บทที่ 584 บีบบังคับให้สละตำแหน่ง
“ทำไมจัดยาแบบนั้น？จริงๆเลย！”
อานซินตะโกนเสียงดัง：“แกคิดว่าแกเป็นใคร？แม้แต่ชั่งน้ำหนักกก็ไม่ชั่ง ยามันจะถูกต้องแม่นยำได้ยังไง แกอยากให้หมดคนอื่นรับเคราะห์ให้แกงั้นเหรอ！แกกำลังทำร้ายคนอื่นเข้าใจไหม？！”
“แกรู่ไหมว่านี่เรียกว่าอะไร？”
“มันเรียกว่าผิดกฎหมาย แกกำลังลอบสังหาร！”
เธอด่าฉินหลั่งชุดใหญ่ จากนั้นก็ตะคอกใส่สวี่ซีเหวิน：“เธอสวยแต่ไม่ได้เรื่องก็ช่าง แต่ผู้ช่วยก็เหมือนกันงั้นเหรอ？”
“หรือเธอยังไม่เข้าใจ ว่ายาถ้ามากหรือน้อยไป จะทำให้คนอื่นตายได้？”
อานซินพูดอย่างมีเหตุผล ดวงตาแคบยาวจ้องอย่างเข้มงวด
สวี่ซีเหวินจะพูดโต้แย้ง แต่เธอรู้ว่าการจัดยาความแม่นยำเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด เธอไม่ค่อยมั่นใจนัก จึงไม่ได้พูดออกไป
“อะไรนะ？
“เขาจัดยาไม่ชั่งน้ำหนัก？”
“เหมือนเด็กเล่นขายของเกินไปแล้ว นี่มันทำให้คนตายได้เลยนะ？”
“โชคดีที่คุณหมออานเห็นได้ทันเวลา ไม่งั้นคงเกิดเรื่องขึ้นกับผู้ป่วย2-3คนนี้”
“ท่านวี่ฉลาดมาก แต่ทำไมถึงมีหลานสาวสวยแต่ไร้ประโยชน์แบบนี้มาได้？”
เมื่อได้ยินสิ่งที่อานซินตำหนิฉินหลั่งกับสวี่ซีเหวิน หมอและผู้ป่วยที่อยู่ตรงนั้นต่างฮือฮา พากันประณามฉินหลั่งและสวี่ซีเหวิน
“พ่อหนุ่ม ฉันไม่ได้มีความแค้นอะไรกับคุณ ทำไมเธอต้องทำร้านฉันด้วย？”
“ใช้ โชคดีที่ฉันยังไม่ได้ออกไป ไม่งั้นคงตายอยู่ในบ้านแล้ว”
“ขอโทษ ชดใช้มา ไม่งั้นฉันไม่จบกับคุณง่ายๆแน่……”ผู้ป่วยที่ได้รับยาไปแล้วโกรธมาก ตบโต๊ะพลางตะคอกใส่ฉินหลั่งที่เห็นชีวิตคนเป็นผักปลา
หมอคนอื่นๆเห็นดีเห็นงามที่เห็นฉินหลั่งตกที่นั่งลำบาก เฝ้ารอให้เขาและสวี่ซีเหวินขายหน้า ขอโทษ และจ่ายค่าชดใช้
สวี่ซีเหวินมองฉินหลั่ง จะพูดโต้แย้งแต่ฉินหลั่งกลับยิ้ม：“คุณหมออาน ยาที่คุณสั่งคือยาซวนโล่ทงปี้
ใช่ไหม？”
อานซินหน้าเคร่งขรึม：“ใช่！”
“ในใบสั่งยาคือต้นกุย15กรัม เสกตี่15กรัม ชางเอ๋อจื่อ10กรัม รังผึ้ง10กรัม งู20กรัม ด้วงดิน10กรัม……”
ฉินหลั่งถาม：“ถูกไหม？”
อานซินพูดอย่างไม่พอใจ：“ใช่ ไม่ต้องพูดแล้วมันไม่มีประโยชน์ ยาไม่ได้ชั่ง แกล้างไม่ได้……”
ฉินหลั่งหยิบยาซวนโล่ทงปี้ที่ตัวเองจัดขึ้นมา เปิดออกท่ามกลางเสียงฮือฮาของผู้ป่วยนับ10คน
จากนั้นเขาก็หยิบต้นกุยที่อยู่ด้านในออกมาชั่งตรงเครื่องชั่งด้านหน้า
“ต้นกุย15กรัม”
เสียงประกาศอัตโนมัติพูดน้ำหนักออกมาอย่างเย็นชา
อานซินพวกเข้าตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าจำนวนต้นกุยจะเหมือนกัน
ไม่รอให้พวกเขาแสดงปฏิกิรยา ฉินหลั่งก็หยิบตาชั่งออกมาอีก2-3อัน แล้วเอาตัวยาวางลงไป
