่ดี

ประกายในดวงตาของช่างกวนหวั่นหวั่นค่อย ๆ มอดลงอีกครั้ง เธอรู้สึกหดหู่ใจมากจริง ๆ

คนที่พอมีความรู้ทั่วไปต่างก็รู้ว่าการแพทย์แผนจีนลดทอนบทบาทลงไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้เป็นยุคสมัยของการแพทย์แผนตะวันตก การแพทย์แผนจีนในโรงพยาบาลขนาดใหญ่ไม่ได้รับความสำคัญอีกต่อไป ทั้งยังไม่ได้มีการพัฒนาอะไรอีกเลย

ในเวลานี้ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจพวกเขาเลยสักนิด เพียงหยิบเข็มเงินแท่งที่ยาวกว่าสิบเซนติเมตรขึ้นมา แล้วฝังลงตรงจุดฝังเข็มที่น่องของช่างกวนหวั่นหวั่น

จากนั้นเขาก็หยิบเข็มเงินยาวสิบสองเซนติเมตรฝังลงไปที่จุดฝังเข็มอีกอีกจุดอย่างต่อเนื่อง

ก่อนจะหยิบเข็มเงินยาวห้าเซนติเมตรออกมา แล้วฝังลงไปตรงจุดฝังเข็มที่ข้อเท้า

…

และแล้วลู่เสี้ยงหยางก็ได้ฝังเข็มเงินจำนวนมากลงไปบนน่องขาของช่างกวนหวั่นหวั่น

ลู่เสี้ยงหยางปิดกั้นการไหลเวียนในเส้นเลือดที่น่องขาของช่างกวนหวั่นหวั่นทั้งหมด เพื่อป้องกันไม่ให้พิษแพร่กระจายไปทั่วร่าง

จากนั้นไม่นานเขาก็หยิบมีดเล็ก ๆ ด้ามหนึ่งขึ้นมา จากนั้นก็กดมันลงไปที่ท้องน่องของช่างกวนหวั่นหวั่น เปิดปากแผลตรงบริเวณที่ถูกงูพิษกัด แล้วบีบพิษออกจากน่องด้วยมือ หลังจากนั้นพื้นที่ใต้เท้าของช่างกวนหวั่นหวั่นก็ปรากฏเลือดคั่งสีดำขนาดใหญ่กลุ่มหนึ่ง

ลู่เสี้ยงหยางขยับแขนเสื้อแค่ไม่กี่ที เข็มเงินที่ถูกฝังอยู่อย่างหนาแน่นพวกนั้นก็ถูกเขาเก็บกลับมาทั้งหมด

“เสร็จเรียบร้อยแล้ว พิษพวกนี้ถูกผมควบคุมเอาไว้ชั่วคราว ภายในห้าชั่วโมงนี้ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรแล้ว เดี๋ยวผมจะไปเก็บสมุนไพรกลับมา จากการรักษาทั้งภายในและภายนอก พิษของคุณก็น่าจะถูกกำจัดจนหมด” ลู่เสี้ยงหยางพูดพลางลุกขึ้นเดินออกไปจากเต็นท์แล้วหายเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว

ช่างกวนหวั่นหวั่น หลินยง เจี่ยงตงเก๋อ และไป๋ฉีมองไปยังทางที่ลู่เสี้ยงหยางหายลับไปอย่างตกตะลึง

กระบวนการถอนพิษของลู่เสี้ยงหยางเมื่อกี้นี้มีแบบแผนมาก หรือว่าเขาจะมีฝีมือทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ

“คุณชายเจี่ยง คุณคิดว่าคุณลู่สามารถถอนพิษให้คุณหนูของพวกเราได้จริง ๆ ไหม” หลินยงมองเจี่ยงตงเก๋อแล้วถามออกมา

เจี่ยงตงเก๋อไม่ค่อยแน่ใจ เขาส่ายหน้าพูดออกมาว่า “ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไม่เคยได้ยินรู้ว่าแพทย์แผนจีนจะสามารถถอนพิษได้มาก่อน”

ไม่ง่ายเลยที่ในที่สุดความหวังอันริบหรี่จะปรากฏขึ้นมาในหัวใจที่เต็มไปด้วยความหมดหวังของช่างกวนหวั่นหวั่น

