ตอนที่ 199 โจมตีกลับ
วินาทีที่ผีผู้ชายหันไป ผมก็ใช้ช่วงเวลานั้นรีบหยิบยันต์เปิดตาออกมาจากในกระเป๋าของหยางเฉ่ว
เมื่อผีผู้ชายรู้ตัวอีกที มันก็สายไปแล้ว
ผมไม่คิดและไม่ลังเลเลยสักนิด รีบเสกคาถาและตะโกนออกมาทันที
เสียงพูดของผมเพิ่งจางหาย ทันใดนั้นยันต์ในมือก็ระเบิด
แสงสีขาวส่องประกาย ยันต์ในมือมอดไหม้ภายในชั่วพริบตา ขณะเดียวกันมันก็ลอยหายไปตามสายลม
ขณะที่ยันต์หายไปพลังของคาถาก็ปรากฏขึ้น
วินาทีต่อมา ผมก็รู้สึกเสียวที่ดวงตา
รู้สึกเย็นหน่อยๆ แต่ผมรู้ดีว่านี่ก็คือสัญญาณของการเปิดตา
“ แกทําอะไร นั้นมันยันต์อะไร ” ผีผู้ชายตกใจ เขาอดไม่ได้ที่จะถามออกมา
ผมหลับตาตามสัญชาตญาณ แต่เมื่อผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ม่านตาของผมก็ขยายออก และหดกลับมาอย่างรวดเร็ว ความมืดตรงหน้าได้สว่างขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ตาสวรรค์ ถูกเปิดแล้ว
ตอนนี้ตาถูกเปิดแล้ว ผมจึงดีใจมาก แต่สีหน้าของผม ยังไม่ได้แสดงออกมามากนัก
เมื่อได้ยินผีผู้ชายถามที่มุมปากของผมก็แสยะยิ้มอย่างเย็นชา “ ในเมื่อแกอยากรู้งั้นฉันก็จะบอกให้ เปิดตานอกจากจะใช้น้ำตาพิเศษของวัวแล้ว ยันต์แผ่นนี้ก็สามารถใช้เปิดตาได้ เมื่อกี้ฉันใช้ยันต์ก็เพื่อเปิดตายังไงละ ! ”
“ อะไรนะ ยันต์เปิดตา ” ผีผู้ชายพูดด้วยความตกใจ ดูเหมือนเขาจะไม่อยากเชื่อที่ผมพูด
แต่ตอนนี้ผมได้เปิดตาแล้ว จึงไม่อยากพูดกับเขามากนัก ผมพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ อย่าพูดมากเอาชีวิตแกมาซะ !
หลังจากพูดจบ ผมก็ยกดาบไม้ขึ้นและพุ่งเข้าไปฆ่าเขาทันที
ผีผู้ชายกําลังตกใจ ดูเหมือนจะไม่เชื่อในสิ่งที่ผมพูด เหมือนกับเหล่าเพิ่งที่ได้ยินเรื่องยันต์เปิดตาเป็นครั้งแรก สีหน้าของเขาก็ไม่ต่างกันมากนัก
แต่ผมกลับไม่ให้เวลาเขาได้คิดทบทวนมากนัก ตอนนี้สิ่งที่ผมอยากทํา ก็คือล้มเจ้านี้ให้ได้จากนั้นก็ไป
ตามหาหยางเฉ่ว
ผีผู้ชายเห็นผมพุ่งเข้ามา เขาก็รู้สึกได้ถึงอันตราย
ในวินาทีที่ผมกําลังเข้าใกล้ “ ปัง” ร่างกายของเขาก็ระเบิดออกทันที เขากลายเป็นหมอกขาวอีกครั้ง
ในเวลานี้เขากําลังหายตัว ใช้หมอกขาวเป็นที่กําบัง
แต่ในเวลานี้ผมได้เปิดตาแล้ว วิธีก่อนหน้านี้จะยังใช้กับผมได้ยังไง
เขาสามารถซ่อนตัวจากดวงตาปกติได้ แต่ภายใต้ดวงตาสวรรค์ มันไม่มีประโยชน์แล้ว
ผมเล็งทิศทางที่ผีผู้ชายหนีไป จากนั้นก็ตามไปฆ่าเขาในเวลาเดียวกันผมก็แทงดาบออกไปอย่างรวดเร็ว “ ฉันจะดูซิว่าแกจะหลบยังไง! ”
ขณะที่พูด ดาบไม้ของผมก็วาดเป็นเส้นโค้งตรงไปทางที่ผีผู้ชายอยู่
ผีผู้ชายเห็นดาบไม้พันเข้ามา เขาจึงตกใจจนหน้าถอดสี สีหน้าเปลี่ยนไปทันทีวินาทีนั้นเขารีบเบี่ยงตัวหลบ
แต่เขายังช้าไปครึ่งก้าว ไหล่ซ้ายของเขาโดนดาบไม้ฟันเป็นแผล
“ โอ๊ย !” ผีผู้ชายกรีดร้องออกมาทันที ขณะเดียวกันร่างกายก็เอนไปข้างหน้า
ผมยกมุมปากขึ้น หัวใจเต้นเร็ว ผมทนรอมานาน ในที่สุดผมก็สามารถระบายออกมาได้ซะที
เจ้าหมอนี้ไม่ได้กําลังได้ใจอยู่เหรอ ตอนนี้ผมเปิดตาแล้วผมจะรอดูว่าเขาจะซ่อนยังไง หรือจะดุร้ายได้ขนาดไหน ?
