บทที่ 285
พูดยาก
“ มันขึ้นอยู่กับน้องชาย เสี่ยวเว่ยที่จะตัดสินใจว่าจะสังหารหรือจะปล่อยพวกเขาไป” จื่อหยูไม่ต้องการคิดเรื่องนี้ นางมอบให้หลินเว่ยเป็นคนตัดสินใจ
เสียงของจื่อหยูไม่ดังและไม่เบาเกินไป แต่ก็ยังไปลอยไปถึงหูของคนเหล่านั้น พวกเขารู้ว่าชีวิตและความตายของพวกเขาทั้งหมดอยู่ในกำมือของหลินเว่ย หากหลินเว่ยต้องการให้พวกเขาตาย เพียงแค่คำพูดเดียว
เขาไม่จำเป็นต้องลงมือเอง สัตว์อสูรทั้งหมดที่นี่ยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะช่วยหลินเว่ยแก้ปัญหาเหล่านี้
“น้องชาย! เราทุกคนเป็นมนุษย์ โปรดปล่อยเราไป เราสัญญาว่าเราจะเก็บความลับเกี่ยวกับเรื่องของวันนี้ และเราจะไม่ปริปากพูดอะไรออกไป” ในบรรดาผู้คนมากมาย ในวิหารเร้นลับ ก้าวเท้าออกมา
แสร้งทำเป็นสงบและเคารพหลินเว่ย กล่าวด้วยใบหน้าที่เป็นกังวล
“ข้าเชื่อว่า คนตายเท่านั้นที่จะรักษาความลับได้ ดังนั้นเจ้าตายไปดีกว่า!” มุมปากของหลินเว่ยลุกขึ้น แสงเย็นในดวงตาของเขากะพริบ และเขาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ทันทีที่เสียงของหลินเว่ยสิ้นสุดลง สัตว์อสูรที่อยู่รอบ ๆ คนเหล่านั้นก็พร้อมที่จะเคลื่อนไหว พลังปราณอันทรงพลังเกิดขึ้นบนร่างกายของพวกเขา และแสงที่รุนแรงก็สว่างวาบ ในดวงตาของพวกเขา
ราวกับลำแสงระยิบระยับสามารถทำร้ายผู้คนได้ตลอดเวลา
สัตว์อสูรเหล่านี้รวมถึงสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด และเหล่าลูกน้องของราชาหนูอย่างน้อยระดับแปดขึ้นไป พวกเขาทั้งหมดมีความเฉลียวฉลาดมาก พวกเขาได้ยินสิ่งที่จื่อหยูเพิ่งพูดไป และปฏิบัติตามคำพูดของหลินเว่ย
“ อะไรนะ…เจ้าทำเช่นนี้ได้อย่างไร พวกเราทุกคนเป็นมนุษย์ เจ้าทำกับพวกเราเช่นนี้ ไม่หวาดกลัวการแก้แค้นของเหล่าวิหารเร้นลับหรือ ในบรรดาคนไม่กี่คนของวิหารเร้นลับ
หญิงเพียงคนเดียวรับรู้ถึงบรรยากาศรอบตัวนาง และรู้สึกหวาดกลัวทันที เอ่ยประณามหลินเว่ยโดยตรง
“กลัวรึ! ดังนั้นข้าจึงทำได้เพียงสังหารเจ้า เมื่อพวกเจ้าตายไป คนอื่นๆ จะคิดว่า เจ้าถูกสัตว์อสูรสังหาร และไม่มีอันใดเกี่ยวข้องกับข้า หลินเว่ยพยักหน้าและพูดอย่างจริงจัง