ในขณะเดียวกันก็บังเกิดความรู้สึกที่แตกต่างต่อลู่เสี้ยงหยางเพิ่มขึ้นอีกหลายส่วน

…

ปินเหอ

ร้านอาหารเจียงหัว

หนุ่มหล่อสาวสวยคู่หนึ่งกำลังนั่งเผชิญหน้ากันอยู่ใกล้ ๆ บริเวณหน้าต่าง

ชุดสูทและรองเท้าหนังของชายหนุ่มทำให้กิริยาท่าทางของเขาดูมีระดับ

ส่วนหญิงสาวก็มีรูปร่างหน้าตางามล่มเมือง เส้นผมเงางามดำขลับ ขนตายาว องคาพยพทั้งห้าประณีตงดงาม เรือนร่างสะโอดสะองของเธอถูกคลุมทับด้วยชุดกระโปรงยาวสีขาว ดูราวกับเป็นเทพธิดาที่อยู่บนสรวงสวรรค์ก็ไม่ปาน

ทั้งสองคนไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นหานเซ่าซวนกับเย่สวน

หานเซ่าซวนเป็นคนที่คอยโดเนทให้กับการสตรีมของเย่สวนตลอดหลายวันมานี้ และเขาก็เป็นคนขอนัดเธอออกมาโดยตลอด

ด้วยน้ำใจไมตรีที่มากมายขนาดนี้ เย่สวนก็ยากที่จะปฏิเสธ ดังนั้นเธอจึงตอบตกลง

แน่นอนว่าขอเแค่หานเซ่าซวนโดเนท เทพบุตรพิทักษ์นางฟ้าคนนั้นก็พร้อมจะโดเนทตาม และทุกครั้งเงินโดเนทพวกนั้นก็มักจะมากกว่าหานเซ่าซวนถึงสิบเท่า

ราวกับว่าตั้งใจอย่างไรอย่างนั้น

ทุกครั้งที่เย่สวนพยายามลองส่งข้อความส่วนตัวไปหา ก็ไม่เคยได้รับการตอบกลับใด ๆ เธอจึงค่อย ๆ หมดหวัง

เย่สวนคิดว่าที่เทพบุตรพิทักษ์นางฟ้าคอยโดเนทให้เธอ ก็คงเพราะชอบเสียงเพลงของเธอเท่านั้น

บนโต๊ะตรงหน้าของเย่สวนมีขนมกินเล่นกับกาแฟสองแก้ววางอยู่

หานเซ่าซวนกับเย่สวนกำลังคุยกันตามปกติ

ตลอดหลายวันมานี้เย่สวนพบว่าหานเซ่าซวนเป็นคนที่มีความรู้และเป็นสุภาพบุรุษมาก เขาได้ฝากความประทับใจไว้ในใจเธอ ลู่เสี้ยงหยางที่เคยครอบครองตำแหน่งสำคัญในหัวใจของเธอมานาน จึงมีแนวโน้มที่จะถูกแทนที่เสียแล้ว

หานเซ่าซวนเองก็รู้ว่าสถานะของเขาในหัวใจของเย่สวนกำลังค่อย ๆ สูงขึ้น ในขณะนั้นเองความคิดสกปรกที่อยู่ในหัวใจก็เพิ่มความชั่วร้ายมากขึ้นเรื่อย ๆ ขอแค่เรื่องทั้งหมดยังคงเป็นแบบนี้ต่อไป เย่สวนจะต้องกลายเป็นผู้หญิงของเขา ยอมสวามิภักดิ์ให้กับสิ่งที่อยู่ใต้กางเกงของเขาอย่างแน่นอน

“อืม คุณเย่ นี่เป็นกาแฟที่ผมสั่งให้คุณมาโดยเฉพาะเลยนะ คุณคิดว่ารสชาติของมันเป็นยังไงบ้าง” ในตอนนี้เองหานเซ่าซวนก็ถามออกมาด้วยรอยยิ้ม

เย่สวนยิ้มเล็กน้อยแล้วพูดออกไปว่า “อร่อยมากค่ะ”

“ฮ่า ๆ ถ้าคุณเย่ชอบก็ดีแล้ว” หานเซ่าซวนยิ้ม จากนั้นก็เปลี่ยนเรื่องคุย “ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผมเห็นคุณเย่สตรีม ผมก็รู้สึกพิเศษกับคุณ ผมคิดว่าตนเองได้พบกับคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตคนนั้นแล้ว”

สีหน้าของเย่สวนดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างมาก แน่นอนเธอรู้ว่าต่อไปหานเซ่าซวนจะทำอะไร

เขาจะต้องสารภาพรักกับเธอแน่ ๆ

เป็นอย่างที่คิดไว้ หานเซ่าซวนหยิบกล่องแหวนออกมาจากข้างในอกเสื้อ จากนั้นก็เปิดกล่องออก เผยให้เห็นแหวนที่มีประกายแวววาววงหนึ่ง

