หนุ่มเศรษฐีลึกลับ 108 เรียกว่าพี่ดีๆสักคำ

บทที่ 108 เรียกว่าพี่ดีๆสักคำ

จากนั้น ภายใต้การดูแลของลู่เสี้ยงหยาง หมาป่าดำได้โอนเงินให้จ้าวหรูเย็น ทุกอย่างที่เขาทำพังในคลินิกได้รับการชดเชยสิบเท่า

จ้าวหรูเย็นไม่สามารถหุบยิ้มได้ ลู่เสี้ยงหยางเป็นเหมือนตัวนำโชคของเธอ นับตั้งแต่เธอได้พบกับลู่เสี้ยงหยาง เธอรู้สึกว่าเงินมาอย่างรวดเร็วเหมือนน้ำไหล

แน่นอนหมาป่าดำต้องการจะฆ่าให้ตาย วันนี้เขามาหาเรื่องโอหยางเฟยเฟย เดิมเพื่อรวมทีมเทควันโดในเมืองปินเหอ แต่เขาไม่คาดคิดว่าจะสูญเสียภรรยาของเขาและทำลายทีม

"ให้ตายเถอะ เด็กคนนี้ทำลายเรื่องดีๆของกู แค้นนี้ลืมไม่ได้ ฉันต้องหาทางให้เขามาชดใช้ในภายหลัง" หมาป่าดำคิดในใจ

หลังจากนั้นเมื่อหมาป่าดำจ่ายค่าชดเชยแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ปล่อยเขาไป

จ้าวหรูเย็นกำลังยิ้ม ถ้าไม่ใช่เพราะมีคนจำนวนมากในที่เกิดเหตุ เธอจะจูบลู่เสี้ยงหยางที่ใบหน้าเขาจริงๆ เธอรักพี่ชายคนนี้จริงๆ

วังเฉิงเจียงจ้องมองไปที่เสี้ยงหยางอย่างว่างเปล่า ถ้าเขามีความแข็งแกร่งของเสี้ยงหยาง ทำไมเขาจะต้องคุกเข่าให้ผู้หญิงหน้าเหลืองที่บ้านด้วยล่ะ

เขากัดฟันแล้วเขาก็ถามเสี้ยงหยางทันที: "คุณลู่ คุณรับลูกศิษย์ได้ไหม"

ลู่เสี้ยงหยางตะลึง แต่เขายังไม่เข้าใจว่าวังเฉิงเจียงหมายถึงอะไร

วังเฉิงเจียงดูเขินอายเล็กน้อยและพูดว่า "ฉันต้องการเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้จากคุณ"

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัวอย่างตรงไปตรงมา "ขออภัย ฉันรักษาอาการเจ็บป่วยเพื่อช่วยชีวิตผู้คนเท่านั้น"

"นี่ … " วังเฉิงเจียงรู้สึกหดหู่ไปชั่วขณะ เขาพลาดอาจารย์ที่ดีคนหนึ่งไปแล้ว

”โอหยางเฟยเฟยรู้สึกอายและพูดไม่ออก ถ้าเป็นเมื่อก่อนวังเฉิงเจียงนับถือลู่เสี้ยงหยางในฐานะอาจารย์ เธอคงจะดึงหูของวังเฉิงเจียงและสาปแช่งแม่ของเขาอย่างแน่นอน ฉันเป็นถึงยอดฝีมือสายดำ นับถือฉันไม่ดีกว่าเหรอ? แต่กลับจะไปนับถือตาผมเหลืองนั่น

แต่ตอนนี้เธอได้เห็นความแข็งแกร่งของลู่เสี้ยงหยางแล้ว เธอก็ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะพูด

ทว่าเมื่อเธอคิดถึงความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของลู่เสี้ยงหยาง ขาของเธอก็รู้สึกอ่อนแรงลง นี่ไม่ใช่ผู้ชายที่เธอกำลังมองหาใช่หรอกหรือ?

"อะแฮ่ม" โอหยางเฟยเฟยกระแอมและถามลู่เสี้ยงหยาง "คุณให้เบอร์ไว้ได้ไหม เรามาคุยเรื่องศิลปะการต่อสู้กันเถอะ"

โดยไม่รอให้ลู่เสี้ยงหยางตอบสนอง จ้าวหรูเย็นส่ายหัวและพูดว่า "ไม่ได้"

"… " โอหยางเฟยเฟย

ทำไม? เธอไม่ถามยัยผู้หญิงคนนี้สักหน่อย ทำไมผู้หญิงถึงตัดสินใจเลือกแทนลู่เสี้ยงหยางล่ะ?

