รวยชั่วข้ามคืน?！ 481 ดาบยาวยามราตรี

บทที่ 481 ดาบยาวยามราตรี

อึ้งทึ่ง รู้สึกผิด เสียใจ ซาบซึ้ง ความรู้สึกมากมายถาโถมเข้าใส่หวงฮ่านโจว ฉินหลั่งเป็นเพื่อนที่ดีของหวงเกอ แบบนี้ก็ถือว่าทำให้ตระกูลหวงมีหน้าในสังคมขึ้นอีก

ฉินหลั่งหัวเราะ“อาฮ่านโจว เป็นความผิดผมเอง ไม่ได้พูดกับอาดีๆ”

หวงฮ่านโจวส่ายหน้า“ไม่สิ ฉันมองภาพไม่กว้างเอง มีอคติต่อนาย”

“อาฮ่านโจว อย่าพูดเลย เรื่องเล็กแค่นี้ ความสัมพันธ์พวกเรา จะให้เรื่องแค่นี้มาทำลายเหรอ”

ฉินหลั่งพูดตัดคำพูดตัดพ้อของหวงฮ่านโจว“งั้น ผมไปก่อนนะครับ”

หวงฮ่านโจวพยักหน้าเบาๆ

ตอนนี้ เฉินเมิ่งลู่และคนอื่นๆต่างก็อับอายขายหน้า รู้สึกหน้าตัวเองบวมไปหมด

หวงฮ่านโจวเห็นปากของเฉินเมิ่งลู่และลู่เสี่ยวม่านต่างพูดพึมพำอะไร ก็รู้สึกโกรธขึ้นมา เขาอะฮึ่มเสียงหนัก วันนี้ดีหมดเลย มีแต่คนที่เฉินเมิ่งลู่พามานั่นแหละ น่าสมเพชที่สุด

“ฉินหลั่ง เก่งจริงๆ”

หวงฮ่านโจวพูดอย่างรู้สึกผิดว่า“ฉันมีตาหามีแววไม่”

เฉินเมิ่งลู่กับลู่เสี่ยวม่านก็ต่างเม้มปากกัน ดูจะสับสนไม่เบาจนพูดไม่ออก

อีกด้านฉินหลั่งรู้สึกเหนื่อยมาก เขาเป็นถึงเจ้านาย กลับถูกเฉินเมิ่งลู่กับลู่เสี่ยวม่านคนแบบนี้ด่า เขาไม่ได้โกรธอะไร แต่ควรมีการลงโทษบ้าง มีพวกโจวซินบังอยู่ข้างหน้า เขาก็แค่ใช้วิธีเล็กน้อย จัดการปากจัดๆของพวกเขาสองคนก่อน……

พอถึงโรงเรียน กำลังจะนอน จงจิ่วเจินก็โทรศัพท์มา

“เสี่ยวฉิน เมืองเย็นจีนมีจินหวู่หุ่ย ได้ยินหรือยัง หัวหน้าของพวกเขาโทรหานายหรือยัง?”

“ได้พูดเรื่องงานเลี้ยงกับนายหรือเปล่า?”

ฉินหลั่งหัวเราะ“จินหวู่หุ่ยนั้นป่าวประกาศไปทั่ว บอกว่าหัวหน้าก็คือฉัน เหมือนวันพฤหัสบดีนี้จะมีงานฉลองสัมพันธมิตรวงการการต่อสู้? จินหวู่หุ่ยมีการ์ดเชิญด้วย”

“อะไรนะ? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? หัวหน้าคนนั้นฉันพึ่งรู้จัก เขามาหาถึงที่ ขอร้องให้ฉันเชิญเสี่ยวฉินมาร่วมงานเลี้ยงนี้ให้ได้ นายจะตกลงไหม?”

ฉินหลั่งอึ้ง รีบปฏิเสธการออกงานทันที งานนี้ เหนื่อยเกินไป

“ท่านจง ท่านบอกจินหวู่หุ่ยนั้นไป ฉันกับพวกเขาไม่เกี่ยวข้องกัน เรียกหัวหน้าพวกเขามาพบฉัน ไม่งั้นก็รับผิดชอบกับผลลัพธ์ที่ตามมาเอง” ฉินหลั่งพูด

“ได้ ฉันจะบอกกลับไปให้ หัวหน้าอะไรนี่ก็ทำเกินไปจริงๆ” จงจิ่วเจินดูจะโมโหมากทางปลายสาย ฉินหลั่งนิสัยยังไงเขารู้ดี หัวหน้าคนนี้ตายแน่คราวนี้

ฉินหลั่งนอนลงบนเตียงพูดว่า“ท่านจง ท่านก็รู้อยู่แล้วว่าผมต้องปฏิเสธ ดังนั้นโทรมาเพื่อโน้มน้าวให้ผมไปเหรอ?”

