ลูกเขยมังกร 614ขออภัย

บทที่ 614ขออภัย

หน้าจอเชื่อมต่อเร็วมาก ในจอมือถือของผูชางจวู้นปรากฏชายวัยกลางคน

ไว้ผมสั้น สวมใส่เสื้อสูท ท่าทางเข้มงวด สายตาเฉียบคม ทำให้คนที่อยู่อีกจอรู้สึกได้ถึงอำนาจของเขา

เขาไม่ใช่ใครอื่น นั่นก็คือผูเหวินจีผู้เป็นพ่อของผูชางจวู้น เจ้าบ้านตระกูลผู อยู่ในสังคมชั้นสูงของกาวลี่ ฐานะโดดเด่น อำนาจยิ่งใหญ่

“เมื่อกี๊ฉันได้ข่าวว่า ในการแข่งรถแกพ่ายแพ้ให้กับคนที่ชื่อเฉินเฟิงเด็กหนุ่มหวาเซี่ย? เสียเงินกว่าพันล้านดอลลาร์?” ผูเหวินจีขมวดคิ้ว ถามด้วยน้ำเสียงเข้มงวด

พันล้านดอลลาร์

ไม่ว่าตระกูลไหนก็ตาม ก็เป็นตัวเลขจำนวนไม่น้อย

ต่อให้ตระกูลผูเป็นตระกูลใหญ่ในกาวลี่ก็ตาม ก็ไม่เว้น!

ดังนั้น พอรู้ผลของการแข่งนัดนี้แล้ว ผู้นำครอบครัวตระกูลผู คุณปู่ของผูชางจวู้นรีบสั่งการให้ผูเหวินจีติดต่อผูชางจวู้นในทันที เพื่อตรวจสอบความจริงเรื่องนี้

“ใช่……ใช่ครับ คุณพ่อ……”

ใบหน้าผูชางจวู้นเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตอบออกไปด้วยจิตใต้สำนึก พอเห็นเฉินเฟิงอยู่ข้างหน้า ก็ตกใจจนตัวสั่นตัวหด อยากจะพูดอะไรต่อ ทว่ายังไม่ทันได้พูด ผูเหวินจีก็ตัดบทก่อน

“แกบอกว่า หมอนั่นเป็นแค่แพะอ้วนไม่ใช่เหรอ? อีกทั้งเมื่อก่อนก็ไม่เคยมีประสบการณ์การแข่งรถ แกแพ้ให้เขาได้อย่างไร?”

ผูเหวินจีรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นมา จากนั้นนึกถึงตอนที่ผูชางจวู้นโยกย้ายเงินทุนรับประกันอย่างมั่นเหมาะว่าจะชนะการแข่งในครั้งนี้ ถามด้วยความระงับโมโหไว้ไม่อยู่

“ผม……ผมเคยสืบข้อมูลเขามา ในข้อมูลเขาแสดงว่าไม่เคยมีบันทึกและประสบการณ์ในการแข่งขันรถใต้ดินเลย ผมเลยโยกย้ายเงินทุนของตระกูลมาเดิมพันกับเขา แต่……แต่ผมนึกไม่ถึงว่า เขาจะปิดบังมิดชิดอย่างนี้!”

ผูชางจวู้นร้องไห้อย่างไม่มีน้ำตา ใบหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด “จากศักยภาพของเขาที่ปรากฏ ไม่เพียงแค่ผม เก๋อเซินก็ไม่ใช่คู่แข่งของเขา!”

“ไอ้ลูกโง่!”

ผูเหวินจีด่าด้วยความโมโห จนเกือบจะโยนมือถือทิ้ง ในความคิดของเขา ถ้าผูชางจวู้นเล่นพลาด พลาดท่าการแข่ง จนเป็นเหตุให้เป็ดที่อยู่ในปากบินหนีไป (เปรียบเปรยสิ่งที่อยู่ตรงหน้าหลุดลอยไป) ยังพอเป็นเหตุผลให้อภัยได้ เขาก็พอจะอธิบายต่อตระกูลได้

ทว่าตอนนี้ ดูจากที่ผูชางจวู้นพูด เขาเห็นเฉินเฟิงเป็นแพะอ้วน ปรากฏตัวเองกลับกลายเป็นแพะอ้วน ถูกเฉินเฟิงสังเวยแทน!

“คุณพ่อ เงินที่เสียไปจำนวนนี้ ผมจะอธิบายต่อตระกูล หาทางหาเงินกลับมา!”

