ระบบใช้จ่าย 58: ห้าผู้เขียน

ระบบใช้จ่าย บทที่ 58: ห้าผู้เขียน

ถังจึงหุยได้ถามอย่างรอบคอบว่า ” ถ้า … ถ้าท่านนายน้อยถูกใจพวกเขาแล้ว เราควรทําอย่างไรต่อครับ? ”

หงต้าหลี่ลูบคางของเขาและพูดว่า “อ่าขอฉันถามก่อน นายทํายังไงให้นักเขียนไม่เลิกแต่งนิยาย? ”

ถังจึงหุยตอบว่า “ปกติแล้ววิธีการที่เราใช้ คือวิธีการชดเชย หมายความว่าเราจะจ่ายเงินให้ทุก ๆ 1,000 ตัวอักษรที่พวกเขาเขียน เราจะไม่สนใจผลตอบรับของนวนิยายของพวกเขา แต่เราจะจ่ายให้ตามจํานวนตัวละคร อัตราปกติที่เราใช้อยู่ตอนนี้คือ 30 หยวนต่อตัวละคร และบรรยายเนื้อเรื่อง 1,000 ตัวอักษร ซึ่งก็เป็นค่าสวัสดิการที่สูงกว่าค่าเฉลี่ยโดยรวมเล็กน้อยอยู่แล้ว ถ้าผมได้เสนออัตรานี้ให้แก่พวกเขา มันก็ไม่น่าจะมีปัญหา ”

” อ่า ถือว่านี่เป็นวิธีการที่ดี “หงต้าหลี่ตัดสินใจทันที ” ถ้ารูปแบบการเขียนของพวกเขาเป็นที่พอใจของฉัน ฉันจะเสนอเงิน 100 หยวนต่อตัวละคร และบรรยาย 1,000 ตัวอักษร ”
โอ้ พระเจ้า นายน้อยคนนี้ยังไม่ได้อ่านนิยายของพวกเขาเลย แต่ได้ตัดสินใจที่จะเสนอให้พวกเขาในอัตราที่สูงแล้วซะงั้น ตราบใดที่สไตล์การเขียนของพวกเขาเป็นที่พอใจแก่เขาอย่างนั้นหรอ? หากผู้เขียนได้เขียน 10,000 ตัวอักษรต่อวัน นั่นจะทําให้พวกเขาได้รับเงินจํานวน 1,000 หยวนในหนึ่งวัน นั่นหมายความว่าจะได้รับเงินถึง30,000 หยวนต่อเดือน นั่นแทบจะเป็นเงินเดือนสูงสุดที่เคยมีมาในประวัติศาสตร์ของนักเขียนออนไลน์เชียวนะ!

เมื่อได้ยินอัตราที่สูงที่หงต้าหลี่ได้เสนอมา ถึงจิงหยก็ชุ่มไปด้วยเหงื่อและรายงานว่า: ” นักเขียนพวกนี้อาจเขียนในแบบนวนิยายที่ท่านต้องการก็ได้ครับ แต่ความสนุกของนวนิยายของพวกเขานั้นค่อนข้างธรรมดา ผมคิดว่า 30 หยวน สําหรับตัวละคร และเขียน 1,000 ตัวอักษร ก็เพียงพอแล้วสําหรับพวกเขาครับ…”

หงตาหลิ่งงงวยและถามว่า ” นิยายของพวกเขาจะไม่เกี่ยวข้องกับฉันอย่างนั้นหรอ? ก็แค่ว่าฉันชอบนิยายประเภทนี้ก็เท่านั้น มันเป็นสิ่งที่ฉันชอบ ดังนั้นฉันควรจ่าย ให้พวกเขาเป็นอย่างดี เพื่อช่วยให้พวกเขายังแต่งนวนิยายต่อไปและไม่หยุดงาน พวกเขาจะได้ทํางานอย่างต่อเนื่อง และไม่หยุดเขียนไปกลางคัน ก็เพียงแค่จ่ายเงิน ในอัตรา 100 หยวน ต่อ 1,000 ตัวอักษรแค่นั้นเอง! ถ้าฉันพอใจกับนิยายของพวกเขา ฉันก็จะเพิ่มเงินขึ้นไปอีก! ”

