หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 118 ช่างกวนหวั่นหวั่น

บทที่ 118 ช่างกวนหวั่นหวั่น

ไม่นาน ภายในห้องรับแขกก็เหลือเพียงลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่เพียงลำพัง

ภายในใจของลู่เสี้ยงหยางนั้นเจ็บปวด ไม่รู้ว่าเรื่องผิดใจระหว่างเขากับเย่สวนจะแก้ไขได้สักที

คืนนี้ลู่เสี้ยงหยางก็ยังคงนอนอยู่บนโซฟา เพียงแต่ว่าพอนอนลงเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

โทรศัพท์สายนี้เป็นสายที่ลู่กั๋วต้งโทรมา

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว หากไม่มีเรื่องสำคัญอะไร พ่อของเขาก็คงจะไม่โทรหาเขา อีกทั้งเวลานี้ก็ดึกมากแล้ว

“ฮัลโหล พ่อ พ่อมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”พอลู่เสี้ยงหยางรับโทรศัพท์ก็ถามขึ้นทันที

ลู่กั๋วต้งยิ้มแล้วถามขึ้นว่า “ลูกอยู่ปินเหอเป็นยังไงบ้าง？ชินรึยัง？”

“ก็ดีครับพ่อ”ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม

“อืม ถ้างั้นพ่อก็วางใจ ที่พ่อโทรหาลูกก็เพราะจะมอบภารกิจให้ลูกอย่างหนึ่ง” ลู่กั๋วต้งยิ้มพลางพูดขึ้น

แม้ว่าสีหน้าเขาจะยิ้ม แต่น้ำเสียงกลับดูจริงจัง

“ครับ พ่อพูดมาได้เลยครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ภายในใจคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญ เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้นพ่อก็คงจะไม่มอบหมายให้เขาทำด้วยตนเอง

“อืม เรื่องราวมันเป็นแบบนี้นะ” ลู่กั๋วต้งเงียบไปพักหนึ่ง แล้วจึงพูดขึ้นว่า：“พรุ่งนี้ให้ลูกไปหาผู้หญิงที่ชื่อว่าช่างกวนหวั่นหวั่น หาวิธีตีสนิทกับหล่อนให้ได้ เท่าที่พ่อรู้มา อีกสามวันหล่อนจะไปวัดชิงหลง เพื่อเขาของอย่างหนึ่ง เมื่อถึงเวลานั้นลูกต้องหาวิธีเอาของนั้นมาให้ได้”

อะไรนะ？

เมื่อฟังจบ ในหัวของลู่เสี้ยงหยางก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

ช่างกวนหวั่นหวั่นเป็นใคร？

หล่อนไปเอาอะไรที่วัดชิงหลง？

ของสิ่งนี้มีประโยชน์อะไรกับครอบครัวของเขา？แล้วทำไมต้องไปแย่มันมา？

“เป็นยังไงบ้าง？กำลังฟังอยู่รึเปล่า？” ลู่กั๋วต้งไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากลู่เสี้ยงหยาง จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น

“ฟังอยู่ครับพ่อ เพียงแต่ว่าผมสงสัยนิดหน่อย” ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วพลางพูดขึ้น

“เหอะ เหอะ”ลู่กั๋วต้งยิ้มอย่างมีเลศนัยพลางพูดขึ้นว่า “พ่อรู้ว่าลูกอยากจะถามอะไร แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ลูกรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร รอให้ถึงเวลาก่อนแล้วพ่อจะบอกลูกเอง จำไว้นะว่า ไม่ว่า ช่างกวนหวั่นหวั่นจะไปเอาอะไรที่วัดชิงหลงลูกจะต้องแย่งมันมาให้ได้”

“ครับ……แต่ว่าพ่อ……”

ตู๊ด ตู๊ด！

ลู่เสี้ยงหยางอยากจะถามต่ออีกสักหน่อย แต่ลู่กั๋วต้งก็ตัดสายไปเสียแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว เพราะการที่ลู่กั๋วต้งนั้นตัดสายกะทันหันแสดงให้เห็นว่าเขานั้นมีเรื่องเร่งด่วน