ผูชางจวู้นไม่แยแส ความโกรธของผูเหวินจีที่อยู่ตรงหน้า แต่กลับรีบพูดว่า: “ตอนนี้ประเด็นสำคัญคือ ชาวหวาเซี่ยที่ชื่อเฉินเฟิงจะฆ่าผม เขายืนอยู่ข้างผมตรงนี้……”

ระหว่างที่พูด ผูชางจวู้นอดมองเฉินเฟิงแวบหนึ่งไม่ได้ เห็นใบหน้าที่ไร้อารมณ์และสายตาเย็นชาของเฉินเฟิง ตกใจจนตัวสั่น มือสั่น จนเกือบทำมือถือหลุดไป

“ทำไมเขาต้องฆ่าแกด้วย?”

ไม่พูดไม่ได้ ผูเหวินจีในฐานะเจ้าบ้านตระกูลผูเป็นคนมีเหตุผล หลังจากได้ยินคำพูดที่ตกใจลนลานของลูกชาย ไม่มีความตกใจ แต่รักษาสติเอาไว้

ในความคิดของเขา เฉินเฟิงเอาชนะผูชางจวู้น ได้เงินพันล้านดอลลาร์ คงไม่ฆ่าผูชางจวู้นโดยไม่มีเหตุผล ตั้งตัวเป็นศัตรูกับตระกูลผู

“การ……การเดิมพันการแข่งขันครั้งนี้ ไม่ได้มีแค่เงินพันล้านดอลลาร์ ยังมีชีวิตของผมกับหลี่ตงชิงด้วย……” ผูชางจวู้นพูดแบบติดอ่าง

“อะ……อะไรนะ?”

พอได้ยินคำพูดของผูชางจวู้นอีกครั้ง ผูเหวินจีก็ไม่สามารถประคองสติเอาไว้ได้ สีหน้าเขาเปลี่ยนไปในทันที ด่าทอแบบมืดฟ้ามัวดิน: “เจ้าโง่ แกไปหัวเซี่ยเพื่อเอาชนะเงินเดิมพัน ทำไมเอาชีวิตไปเดิมพันชีวิตซะล่ะ? แกจะให้ฉันโมโหตายเหรอไง!”

“ผมขอโทษ คุณพ่อ ผมก็ไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนี้” ผูชางจวู้นจะร้องไห้อีกแล้ว

“แกส่งมือถือให้เขา ฉันจะคุยกับเขา”

หลังจากโมโห ผูเหวินจีก็บังคับใจตัวเองให้สงบสติ เขารู้ว่าสิ่งเร่งด่วนตอนนี้คือการช่วยชีวิตผูชางจวู้น

แม้ผูชางจวู้นจะทำผิดร้ายแรง ทำให้ตระกูลผูสูญเงินพันล้านดอลลาร์ แต่อย่างไรผูชางจวู้น ก็เป็นตัวทำเงินให้ตระกูลผู ฝีมือการแข่งรถเป็นแหล่งทำเงินไม่ขาดของตระกูล สุดท้ายก็ต้องได้รับการยกโทษ

แต่ทั้งหมดนี้ใจความอยู่ที่ ผูชางจวู้นต้องมีชีวิตรอดกลับมากาวลี่!

“ครับ……ครับ……”

ผูชางจวู้นรีบร้อนพยักหน้า จากนั้นก็หันจอมือถือไปยังเฉินเฟิงที่อยู่ข้างๆ

“สวัสดีครับ คุณเฉิน ผมเป็นพ่อของผูชางจวู้น” ผูเหวินจีมองเฉินเฟิงผ่านจอวิดีโอ พอนึกถึงเฉินเฟิงที่ไร้อันดับการแข่งรถกับสิ่งที่เขาได้ทำลงไป บวกกับเรื่องราวครั้งนี้ที่ผูชางจวู้นไร้เหตุผล จึงไม่กล้าวางท่าความเป็นเจ้าบ้านตระกูลผู แต่กลับทักทายด้วยสีหน้าที่เกรงใจ จากนั้นก็แนะนำตัวเอง

“ผมรู้” เฉินเฟิงพูดด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์

“เมื่อครู่ ผมได้ยินเรื่องราวระหว่างคุณกับลูกชายผมแล้ว เรื่องนี้ ลูกชายผมทำไม่ถูก ผมขอโทษแทนเขาด้วย หวังว่าคุณจะไม่ทำให้เขาต้องลำบากใจ……” ผูเหวินจีเข้าตรงประเด็น น้ำเสียงยังคงเกรงใจ

ทว่า——

ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ ก็ถูกเฉินเฟิงตัดบท

“เฮอะ ถ้ายกโทษมันช่วยได้ล่ะก็ จะต้องมาเดิมพันกันทำไม?”

