บทที่ 268
ขูดรีด
“มาสิ…..รับของขวัญไปก่อน! และรอให้ข้าจัดการที่นี่ให้เรียบร้อย แล้วเราค่อยไปนั่งพูดคุยกัน” ด้วยเหตุนี้ ไป๋หลี่ซวนเช่อจึงกระตือรือร้นมาก และยัดลูกปัดทองคำเข้าไปมือของหลินเว่ย
เช่นเดียวกับ ซางกวนหรูเสวี่ยและ ซางกวนหรูผิง หลินเว่ยหันไปหา ซางกวนฮ่าวหยางและขอความคิดเห็นจากอีกฝ่าย
เดี๋ยวเขาจะชดใช้ส่วนที่เหลือให้เจ้า “ซางกวนฮ่าวหยางพยักหน้าและกล่าว
“ขอรับ!” หลินเว่ยพยักหน้าและพูดกับไป๋หลี่ซวนเช่อ”ขอบคุณสำหรับของขวัญของท่าน”
“เอิ่ม…..ใช่สมควรแล้ว!” เมื่อได้ยินคำพูดของ ซางกวนฮ่าวหยาง ไป๋หลี่ซวนเช่อก็แสดงอาการประหลาดใจการแสดงออกบนใบหน้าของเขา
เดิมทีเขาต้องการที่จะทำอะไรอย่างเรียบง่าย โดยไม่คาดคิดซางกวนฮ่าวหยางนั้นไม่ยอมปล่อยเขาไป ไป๋หลี่ซวนเช่อทำอะไรไม่ถูก และคิดว่าตนเองต้องหลั่งเลือดเสียแล้ว
………
ครึ่งชั่วโมงต่อมา ในห้องรับแขกของคฤหาสน์ ไป๋หลี่ซวนเช่อเชิญชวนให้ทุกคนนั่งลง แม้แต่ภรรยาของ ไป๋หลี่ซวนเช่อ และเป็นพี่สาวของหลงซีเฉิน หลงซีเยว่ก็ได้ยินเสียงเอะอะ และออกมาร่วมพูดคุยกับพวกเขา
คราวนี้มีเพียง ซางกวนฮ่าวหยาง และ หลงซีเฉิน, ซางกวนหรูเสวี่ยและ ซางกวนหรูผิง เช่นเดียวกับ หลินเว่ยเท่านั้น ส่วนเหลยเป่าพาศิษย์ที่เหลือกลับไปยังที่พัก
“หลินเว่ย! พวกเราทุกคนมาจากครอบครัวเดียวกัน ข้าจะมอบสิ่งชดเชยในเรื่องนี้ไปกันเถอะ! ไม่จำเป็นต้องทำให้เรื่องใหญ่โต” ไป๋หลี่ซวนเช่อรินชาให้หลินเว่ยอย่างอบอุ่น และกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ เนื่องจากผู้อาวุโสกล่าวเช่นนั้น ศิษย์ก็ไม่กล้าพูดมากความ แต่คราวนี้สหายของศิษย์ก็ตกเป็นเหยื่อเช่นกัน … ” เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่ซวนเช่อ หลินเว่ยลังเลอยู่ครู่หนึ่งและพูดด้วยความลำบากใจ
“ซวนเช่อ! เด็กเหล่านั้นเป็นศิษย์ของข้าทั้งหมด” ทันทีที่เสียงของหลินเว่ยลดลง ซางกวนฮ่าวหยางรีบกล่าวเสริม
“แน่นอน.…ข้าไม่ได้ลืมพวกเขา” ไป๋หลี่ซวนเช่อพยักหน้าซ้ำ ๆ ตบหน้าอกของเขาและพูด
“อืม! ในกรณีนั้นให้หลินเว่ยพูดเถอะ!” ซางกวนฮ่าวหยางพยักหน้าและถามหลินเว่ย ท้ายที่สุดเขาและไป๋หลี่ซวนเช่อ เป็นญาติกัน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถรังแกกันได้มากเกินไป
แต่หลินเว่ยนั้นแตกต่างออกไป และพวกเขาเพิ่งพบกันครั้งแรก ยิ่งไปกว่านั้น หลินเว่ยยังมีประสบการณ์มากมายในการจัดการกับเรื่องดังกล่าว เขาเป็นคนที่เหมาะสมที่สุด
“ขอรับ! อาจารย์ หลินเว่ยพยักหน้าและตอบกลับ มีแสงวาบขึ้นในดวงตาของเขาโดยธรรมชาติแล้ว เขาย่อมเข้าใจความหมายของซางกวนฮ่าวหยาง นั่นคือ ขูดรีดไปหลี่ซวนเช่อ