” รับทราบครับ ” ถังจึงหยแอบคิดในใจของตัวเองว่า: นี่เป็นอะไรที่สิ้นเปลืองจริง ๆ แค่เพราะชอบในนิยาย เขาก็จ่ายแบบไม่อั้น เพื่อให้เขามีความสุข เขาจึงเสนออัต รา 100 หยวนต่อ 1,000 ตัวอักษร และจะเพิ่มอัตราขึ้นอีก หากเขาพอใจ นั่นจะหมายถึงรายได้ต่อเดือนเป็นหมื่นหยวนเชียวนะ ซึ่งมากกว่าเงินเดือนที่เขาได้รับเสียอีก นี่ทําให้เขาเองก็รู้สึกอยากที่จะเป็นนักเขียนเหมือนกัน แม้ว่าจะได้แค่คิด แต่เขาก็ไม่สามารถพูดออกไปดัง ๆ ได้ เขาจึงพูดไปว่า ” โอเค ผมเข้าใจแล้วครับ เอ่อ ผมรู้จักนักเขียนที่ท่านมองหาอยู่ ผมรู้จักพวกเขาประมานห้าคน ” เขาก็ได้หยิบแล็ปท็อ ปออกมาจากกระเป๋าข้างเขา ” นามปากกาของพวกเขาคือ: จักรวาลมังกรดํา, ขวดยาพิษ, ท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุด, สมบัตินักฆ่า และรอยยิ้มของคนจรจัด

ใช่แล้ว ผู้เขียนเหล่านี้เป็นคนที่ฉันกําลังมองหา เพียงแค่ดูชื่อของพวกเขาก็สามารถบอกได้ว่าคนพวกนี้เต็มไปด้วยเอกลักษณ์

หงต้าหลี่ถามว่า ” แล้ว ผลงานปัจจุบันของพวกเขาเป็นอย่างไร? ฉันขอดูหน่อย”

ถังจึงหุยตอบว่า ” ได้ครับ”

หงต้าหลี่มองไปที่หน้าจอแล็ปท็อปแล้วพูดว่า “อ่า ไม่เลว เรื่องราวที่จักรวาลมังกรดํา ได้เขียนขึ้นนั้นเต็มไปด้วยจินตนาการ คําพูดของเขาเรียบง่าย ตรงไปตรงมา และโคตรจะเลือดร้อน ฉันชอบมัน! ” แม้ว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาพูดในใจ แต่เขาก็ดีใจอย่างที่สุด สไตล์การเขียนของเขาค่อนข้างคล้ายกับนักเขียนชื่อดังอย่างเฉินตงจากชีวิตก่อนหน้าของฉัน! ฉันได้พบสิ่งที่ฉันต้องการแล้ว ในที่สุดฉันก็จะมีนิยายที่ฉันอยากจะอ่านแล้ว

” โอ…โอเคครับ…” ถังจึงหยเช็ดเหงื่อของเขา ” แล้วนักเขียนที่เหลือล่ะครับ? ”

“ฉันจะดูคุณภาพการเขียนของพวกเขาก่อน” หงต้าหลี่เปิดนวนิยายของนักเขียนคนอื่น เขาเริ่มอ่านจากบทแรกและชื่นชม ในขณะที่กําลังอ่าน: นวนิยายเรื่องนี้น่าสนใจมากกว่า นี่คือการฆ่าทั้งครอบครัว ฆ่าพวกมันซะ! ใช่ ถูกต้อง นี่คือเนื้อหาที่ฉันต้องการ มันโดดเด่น! นี่ล่ะ! นิยายออนไลน์ที่ฉันต้องการ แล้วทําไมพวกเขาถึงไม่ได้รับเสียงตอบรับนะ ในเมื่อเรื่องราวของพวกเขาโดดเด่นมากขนาดนี้! ใช่ ฉันชอบนิยายเรื่องนี้จากนักเขียนนามปากกา “ท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุด” จัดการทุกคนที่ไม่ชอบหน้านิยายเรื่องนี้โคตรจะสุดยอด!

“ ฮ่าฮ่าฮ่า วิธีการเขียนของนักเขียน “จักรวาลมังกรดํา” ที่ได้เขียนมานั้นน่าสนใจที่เดียว ฉันชักชอบนิยายเรื่องนี้แล้ว มันดึงดูดให้อ่านบทที่สองต่อ หลังจากที่อ่านบทแรกจบไป สไตล์การเขียนของเขาโคตรจะเด็ดดวงจัดๆ

ดูนักเขียนนามปากกา ขวดยาพิษ สิ เมื่อได้อ่านถึงการอธิบายคาแรคเตอร์ของตัวหลักแล้ว โคตรจะเยี่ยมมาก! นี่เป็นเนื้อหาที่ฉันกําลังมองหาอยู่ เรื่องนี้มันสุดยอดจริง ๆ