“แปลกจริงๆ หรือว่าที่บ้านเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาปิดบังอะไรอยู่”ลู่เสี้ยงหยางคาดเดา

เดาอยู่นานก็เดาไม่ออก ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว

“ช่างมันเถอะ รอให้จัดการเรื่องที่พ่อมอบหมายให้เรียบร้อยก่อน ค่อยกลับบ้านก็แล้วกัน”ลู่เสี้ยงหยางพรึมพำในใจ

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด！

เสียงข้อความโทรศัพท์ของลู่เสี้ยงหยางดังขึ้น

เป็นข้อความที่พ่อส่งมา เมื่อเปิดเข้าไปดู ด้านบนเป็นเว็บไซด์

ลู่เสี้ยงหยางคลิ๊กเข้าไปดูอย่างไม่ลังเล ภายในมีไฟล์เอกสารที่ถูกบีบอัดอยู่

ลู่เสี้ยงหยางคลิ๊กแล้วเปิดไฟล์เอกสารที่ถูกบีบอัดออกมา เมื่อเข้าไปในโฟลเดอร์ก็พบว่าเป็นประวัติของช่างกวนหวั่นหวั่น

ลู่เสี้ยงหยางกวาดสายตาดูอย่างรวดเร็ว

แท้ที่จริงแล้ว ช่างกวนหวั่นหวั่นก็เป็นผู้หญิงที่มีชื่อเสียงในเมืองหลวง ก่อนหน้านี้สามวันเพิ่งจะมาถึงเมือง ปินเหอ การมาของเธอในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะไปเอาของบางอย่างที่วัดชิงหลง

เมื่อเดินทางมาถึงปินเหอ หล่อนก็เข้าไปพักอยู่ที่ตึกชิงสุย

เมื่อลู่เสี้ยงหยางอ่านข้อมูลทุกอย่างทะลุปรุโปร่งหมดแล้วเขาก็ลบมันออกทันทีไม่เหลือไว้แม้แต่ร่องรอย

ลู่เสี้ยงหยางนอนลงอีกครั้ง

ตลอดทั้งคืนไม่พูดไม่จา เพราะว่าเรื่องในใจนั้นมากมายเหลือเกิน กระทั่งเลยเที่ยงคืนเขาถึงได้นอนหลับ

รุ่งเช้าวันที่สอง เพื่อที่จะหลีกความอึดอัดระหว่างเย่สวนกับหลิวจิ้ง เขาก็ตื่นนอนแต่เช้าจากนั้นก็ออกจากบ้านเย่สวน

ไม่นาน เย่สวนก็ลุกขึ้นแล้วไปที่ห้องรับแขก เมื่อเห็นว่าโซฟานั้นว่างเปล่า ใจของเธอก็รู้สึกผิดหวัง

ลู่เสี้ยงหยางยังไม่อยากจะอธิบายให้เธอฟังอีกเหรอ？

“ฉันไม่ดีตรงไหน ลู่เสี้ยงหยางถึงได้ทรยศฉัน”เย่สวนจ้องมองโซฟาที่ไร้เงาคน

แต่ในเวลานี้ หลิวจิ้งก็เดินออกจากห้องนอน เมื่อเห็นท่าทางของเย่สวนก็รู้ทันทีว่าในใจของหล่อนคิดอะไรอยู่

ก็เดินเข้าไปดู จากนั้นลูบที่ไหล่ของเย่สวนพลางพูดขึ้นว่า：“ลูกรัก แม่เคยบอกแล้วไงว่า ลูกกับลู่เสี้ยงหยางเดินคนละเส้นทางกัน ถ้าลูกไม่มีความสุข ก็รีบหย่าเถอะ”

เย่สวนตัวสั่น ไม่พูดไม่จา

“พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว หลายวันมานี้ลูกไม่ได้ไปทำงานที่บริษัทเลย คุณย่าของลูกจะต้องตำหนิแน่ๆ ลูกรีบไปทำงานเถอะ” หลิวจิ้งเห็นว่าหลายวันมานี้เห็นเย่สวนอยู่แต่บ้าน ก็อดเป็นห่วงไม่ได้