ยาสมุนไพร28ชนิด น้ำหนักปรากฏออกมาทีละอย่างๆ เสียงดังกึกก้องอยู่ในใจของทุกคนที่อยู่ตรงนั้น
“เสกตี่15กรัม！”
“ชางเอ๋อจื่อ10กรัม！”
“งู20กรัม！”
“โกยฮ้วยติ่ง25กรัม！”
“ไฮ่ท่งพ้วย15กรัม……”
จำนวนยาในใบสั่งยาของอานซิน ตรงกับยาที่ฉินหลั่งจัด ไม่ต่างออกไปแม้แต่น้อย
ท่ามกวางความตกตะลึงของทุกคน ฉินหลั่งก็เปิดยาสมุนไพรที่เหลืออีก6ห่อออก แล้วชั่งน้ำหนัก——ต่อหน้าทุกคน
“คุณหมอปี้ ยาที่คุณสั่งคือยานํ้าผสมโกฐขี้แมว”
“แชตี่60กรัม เสกตี่60กรัม ฉ่าวไป๋จู๋60กรัม ขิงแห้งอ่อน12กรัม ชวงอู6กรัม โซยซิง4.5กรัม……”
“คุณหมอเฉินยาที่คุณสั่งคือยามังกรงู”
“ไส้เดือน250กรัม รังผึ้ง60กรัม แมงป่อง20กรัม งูอูซาว60กรัม……”ฉินหลั่งพูดชื่อยาพลางชั่งน้ำหนัก แถมยังให้ผู้ป่วย2-3มาดูเป็นพยาน
ทักษะชำนาญ ว่องไว ทำเอาคนอื่นตาลายไปหมด
และที่น่าตกใจที่สุดก็คือ ยาทั้ง7ชุดมีตัวยากว่า200ชนิด สัดส่วนที่น้อยที่สุดคือ2กรัม แต่จำนวนยาที่คุณหมอทั้งแปดท่านสั่งทั้งหมดทั้ง—-ไม่ขาดไปแม้แต่น้อย！
“ห้ะ—-”
ทุกคนเงียบกริบ
ผู้ป่วยตกตะลึง ส่วนอานซินพวกเขาก็ไม่อยากจะเชื่อ
การจัดยาด้วยมือเปล่าได้แม่นยำถึงขนาดนี้ อย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่หมอเทพสวี่ก็เกรงว่าคงทำไม่ได้
ฉินหลั่งมองไปยังอานซินพวกเขา：“ตอนนี้ยังมีใครบอกผมเห็นชีวิตคนเป็นผักปลาอีกไหม？”
“พ่อหนุ่ม ทำไมพูดแบบนั้น？”
อานซินสีหน้าดูไม่ได้ แต่ทำหน้าปกติพูดตำหนิ：“ฉันจะบอกให้นะ วิชาแพทย์พิถีพิถันและเข้มงวด แกจัดยาด้วยมือเปล่าเก่งยังไง ก็แม่นยำเทียบไม่ได้กับการใช้ตาชั่ง”
“ถ้าหากแกทำผิดพลาด นั่นก็เท่ากับชีวิตหนึ่งชีวิต”
“ร้านยาปุ่นฉ่าวของ ต้องการไม่ให้เกิดความผิดพลาด ไม่ใช่ของตามสมัยอะไรแบบนี้”
แม้เธอจะยืนกราน แต่ใครๆก็รู้ว่าเธอเถียงข้างๆคูๆ
ฉินหลั่งยิ้มอย่างเดาไม่ออก ห่อใหม่อีกครั้งแล้วยื่นให้ผู้ป่วย
“ทัศนคติที่เห็นแก่ตัวของแกไม่เหมาะกับร้านยาปุ่นฉ่าว”
เมื่อเห็นสายตาหยอกล้อของฉินหลั่ง อานซินอับอายจนโมโหแล้วพูดขึ้น：“ฉันขอประกาศ แกโดนเลิกจ้างแล้ว เอาเงินเดือนครึ่งวันไปแล้ว ไสหัวออกจากร้านยาปุ่นฉ่าวซะ”
สวี่ซีเหวินพูดขึ้นอย่างห้ามไม่ได้：“คุณหมออาน คุณเลิกจ้างเขาไม่ได้”
“ทำไมฉันจะเลิกจ้างเขาไม่ได้？”
อานซินหน้าเคร่งขรึม：“อย่าว่าแต่ผู้ช่วยกระจอกๆคนหนึ่งเลย แม้แต่เธอสวี่ซีเหวิน ฉันโทรหาท่านวี่กริ้งเดียว พรุ่งนี้เธอก็ไม่ต้องมาทำงานแล้ว”
วันนี้โดนฉินหลั่งทำให้ขายหน้าเช่นนี้ ทำให้เธอรู้สึกถูกท้าทายอำนาจ
“เขาชื่อฉินหลั่ง เป็นเจ้าของคนใหม่ของร้านยาปุ่นฉ่าว”
สวี่ซีเหวินพูดแสกหน้าอย่างไม่เกรงใจ：“คุณจะเลิกจ้างเขายังไง？”
