ศพ 361 แผนจู่โจม

ตอนที่ 361 แผนจู่โจม

เมื่อเห็นใบหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้มของมู่หลงเหยียนและได้ยินคําพูดแบบนั้น ผมก็ขนลุกไปทั้งตัว

ล้อเล่นอะไร แม้แต่เมียตัวเองยังจัดการไม่ได้แล้วยังคิดจะมีเมียน้อยผมไม่ได้รนหาที่ตายเหรอแบบนั้น

อีกอย่างผู้หญิงพวกนั้นเราก็เป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นไม่ได้มีใจคิดเกินเลยกันแม้แต่น้อย

ผมไม่กล้ารอช้า รีบตอบกลับทันที “น้องศพเธอนี่ล้อเล่นเก่งจริงๆฉันก็มีเธอเป็นเมียทั้งคนแล้วไม่ใช่เหรอ?มีเมียน้อยอะไร?ฉันไม่เคยคิดเลย
นะ !”

พอมู่หลงเหยียนได้ยินผมตอบกลับแบบนั้นก็ทําหน้าดีใจออกมา แต่ชั่วพริบตาเดียวเธอก็ทําหน้าดขึ้นมาอีกครั้ง

“รู้ก็ดี ! ก่อนที่ฉันจะหาวิธียุติการแต่งงานนี้หรีอก่อนที่ฉันจะหย่ากับนาย ถ้านายกล้าทําเรื่องสวมเขากับฉันรอดูเถอะว่าฉันจะ……”

พอพูดจบ มู่หลงเหยียนก็ทํามือเป็นรูปกรรไกร

ให้ตายเถอะ ! ผมตกใจตัวเย็นวาบทันที

จากนิสัยเจ้าอารมณ์ของมู่หลงเหยียนถ้าผมทําให้เธอโมโหขึ้นมาจริงๆผมคิดว่าเธอต้องทําได้ทุกเรื่องแน่ๆ

พอมู่หลงเหยียนเห็นผมทําหน้าหวาดกลัวเธอก็ไม่ขู่ผมต่อ

เธอเปลี่ยนหัวข้อ พูดกับผมตามตรง“ช่วงเวลาที่ฉันเก็บตัวนายก้าวหน้าขึ้นบ้างไหม ?”

พอได้ยินมู่หลงเหยียนถามแบบนั้น ผมก็พูดต่อทันที“เรื่องนี้มีอยู่ตอนนี้พลังของฉันถึงเต้าฉือขั้นสุดแล้วสามารถเลื่อนไปอีกขั้นได้ตลอดเวลา”
ผมพูดด้วยรอยยิ้มมู่หลงเหยียนพยักหน้าเล็กน้อย“ลือ !ไม่เลวความเร็วในการเลื่อนขั้นของนายเร็วมากจากระดับความเร็วนี้ภายในระยะเวลาสองปีก็จะทะลุถึงขั้นเต้าจวินได้แล้ว !”

พอได้ยินคําว่า “เต้าจวิน”สองคํานี้สีหน้าผมก็เปลี่ยนไปทันที

ขั้นเต้าจวิน ถือเป็นเส้นแบ่งระดับที่สําคัญของสายงานเรา

อย่างเช่นอาจารย์และท่านนักพรตต์สองคนนี้พวกเขาฝึกฝนกันมาทั้งชีวิต เป็นคนปราบสิ่งชั่วร้ายมาโดยตลอดแต่ก็ยังไม่เลื่อนมาถึงขั้นนี้หยุดอยู่เพียงขั้นเต้าชื่อเท่านั้น

แต่ตอนนี้มู่หลงเหยียนกลับบอกผมว่าในช่วงระยะเวลาสองปีที่จะถึงนี้ผมอาจมีหวังก้าวไปถึงขั้นนี้

มันทําให้ผมค่อนข้างใจเต้นและตกใจเลยที่เดียว

“ฉัน ฉันจะทําได้จริงๆเหรอ ? สองปีก็เลื่อนเลื่อนถึงขั้นเต้าจวินแล้วจริงเหรอ ?” ผมค่อนข้างรนรานรู้สึกเหมือนจะพูดไม่ออกแล้ว

มู่หลงเหยียนกลับยิ้มอย่างเยือกเย็น “ถึงนายจะกากแต่ในการฝึกนายถือว่าเป็นคนที่มีพรสวรรค์ที่ดีมาก

ถ้ายึดตามวิธีฝึกในปัจจุบันต่อไปฉันคิดว่าน่าจะเป็นไปได้ ! พอถึงตอนนั้นแล้วนายก็น่าจะช่วยอะไรได้บ้าง”

