รวยชั่วข้ามคืน?！ 803 มีนกมั้ย

นักพรตอีซินหวาดผวาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ เขาจะไปรู้ได้ไงว่าฉินหลั่งจะกล้าไล่มาถึงทะเลทรายแห่งความตายได้ ทำได้เพียงมองดูฉินหลั่งจับจิตวิญญาณของเขา

“ที่นี่คือป่าช้ามรณะ มึงตายได้นะ มึงอาจจะตายไปพร้อมๆกับกูได้นะ!”

นักพรตอีซินตะโกนออกมาอย่างร้อนรน

“มึงจะตายไม่ตาย เป็นเรื่องของกู แต่ที่กูรู้คือ มึงต้องตายแน่ๆ!”

ฉินหลั่งมองไปที่จิตวิญญาณของนักพรตอีซินอย่างดูแคลน แล้วบีบอย่างแรง! บีบจนจิตวิญญาณนั้นแตกกระเจิง!

‘ปัง……’

นักพรตอีซินตายแล้ว ในมือของฉินหลั่งยังเหลือกระดูกเทพอยู่

“นี่คือกระดูกของนักบวช ไว้ที่มึงก็เสียดายเปล่า อยู่ที่กู สามารถเอามันรวมเข้ากับแท่งไม้หุนเทียนได้ ให้แท่งไม้หุนเทียนเพิ่มระดับขึ้นอีกขั้น!”

เมื่อนึกถึงจุดนี้ ฉินหลั่งเก็บกระดูกนั่นไว้ มองไปรอบๆที่ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิต ทันใดนั้นก็มีเสียงแปลกประหลาดดังขึ้นมา

นี่เป็นเมืองรกร้างแห่งหนึ่ง บนฟ้ามีสิ่งบางๆห้อมล้อมไว้ บนพื้นดินเป็นทะเลทรายรกร้าง แล้วยังมีสิ่งก่อสร้างที่ร้างแล้วอยู่ที่ทะเลทรายอีกด้วย

“ที่นี่น่าจะเป็นที่ๆมีวิชาพิเศษ ที่ว่างเปล่าถูกทำลายไปโดยรูปเชิงยุทธวิธี สถานที่แบบนี้ แม้แต่เทคโนโลยีในปัจจุบันก็ไม่มีทางเข้ามาได้”

“วิชานี้ น่าจะเป็นระดับผู้แข็งแกร่งสมดุลย์ทำไว้ ไม่งั้นไม่มีทางยิ่งใหญ่ขนาดนี้ และยังอันตรายอีกด้วย แม้จะกูในตอนนี้ ก็ค่อนข้างอันตรายมาก”

“เสียงแปลกประหลาดนั่น เหมือนกับจะดังมาจากที่รกร้างนั่น!”

ฉินหลั่งพึมพำ แล้วเดินไปที่รกร้างนั่น

ในขณะที่เดินไปในทะเลทราย ฉินหลั่งไม่ทันได้สังเกตเหตุการณ์รอบๆ วิชานี้มันยิ่งใหญ่มาก น่าจะเป็นไปได้มากว่ามีคนที่ไม่ทันได้ระวังตัวหลงเข้าไป แล้วตายอยู่ที่นี่

“นี่คือ?”

หลังจากที่ฉินหลั่งเดินผ่านไปจากกำแพงพังที่สูงใหญ่แล้วนั้น มองไป เห็นอาวุธวิญญาณที่แตกกระจายอยู่บนพื้น

ในอาวุธเหล่านี้ มีกระบี่หักที่ส่งเสียงประกาย มีชุดเกราะหนาแตกอยู่ และยังมีอาวุธอีกมากมายที่แตกกระจายอยู่เต็มไปหมด

ที่มากที่สุด มีกระดูกที่เป็นประกาย ผ่านมาหลายปี ก็ยังคงมีกลิ่นอายของจิตวิญญาณอยู่

“ที่นี่เคยเป็นสนามรบมาก่อนหนิ! กระดูกพวกนี้ เป็นกระดูกของผู้ฝึกตนทั้งนั้น!”

