รวยชั่วข้ามคืน?！ 577 2.5ล้านไม่ต่อรองราคา

บทที่ 577 2.5ล้านไม่ต่อรองราคา

เพราะจากที่รู้จักกับฉินหลั่งมา เขารู้ว่าฉินหลั่งเป็นคนไม่ชอบให้บังคับ หรือเป็นคนที่ยึดมั่นในหลักการของตนอย่างแน่วแน่

และที่สำคัญกว่านั้นคือ ไม่ว่าจะเป็นฐานะอะไรพวกนั้น ก็ไม่อาจกดขี่เขาได้！

พูดง่ายๆคือฉินหลั่งไม่ได้สนใจคุณแม้แต่น้อย

“โอเค งั้นคุณฉิน ผมไม่รบกวนแล้วล่ะ แต่เรื่องบ้านคุณฉินเหลือไว้ให้ผมสักหลังได้ไหม！”จู่ๆหลี่เสี่ยนก็วกกลับมาบทสนทนาก่อนหน้านี้

“ผมคิดว่าคุณพูดเล่นซะอีก”ฉินหลั่งแปลกใจเล็กน้อย จะซื้อจริงเหรอ？

“ไม่ได้พูดเล่นๆ ผมอยากซื้อสักหลังจริงๆ แต่ต้องกลับไปขอยืมเงินก่อน งานของเราไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น”หลี่เสี่ยนยิ้มเจื่อนๆ

“โอเค ผมจะเหลือไว้ให้”ฉินหลั่งรับปาก

“ขอถ่ายรูปไว้หน่อยได้ไหม？”หลี่เสี่ยนถามขึ้น

“ได้สิครับ”ฉินหลั่งไม่กังวลว่าทุกอย่างในที่นี้จะถูกเผยแพร่ออกไป

เพราะอยากให้คนภายนอกเห็นอยู่แล้ว ไม่งั้นใครจะมาซื้อบ้านล่ะ

“คุณฉิน คุณก็เหลือไว้ให้ผมสักหลังนะครับ สักหลัง……”จางต้าไห่ก็รีบพูดขึ้นเช่นกัน

“ได้สิ ทุกคนล้วนเป็นเพื่อนกัน”ฉินหลั่งยิ้มๆ

พูดเช่นนั้น หลี่เสี่ยนและจางต้าไห่ก็รู้สึกตื่นเต้นมาก คำว่าเพื่อนที่ออกมาจากปากฉินหลั่ง เป็นเรื่องที่รู้สึกเป็นเกียรติมาก

“เป็นไงบ้าง？”จงจิ่วเจินยิ้มเบาๆ

“เห้อ ท่านจง ที่จริงก็เป็นเรื่องปกติ ถ้าผมมีความสามารถเหมือนคุณฉิน โลกคงสงบไปนานแล้ว ”หลี่เสี่ยนพูดถอนหายใจ

หลังจากหลี่เสี่ยนกลับ ฉางจื่อชงก็มา

“พี่หลั่ง ที่นี่？”ตอนแรกฉางจื่อชงจะมารายงานเรื่องพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เย็นจีน แต่จู่ๆก็รู้สึกแปลกๆ พวกเขานั่งคุยกันบนภูเขาท่ามกลางฤดูหนาวนะ ทำไมไม่รู้สึกหนาวกันเลย？

สถานที่แห่งนี้มหัศจรรย์จริงๆ

“ตารางเมตรละ2.5ล้าน”ฉินหลั่งพูดอย่างปกติ

ฉางจื่อชงได้ยินเช่นนั้นถึงกับพูดไม่ออก แต่ไม่นานนักฉางจื่อชงก็มีแผนในใจ เพื่อนที่เป็นทายาทเศรษฐีของเขามีออกเยอะแยะไป

หลังฉางจื่อชงกลับ ฉินหลั่งกำลังจะกลับห้อง เหลิ่งเชียนชีวก็โทรมาพอดี

“น้องฉิน ฉันไม่เห็นนายที่วิลล่าเชียนชิว？อยู่แล้วไม่สบายงั้นเหรอ？”

ฉินหลั่งครุ่นคิด เช้าตรูแบบนี้ที่นี่คึกคักจริงๆ！

10นาทีต่อมา ประตูรถเปิดออก เหลิ่งเชียนชีวและลูกสาวเดินออกมา

“น้องชาย ช่วงนี้ชุนอวี่ไม่ค่อยสบาย นายดูให้หน่อยได้ไหม？”เหลิ่งเชียนชีวพูดขึ้น

ฉินหลั่งจับชีพจรเหลิ่งชุนอวี่ ตอนนี้เขาค่อนข้างคุ้นชินกับการจับชีพจรแล้ว จากการจับชีพจรเหลิ่งชุนอวี่ไม่ได้มีปัญหาอะไร แค่เป็นหวัดธรรมดา