หลินเว่ยรู้ดีว่า ถ้าซางกวนฮ่าวหยางต้องการปล่อย ไป๋หลี่ซวนเช่อไป เขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้พูดอะไร
“อาจารย์….โชคดีที่ไม่มีใครเสียชีวิตในครั้งนี้ จึงสามารถมอบหินระดับสูง สิบล้านหยวนให้พวกเขาแต่ละคน พร้อมเครื่องซวนระดับกลาง” หลินเว่ยจ้องมองไป๋หลี่ซวนเช่อและพูดอย่างใจเย็น
“อะไรนะ….หินหยวนสิบล้านสำหรับคนหนึ่งคนและเครื่องซวนระดับกลางหนึ่งชิ้นสำหรับแต่ละคน!” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย ไป๋หลี่ซวนเช่อที่กำลังเอ่ยชมหลินเว่ยอยู่ภายในใจ เป็นผลให้ภาพลักษณ์ที่สดใสของหลินเว่ยหายวับไปกับตา
เขามองไปที่หลินเว่ยด้วยใบหน้าที่สับสน และอุทานในปากของเขา
“เอิ่ม! ข้าไม่คิดว่าสิ่งของเหล่านี้จะสูงเกินไป” หลินเว่ยกะพริบตาและพูดอย่างใจเย็น
“ ไม่สูงไปหรือ” ปากของไป๋หลี่ซวนเช่อกระตุกเล็กน้อยและเขาก็ดุด่าหลินเว่ยในใจ แต่ใบหน้าของเขายังคงแสดงรอยยิ้มที่ผิดธรรมชาติ และพูดด้วยน้ำเสียงเชิงปรึกษาหารือ: “นี่มันเกินไปหรือ … ”
อย่างไรก็ตาม ก่อนที่ไป๋หลี่ซวนเช่อ จะพูดจบหลินเว่ยก็ขัดจังหวะ: “มันน้อยไปหรือ….ข้าก็คิดอย่างนั้น แต่ก็เพียงพอแล้ว สำหรับพวกเขา
“หากท่านลุงคิดว่ามันน้อยเกินไป ก็สามารถมอบเพิ่มให้ได้ตามต้องการ” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย ใบหน้าของ ไป๋หลี่ซวนเช่อก็เริ่มแข็งกระด้าง และเขาอดไม่ได้ที่จะดุด่าอยู่ในใจ
“ไม่….ข้าหมายถึง … ” ไป่หลี่ซวนเช่อรีบอธิบาย
อย่างไรก็ตาม หลินเว่ยจะไม่เปิดโอกาสให้อีกฝ่ายได้พูดจบประโยค ก่อนที่ไป่หลี่ ซวนเช่อจะพูดจบ หลินเว่ยก็ขัดจังหวะอีกครั้งและกล่าวว่า “อย่าพูดอีกเลย ท่านลุง ข้าเข้าใจว่าเนื่องจากท่านยืนกรานมาตลอด เช่นนั้นข้าจะไม่เกรงใจท่าน
เอาเป็นตามที่เราต้องลงกันก่อนหน้านี้เถอะ! ค่าตอบแทนของข้า ท่านสามารถมอบหินหยวนชั้นยอดหนึ่งพันล้านก้อน และเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำ สิบชิ้นได้”
“เปรี๊ยะ!” ถ้วยน้ำชาของไป๋หลี่ซวนเช่อถูกบีบ และระเบิดออกในทันที เขามองไปที่หลินเว่ยด้วยใบหน้างุนงง
“พรู่ด!” ซางกวนฮ่าวหยางพ่นน้ำชาออกมา และตัวแข็งทื่อ เขาค่อยๆหันศีรษะและมองไปที่ หลินเว่ย
มีเพียง หลงซีเฉินยาวและหลงซีเยว่ และ ซางกวนหรูเสวี่ยและ ซางกวนหรูผิง กำลังคุยกันในระยะไกลๆ และพวกนางไม่ได้ให้ความสนใจ เพียงแค่เห็นซางกวนฮ่าวหยางพ่นชาออกมา พวกนางก็ไม่ได้ใส่ใจ