ร่างของเย่สวนแข็งทื่อ หล่อนถูกท่านย่าใช้วิธีสกปรกหลอกเอาอำนาจสิทธิ์ของผู้ถือหุ้นที่อยู่ในมือไป แล้วถูกไล่ออกจากบริษัท ซึ่งเรื่องนี้เธอยังไม่ได้บอกกับหลิวจิ้ง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่สวนก็รู้สึกว่าตนไม่ได้รับความยุติธรรม น้ำตาก็เริ่มไหลออกมา

เมื่อเห็นว่าจู่ๆเย่สวนก็ร้องไห้ หลิวจิ้งก็ขมวดคิ้วเป็นเส้นตรง แล้วรีบถามถึงสาเหตุ

ยิ่งถามเย่สวนก็รู้สึกเสียใจ รีบเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของหลิวจิ้ง ร้องไห้ไปพลางพูดถึงเรื่องที่เจอในบริษัทพลาง

เมื่อฟังเย่สวนพูดจบ หลิวจิ้งก็โกรธมาก คิดไม่ถึงเลยว่าท่านย่าจะใจร้ายเช่นนี้ อีกทั้งยังลำเอียงขนาดนี้ ถึงขนาดใช้วิธีสกปรกแย่งเอาสิทธิ์ในการถือครองหุ้นจากเย่สวนไปถึง51%

“ฮึ รังแกกันเกินไปแล้ว ฉันจะไม่ทนอีกต่อไป ตอนนี้ลูกดูแลสิทธิ์ในการถือหุ้นของหวังหยุนอยู่51%ท่านย่ามีสิทธิ์อะไรที่จะแย่งสิทธิ์ของลูกไป รีบโทรหาหวังหยุนแล้วบอกเรื่องนี้ให้หวังหยุนรู้” หลิวจิ้งพูดขึ้นด้วยความโมโห

เย่สวนพยักหน้าพลางพูดขึ้นว่า：“ช่างมันเถอะค่ะ ยังไงเรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็วหวังหยุนก็ต้องรู้ เมื่อถึงเวลาท่านย่าก็คงยากที่จะเผชิญหน้ากับหวังหยุน”

หลิวจิ้งถอนหายใจ รู้ดีว่าลูกสาวของตนนั้นจิตใจดี ไม่อยากที่จะให้ท่านย่ารู้สึกอึดอัดใจ

เกรงว่าท่านย่าก็คงจะรู้นิสัยของเย่สวนดี จริงกล้าเรื่องเช่นนี้

“ก็ได้ ก็เอาตามที่ลูกว่าก็แล้วกัน แล้วต่อไปลูกจะทำยังไงล่ะ？”หลิวจิ้งถามขึ้นอย่างเป็นห่วง

เย่สวนคิดแล้วตอบว่า：“ไปรับจ้างคนอื่นลูกก็ไม่อยากทำ ทำนี้เขานิยมไลฟ์สดทางอินเตอร์เน็ตไม่ใช่เหรอคะ ลูกอยากจะลองดู”

หลิวจิ้งพยักหน้า ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า“ลูกสาวของแม่รูปร่างหน้าตาดีขนาดนี้ ถ้าไลฟ์สดทางอินเตอร์เน็ตจะต้องดังแน่ๆ”

“หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะคะ”เย่สวนไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่

“อืม ในเมื่อลูกตัดสินใจแล้ว ถ้างั้นวันนี้พวกเราก็ออกไปซื้ออุปกรณ์กันเถอะ”หลิวจิ้งอดไม่ได้ที่จะพาเย่สวนออกไปห้างสรรพสินค้า

หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางออกจากบ้านของเย่สวน เขาก็เดินทางไปที่หยูเม่ยหยินกรุ๊ปก่อน จากนั้นก็จัดการเรื่องงานจนเรียบร้อยแล้ว ถึงได้มุ่งไปที่ตึกชิงสุย

จากนั้น เขาจะไปจัดการกับธุระของพ่อที่ได้มอบหมายไว้ นั้นก็คือเข้าหาช่างกวนหวั่นหวั่นและแฝงตัวอยู่ข้างกายเธอให้ได้