ผีผู้ชายเห็นว่าหลบไปก็ไม่มีประโยชน์ และตัวเองยังต้องบาดเจ็บ เขาจึงมั่นใจมากว่าผมได้เปิดตาแล้วจริงๆ
พลังของผีผู้ชายไม่สูงมาก แม้จะร้ายกาจแต่ก็จัดว่าอยู่ระดับที่อ่อนแอที่สุด
เมื่อต้องเผชิญหน้ากับผม ที่มีพลังอยู่ในชั้นนักพรต และคนปราบสิ่งชั่วร้ายที่เปิดตาแล้ว โอกาสชนะของเขาจึงเหลือเพียงน้อยนิด
ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ต้องดิ้นรนทําอะไรเยอะขนาดนี้ ทั้งทําให้พวกเราสลบ ทําลายน้ำยาเปิดตาของผมทั้งหมดก็เพื่อให้พวกเรากลายเป็นคู่มือที่อ่อนแอ
ตอนนี้ข้อได้เปรียบของพวกเขาได้หายไปหมดแล้ว ผีผู้ชายก็ค่อนข้างฉลาด เขารู้ความสามารถของตัวเองดี
เขาจึงไม่คิดจะสู้กับผมเพียงลําพัง เขาระวังผมและค่อยๆถอยไปข้างหลังหลายก้าว
และสุดท้ายเขาก็โบกมืออย่างรวดเร็ว เปิดประตูบ้านที่เคยปิดเอาไว้ออก “ สักวันยังไงพวกเราก็ต้องได้เจอกัน ความอัปยศในวันนี้ พวกเราจะมาทวงคืนในอนาคต ! ”
หลังจากพูดจบ ผีผู้ชายก็เงยหน้าขึ้นไปบนชั้นสอง จากนั้นก็ตะโกนว่า “ น้องสาวพวกเราไป ! ”
หลังจากพูดจบ ผีผู้ชายคนนั้นก็ไม่ลังเล หมุนตัวหนีไปทัน
ถ้าพูดย้อนกลับไป จุดประสงค์ที่พวกเรามาที่นี่ ก็เพื่อจัดการผีสองตนนี้
แล้วพวกผมจะปล่อยให้เขาหนีไปง่ายๆได้ยังไง เมื่อเห็นเขากําลังจะหนี้ ผมก็หยิบกระจกแปดทิศขึ้นมามองทิศทางที่ผีผู้ชายหนีออกจากบ้านจากนั้นก็โยนมันใส่เขาทันที
“ คิดจะหนี้เหรอ ฝันไปเถอะ ! ”
เสียงของผมเพิ่งเงียบลง กระจกแปดทิศที่ถูกโยนออกไป ก็กระแทกเข้าที่หลังของผีผู้ชาย
และกระจกแปดทิศยังเป็นธาตุหยาง ทําให้ศพสงบและปราบพลังชั่วร้าย มีพลังพิเศษในตัว
ตอนที่มันเพิ่งสัมผัสกับหลังของผีผู้ชาย ทันใดนั้นผมก็ได้ยินเสียงผีผู้ชายกรีดร้องออกมาทันที “ อ๊าก… ”
เสี้ยววินาทีต่อมา ร่างของผีผู้ชายก็เหมือนโดนรถขุดดินชน “ ปัง ” เขากระเด็นออกไป และกระแทกลงไปกับพื้นทันที
กระจกแปดทิศอันนั้น แปะแน่นอยู่บนหลังของเขา
มันเหมือนกับหัวแร้ง คอยเผาผิวหนังของอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกันก็ขับไล่พลังชั่วร้ายออกจากร่างของเขา
มันส่งเสียงดัง “ ซาซ่าซ่า ” และยังมีควันสีดําโพยพุ่งออกมา
เห็นได้ชัดว่าผีผู้ชายตนนั้นกําลังทรมานสุดๆ เขาอยากจะใช้มือดึงกระจกแปดทิศที่หลังออก
แต่พลังของผีผู้ชายไม่พอ แม้แต่ผมที่เปิดตาแล้วเขายังสู้ไม่ได้ แล้วจะมีพลังดึงกระจกแปดทิศออกได้ยังไง
