รวยชั่วข้ามคืน?！ 833 ฆ่าถึงในโบสถ์

ยอดฝีมือระดับเทพคนหนึ่งดูเลือดร้อน ชื่นชมไม่หยุด

“นักพรตฉินอายุยืนหมื่นปี!”

มีคนส่งเสียงดัง ตื่นเต้นจนกระโดดขึ้นมา

“แกดูเหมือน จะมีแก้วศักดิ์สิทธิ์!”

ฉินหลั่งขยับตัวอีกครั้ง มาถึงต่อหน้าพระบุตรที่มือว่างเปล่า พระบุตรตัวสั่น หน้าถอดสี บอลไฟใหญ่โตออกมาจากชุดแดง แว็บเดียวก็ลอยไปกว่าพันเมตร

“คิดจะหนี? หยุดมันไว้!”

ฉินหลั่งแตะหัวไหล่ วิชาอิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ ดาบทองพุ่งออกไป เหมือนกับระเบิดไฟก็มิปราณ ไล่ตามไฟศักดิ์สิทธิ์นั่นไป

‘ตูม……’

แสงสีขาวนั่นแว็บเดียวก็ถูกดาบทองไล่ตาม เสียงระเบิดดังสนั่น แสงสีขาวแตกกระจายเป็นแสงเล็กๆเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย สลายไปในอากาศ แก้วทองขนาดฝ่ามือลอยไปมาในอากาศ แล้วหล่นลงบนผิวทะเล เป็นแก้วศักดิ์สิทธิ์ที่พระบุตรทิ้งไว้

ฉินหลั่งกวักมือไปที่แก้วศักดิ์สิทธิ์ แก้วศักดิ์สิทธิ์นั้นลอยมา

“พระบุตรแพ้แล้ว?”

ชุดแดงได้ฟื้นกลับไปเป็นรูปร่างของบาทหลวงของตัวเอง มองไปที่เหตุการณ์ด้านหน้าอย่างตะลึง ตอนที่เห็นแก้วศักดิ์สิทธิ์ลอยไปหาฉินหลั่ง ก็ได้หยิบไม้เท้าขึ้นมาทันใด แล้วท่องคำสาป แสงศักดิ์สิทธิ์ห้อมล้อมร่างของฉินหลั่งไว้

“มนต์ถล่มฟ้าดิน！”

มนต์ถล่มฟ้าดินของชุดแดงเป็นเหมือนหลุมดำ ดูดน้ำแข็งทุกอย่างที่ลอยอยู่บนอากาศมาที่มนต์ถล่มฟ้าดินนี้ ระดับน้ำแข็งบนผิวทะเลลดลงเป็นเมตร

“อืม? ไล่แมลงสาบไปได้ สัตว์เลื้อยก็คลานมาอีกล่ะ!”

ฉินหลั่งเรียกแท่งไม้หุนเทียนออกมาอีกครั้ง แทงไปที่ชุดแดงโดยตรง

“สิบสองแท่งไม้หยิ่นเสิน！”

นัดแรก ฉินหลั่งฆ่ายอดฝีมือแดนนักพรตจินตานของดาราจักรไห่ยู่สี่คน สังหารบาทหลวงยุโรปตะวันตก ไล่พระบุตร แย่งเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์มาสามอัน เชิดชูเกียรติยศของโลกได้อย่างแท้จริง!

เอาแท่งไม้หุนเทียนกลับมา ฉินหลั่งรั้งไปที่เอวของนางฟ้าจื่อเถา ก้าวไปด้านหน้า ไปยังยุโรปตะวันตก!

“ตายแล้ว ตายหมดแล้ว!”

ยอดฝีมือเก่าแก่ของแดนนักพรตจินตานคนหนึ่งพึมพำ ตะลึงอย่างหาที่เปรียบมิได้

“นักพรตหนานจงเขา ไปไหนแล้ว?”

ยอดฝีมือระดับเทพอีกคนเก็บความตะลึงไว้ในใจไม่อยู่ มองไปยังฉินหลั่งที่ลากนางฟ้าจื่อเถาจากไป แล้วถามอย่างไม่เข้าใจ

“ไม่รู้สิ ดูจากทิศทางแล้ว น่าจะไปทางทิศตะวันตก!”

“ทิศตะวันตก?”

ดวงจิตของยอดฝีมือระดับเทพหลายคนกระจาย ออกไปทั่วสารทิศ แต่กลับไม่พบแม้เงาของฉินหลั่ง

“เร็วมาก!”

“พวกเราไปดุกันหน่อยมั้ย?”