พอเห็นมู่หลงเหยียนพูดจริงจังแบบนั้นผมก็อดกลืนน้ําลายไม่ได้ มันค่อนข้างประหม่าและตื่นเต้นจริงๆ

แต่ผมก็รู้ดีหลังจากนี้สองปีนอกจากมู่หลงเหยียนต้องใช้หญ้าหยินพิเศษแล้วเธอยังต้องทําสงครามครั้งใหญ่อีกด้วย

ผมพยักหน้า “วางใจได้เลยน้องศพ ขอแค่ฉันช่วยได้ฉันต้องช่วยเธอแน่นอน ! คือใช่เมื่อกี้เธอบอกว่าเธอปรึกษากันเรื่องจัดการองค์กรตาผีกับ เย่เฟิงหรือว่าพวกเธอมีแผนจะลงมือกับองค์กรตาผีเร็วๆนี้เหรอ ?”

พอมู่หลงเหยียนได้ยินผมถามแบบนั้นเธอก็ทําสีหน้าเคร่งเครียดแล้วพยักหน้าให้ผม “เรากําลังปรึกษากันอยู่ ! ตอนนี้องค์กรตาผีกําลังกดดันเราจากทุกด้านเวลาที่เราเหลืออยู่ก็มีน้อยลงเรื่อยๆ”
“พวกเรากําลังวางแผน ว่าจะโจมตีฐานที่มั่นองค์กรตาผีที่อยู่ในระแวกนี้ อีกอย่างก็เพื่อให้พันธมิตรเราที่อยู่แถวนี้ได้พักหายใจด้วย !”
มู่หลงเหยียนพูดอย่างเคร่งขรึมดูจริงจังมาก

ผมได้ยินเสียงจริงจังของเธอจึงทําหน้าเคร่งขรึมขึ้นมา“กําหนดเวลาหรือยัง ถ้าเป็นไปได้พวกเราก็ช่วยได้นะ !คนขององค์กรชั่วพวกนี้สร้างเรื่องยุ่งให้พวกเราที่นี่เยอะเกินไปแล้วพวกเราเองก็อยากกําจัดคนชั่วพวกนี้เหมือนกัน !”

“โดยเฉพาะกุยซานหยวน และยังมียัยแก่ที่เรียกตัวเองว่าคนสวย พวกมันทําชั่วไปทั่วเลี้ยงผีทําร้ายคนบริสุทธิ์”

มู่หลงเหยียนกลับพูดกับผมว่า “กุยซานหยวนและยัยแก่คนสวยที่นายพูดถึงเป็นเขี้ยวเล็บขององค์กรตาผีทั้งนั้นและยังเป็นผู้นําระดับภูมิถาคที่พวกเราอยู่ด้วยปุยซานหยวนเป็นศัตรูที่ต่อกรด้วยยากมากแม้ว่าจะเป็นฉันก็ยังไม่รู้เลยว่ามันเป็นคนผีหรือศพแถมเบื้องล่างของมันยังมีลูกศิษย์ผีอีกมากมาย

ผมขมวดคิ้ว เผยสีหน้าลําบากใจ

ความร้ายกาจของปุยซานหยวนเป็นของจริงทุกครั้งที่ปะทะกับเขาก็ไม่ใช่ร่างจริงทั้งนั้นและส่วนใหญ่

เขายังชอบสิงร่างศพทําเป็นตัวแทน

เพิ่งคิดถึงตรงนี้มู่หลงเหยียนก็พูดขึ้นมาอีก“ยัยแก่คนสวยที่นายพูดถึงก็เป็นเหมือนฉัน เป็ นดวงวิญญาณ”

“เธอเองก็ไม่สมบูรณ์เหมือนกันไม่มีที่มาของวิญญาณถูกคนระดับสูงในองค์กรตาผีบงการและพลังของเธอก็น่าตกใจสุดๆ ถ้าฉันกับเธอปะทะกันด้วยร่างจริงฉันเองก็ยังไม่รู้เลยว่าใครจะแพ้หรือชนะสําหรับเรื่องเวลาลงมือ ตอนนี้พวกเรายังไม่ได้กําหนด !”