ฉินหลั่งสังเกตการณ์ไปรอบๆ สิ่งที่แตกกระจายนั้น เต็มไปรอบๆเมื่อมองไป มองไม่เห็น ว่ามีร่างของเทพและปีศาจที่ตายอยู่มากมายเท่าไหร่ เมื่อเทียบกันแล้ว กระดูกของสมดุลย์ในมือของฉินหลั่งนั้น ก็ไม่สำคัญอีกต่อไป

‘ชู่ชู่……’

มีเสียงผิวปากดังขึ้นอยู่นาน ด้วยเสียงผิวปากนี้ ทำให้จิตของฉินหลั่งอ่อนเพลียลงทันใด แว็บเดียวก็เห็นเซียนมากมายลงมาจากฟ้า เซียนเหล่านี้แบ่งเป็นสองพวก เริ่มเข่นฆ่าโรมรัน

เซียนเหล่านี้แย่สุด ก็คือขั้นพื้นฐาน คนที่เก่ง ส่วนมากจะเป็นแดนจินตาน ทั้งสองมีผู้ช่วยเป็นคนสมดุลย์

ทั้งสองฝ่ายกัดฟันสู้รบ เข่นฆ่ากันอย่างไม่ปรานี ในพริบตาเดียว บนพื้นก็เต็มไปด้วยอาวุธต่างๆ เข่นฆ่าเซียนไปจำนวนมาก สูญเสียผู้สืบทอดไปนับไม่ถ้วน

ฉากที่ยิ่งใหญ่ขนาดนี้ทำให้ฉินหลั่งตกอยู่ในภวังค์ด้วย ความอาฆาต ได้เข้าไปในจิตใจของฉินหลั่ง

“ฉากการเข่นฆ่าของเหล่าเซียน กล้าเข้ามาในจิตใจของฉัน?”

ฉินหลั่งตั้งใจแน่วแน่ ตื่นขึ้นมา ดูแคลน

“ดูๆแล้วเมื่อก่อนบนโลกนี้ มีการสืบทอดของเซียนจริงๆด้วย แต่ไม่รู้ว่าปีศาจที่เหลือไปไหนหมดแล้ว! แต่เสียงนี้รบกวนจิตใจฉันได้ ก็ใช้ได้แล้ว ที่นี่มีซากศพของเซียนมากขนาดนี้ พลังสมบูรณ์ เหมาะที่จะเป็นที่ฝึก”

ฉินหลั่งเดินมาข้างๆศพนี้อย่างระมัดระวัง หยิบโครงกระดูกแตกหักขึ้นมา อดหัวเราะไม่ได้ “ดูๆแล้วแกกับฉันนี่ มันมีพรหมลิขิตกันจริงๆเลยนะ!”

ขณะนี้เขาใช้อาวุธเทพแท่งไม้หุนเทียน หล่อหลอมกระบี่คริสทัลที่หักนี่

กระบี่นี่ถูกเก็บไว้ในที่เก็บ ฉินหลั่งได้ดูฉากสงครามครั้งนี้อีกครั้ง เอาอาวุธที่หักพังเหล่านั้น แม้กระทั่งเครื่องรางแตกหักมากมายก็เก็บไว้ เก็บไว้ทั้งหมด เตรียมไว้ต่อไปจะเอาของแตกหักพวกนี้ต่อเข้าด้วยกัน ให้แท่งไม้หุนเทียนแข็งแกร่งขึ้นอีกหน่อย

ฉินหลั่งไม่ได้แตะต้องศพของแดนจินตานเหล่านั้น สิ่งเหล่านี้คือผู้แข็งแกร่งที่ตายในสนามรบ ฉินหลั่งยังไม่จนถึงขั้นไม่ให้เกียรติศพของอีกฝั่ง

เขาเพียงแค่เก็บกระดูกไม่กี่ชิ้นของแดนสมดุลย์และยังมีหนังสือวิชาต่อสู้โบราณที่ตกหล่นอยู่บนพื้น

หนังสือการต่อสู้โบราณส่วนมากจะเป็นของเซียนที่ไม่มีที่เก็บทิ้งไว้ พอถึงแดนจินตาน ก็สามารถมีที่เก็บเป็นของตัวเองได้แล้ว ต่อให้เหล่าแดนนักพรตจินตานเหล่านี้เสียชีวิตแล้ว ก็น้อยมากที่จะมีคนได้ของๆพวกเขาไป

หนังสือโบราณส่วนใหญ่ที่ฉินหลั่งเก็บได้จะเป็นผู้ฝึกฝนเซียนขั้นต้นทิ้งไว้ แต่เขาสามารถเอากลับไปไว้ใช้ตอนที่จะตั้งสำนักได้