เหลิ่งเชียนชีวเป็นห่วงลูกสาวมากเกินไป

คิ้วหนาของเหลิ่งเชียนชีวจู่ๆก็คลายออก เพียงฉินหลั่งพูดออกมา ความกังวลของเขาก็หายไป

“สหาย？ชุมชนนี้？”

ขณะเหลิ่งเชียนชีวพูด จู่ๆก็เห็นเหลิ่งชุนอวี่ถือดอกไม้สีสันสวยงามในมือ ทันใดนั้นตาเขาก็เบิกกว้างขึ้น

“ตารางเมตรละ2.5ล้าน……”ใบหน้าของฉินหลั่งในขณะนี้เหมือนพ่อค้าหน้าเลือด แม้แต่กับเพื่อนพี่น้องก็ยังราคา2.5ล้านเหมือนเดิม

ในสายตาฉินหลั่ง 2.5ล้านนั้นไม่แพงเลย สภาพอากาศเกี่ยวข้องกับสุขภาพของคนอย่างมาก ชุมชนที่สามารถเลือกได้ทั้ง4ฤดูกาล คุณลองประเมินมูลค่าดูสิ

……

และในระหว่างที่มีแขกมามากมาย หลู่เหม่ยเฉินโทรหาฉินหลั่งหลายสายแล้ว

ผู้น่าสงสาร เกิดความรู้สึกโดดเดี่ยว

ฉินหลั่งสงสารหลู่เหม่ยเฉินเล็กน้อย และเนื่องจากการพึ่งพาตนเองของเธอ จึงส่งโลเคชั่นไปให้เธอ

5นาทีต่อมา รถปอร์เช่ก็มาจอดหน้าคฤหาสน์ฝู่ตง หลู่เหม่ยเฉินที่อกสั่นขวัญหายก็ลงมาจากรถ

“คุณฉิน คุณรีบช่วยฉันด้วย อาการป่วยของคุณชายหลินรุนแรงมากๆ……”

หลู่เหม่ยเฉินเหมือนถูกโจมตีจนไม่อาจรับไหว ที่จริงก็น่าเวทนาพอแล้ว ธุรกิจก็มาถูกทำลายอีก ไม่อาจจัดการชีวิตตัวเองได้ อีกทั้งคุณชายหลินนั่น เหมือนจะเป็นคนใกล้ชิดที่สำคัญมากๆกับหลู่เหม่ยเฉิน

ฉินหลั่งไม่อาจทนดูต่อไปได้ หลู่เหม่ยเฉินเป็นคนที่น่าเห็นใจมาก

เธอตกอยู่ในภวังค์ ฉินหลั่งกังวลว่าเธอจะเป็นอะไรไป จึงพยักหน้า แล้วไปหาคุณชายหลินพร้อมหลู่เหม่ยเฉินคุณชายหลิน

เมื่อเข้าไปในรถปอร์เช่ หลู่เหม่ยเฉินทำอะไรไม่ถูก นั่งนิ่งไม่ขยับรถไปไหนอยู่ครู่หนึ่ง

ฉินหลั่งทนดูไม่ได้ จึงให้เธอย้ายไปนั่งเบาะข้างคนขับ แล้วตนก็ไปนั่งฝั่งคนขับแทนแล้วออกรถ

หลังจากถามโลเคชั่นเรียบร้อยแล้ว ก็รีบบรึ้นรถออกไป ตรงไปยังนอร์ทสปาซึ่งห่างออกไป30กิโลเมตร

ตลอดทาง หลู่เหม่ยเฉินไม่มีแม้แต่รอยยิ้มหรือความมีชีวิตชีวา เพียงนั่งคาดเข็มขัดนิรภัยแน่น มองไปด้านหน้าอย่างแข็งกร้าว

ไม่ต้องสงสัยเลย ว่า‘คุณชายหลิน’คนนั้นสำคัญกับเธอมากๆ

“ไม่ต้องห่วง เขาจะต้องไม่เป็นอะไร”

ฉินหลั่งเหยียบคันเร่งพลางพูดปลอบหลู่เหม่ยเฉิน：“ตราบใดที่เขายังมีลมหายใจอยู่ ผมจะช่วยเขากลับมา”

ได้ยินที่ฉินหลั่งพูด ใบหน้าสวยๆของหลู่เหม่ยเฉินก็ดูดีขึ้นมาหน่อย เธอมองไปยังฉินหลั่งอย่างซาบซึ้ง ：“ฉินหลั่ง ขอบคุณนะ”