มู่หลงเหยียนร้ายกาจขนาดไหนเราคงไม่ต้องพูดถึง

พลังที่แท้จริงของเธอ อย่างน้อยก็น่าจะอยู่ในขั้นเต้าจวินจนถึงขั้นเต้าจง หรือไม่ก็อาจเป็นผีที่บําเพ็ญไปถึงขั้นเต้าจุนแล้ว
สามารถเทียบกับเธอได้จะเห็นได้ว่าร่างจริงของยัยแก่ที่เรียกตัวเองว่าคนสวยมีความร้ายกาจขนาดไหน

แต่ก็จากจุดนี้เราก็จะเห็นได้ว่าอํานาจขององค์กรตาผีนั้นมีความน่ากลัวขนาดไหน

กุยซานหยวนและยัยแก่คนสวยเป็นแค่ผู้นําระดับภาคหรือลูกน้องในองค์กรตาผีเท่านั้น

โลกกว้างใหญ่ขนาดนี้สวรรค์คงรับรู้ว่าองค์กรตาผีมีลูกน้องที่น่ากลัวแบบนี้กี่คน

และผู้นําโรคจิตพวกนี้ก็แข็งแกร่งมากอีกด้วย

ถ้างั้นระดับสูงขององค์กรตาผีพวกที่คอยควบคุมลัทธิตาผีจริงๆเช่นพวกผู้อาวุโสอะไรพวกนั้นจะแข็งแกร่งถึงขนาดไหนละ

ผมคิดไม่ออกจริงๆ ว่าองค์กรตาผียิ่งใหญ่ไปถึง ระดับไหนแล้ว

มู่หลงเหยียนเห็นผมเงียบไม่พูดไม่จาเธอคลี่ยิ้มออกมาอีกครั้ง“เจ้ากาก นายจะทําหน้าเศร้าขนาดนั้นทําไม?ถึงองค์กรตาผีจะร้ายกาจแต่เราก็ยังสู้กับพวกมันมานานขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ

“และในแถบเขาฉินกับเขาต้าปาก็มีคนและอํานาจหลากหลายปะปนกันยุ่งเหยิงมันเองก็เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่องค์กรตาผีไม่กล้าเข้าไปยุ่งเป็นสถานที่ที่พวกมันมีอํานาจน้อยที่สุดขอแค่พวกเราทําอย่างระมัดระวัง

อาศัยข้อได้เปรียบจากเส้นทางและประตูนรกของที่นี่พวกเราก็ไม่ต้องกลัวพวกมันแล้ว !

พอได้ยินมู่หลงเหยียนพูดแบบนี้ ผมก็ค่อยๆคลี่

รู้สึกว่านี่เป็นอีกครั้งที่ได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับองค์กรตาผีพวกมันยิ่งใหญ่และเกินกว่าที่ผมคิดเอาไว้เมื่อก่อนหน้านี้จริงๆ

ต่อจากนั้น ผมก็พูดกับมู่หลงเหยียนอีกครั้ง “น้องศพรอให้พวกเธอกําหนดเวลาจะลงมือกับองค์กรตาผีเรียบร้อยแล้วเธอต้องบอกให้ฉันรู้นะฉันจะไปกับเธอด้วย !ถึงจะช่วยอะไรไม่ได้มากแต่ได้ไปช่วยตะโกนแหกปากก็ยังดี”

ผมจริงจัง เพียงแค่กุยซานหยวนและยัยแก่คนสวยก็ทําร้ายคนไปจํานวนมากแล้ว

และผมก็ยังเคยรับปากกับผีที่โดนพวกเขาทําร้ายว่าจะช่วยแก้แค้นให้พวกเขา

โอกาสแก้แค้นแบบนี้ ผมจะย่อมปล่อยมันไปง่ายๆได้ยังไง

มู่หลงเหยียนเห็นผมทําหน้าจริง เธอเลยเงียบไปพักหนึ่งแล้วพยักหน้าให้ผม “ได้ตอนนี้เราเพิ่งเริ่มวางแผนเร็วที่สุดก็ต้องใช้เวลาครึ่งปีถึงตอนนั้นนายต้องถึงขั้นเต้าซื้อแล้วไม่อย่างนั้นฉันไม่กล้าพานายไปตายแน่ๆ ! ว่ายังไงละ”

ผมคิดอยู่พักหนึ่ง ตามความเร็วในการฝึกซ้อมปัจจุบันของผม

การไปถึงขั้นเต้าชื่อ โดยใช้ระยะเวลาครึ่งปีก็อาจจะเป็นไปได้
แน่นอนผมรู้ว่าต่อไปมันจะยากขึ้นเรื่อยๆ อาจารย์ก็บอกผมแล้วว่าพอถึงปีหน้าแล้วผมอาจเลื่อนไปถึงขั้นนี้

แต่ผมก็ยังไม่อยากโดนมู่หลงเหยียนดูถูกจึงตบปากรับคํากับมู่หลงเหยียน “ได้ ! เต้าชื่อก็เต้าชื่อ”

มู่หลงเหยียนคลี่ยิ้มเล็กน้อย “งั้นก็เป็นอันตกลง ! ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วนายไปนอนเถอะ ! ฉันยังมีเรื่องต้องไปทําต้องไปหาโจวหยุน……”