“แค่ก! หลินเว่ย! เจ้าคิดเรื่องนี้ดีแล้วหรือ?” ซางกวนฮ่าวหยางรู้สึกได้ว่าไป๋หลี่ซวนเช่อสั่นไปทั่วร่างกายของเขา มุมปากของเขากระตุกสองสามครั้ง จากนั้นเขาก็ไอสองครั้ง เขาอ้าปากและขยิบตาให้หลินเว่ย
“อืม! แค่ก ๆ เมื่อเห็นดวงตาของซางกวนฮ่าวหยาง หลินเว่ยก็มองไป๋หลี่ซวนเช่ออีกครั้ง ใบหน้าของเขาแดงและหน้าผากเป็นสีเขียว เขาดูดุร้ายราวกับว่าเขากำลังพยายามระงับอารมณ์ จู่ ๆหลินเว่ยก็รู้สึกว่า ข้อเสนอของเขา นั้นน่ากลัวเล็กน้อย
เขาแสร้งไอเล็กน้อยและเกาหัวด้วยความลำบากใจ
“อืม! ข้าแค่พูดเล่น โปรดอย่าเอาจริงเอาจัง ที่จริงสิ่งที่ข้าอยากจะพูดจริง ๆคือหินชั้นยอด 100 ล้านหยวน และเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำหนึ่งชิ้น” หลินเว่ยพูดอย่างรีบร้อน
“ ฮึ่ม!” เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเว่ย ไป๋หลี่ซวนเช่อก็หายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของเขาดูดีขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็ยังไม่พอใจกับข้อเสนอของ หลินเว่ย
เป็นเรื่องปกติที่จะให้หินหนึ่งร้อยล้านหยวนแก่หลินเว่ย ถ้าหลินเว่ยเป็นหลานชายของเขา บางทีเขาอาจจะพิจารณา
ไป๋หลี่ซวนเช่อรู้สึกเสียใจ หลินเว่ยควรจะเห็นด้วยกับเขาในตอนแรก และจัดการอย่างเรียบง่าย
“ มันเป็นเพียงหินร้อยล้านหยวน รวมกับเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ระดับต่ำ ท่านนำออกมาไม่ได้งั้นหรือ? ด้วยฐานะและความแข็งแกร่งของท่าน น่าจะเป็นเรื่องยาก” หลินเว่ยส่ายหัวและพูดอย่างเห็นอกเห็นใจ
” เจ้า …..แม้ว่าไป๋หลี่ซวนเช่อจะรู้สึกได้ว่าหลินเว่ยพูดคำเหล่านี้เพียงเพื่อกระตุ้นเขา และไม่ได้ดูถูกเขาจริง ๆ อย่างไรก็ตามเขายังคงกัดฟันด้วยความโกรธและตัวสั่นไปทั่ว
“ เจ้ากำลังพูดเรื่องอะไร?! เขาจะไม่มีเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ได้อย่างไร ด้วยกำลังของเจ้าแม้จะได้มันไป ก็ไร้ประโยชน์ที่จะนำไปใช้ “หลังจากฟังหลินเว่ยพูดจบ ซางกวนฮ่าวหยางก็เริ่มพูดด้วยความโมโห
คำพูดของซางกวนฮ่าวหยางบอกอย่างชัดเจนว่า หลินเว่ยไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะนำมันไปใช้
“เนื่องจากข้าไม่สามารถใช้มัน….ข้าจึงไม่ต้องการมันอีกต่อไป” หลินเว่ยกล่าวด้วยความเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา
“ แล้วเจ้าต้องการอะไร” ไป๋หลี่ซวนเช่อถามด้วยใบหน้ากังวลว่า หลินเว่ยสามารถละทิ้งเครื่องมือศักดิ์สิทธิ์ และจะเรียกร้องเป็นอะไรทดแทน เงื่อนไขนี้ไม่ง่ายดายอย่างแน่นอน
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