“คุณเย่ ตอนนี้ผมอยากจะบอกคุณอย่างจริงจังว่า ผมหลงเสน่ห์คุณเข้าแล้ว ในตอนนี้ผมไม่สามารถที่จะขาดคุณไปได้อีก เพียงแค่ไม่ได้เจอคุณผมก็รู้สึกหดหู่ ไม่มีความสุขไปตลอดทั้งวัน ผมอยากจะปกป้องคุณไปตลอดชีวิต คุณยินยอมที่จะเป็นเจ้าหญิงตัวน้อยให้ผมได้ปกป้องไหมครับ”

คำพูดนี้ของหานเซ่าซวนเต็มไปด้วยความจริงใจเป็นอย่างมาก ทว่าในหัวใจของเขากลับเต็มไปด้วยราคะ เพียงกวาดตามองเรือนร่างของเย่สวนเงียบ ๆ

เย่สวนเป็นคนที่สวยมาก บนร่างกายของเธอยังมีออร่าพิเศษ บวกกับร่างกายที่เซ็กซี่แบบนี้แล้ว มันเป็นสิ่งล่อตาล่อใจที่มีอิทธิพลมากสำหรับเขา

มือทั้งสองข้างของเย่สวนกุมแก้วกาแฟเอาไว้แน่นขึ้นเรื่อย ๆ

สีแดงระเรื่อปรากฏขึ้นในสีขาวภายใต้ผิวหนังที่สามารถทำลายได้เพียงแค่ปลายนิ้ว

ตอนนี้ในหัวใจของเธอซับซ้อนเป็นอย่างมาก นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกต่อต้านอย่างรุนแรง

พูดตามตรงแม้ว่าเธอจะมีความรู้สึกดี ๆ ต่อหานเซ่าซวน แต่ก็ยังห่างไกลต่อการอยากจะเป็นผู้หญิงของเขาอยู่ดี

“คุณชายหานล้อเล่นใช่ไหมคะ เพิ่งจะพบหน้ากันได้แค่ไม่กี่ครั้งก็พูดกับฉันแบบนี้แล้ว” เย่สวนยกยิ้มแก้เก้อ

สีหน้าของหานเซ่าซวนดูจริงจังมาก เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เมื่อกี้นี้ผมไม่ได้ล้อเล่นนะครับ ทุกคำที่ผมพูดล้วนออกมาจากก้นบึ้งหัวใจ ผมชอบคุณ นี่เป็นความรู้สึกแท้จริงที่อยู่ในหัวใจของผม ผมอยากจะดูแลคุณ หวังว่าคุณเย่จะให้โอกาสผมสักครั้ง”

พูดทางเขาก็ดันแหวนวงใหญ่มาไว้ตรงหน้าเย่สวน จากนั้นก็ถือโอกาสสวมให้เธอ

จากนั้นคลื่นความอบอุ่นก็ไหลทะลักออกมาจากมือของเย่สวน ทำให้หัวใจของหานเซ่าซวนสั่นสะท้าน ในขณะเดียวกันเลือดและไฟใต้ท้องน้อยก็เพิ่มการลุกโชนอย่างดุเดือด ราวกับว่าเปลวไฟกลุ่มนี้สามารถโหมกระหน่ำแผดเผาร่างกายของเขาได้

‘แม่งเอ๊ย ของดีว่ะ ของดีในหมู่มวลมนุษยชาติ ฉันจะต้องคว้าผู้หญิงคนนี้เอาไว้ในมือแล้วขึ้นเตียงกับเธอให้ได้’ ภายในหัวใจของ”หานเซ่าซวนมุ่งมั่นขึ้นเรื่อย ๆ

ทว่ามือของเย่สวนที่เพิ่งจะถูกหานเซ่าซวนกอบกุมเอาไว้ ถูกเจ้าตัวกระชากออกมาจากมือของหานเซ่าซวนราวกับถูกงูพิษกัด

เธอทั้งอับอายทั้งโมโห!

“ขอโทษนะคะ คุณชายหาน ฉันขอตัวไปห้องน้ำก่อน ” เย่สวนรีบลุกขึ้นแล้วเดินไปทางห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

“เหอะ เสแสร้ง แกล้งทำเป็นสูงส่งอะไรอยู่อีก” หานเซ่าซวนแค่นเสียงในจมูก สีหน้าเต็มไปด้วยความชั่วร้ายถึงขีดสุด เขาหยิบห่อผงสีขาวออกมา จากนั้นก็ผสมลงไปในแก้วกาแฟของเย่สวน

“ฮ่า ฮ่า อีกเดี๋ยวเธอจะต้องอ้อนวอนคุณชายอยู่บนเตียงอย่างแน่นอน” หานเซ่าซวนอดไม่ได้ที่จะคิดเรื่องชั่วร้าย ภาพฉากที่น่ารังเกียจจนถึงขีดสุดปรากฏอยู่ในห้วงจิตสำนึกของเขาแล้ว