หลังจากที่เก็บของที่นี่เสร็จแล้ว ฉินหลั่งก็ได้เดินออกไปจากป่าช้ามรณะ

ตอนนี้ฉินหลั่งได้ได้อย่างช้าๆในแดนแห่งนี้ ราวกับกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนของบ้านตัวเองอย่างไรอย่างนั้น วิชาเหล่านั้นในสายตาของฉินหลั่งเป็นอะไรที่แย่มาก ยิ่งไปกว่านั้นได้ผ่านศีลล้างบาปมาพันกว่าปี พังไปตั้งนานแล้ว

วิชานี้ปล่อยพลังออกมาได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบ แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่นักต่อสู้บนโลกจะต้านทานได้

เดินผ่านที่รกร้างนี้ไปฉินหลั่งเห็นกำแพงเมืองครึ่งหนึ่งที่ฝังอยู่ในทะเลทราย บนกำแพง มีนกแปลกประหลาดที่ใหญ่มากตัวหนึ่งบินลงมาจากท้องฟ้า กรงเล็บที่แหลมคมทั้งสองข้างจับแมงป่องตัวหนึ่งที่อยู่ในทรายของทะเลทรายมา เอามันทิ้งลงมาไว้ที่กำแพง

แมงป่องนั้นหล่นลงมา ขยับหางจะหนี แต่กลับถูกนกประหลาดจิกหัวไว้ ปากที่ยาวเจาะลงไปที่เปลือกแข็งของแมงป่อง คาบเอาเนื้อออกมา จากนั้นก้เงยหน้ากลืนอาหารลงไป

“นกประหลาดนี่สามารถเทียบเคียงความสามารถของนักพรตอีซินได้!”

แว็บเดียวฉินหลั่งก็ดูออกว่าร่างกายของนกประหลาดนี้แข็งแกร่งมาก เก่งกว่าผู้แข็งแกร่งระดับเทพธรรมดาไปแล้ว เพียงแค่ความนึกคิดของมันยังไม่พอ ดังนั้นจึงไม่สามารถไปถึงขั้นถงซานนั้นได้

เมื่อเป็นแบบนี้ มันยังคงอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกับตัวเองอยู่

“เหมือนมันจะคุ้นเคยกับรูปเชิงยุทธวิธีนี้นะ ดังนั้นจึงสามารถมีชีวิตอยู่ที่นี่ได้เป็นร้อยๆปี ไม่ถูกฆ่าใดๆ”

นกจะอ่อนไหวกับอันตราย นกประหลาดตัวนี้จะต้องคุ้นเคยกับวิชาที่นี่แล้วแน่นอน ถึงได้บินอิสระไปมาได้แบบนี้ ราวกับไม่ได้สัมผัสกับวิชาที่อันตรายเหล่านั้นเลย

‘ชู่ชู่……’

ขณะนี้นกประหลาดเห็นฉินหลั่งแล้ว ภายใต้เสียงร้อง บินลงมาจากท้องฟ้า กรงเล็บทั้งคู่ได้จิกฉินหลั่งเอาไว้

“ที่แท้เสียงเมื่อกี๊นั้น คือเสียงร้องของแกนี่เอง!”

ฉินหลั่งหัวเราะ ชูแขนขึ้น ให้กรงเล็บนกของนกจับตัวเองไป

กรงเล็บของนกประหลาดไม่ได้จับโดนหน้าของฉินหลั่ง แต่กลับถูกฉินหลั่งจับกรงเล็บทั้งสองไว้ได้ โยนไปที่กำแพงอย่างรุนแรง ราวกับนกที่ตายแล้วชนเข้ากับกำแพงอย่างไรอย่างนั้น

ร่างระดับเทพแข็งแกร่งมาก กำแพงที่พังทลายแบบนี้ยังรับนกประหลาดไม่อยู่ การชนครั้งนี้ทำเอากำแพงครึ่งหนึ่งทำทลายลงมา

“ชู่ชู่……”

นกประหลาดไม่พอใจ จะลุกขึ้นมาอีกครั้ง

“นอนคว่ำไปซะ!”

ฉินหลั่งคว่ำมือ มือที่ใหญ่ทั้งสองขึ้นลง กดนกประหลาดนั่นจนหวาดผวา แล้วถูกสองมือนั้นบีบอัดเข้าหากันอย่างรุนแรง

นกประหลาดมองฉินหลั่งด้วยความหวาดกลัวอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ จนไม่กล้าทำอะไรอีก