ฉินหลั่งพูดอย่างเรียบๆ：“ผมดูออกว่าเขาสำคัญกับคุณมาก เขาเป็นใครเหรอ？”

หลู่เหม่ยเฉินไว้ใจฉินหลั่งมาก ดังนั้นเมื่อเห็นเขาสงสัย เธอจึงบอกอย่างไม่ลังเล

คุณชายหลินคนนั้นชื่อหลินเส้าโส เป็นสมาชิกคนสำคัญในสำนักหมิง เคยเป็นยอดฝีมือที่มีอยู่ไม่กี่คนของสำนักหมิง และช่วยเหลือสำนักหมิงไว้มากมาย

เมื่อ20กว่าปีก่อน เขาเคยช่วยหลู่เหม่ยเฉินที่โดนจับตัวไปตอนเด็กๆ ช่วยเธอจากกลุ่มคนติดอาวุธด้วยดาบเพียงเล่มเดียว

และใน20กว่าปีก่อน เขาคุ้มกันส่งคุณนายของหัวหน้าสำนักหมิงกลับประเทศเพื่อเยี่ยมครอบครัว และถูกศัตรูที่แข็งแกร่งจู่โจม เขารับมีดและลูกศรแทนคุณนาย และยังถูกวางยาพิษอีกด้วย

สุดท้ายถึงแม้เขาจะมีชีวิตรอดมาได้ แต่ขาทั้งสองข้างไม่อาจใช้การได้ เส้นเลือดที่มือทั้งสองก็ได้รับบาดเจ็บรุนแรงเช่นกัน ทำได้เพียงใช้ชีวิตอีกครึ่งชีวิตที่เหลือบนรถเข็น

เพื่อความปลอดภัยของเขา สำนักหมิงเลยส่งเขากลับมาพักฟื้นร่างกายที่เย็นจีน

การพักฟื้นนี้เป็นเวลา20ปีแล้ว

ระยะเวลา20ปีนี้ ไม่เพียงทำให้หลินเส้าโสค่อยๆตกต่ำ มันยังทำให้เขาติดเหล้าอีกด้วย แม้จะมีคนมาเยี่ยมมากมาย แต่หัวใจของเขาเหมือนตายไปแล้ว

ไม่อาจยืนและจับดาบได้อีก สำหรับหลินเส้าโสแล้วเหมือนตายทั้งเป็น โชคดีที่หลายปีมานี้มีหลู่เหม่ยเฉินคอยให้กำลังใจ ไม่งั้นเกรงว่าเขาคงฆ่าตัวตายไปนานแล้ว

เมื่อเห็นว่าเขาไร้ค่าในสำนักหมิง ศัตรูเก่าๆของหลินเส้าโสก็ค่อยๆเหิมเกริมขึ้น ป่าวประกาศว่าจะฆ่าเขาด้วยตัวเอง เลือดต้องล้างด้วยเลือด

ดังนั้นหลายปีมานี้มีผู้มีอำนาจจำนวนไม่น้อย ส่งคนเข้าไปในเย็นจีน เพื่อจะเอาหัวของเขามาเซ่นไหว้

แต่ถึงหลินเส้าโสจะไร้ประโยชน์ยังไง เขาก็เป็นคนสำคัญของสำนักหมิง อดีตสำนักหมิงเป็น1ใน4ยอดฝีมือ จะฆ่าเขามันมีความหมายมาก

“ปีนี้คุณชายหลินโดนจู่โจมมาแล้ว5ครั้ง ฉันกลัวจริงๆว่าวันใดวันหนึ่งเขาไม่อาจยื้อได้อีกต่อไป”หลู่เหม่ยเฉินยิ้มอย่างเศร้าโศก

“ฉันนับถือคุณชายหลินมากจริงๆ เพราะเขาเคยช่วยฉันในตอนเด็ก แต่ฉันไม่ค่อยได้เรื่อง คงมีสักวันหนึ่งที่ไม่อาจปกป้องเขาได้”

ขณะพูด น้ำตาของหลู่เหม่ยเฉินก็ค่อยๆไหลออกมา เปียกไปทั้งอก

สีหน้าฉินหลั่งไม่อาจเดาได้ สะเทือนใจเล็กน้อย หลินเส้าโสเป็นผู้มีพระคุณตอนเด็กๆของหลู่เหม่ยเฉิน หลู่เหม่ยเฉินโตขึ้นก็ทดแทนบุญคุณ โดยการดูแลหลินเส้าโสที่เป็นคนพิการแบบนี้มาโดยตลอด ผู้หญิงคนนี้รู้จักบุญคุณกว่าผู้ชายหลายๆคนเลย

จากนั้นฉินหลั่งเปลี่ยนอารมณ์ บอกเป็นนัยๆให้หลู่เหม่ยเฉินเล่าต่อ