เมื่อเห็นไอที่เย็นเยียบถาโถมเข้ามา อันหลินก็ใช้ก้อนอิฐสีดำกำบังด้านหน้าอย่างไม่ลังเล
ครืน
การจู่โจมที่รุนแรงกระแทกก้อนอิฐสีดำ ความเย็นจับขั้วหัวใจแผ่คลุมทั่วร่างเขาในพริบตา
อันหลินมองคริสตัลสีน้ำเงินส่องแสงสว่างไสวตรงปลายทาง รวมถึงห้องลับที่มีหิมะปกคลุม ในใจก็พลันรู้สึกแปลก
เขาลองปาหินวิญญาณใส่คริสตัลสีน้ำเงิน ปรากฏว่าหินวิญญาณลอยไปได้เพียงห้าเมตรก็หยุดชะงัก ไม่ขยับเขยื้อนอีก แต่หินวิญญาณยังห่างจากคริสตัลร่วมร้อยเมตร
เขาหยุดคิดครู่หนึ่งแล้วหยิบกระบี่ที่เป็นศาสตราวุธขั้นสูงออกจากแหวนมิติ ถ่ายพลังปราณเข้าไปอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็โยนออกไปหาคริสตัลสีน้ำเงินที่ลอยอยู่ด้านบนสุดแรงเกิด
ฟิ้ว กระบี่ยาวกลายเป็นลำแสงสีทอง แหวกอากาศและความเย็นเยียบ พุ่งออกไปข้างหน้าอย่างทรงพลัง
80 เมตร 70 เมตร 60 เมตร 50 เมตร…
สุดท้ายกระบี่ยาวก็หยุดนิ่งกลางอากาศในระยะที่ห่างจากคริสตัล 42 เมตร ราวกับอากาศแข็งตัว นิ่งค้างอยู่กลางเวหาเช่นนั้น
ต้าไป๋อ้าปากค้างเมื่อเห็นภาพนี้ พูดอย่างอึ้งๆ ว่า “พี่อัน นี่มันเรื่องอะไรกัน อากาศแช่แข็งศาสตราวุธหรือ”
อันหลินลองกระตุ้นศาสตราวุธขั้นสูงเล่มนั้น กลับพบว่าถูกพลังต้องห้ามที่ยิ่งใหญ่อย่างยิ่งผนึก นิ่งไม่ไหวติง
“มิติแห่งนี้มีพลังที่สามารถแช่แข็งทุกสรรพสิ่งให้หยุดนิ่งได้ ยิ่งเข้าใกล้ผลึกหินก็จะยิ่งรุนแรง” สีหน้าของอันหลินไม่ค่อยสู้ดีนัก เมื่อครู่เขาออกแรงขว้างกระบี่สุดชีวิตแล้ว แต่ก็ยังขาดอีกสี่สิบเมตร ก่อนหน้านี้หากบุ่มบ่ามพุ่งเข้าไป เกรงว่าเขาคงถูกแช่แข็งให้ตายอยู่ตรงนั้นแล้ว
แต่อันหลินไม่ได้รู้สึกสิ้นหวัง ประเด็นเพราะเหตุการณ์แบบนี้ เขาไม่ได้เพิ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก
ครั้งที่รบกับชายหัวล้านปริศนาที่สุสานโส่วหยาง เขาเคยเห็นหลิวเชียนฮ่วนใช้มันครั้งหนึ่ง!
อืม เรื่องนี้ลองถามหลิวเชียนฮ่วนดูหน่อย บางทีอาจได้อะไรก็ได้
เขาหยิบยันต์ส่งสารออกมา ในใจรู้สึกโชคดีที่ตอนนั้นศิษย์พี่หลิวตื้อขอยันต์ส่งสารของเขาเพราะเกมลีกออฟเลเจนด์ ไม่อย่างนั้นเรื่องนี้คงหาทางออกไม่เจอ
สัญญาณสื่อสารของยันต์ส่งสารดีเยี่ยม ขอเพียงไม่อยู่ในต่างมิติ ไม่ว่าจะเป็นสภาพแวดล้อมที่อับหรือรกร้างมากปานใด ก็สามารถส่งสัญญาณได้อย่างชัดเจน แต่มันก็มีข้อเสียเหมือนกัน นั่นก็คือระยะการส่งสารของมันเกี่ยวข้องกับระดับพลังปราณของทั้งสองฝ่าย
อันหลินใช้แรงทั้งหมดที่มีแล้วกว่าจะมีเสียง ‘ซ่าๆ’ ดังลอดมาจากยันต์ส่งสาร
คนหนึ่งอยู่ที่สรวงสวรรค์ อีกคนอยู่ในเขตหมื่นเขานอกแดนจิ่วโจว ระยะห่างช่างห่างไกลเหลือเกิน
“ฮัลโหลอันหลิน ติดต่อข้าตอนนี้มีอะไร ไม่เรียนหรือไง” เสียงที่ไพเราะและค่อนข้างอ่อนโยนดังขึ้น คล้ายว่ากำลังกดเสียงของตัวเอง
ชัดเจนว่าหลิวเชียนฮ่วนกำลังเรียนอยู่
อันหลินยังไม่ทันพูด ก็ได้ยินเสียงตกใจของหลิวเชียนฮ่วน “ไม่สิ…คุณพระ! ทำไมพลังปราณลดเร็วปานนี้ เจ้าอยู่ในอวกาศหรือ!”