สีหน้าของเฉินเฟิงราบเรียบ แต่คำพูดกลับเผยความแข็งกร้าวของเขา

“เอ่อ……” คงคิดไม่ถึงว่าเฉินเฟิงจะพูดเช่นนี้ คงคิดไม่ถึงว่าเฉินเฟิงจะแสดงท่าทีแข็งกร้าว ผูเหวินจีถึงกับอึ้ง จากนั้นก็ขมวดคิ้ว: “คุณเฉิน หวาเซี่ยมีภาษิตว่าให้อภัยได้ก็จงให้อภัย การเดิมพันของคุณกับลูกชายผม ลูกชายผมได้เสียเดิมพันพันล้านดอลลาร์ให้คุณแล้ว คุณกลับยังจะเอาชีวิตลูกชายผม ไม่คิดว่าเป็นการเกินไปหน่อยเหรอ?”

“เกินไป?” เฉินเฟิงหัวเราะเย้ยหยัน: “คุณผู ผมไม่รู้สึกว่ามันจะเกินไปตรงไหน”

“ตั้งแต่ที่ลูกชายของคุณพูดคำพวกนั้นออกมา ผมก็ไม่คิดที่จะไว้ชีวิตเขา”

“คำพวกนั้นที่ลูกชายผมพูด? เขาพูดอะไร?” ผูเหวินจีรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี

“ก่อนหน้าเขาว่าผมเป็นหมาตัวหนึ่ง ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะแข่งขัน เดิมพัน กับเขา เขายังบอกว่าจะพานักแข่งกาวลี่กวาดล้างวงการแข่งรถใต้ดินของหวาเซี่ย แล้วเขายังบอกว่า ผมไม่กล้าทำอะไรเขาอย่างแน่นอน”

พอเฉินเฟิงพูดถึงตรงนี้ ก็หยุดทิ้งช่วง แล้วพูดต่อ: “อืม เขากับลูกน้องของเขายังพูดอีกว่า ถ้าวันนี้ไม่อยู่ในหวาเซี่ย จะเอาผมให้ตายไปแล้ว!”

“ผม￥%%……＆”

คำพูดของเฉินเฟิงที่เข้ามาในหู ผูเหวินจีโกรธจนตัวเต้นด่าทอ ใส่ผูชางจวู้น

ส่วนผูชางจวู้นก็ตกใจจนเข่าอ่อน เหมือนเหน็บชาขึ้นที่ท้องและน่อง แรงที่หวดเข้ามา แทบจะล้มไปทั้งตัว สุดท้ายต้องพิงตัวที่ข้างรถ ถึงจะฝืนยืนขึ้นได้

“คุณเฉิน ผมเข้าใจจิตใจของคุณดี ถ้าเป็นผม ผมก็ต้องโกรธเหมือนกัน”

พอด่าเสร็จ ผูเหวินจีก็บังคับใจตัวเองให้สงบอีกครั้ง จากนั้นก็ลองเชิงถามว่า: “ไม่ทราบว่า คุณจะเอาอย่างไรถึงจะยอมปล่อยเขา?”

“ในเมื่อคุณมีความจริงใจเช่นนี้ ผมก็จะไว้หน้าคุณ”

เฉินเฟิงครุ่นคิดชั่วครู่ เอ่ยปากพูดช้าๆ : “ข้อแรก ระหว่างลูกชายของคุณกับลูกน้องของเขาต้องตายหนึ่งคน ส่วนจะเป็นลูกชายของคุณ หรือลูกน้องของเขา ผมไม่สน และผมก็ไม่สนว่าเขาจะใช้วิธีฆ่าตัวตาย หรือจะฆ่ากันเอง ผมต้องการแค่ผลลัพธ์ ข้อสอง นักแข่งชาวกาวลี่ที่มาแข่งในครั้งนี้ รวมทั้งลูกชายของคุณ ต้องโขกศีรษะยอมรับผิด ที่เหยียดหยามชาวหวาเซี่ยต้องขออภัยต่อชาวหวาเซี่ย