เจี่ยนชิวหลิงและหลี่สวนคงมองหน้ากัน แล้วเดินไป ทางทิศตะวันตก

“พวกเราจะไปทางไหน?”

นางฟ้าจื่อเถามองไปที่ฉินหลั่งอย่างประหลาดใจ แม้จะเห็นครั้งแรก แต่เธอกลับรู้สึกใกล้ชิดเหมือนไม่เจอกันหลายปี ความรู้สึกนี้มันชั่งแปลกเสียจริงๆ ทำให้เธอตรึงใจ

“ลูกหลานของเผ่าแสงสว่างกล้าทำร้ายคุณ ผมจะไปฆ่ามัน!”

ฉินหลั่งเด็ดเดี่ยว พานางฟ้าจื่อเถา ลอยทางอากาศ สิ่งก่อสร้างที่สไตล์แตกต่างกันอยู่ใต้เท้าผ่านสายตาไป วิวทิวทัศน์ราวกับรูปวาด ทำให้คนอ้อยอิ่ง

“สวยจัง!”

ตอนที่นางฟ้าจื่อเถาฝึกฝนอยู่นั้น ถึงแม้ลอยไปทั่วสารทิศ แต่กลับไม่เห็นวิวดั้งเดิมของเมือง ก็อดไม่ได้ที่จะชื่นชม

“ชาตินี้เพื่อรอยยิ้มของคุณ ผมพร้อมที่จะเป็นศัตรูกับทุกสิ่ง! ”

ฉินหลั่งกำลังมองไปที่รอยยิ้มของนางฟ้าจื่อเถา และเสียงหัวเราะ ทั้งสองเหมือนเซียนที่ลงมายังโบสถ์ที่เก่าแก่ คนต่างแดนต่างเงยหน้ามองคนรูปงามคู่นี้ เสียงตะลึงดังขึ้นมาเป็นระยะ

“พระเจ้า เทพเซียน!”

“เทพเซียนของตะวันออก นั่นมันเทพเซียนของตะวันออก ไปที่โบสถ์ใหญ่ พวกเราไปโบสถ์ใหญ่กันเถอะ!”

“ท่านบาทหลวง มีเทพเซียนลงมายังโบสถ์ของเรา!

หน้าประตูโบสถ์ ฉินหลั่งและนางฟ้าจื่อเถายืนอยู่ที่ประตู ตั้งแต่แรก มีเสียงกริ่งของโบสถ์ดังขึ้นเป็นระยะ

ขณะนี้ในโบสถ์มียอดฝีมือปรมาจารย์สิบกว่าคนอยู่เต็มไปหมด

ฉินหลั่งไม่ได้กดดวงจิตของตัวเองไว้ ครอบคลุมไว้ ทำเอาปรมาจารย์สิบกว่าคนตกใจจนขนลุกซู่

ผู้คนที่สวมชุดสีเทาสิบกว่าคนวิ่งออกมา แต่ล่ะคนมองไปยังทั้งสองคนอย่างตะลึง ต่างมองหน้ากันและกัน

“ยอดฝีมือที่มาจากตะวันตก เหตุใดถึงได้มาหาเรื่องถึงโบสถ์ใหญ่ของเรา?” บาทหลวงใหญ่ท่านหนึ่งสวมผ้าดิบมองไปที่ฉินหลัง แล้วถามอย่างหวาดผวา

“พระบุตรของพวกแกทำร้ายคนรักของฉัน ฉันแก้แค้นมันโดยเฉพาะ!”

ฉินหลั่งกล่าวอย่างเยือกเย็น

“อะไรนะ? พระบุตรทำร้ายคน? ยอดฝีมือแดนตะวันออก คุณกำลังพูดมั่วอะไรอยู่? พระบุตรเป็นเทพเจ้า ถ้าทำร้ายคน ก็คือลงโทษจากพระเจ้า พระเจ้าทำร้ายคน นั่นหมายถึงพวกคุณทำเรื่องที่เลวร้ายเอาไว้เยอะ พระเจ้าจึง……”

บาทหลวงใหญ่ยังไม่ทันพูดจบ ก็เห็นฉินหลั่งสะบัดแขนเสื้อ บาทหลวงใหญ่สวมเสื้อสีเทายังไม่ทันได้ร้องเจ็บออกมา ก็ระเบิดเป็นละอองเลือดไปเสียแล้ว สลายไปในอากาศ

“กล้ามาก นึกไม่ถึงว่าจะฆ่าคนที่โบสถ์ของเรา พระเจ้าไม่มีทางปล่อยคุณไว้แน่”

บาทหลวงใหญ่ที่ใส่ชุดสีเทาจำนวนมากเพิ่งจะรู้สึกตัว แต่ล่ะคนต่างยกมือเท้าในมือของตัวเองขึ้นมา

“ไอ้พวกกระจอก!”