จากนั้น โดยไม่รอให้คนเหล่านั้นเปิดปาก หลินเว่ยก็พูดกับสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดว่า: “สังหาร”
“ตกลง!” สัตว์อสูรหมาป่าลมกรดพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม สีหน้าของเขาตื่นเต้น เขายื่นลิ้นออกมาและเลียริมฝีปากของเขา จากนั้นเขาก็คำราม: “เด็ก ๆ ! ฉีกร่างมนุษย์พวกนี้”
สำหรับคำสั่งของสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด สัตว์ทุกตัว รวมทั้งราชาสัตว์อสูรหมาป่าลมกรด ไม่กล้าที่จะต่อต้าน และไม่จำเป็นต้องขัดขืน แม้แต่ราชาหนูก็ยังออกคำสั่งให้โจมตี
ในครั้งเดียวเท่านั้น สัตว์อสูรจำนวนนับไม่ถ้วน พุ่งตรงไปยังคนเหล่านั้นในวิหารเร้นลับ แม้ว่าพวกเขาจะเอาชนะสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดและเหล่าหนู ระดับ 8 ได้หลายสิบตัว แต่พวกเขาก็ถูกโจมตี จนถึงขีดจำกัด
ไม่นานการต่อสู้ก็สิ้นสุดลง ไม่เพียงแต่ผู้คนทั้งหมดถูกสังหาร แต่ร่างกายของพวกเขาก็ถูกกินเรียบ อย่างสะอาดสะอ้าน หลินเว่ยเก็บเกี่ยวแหวนมิติทั้งสี่วง และอาวุธอีกครั้ง
หลินเว่ยรอให้ราชาอินทรีพยัคฆ์ฟื้นฟูร่างกาย เขาถือโอกาสนี้ สังเกตแหวนมิติของคนหลายๆคนในวิหารเร้นลับ รวมทั้งแหวนมิติของกัวหลี่
อย่างแรกคือแหวนมิติของทั้งสี่คน นอกจากนี้ยังมีหินหยวนชั้นยอดไม่ถึงหนึ่งล้านก้อน ตรงกันข้าม มียาหลายชนิด ระดับสูงสุดคือ ยาระดับแปด ซึ่งมีหลายร้อยเม็ด
หากต้องการหาเหตุผล ที่คนพวกนี้มีหินหยวนมีน้อยมาก กล่าวคือพวกเขาซื้อยาจำนวนมาก และอาวุธดี ๆ มีเครื่องซวนชั้นยอดเจ็ดชิ้น และในขณะที่คนอื่น ๆ พบเพียงสองหรือสามชิ้น
ถัดไปเป็นแหวนมิติกัวหลี่ ในตอนแรกที่เห็น หลินเว่ยรู้สึกดีใจ เพราะเขาพบว่ามี เครื่องมือซวนฉีชั้นยอด ในแหวนมิติ และที่เหลืออยู่ในระดับกลางและระดับสูงทั้งหมด
นอกจากเครื่องซวนฉี แล้วยังมีหินหยวนชั้นยอดอีกมากมาย ในแหวนมิติของกัวหลี่ ซึ่งมีมากกว่า 30 ล้านเม็ด และมียาเม็ดระดับแปดมากกว่า 600 เม็ด
และยาระดับเก้ามากกว่า 10 เม็ด นอกจากนี้ หลินเว่ยยังพบทักษะวิญญาณ ซึ่งเป็นทักษะวิญญาณที่เข้าถึง ระดับสวรรค์ระดับต้น “มังกรคู่ล้อมมุก!”