“…ข้าตกที่นั่งลำบากในโบราณสถานแห่งหนึ่ง เวลากระชั้นชิด ขอความช่วยเหลือทางไกล”
อันหลินรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาพล่าม จึงพูดต่อว่า “ข้าเจอบททดสอบเหมันต์ ในห้องที่เย็นเยือก ไม่ว่าวัตถุชนิดใดลอยไปหาผลึกหินสีน้ำเงิน จะถูกจองจำกลางอากาศ ยิ่งเข้าใกล้ผลึกหินสีน้ำเงิน พลังพันธนาการก็จะยิ่งรุนแรง และหากข้าอยากผ่านการทดสอบ จำต้องถ่ายพลังปราณใส่ผลึกหิน ข้าจำได้ว่าท่านมีความสามารถที่ใกล้เคียงกับเหตุการณ์นี้ ขอวิธีแก้ปัญหาหน่อย!”
“โอ้ ได้สิอันหลิน ไม่คิดเลยว่าเจ้าจะเจอกับความเย็นจองจำ”
หลิวเชียนฮ่วนดูสนอกสนใจขึ้นมา นางพูดทันทีว่า “จากที่เจ้าว่ามา ผลึกหินสีน้ำเงินนั่นเป็นแหล่งที่มาของความเย็น หากจะคลี่คลายก็ง่ายมาก พลัง อุณหภูมิและความเร็ว”
“เขตอาคมแบบนี้หากต้องแช่งแข็งวัตถุบางอย่าง จำต้องใช้เวลา หากใช้อุณหภูมิที่สูงลิ่วคลุมกาย สามารถลดความเร็วของการแช่แข็งได้ในระดับหนึ่ง ขณะเดียวกัน พลังที่ยิ่งใหญ่สามารถทลายความเย็นเยือกได้โดยตรง ข้าพูดเช่นนี้เจ้าเข้าใจหรือยัง”
อันหลินพยักหน้า “พอเข้าใจแล้วๆ ก็แค่สามรวมหนึ่งใช่ไหม มีคำถามข้อสุดท้าย เกิดพลาดท่าถูกแช่แข็งจะทำอย่างไร”
หลิวเชียนฮ่วนครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วตอบอย่างจริงจังว่า “อืม มันเป็นปัญหาเหมือนกัน เจ้ามีอะไรจะสั่งเสียไหม บอกข้าไว้ก่อนได้ อีกอย่าง บัญชีวีแชทกับคิวคิวในแดนมนุษย์ยกให้ข้าแล้วกัน ข้าจะทำให้พวกมันยิ่งใหญ่เกรียงไกร”
อันหลิน “…”
เอาละ ดูท่าทางหากว่าถูกแช่แข็งคงหมดหนทางรอด นี่มันเป็นการเดิมพันชัดๆ
แม้เขาจะรู้วิธีรับมือแล้ว แต่ใครเล่าจะรับประกันได้ว่า ทำแบบนี้จะได้สัมผัสผลึกหินล่ะ
เพราะยันต์ส่งสารผลาญพลังปราณมากไป หลังเขาคุยกับหลิวเชียนฮ่วนอีกไม่กี่ประโยคก็วางสาย
อันหลินมองคริสตัลสีน้ำเงินที่แสงสว่างไม่หม่นหมองลงเลย ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึก สุดท้ายสิ่งที่สำคัญที่สุดในการทดสอบนี้ก็ต้องพึ่งพาตัวเองอยู่ดี
ความเร็ว อุณหภูมิ พลัง ความจริงแล้วทั้งสามอย่างเขาไม่ขาดเลยสักนิด…
“ต้าไป๋ เจ้ารออยู่นี่นะ ข้าไปลองดูหน่อย” อันหลินหันไปบอกต้าไป๋
ต้าไป๋รู้ว่าด่านนี้มันเข้าไปยุ่งไม่ได้ จึงถอยหลังไปอย่างรู้งาน พยักหน้าพลางพูดว่า “พี่อัน ขอให้ทุกอย่างราบรื่น!”