แล้วพอมาดูนิยายอีกเรื่องจากนักเขียนนามปากกา “สมบัตินักฆ่า” การพรรณนาเรื่องราวของเขาถูกสร้างขึ้นมาอย่างดี เรื่องราวทุกส่วนเชื่อมโยงถึงกัน สิ่งที่หายากคือ คําพูดของเขาอ่านสบาย นี่คือสิ่งที่ฉันเรียกว่า การเข้าใจสาระสําคัญของนวนิยายออนไลน์ คําที่เขียนไม่จําเป็นต้องสง่างาม ตราบใดที่พวกเขาไม่เหนื่อยที่จะอ่าน และการเรียบเรียงนิยายสไตล์การเขียนแบบนี้ เป็นสิ่งที่ฉันคิดว่าดีแล้ว ”

” นักเขียนนามปากกา “รอยยิ้มของคนจรจัด” นิยายของเขานี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน … การแข่งขันกันภายในสถาบันก็เรียกว่าเป็นพล็อตเรื่องที่ดี! ”

ถังจึงหุยแทบจะเหงื่อออกเป็นกระสุน เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่หงต้าหลี่พูด รสนิยมของนายน้อยคนนี้แตกต่างจากคนปกติจริง ๆ ผลงานวรรณกรรมในโลกนี้ได้แสวงหาแต่ความสง่างามและความงดงามโดยใช้สํานวนต่าง ๆ เพียงเพื่อแสดงประโยคเดียว แต่สําหรับหงต้าหลี่ นักเขียนประเภทนี้ไม่จําเป็นต้องมีคําพูดที่ประดิษฐ์ขึ้นอย่างสวยงาม มันเพียงพอที่เขาจะชื่นชม อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้สนใจอะไร เขายังคงต้องเห็นด้วยกับคนอื่น ๆ อีก ” ใช่แล้วครับ ความคิดเห็นของท่านนายน้อยช่างสมเหตุสมผล ถ้าอย่างนั้นเราควรจะจ่ายเงินให้พวกเขาในอัตรา 100 หยวน ต่อ 1,000 ตัวอักษร จริง ๆ หรือครับ? นั่นจะเกินงบประมาณของเรา”

หงต้าหลี่ตัดสินใจทันที ” ใช่แล้ว จ่ายเงินให้พวกเขาในอัตรา 100 หยวน ต่อ 1,000 ตัวอักษร! บอกให้บรรณาธิการแจ้งให้พวกเขาทราบด้วย ฉันมีสองเงื่อนไขเท่านั้น ข้อแรก พวกเขาไม่ได้รับอนุญาตให้หยุดชั่วคราวในระหว่างการเขียนนิยาย ข้อที่สอง เรื่องราวจะต้องเต็มไปด้วยเนื้อหา ไม่เต็มไปด้วยคําพูดที่ไร้ความหมาย! ส่วนเงินฉันจะโอนไปให้บริษัทสามล้านหยวนเพื่อใช้งานได้เลย”

ถังจึงหุยรีบจดบันทึกสองเงื่อนไขนี้ เพราะทุกอย่างคือเงินทั้งหมด! ตราบใดที่เขาสามารถทําให้นายน้อยคนนี้มีความสุขได้ เงินก็ไม่ใช่ปัญหาเลย! ณ จุดนี้ หงต้าหลี่ก็พูดต่อว่า “ ใช่แล้ว มีนวนิยายเรื่องนี้ไหม ชื่อว่า “วิญญาณชั่วร้าย’ ฉันชอบเรื่องนี้มาก ติดต่อผู้เขียนและเสนอค่าสวัสดิการให้แก่เขา ในอัตรา 100 หยวน ต่อ 1,000 ตัวอักษรด้วย!

” โอ…โอเคครับ… ”

เมืองเทียนจิง บ้านพักทะเลสาปตระกูลหง ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ บ้านพักที่ 16

“ให้ตายเถอะ ฉันสงสัยจริง ๆ เลยว่าสุนัขอะไรมันนําโชคดีได้ขนาดนี้ ถึงกับสามารถสร้างศิลปินที่มีค่าตัวมากกว่า 20 ล้านหยวนในชั่วข้ามคืน” หงอันเปารู้สึกโกรธ และนั่งลงบนโซฟาและได้นินทาหงต้าหลี่ ” ทําไมเขาโชคดีแบบนั้น คนอย่างหงต้าหลี่เนี่ยเหรอจะสามารถจัดการเรื่องต่าง ๆ แบบนี้ได้ด้วยความสามารถของเขาจริง ๆ น่ะ?ทําไมฉันไม่เคยเจอโอกาสที่ดีแบบนี้มาก่อนเหมือนเขากันเลยนะ! ”