“เขาคู่ควรกับการเป็นคนของวิหารเร้นลับ เขามีทักษะวิญญาณระดับสวรรค์ด้วยซ้ำ” หลินเว่ยมองไปที่ ป้ายใบหยกในมือของเขา และถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
ในเวลาต่อมา ราชาสัตว์อสูรหมาป่าลมกรดและราชาหนูจากไป พร้อมกับคนของพวกเขาตามลำดับ หลินเว่ยปล่อยลูกน้องของราชาอินทรีพยัคฆ์ไป ยกเว้นอินทรีพยัคฆ์จำนวน 32 ตนระดับศักดิ์สิทธิ์
สำหรับอินทรีพยัคฆ์ในระดับศักดิ์สิทธิ์ หลินเว่ยได้ทำสัญญาที่เท่าเทียมกับพวกเขา โดยอาศัยอำนาจของราชาอินทรีพยัคฆ์ ก่อนหน้านี้หลินเว่ย จะไม่เคยทำเช่นนั้นมาก่อน เนื่องจากสัญญาความเท่าเทียมกัน
หลินเว่ยไม่สามารถบังคับพวกเขาให้ทำตามในสิ่งที่ไม่ต้องการไม่ได้
แต่ตอนนี้แตกต่างออกไป เมื่อมีราชาอินทรีพยัคฆ์ อินทรีพยัคฆ์เหล่านี้จึงจงรักภักดีต่อราชาอินทรีพยัคฆ์ เขาจึงรู้สึกพึงพอใจกับเรื่องนี้มาก แม้ว่าเขาจะกลายเป็นสัตว์เลี้ยงสงครามของหลินเว่ย
แต่เขาก็ยังสามารถสั่งการลูกน้องของตน ได้มากกว่า 30 ตน ในระดับศักดิ์สิทธิ์
“เจ้าจะทำอะไรต่อไป เจ้าต้องการมาที่บ้านของข้าหรือไม่? ข้ายังมีสมบัติที่เก็บสะสมมานาน ข้าไม่ได้ใช้มันอีกต่อไป หากเจ้าต้องการก็แค่เอามันไป” หลังจากนั้น อินทรีพยัคฆ์ฟื้นพลังได้เรียบร้อย หลินเว่ยจึงร้อนใจ
“ ไปกันเถอะ! ตอนนี้เราเสียเวลาไปมากแล้ว” หลินเว่ยคำรามอย่างตื่นเต้น
“อา… จื่อหยู สับสนเล็กน้อย เจ้าเป็นกังวลถึงเพียงนี้เลยหรือ! แน่นอนว่านางเพียงคิดว่า หลินเว่ยต้องการปรับปรุงความแข็งแกร่งให้เร็วที่สุด
“ไปกันเถอะ!” เมื่อเห็นหลินเว่ยรีบร้อน จื่อหยูก็ไม่ลังเลและพยักหน้า
ราชาอินทรีพยัคฆ์โอ้อวดพลางประจบประแจงพูดว่า: “นายท่าน ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง!”
“ดีมาก เมื่อได้ยินสิ่งที่ราชาอินทรีพยัคฆ์พูด หลินเว่ยก็พยักหน้าเห็นด้วย เดิมทีเขาวางแผนที่จะขึ้นขี่ราชาอินทรีพยัคฆ์ เนื่องจากอินทรีพยัคฆ์เป็นสัตว์อสูรที่บินได้ และความเร็วของมันก็ยอดเยี่ยม
แม้แต่มังกรดำก็เทียบไม่ได้กับราชาอินทรีพยัคฆ์
แน่นอนว่าด้านหลังของราชาอินทรีพยัคฆ์ ไม่เพียงแต่หลินเว่ยเท่านั้น แต่จื่อหยูก็ขึ้นมาด้วยกับเขา โดยธรรมชาติแล้วราชาอินทรีพยัคฆ์ไม่กล้าคัดค้าน หากจื่อหยูต้องการ
…………
เวลาผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมงแล้ว บนหลังของราชาอินทรีพยัคฆ์ ด้วยความเร็วของราชาอินทรีพยัคฆ์ เกือบจะข้ามทุ่งขจีไปครึ่งหนึ่ง
ทางทิศตะวันออกของทุ่งขจี มีหุบเขาลูกหนึ่ง จากข้อมูลของจื่อหยู หุบเขานี้ ตั้งอยู่ในทุ่งขจี และอีก 2 ใน 3 เป็นของพื้นที่อื่น ๆ ใกล้เคียง
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