อันหลินยิ้มบางๆ กระบี่พิชิตมารในมือเริ่มถูกกระแสลมสีขาวโอบล้อม ขณะเดียวกันปีกวายุสีขาวบริสุทธิ์ก็ปรากฏขึ้นด้านหลัง กระบี่และจิตวิญญาณแห่งสายลมขั้นที่สองถูกใช้งานพร้อมกัน
“เพลิงมารดารา เพลิงสุริยะ เพลิงจันทร์ภฤษฏ์ เพลิงอนัตตา มา! สี่ทะเลเพลิงเทวะ ผสาน!”
ลูกไฟสี่สีเริ่มแผ่คลุมร่างกายของเขา จากนั้นก็หดรวมกันเป็นชุดเกราะเปลวเพลิงสีม่วงทอง คลื่นความร้อนระอุแผ่กระจายรอบด้าน คล้ายว่าจะล้างผลาญมิติที่เย็นเยือกแห่งนี้
แต่พลังเพลิงที่ร้อนระอุแผ่ออกไปแค่สิบเมตร ก็ถูกหิมะทำลายจนสิ้นซาก
สีหน้าของอันหลินไม่เปลี่ยน ร่างกายเริ่มมีไอหมอกสีดำห้อมล้อม พลังปราณอนธการนั่นเอง!
ครืน เขาเริ่มแผ่กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่อย่างมหันต์ มันเป็นพลังที่ชวนให้พรั่นพรึงใจ
หนึ่งเท้ากระทืบ อันหลินก็เป็นดั่งอุกกาบาตเพลิงสีม่วงทอง พุ่งตัวใส่คริสตัลที่อยู่สุดขอบห้องลับด้วยพลังมหาศาลทันที!
ความเร็วที่น่ากลัวก่อให้เกิดซอนิกบูมที่ทรงอานุภาพ พลังงานร้อนรุ่มทำให้มิติรอบข้างบิดเบี้ยว หิมะละลาย
100 เมตร 50 เมตร 20 เมตร…
ความหนาวเหน็บเหนือคำบรรยายเริ่มทำให้ชุดเกราะเปลวเพลิงหม่นแสง ทำให้มิติแข็งตัว
อันหลินสัมผัสได้ถึงแรงต้านมวลมหาศาล ทุกๆ หนึ่งเมตรล้วนยากเย็นแสนเข็ญ
10 เมตร...
ชุดเกราะเปลวเพลิงสีม่วงทองถูกความหนาวโจมตี เริ่มสลายหายไป
ความเย็นจับขั้วหัวใจถาโถมเข้ามา มันน่ากลัวขึ้นทุกที ราวกับว่าวิญญาณก็จะแข็งตัวไปด้วย
อันหลินกัดฟัง พยายามพุ่งไปข้างหน้าสุดชีวิต ไอดำโอบล้อมกาย กล้ามเนื้อและกระดูกเริ่มสั่นเทิ้มโดยไม่รู้ตัว
หยุดเท่ากับตาย ต้องเดินหน้า!
3 เมตร...
ความเย็นเยียบชวนให้หยุดหายใจทำให้พื้นที่ข้างหน้ากลายเป็นกำแพงเหล็ก
ปานอันหลินกระแทกกับมิติน้ำแข็งที่ไร้รูปร่าง เดินหน้าไม่ได้ ร่างกายเริ่มแข็งตัว…
อันหลินมองผลึกหินสีน้ำเงินที่อยู่ใกล้แค่เอื้อมแล้วชูกระบี่พิชิตมารขึ้น นัยน์ตาดำขลับลึกล้ำ ใช้เพลงกระบี่ไร้ราตรี พลังที่อหังการไร้เทียมทานปะทุโดยพลัน
“แตกสิโว้ย!”
สิ้นเสียงตะโกนลั่นของเขา กระบี่พิชิตมารก็ตวัดลง แสงสีดำประดุจจันทร์เสี้ยวที่มืดฟ้ามัวดินปรากฏให้เห็น ฉีกทำลายมิติที่แข็งตัว จู่โจมคริสตัลสีน้ำเงินในพริบตา!
ร่างของอันหลินเบาหวิว ความเร็ว 3 เมตรเข้าใกล้ในชั่วอึดใจ ยื่นมือออกไปคว้าคริสตัลสีน้ำเงิน
เขากำลังจะถ่ายพลังปราณ
แกรก
เสียงกังวานดังขึ้นทันใด
จู่ๆ คริสตัลสีน้ำเงินก็แตกละเอียดประหนึ่งกระจกตกพื้น
อันหลินเบิกตากว้าง ยืนนิ่งกับที่ด้วยความงุนงง
จากนั้นความหนาวเย็นก็แผ่คลุมทั่วห้องลับ ทุกสรรพสิ่งแข็งตัว!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