ผลลัพธ์มือของเขาเพิ่มสัมผัสกับกระจกแปดทิศ ทันใดนั้นเขาก็เหมือนโดนไฟช็อต มือถูกดีดออกทันที
นิ้วมือที่สัมผัสกับกระจกแปดทิศ ถูกพลังหยางของกระจกแปดทิศแผดเผา ส่งผลให้นิ้วมือของเขาไหม้เกรียม
“ อาจก่อกรรมทําเข็ญ คืนนี้ฉันจะจัดการแกซะ !” ขณะที่พูด ผมก็เดินทางถึงตรงหน้าของผีผู้ชาย และยกดาบไม้ขึ้นแล้ว
สําหรับพวกที่ชอบฆ่าคนบริสุทธิ์ หรือผีร้ายโรคจิต ผมไม่อยากเสียเวลากับมันมาก ฆ่ามันไปซะจะได้จบเรื่อง
ผีผู้ชายตนนั้นถูกกระจกแปดทิ้งกดเอาไว้ ปากของเขาร้อง “ ฮือฮือฮือ ” ออกมาไม่หยุด ตัวสั่นไปหมด ไม่มีโอกาสที่เขาจะลุกขึ้นมาได้เลย เขาสูญเสียความสามารถให้การต่อต้านโดยสมบูรณ์
ตอนนี้ผมยกดาบขึ้น เขาเองก็ไม่มีสามารถหนีไปได้
หลังจากผมเล็งที่หัวของผีผู้ชายเสร็จ หัวใจของผมก็เต้นแรง ออกแรงฟันลงไปทันที
แต่ขณะที่ผมกําลังฟันลงไป ด้านหลังของผมกลับมีเสียงผี ผู้หญิงพูดด้วยความรีบร้อน
“ ปล่อยพี่ชายของฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่ามัน ! ”
จู่ๆก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างหลัง ผมจึงหยุดลงมือ และก็หันไปมองทันที
เห็นเพียงบนชั้นสองของบ้าน มีคนสองคนกําลังยืนอยู่
หนึ่งในนั้นก็คือผีผู้หญิงหน้าทุเรศ และอีกหนึ่งคน ก็คือหยางเฉ่วที่หายตัวไปเป็นเวลานาน
แต่ตอนนี้ดูเหมือนหยางเฉ่วจะสูญเสียจิตวิญญาณ สีหน้า เรียบนิ่ง ดวงตาว่างเปล่า ยืนตัวตรง ไม่ขยับเขยื้อนไปไหนเลยสักนิด
ส่วนผีผู้หญิงตนนั้น เธอกําลังใช้ตะปูจี้ที่ เส้นเลือดใหญ่บนลําคอของหยางเฉ่ว ถ้าออกแรงแค่นิดเดียวตะปูดอกนั้นก็คงแทงทะลุหลอดเลือดและหลอดลมของเธอมันดูอันตรายมากๆ
เมื่อเห็นอีกฝ่ายทําแบบนั้น ผมก็กลัวมาก สีหน้ามีดมนลงทันที
“ ทางที่ดีที่สุดแกอย่าทําร้ายเพื่อนของฉันดีกว่า ไม่อย่างนั้นฉันจะทําให้แกได้ตายอย่างอนาถ !” ผมพูดอย่างเย็นชา
แต่ผีผู้หญิงตนนั้นไม่กลัวเลยสักนิด “ อย่าพูดมาก รีบเอากระจกแปดทิศออกปล่อยพี่ชายของฉัน ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะลากเธอไปตายด้วย !”
หลังจากพูดจบ ผีผู้หญิงตนนั้นก็ขยับมือเล็กน้อย ตะปูที่แหลมคมแทงเข้าไปอย่างรวดเร็ว มันกําลังเจาะเข้าไปในลําคออันขาวผ่องของหยางเฉ่ว…..
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