โอหยางเฟยเฟยมองลู่เสี้ยงหยางอย่างน่าสงสาร

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มและพูดว่า "ผมยินดีต้อนรับถ้าคุณจะมารักษา แต่เรื่องขอแลกเปลี่ยนศิลปะการต่อสู้กันนั้นช่างมันเถอะ ผมเพิ่งเริ่มต้นเอง ไม่อยากรับใครเป็นลูกศิษย์"

เมื่อได้ฟังสิ่งนี้ โอหยางเฟยเฟยก็ชื่นชมลู่เสี้ยงหยางมากขึ้นเรื่อยๆ ผู้ชายที่มีความสามารถและอ่อนน้อมถ่อมตนแบบนี้จะหาได้ที่ไหนอีก?

"อืม ในโรงยิมเทควันโดของฉันมีนักเรียนหลายคนชอบทะเลาะกัน ไม่งั้นฉันจะถือว่าคลินิกของคุณเป็นสถานพยาบาลที่จองไว้ ในอนาคตเราน่าจะได้ร่วมมือกันไปอีกนาน" โอหยางเฟยเฟยพูดพร้อมกับหันมอง

เธอไม่เชื่อว่าถ้าเสนอที่จะร่วมมือกันแล้วลู่เสี้ยงหยางจะปฏิเสธเธอ

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้พูด ส่วนจ้าวหรูเย็นเองก็เงียบเช่นกัน ตอนนี้คลินิกของพวกเขาติดหนี้นอกระบบและต้องการธุรกิจเพื่อหาเงิน

หากคลินิกของพวกเขาและโอหยางเฟยเฟยทำสัญญาร่วมกัน มันจะมีรายได้มหาศาลแน่นอน

แม้ว่าเธอจะไม่ชอบโอหยางเฟยเฟยแต่เธอก็ต้องก้มหน้ารับคำก่อน

ในช่วงเวลาแห่งความเงียบ ลู่เสี้ยงหยางก็พิจารณาสถานการณ์ของคลินิกด้วย ดังนั้นเขาจึงตกลงโดยไม่ลังเลใดๆ

โอหยางเฟยเฟยเพิ่มวีแชทของลู่เสี้ยงหยางอย่างมีความสุข

หลังจากนั้นไม่นาน โอหยางเฟยเฟยและวังเฉิงเจียงกลับไปแล้ว จ้าวหรูเย็นก็นั่งลงบนเก้าอี้ด้วยอาการงอแงเล็กน้อย

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มและถามว่า "เป็นอะไร"

จู่ๆจ้าวหรูเย็นก็ถามคำถามงี่เง่า “ฉันสวยไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและกล่าวว่า "สวยสิ แน่นอนว่าสวยงาม"

ดวงตาของจ้าวหรูเย็นสว่างขึ้นและเธอถามลู่เสี้ยงหยาง "ถ้าอย่างนั้นสมมติโอหยางเฟยเฟยยั่วคุณ คุณจะเล่นด้วยมั้ย?"

"… " ลู่เสี้ยงหยางพูดไม่ออกไปชั่วขณะ จ้าวหรูเย็นไม่ใช่ภรรยาของเขา ดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีสิทธิ์ควบคุมเรื่องนี้

"โธ่ บอกฉันเร็วเข้าว่าคุณจะเล่นด้วยมั้ย" จ้าวหรูเย็นกระทืบเท้าของเธออย่างเร่งรีบ

"ไม่ ไม่ ไม่แน่นอน ถ้าจะยั่ว ผมยั่วคุณดีกว่า" ลู่เสี้ยงหยางพูดติดตลก

"น่ารำคาญ ใครจะไปสนใจคุณกัน" จ้าวหรูเย็นตอบด้วยใบหน้าแดง แต่เธอรู้สึกมีความสุขในใจของเธอ

วันนี้ลู่เสี้ยงหยางใช้เวลาทั้งวันในคลินิก

ในตอนเย็นลู่เสี้ยงหยางได้รับโทรศัพท์สายหนึ่ง ซึ่งมาจากถังปิงหยู่

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้รู้สึกดีกับผู้หญิงที่หยิ่งผยองคนนี้ เขาจึงวางสายโดยไม่คิดอะไร

“นี่นาย เล่นอะไรน่ะ?” ถังปิงหยู่ที่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ถูกลู่เสี้ยงหยางทำให้โกรธจนควันออกหู