“ห้ะ—-”
ได้ยินเช่นนั้น ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างช็อค คิดไม่ถึงจริงๆ ว่ายอดฝีมือจัดยาด้วยมือเปล่าคนนี้จะเป็นเจ้าของร้านยาปุ่นฉ่าว
อานซินพวกเขาก็หน้าถอดสีเช่นกัน สบตากับครู่หนึ่ง แล้วหันไปมองฉินหลั่งด้วยสายตาตั้งใจ
“ฉันจะแนะนำอย่างเป็นทางการ เขาคือฉินหลั่ง เจ้าของคนใหม่ของร้านยาปุ่นฉ่าว ”
สวี่ซีเหวินมองคุณหมอทั้งแปดท่านพวกเขา พลางแนะนำอย่างสนิทสนม：“จากนี้ทุกคนสนับสนุนเขาให้เยอะๆนะ”
ทั้ง10กว่าคนล้วนมองไปที่ฉินหลั่ง รู้สึกสงสัยเจ้าของใหม่คนนี้ ไม่รู้ว่าเขาจะบริหารคลินิกนี้ได้หรือไม่
ฉินหลั่งก็มองไปที่เหล่าคนแปลกหน้า
“เถ้าแก่ฉิน คนนี้คือคุณหมออาน คนนี้คือคุณหมอเฉิน คุณหมอปี้ คุณหมอวาง และคุณหมอพี……”สวี่ซีเหวินแนะนำอานซินพวกเขาให้ฉินหลั่งรู้จัก：“พวกเขาล้วนเป็นผู้บุกเบิกและหัวกะทิของคลินิก เป็นคนที่คุณปู่ใช้ความพยายามอย่างมากในการเชิญมา”
“สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อฉินหลั่ง”
ฉินหลั่งก้มหัวเบาๆ และโค้งคำนับให้ทุกคนอย่างมีมารยาท：“ทุกคนโปรดชี้แนะด้วย”
พูดเช่นนั้น หมอชราหน้าผอมคนหนึ่งก็พูดขึ้น：“อย่างคุณจะไม่ให้เราชี้แนะได้ยังไง？”
หมดคนอื่นๆก็พากันยิ้มเยาะ เห็นฉินหลั่งเป็นคนที่โชคดีหล่นทับอย่างกะทันหัน
สวี่ซีเหวินพูดขึ้น：“พวกคุณ—-”
ฉินหลั่งเอามือห้ามสวี่ซีเหวินไว้ จากนั้นเดินเข้าไปกวาดตามองพวกเขา：“ทำไม？
“ยังไม่ยอม？”
หมอหญิงดูมีเสน่ห์คนหนึ่งพูดขึ้น：“คนไม่ได้เรื่องอย่างคุณ กับอำนาจของเราทั้ง8 จะยอมได้เหรอ？”
ฉินหลั่งยิ้มเรียบๆ：“งั้นต้องทำยังไงพวกคุณถึงจะยอมรับล่ะ？”
“ประการแรกคือทักษะทางการแพทย์ข่มเรา ประการที่สองคือเอาเงินมาให้พวกเรา”
ชายวัยกลางคนคนหนึ่งพูดด้วยน้ำเสียงแปลก：“คุณยังหนุ่มแต่กลับอยากเอาชนะพวกเรา เป็นไปไม่ได้หรอกนะ พวกเราขอเตือนคุณคุณก็แค่คนจัดยา เรื่องทักษะทางการแพทย์ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่ใช่ระดับเดียวกับพวกเราแน่นอน”
“งั้น ขอพูดตรงๆ แค่คุยเรื่องเงินมาก็พอ”
หมอวัยกลางคนทำหน้าถือดี พลางลูบแว่นทอง：“ที่พวกเรารักษาผู้ป่วยที่นี่ ไม่ใช่เพราะไม่มีโรงพยาบาลอื่นให้ไป แต่เพราะพวกเราเห็นแกท่านวี่และอานซิน จึงมาทำที่นี่”
“ตอนนี้ท่านวี่ถอนตัวไปแล้ว งั้นพวกเราก็จะไม่เกรงใจแล้ว ระหว่างพวกเราไม่ได้ใสสะอาด ทำได้เพียงชดเชยให้ในสวัสดิการ”
“ใช่！”
“พูดได้ดี！”
“ใช่ เรากับคุณก็เพิ่งรู้จักกัน！”
“เป็นไง คุยเรื่องเงินอย่างมีความสุขดีกว่า！”
พวกหมอล้วนมองฉินหลั่งและสวี่ซีเหวินด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