” ก็แค่ศิลปินชั้นต่ํา เธอจะมีค่าแค่ไหนกันเชียว ” พ่อของหงอันเปา หงเจียนหยกได้ถือแก้วไวน์แดง นั่งขาไขว้กันบนโซฟา และได้พูดว่า ” สิ่งที่พ่อกังวลมากกว่า คือ เมื่อเร็วๆ นี้ฉันได้ยินมาว่าหงเหว่ยกได้ซื้อที่ดินไม่กี่ชิ้นในนั้นเป็นที่ดินสี่แยกทิศตะวันตก อันเปา ลูกคิดอย่างไรกับการกระทําของเขากัน? ”

หงอันเปาก็ได้พูดดูถูก ว่า ” ก็แค่ที่ดินไร้ประโยชน์ มันมีประโยชน์อะไรกันล่ะ? เขาซื้อมันเพียงเพราะหงต้าหลี่อยากได้ก็เท่านั้น ” เมื่อพูดอย่างนี้ หงอันเปาก็หัวเราะ และพูดต่อว่า ” พ่อ หลังจากที่ผมขายที่ดินพวกนั้นออกไปแล้ว ผมก็ได้ขยายโรงงานของผมเพิ่ม ยอดขายเรียกว่าเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าในช่วงเวลานี้ และมีผู้ซื้อจํานวนมากมาซื้อจากโรงงานของผมด้วยล่ะ ผมคิดว่าถ้าผมสามารถขยายได้อีกครั้งก่อนการประชุมของตระกูลและทําการประชาสัมพันธ์บางอย่าง ยอดขายก็คงจะเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ถ้าผมโชคดีกําไรปีนี้อาจสูงมากถึง 40 ล้านหยวนเลยนะครับ! ”

” ทําได้ดีมาก ฮ่าฮ่าฮ่า! ” หงเจียนหยหัวเราะเสียงดัง ” กําไร 40 ล้านในปีเดียว ความสามารถของลูกนี้จัดได้ว่าลูกสามารถอยู่ในอันดับต้น ๆ ของตระกูลได้เลย ถ้าไม่นับธุรกิจที่แปลกประหลาดของมู่หยูซีแล้ว พ่อคิดไว้ว่าลูกคงจะสามารถติดอันดับหนึ่งในสาม และอาจจะได้ที่หนึ่งเลยก็ได้นะ คนในตระกูลจะต้องให้เงินเรามากมายและให้ทรัพยากรแก่เรา เมื่อถึงเวลานั้น ลูกก็แสดงความสามารถได้อย่างเต็มที่ แบบที่สุดยอดไปเลยนะ ฮ่าฮ่า ”

หงอันเปาเองก็หัวเราะเสียงดังเหมือนกันและพูดว่า “ฮ่าฮ่า นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วครับ แล้วถ้าหงต้าหลี่ล่ะ พ่อแม่ของเขาก็คงต้องหาเงินเลี้ยงเขาแบบเดิมน่ะหรอ? หงต้าหลี่ก็ยังคงเป็นคนไร้ประโยชน์ที่รู้แค่วิธีใช้เงินสิ้นเปลืองเท่านั้นแหละ”

“ใช่ไหมล่ะ? ” หงเจียนหยยิ้มอย่างเย็นชา “หงเหว่ยกอาจเป็นอัจฉริยะทางธุรกิจ แต่โชคไม่ดีที่เขาไม่สามารถประสบความสําเร็จได้ ในอนาคต เขาก็คงจะกลายเป็นผู้อาวุโส และที่ดินอย่างน้อย 90% ของเขาก็จะถูกนํากลับมาโดยตระกูลหง สิ่งที่เหลืออยู่ของเขาก็จะถูกผลาญโดยลูกของเขาอย่างหงต้าหลี่ ไอ้คนที่ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยไปวันๆ เขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามอะไรกับเราหรอก ในตอนนี้ ลูกก็ทํางานให้เต็มที่และแสดง ให้เห็นในการประชุมของตระกูลก็พอแล้ว เงินของหงเหว่ยกจะกลายเป็นของเราในอนาคตแน่!”

” ผมเข้าใจแล้วครับพ่อ ฮ่าฮ่า! “