ฉินหลั่งยกแขนเสื้อขึ้นอีกครั้ง บาทหลวงใหญ่ที่เพิ่งพูดเมื่อกี้ก็เกิดเป็นละอองเลือด ก่อนจะล่องลอยอยู่ในอากาศ

“ให้พระบุตรของพวกแกออกมาเดี๋ยวนี้!”

ฉินหลั่งเดินไปฆ่าคนไป ก่อนจะเข้าไปในโบสถ์พร้อมกับนางฟ้าจื่อเถา

สวนหย่อมด้านหน้าขนาดยาว บาทหลวงใหญ่สวมชุดสีเทาจำนวนมากยื่นมือมาขวางฉินหลั่งไว้ แต่พวกเขาเพิ่งจะยื่นมือออกมา ก็พลันกลายเป็นเลือดไปแล้ว

“ปีศาจ มันคือปีศาจ!”

นักบวชหลายคนแตกตื่น แต่ละคนรีบหนี อยากที่จะหาหลุมหลบภัยแล้วเขาไปหลบก็มิปราณ

ยอดฝีมือปรมาจารย์หลายคน เมื่ออยู่ต่อหน้าฉินหลั่ง ไม่มีโอกาสได้เผชิญหน้า ก็ต้องตายอย่างไม่ให้ซุ่มไม่ให้เสียง คนนี้ไม่ใช่ปีศาจแล้วเป็นอะไร? หรือพระเจ้าจะลงโทษมัน

“พระเจ้าผู้มีความสามารถ ปีศาจได้มาจุติมาบนโลกแล้ว ได้โปรดออกมาช่วยลูกศิษย์ของท่านด้วยเถิด!”

นักบวชคนหนึ่งคุกเข่าภาวนา

“ถ้าแกรู้ว่าพระเจ้าอะไรนั่นของแก ก็เป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งที่แดนไม่สูง แกก็จะไม่เคร่งศาสนาแบบนี้แล้ว”

ฉินหลั่งดูแคลนไปที่นักบวช แล้วเดินหน้าต่อไป เดินไปจนถึงศูนย์กลางของสวนหย่อม!

ในศูนย์กลางของสวนหย่อม เป็นไม้กางเขนรูปใหญ่ บนไม้กางเขน มีการแกะสลักผู้ชำระบาปให้

ฉินหลั่งเพิ่งจะเดินถึงจุดนี้ จู่ๆตาก็เป็นประกาย บาทหลวงสองคนที่สวมชุดสีแดงปรากฏกายขึ้น

นักบวชจำนวนมากเห็นบาทหลวงทั้งสองออกมาจากอากาศ ก็รู้สึกแปลกใจมาก

ในโบสถ์มีบาทหลวงชุดแดงคนเดียวเท่านั้น แล้วมีบาทหลวงชุดแดงเพิ่มเป็นสองคนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?

มีนักบวชคนหนึ่งจ้องไปที่บาทหลวงชุดแดงที่แก่ๆคนนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ทันใดนั้นก็นึกถึงรูปบาทหลวงใหญ่ที่ตั้งไว้ในโบสถ์!

“บาทหลวงของโบสถ์ใหญ่รุ่นที่ห้าสิบแปด บาทหลวงยาซิคอฟ！”

“บาทหลวงรุ่นที่เจ็ดสิบหก บาทหลวงเซนต์สการ์เล็ตต์!”

“พระเจ้า นึกไม่ถึงว่าจะเป็นบาทหลวงทั้งสองในตำนาน พวกเขายังมีชีวิตอยู่!”

“ฉันจู่อิงหมิง รู้ว่ามีปีศาจจุติยังโลก จึงได้ตั้งใจคืนชีพบาทหลวงทั้งสองขึ้นมาต่อสู้กับปีศาจ!”

นักบวชเห็นผู้เฒ่าหัวล้านทั้งสอง ก็ต่างพากันตื่นเต้นขึ้นมา ราวกับฉินหลั่งแพ้พวกเขาแล้วอย่างไรอย่างนั้น

“เซียนที่มาจากตะวันตก เหตุใดท่านถึงได้มาหาเรื่องเราถึงโบสถ์รึ?”

บาทหลวงยาซิคอฟที่ยื่นอยู่ข้างๆเปิดปากพูดออกมา หน้าอันเหี่ยวย่นเหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวเฉา คำพูดที่พูดออกมาล้วนเต็มไปด้วยกลิ่นอายความโบราณ