เธอยังเป็นสาวงามที่มีชื่อเสียงในปินเหอ มีแต่คนอยากจะโทรหาเธอ แต่เขาก็วางสายโดยไม่ตอบ นี่หมายความว่าไง

ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงของถังปิงหยู่ ในตอนแรกเธอต้องการที่จะเอาใครสักคนไปถล่มลู่เสี้ยงหยาง แต่คิดว่าตัวเองยังมีบางอย่างที่จะถามเขา จึงพยายามสงบจิตใจลงและโทรต่อไป

เดิมทีลู่เสี้ยงหยางอยากวางสายโทรศัพท์ แต่เขาก็กดปุ่มรับสายเมื่อนึกถึงถังหลง

"ฮัลโหล นั่นใครครับ" ลู่เสี้ยงหยางถาม

ถังปิงหยู่กัดฟันด้วยความโกรธ เขาไม่ได้สังเกตชื่อของเธอด้วยซ้ำ

ช่างเถอะ เขาไม่เหมือนคนทั่วไป ค่อยสั่งสอนทีหลังก็ยังไม่สายไป

"ถังปิงหยู่" ถังปิงหยู่พ่นคำสามคำออกมาอย่างเย็นชา

"โอ้ คุณถังนี่เอง ขออภัยที่เสียมารยาทนะครับ" ลู่เสี้ยงหยางกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

"… " ถังปิงหยู่พูดไม่ออกสักพัก เธอเคยเจอคนไร้ยางอายแต่ไม่เคยเห็นคนที่ไร้ยางอายเท่าลู่เสี้ยงหยางมาก่อนที่เปลี่ยนไปเร็วกว่าใบหน้าของผู้หญิง

"ตอนนี้คุณมีเวลาไหม ฉันต้องการพบคุณ" ถังปิงหยู่กล่าว

"เอ่อ คุณควรพูดทางโทรศัพท์ดีกว่า" ลู่เสี้ยงหยางกล่าว

"นี่… จะหาเรื่องกันใช่มั้ย" ถังปิงหยู่กำหมัดแน่นและพูดว่า "ปู่ของฉันเพิ่งเป็นโรคประหลาด หมอหลายคนมาดูอาการแล้วและไม่สามารถรักษาได้ คุณไม่ได้อ้างว่าเป็นหมออัจฉริยะหรอกเหรอ ฉันอยากให้คุณมาช่วยปู่ของฉัน มาดูว่าเกิดอะไรขึ้นหน่อย"

อะไรot? ปู่ของถังปิงหยู่เป็นโรคประหลาด?

ดวงตาของลู่เสี้ยงหยางสว่างขึ้น ทักษะทางการแพทย์ในปัจจุบันของเขาอยู่ในระดับที่เชี่ยวชาญและไม่ค่อยพบกับโรคที่ยากลำบาก คงหนีไม่พ้นประเภทโรคจากที่รกร้างแน่ๆ

ความตื่นเต้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาตอนนี้คือการได้พบกับความท้าทายเล็กน้อย

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะคิดอย่างนั้น ในใจลู่เสี้ยงหยางก็ไม่ตอบตกลงอย่างรวดเร็วยิ้มและพูดว่า "ผมยุ่งมาก ไม่มีเวลา"

ถังปิงหยู่อดทนต่อความโกรธในใจและพูดอย่างตรงไปตรงมาว่า "คุณต้องการเท่าไหร่ว่ามา"

เป็นผู้หญิงที่มาจากตระกูลที่ร่ำรวย ไม่ลำบากเรื่องเงินจริงๆ

แต่สำหรับลู่เสี้ยงหยางเขาเองก็ไม่เดือดร้อนเรื่องเงินนี่นา

"ขอโทษด้วย ผมไม่สนใจเงิน แต่ถ้าคุณสามารถเรียกผมว่าพี่ชายดีๆสักคำ ผมอาจจะพิจารณา" ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างชั่วร้าย

อะไรนะ? พี่ชายเหรอ?

ถังปิงหยู่แทบจะโมโหจนระเบิดปอด เธออยู่ในโลกใต้ดินมาตั้งแต่เด็ก เธอเป็นระดับราชินีในโลกใต้ดิน ปกติแล้วเธอจะมีใบหน้าเย็นชา แต่ในตอนนี้จะให้เธอเรียกเขาว่าพี่ได้ไง

"ลู่เสี้ยงหยาง นายอยากตายเหรอ?" ถังปิงหยู่ขู่ทีละคำ