“ไม่มีทางนี่ วงการต่อสู้ของเมืองเย็นจีนอยากจะเจอนายจริงๆ อยากให้นายออกงานมาก” จงจิ่วเจินรีบพูด

เขาพูดเข้าประเด็นทันที“ถ้านายไม่เข้าร่วม งานเลี้ยงครั้งนี้คงจะไม่สมบูรณ์ คงมีศิษย์มากมายผิดหวัง เพราะยังไงนายก็เป็นคนที่สำคัญที่สุดในงาน”

“งานเลี้ยงครั้งนี้ จะบอกว่าเป็นการกระตุ้นความสัมพันธ์ของทุกคน แต่จะดีกว่าถ้ามีนายมากระตุ้นขวัญกำลังใจให้กับทุกคน”

“เพราะนายเป็นคนกระตุ้นให้วงการต่อสู้ของจีนปะทุขึ้นอีกครั้ง ทำให้ทุกคนรู้ว่าการต่อสู้ถึงระดับไหนได้บ้าง”

“นั่นก็หมายความว่า พวกเขาเห็นอนาคตของการต่อสู้ในตัวนาย แม้สังคมจะก้าวหน้าไปมากแล้ว การต่อสู้จะไม่มีวันสึกหรอไปเด็ดขาด”

“ดังนั้นพวกเราหวังว่านายจะเข้าร่วมงานนี้ได้”

ฉินหลั่งปวดหัวหนัก เขาไม่ชอบออกงานเลี้ยงอะไรแบบนี้ ยิ่งไม่ชอบเจอคนเยอะอีกด้วย

“เหอะๆ ท่านพูดขนาดนี้แล้ว ฉันไม่ออกงาน คงจะไม่ได้สินะ”

ครุ่นคิดสักพัก ฉินหลั่งหัวเราะพูดว่า“ได้ วันพฤหัสบดีผมจะไปงานให้ทันเวลา แต่ผมแค่ออกงาน อย่าทำกิจกรรมอะไรที่หวือหวามาก”

จงจิ่วเจินดีใจอย่างมาก“ขอบใจเสี่ยวฉินมาก ที่ให้หน้าฉันขนาดนี้ นายวางใจได้ ฉันจะทำทุกอย่างให้ดีเอง”

หลังจากที่วางสายแล้ว ฉินหลั่งก็ทรุดลงเตียงทันที กำลังคิดอยู่นั้น ฉินหลั่งก็หาว ต่อมาก็หลับลงไปช้าโดยไม่รู้ตัว

ในความฝัน ฉินหลั่งฝันถึงว่าตัวเองทะเลาะกับจงยู่กะทันหัน ยิ่งไปกว่านั้นจงยู่ยังโกรธจนกระโดดออกนอกหน้าต่างไป

ฉินหลั่งเสียใจที่ไม่ได้ไปดึงเธอไว้

เขาใช้แรงทั้งหมดที่มีดึงตัวยู่เอ๋อไว้ กำลังจะช่วยจงยู่ขึ้นมาได้อยู่แล้ว ทันใดนั้น ก็มีแสงสะท้อนจากมีด แทงเข้าที่มือของฉินหลั่งอย่างแรง

ฉินหลั่งขนลุกซู่

“ไม่” ฉินหลั่งตื่นขึ้นมาจากความฝันอย่างตกใจ จงยู่ของฉันทำไมถึงเป็นแบบนี้? น่าขำสิ้นดี เขาคิดแค่วินาทีเดียว ก็รู้สึกได้ว่าด้านหลังมีกลิ่นอายของสิ่งอันตราย

ฉินหลั่งสีหน้าเปลี่ยนทันที สองมือกดเตียงไว้และกระเด้งตัวขึ้น แต่กลับรู้สึกมีกลิ่นหอมของดอกไม้กระจายทั่วห้อง

กลิ่นพิษ! ฉินหลั่งสังเกตได้ถึงกลิ่นที่ผิดปกติได้อย่างรวดเร็ว

เพราะไม่ทันตั้งตัว เมื่อกี้จึงไม่ได้ป้องกันตัวมาก ฉินหลั่งรู้สึกร่างกายอ่อนแรงลง พิษนั่นแทรกซึมเข้าร่างกายอย่างรวดเร็ว

ฉินหลั่งใช้แรงขยับร่างกาย

“ฉึก” ขณะเดียวกัน ดาบซามูไรแทงทะลุขึ้นจากล่างเตียง แทงเข้าที่ตัวเขาสามเซนติเมตร

ถ้าฉินหลั่งหลบไม่ทัน เขาคงถูกแทงเข้าที่จุดสำคัญพอดี

“บังอาจ!”

ฉินหลั่งตะโกนเสียงดัง มีคนหลบอยู่ใต้เตียงตัวเองได้ยังไงกัน

เขาตะโกนเสียงดัง พิษในร่างกายก็คลายออกไปด้วย ฉินหลั่งมีแรงเหมือนเดิม

“โครม” และในตอนนี้เอง ใต้เตียงก็มีหญิงสาวสวมหน้ากากไถลตัวออกมา ต่อมากระเด้งตัวขึ้นไปถึงบนเพดาน พลิกตัวอย่างรวดเร็ว

ต่อมา เธอเหมือนลูกระเบิดที่ถลาเข้ามา ดาบซามูไรในมือก็ฟันลงมาอย่างแรง

“พรี่บ!”

ท่านี้ฟันลงมาบนลงล่าง หน้ากากสาวฟันลงไปจุดอ่อนของฉินหลั่ง นั่นก็คือส่วนหัว

ความอาฆาตแค้น

“ลงมาเลย”

ฉินหลั่งไม่เงยหน้าเลยด้วยซ้ำ แค่ขยับส่วนเท้า ร่างกายเหมือนเงาที่หายวับไปอย่างเร็ว

“โครม” ดาบซามูไรฟันลงไปที่เตียงอย่างแรง ได้ยินเสียงดังขึ้น เตียงถูกฟันออกเป็นครึ่ง

สปริงด้านในยังถูกฟันแยกออกจากกันเลย

โหดร้ายยากจะสู้

ฟันลงไปในโดนเขา หน้ากากสาวสีหน้าเปลี่ยนไปทันที“นายไม่ได้โดนพิษงั้นเหรอ?”

“เหอะ ฉันหายแล้วล่ะ”

ฉินหลั่งสูดหายใจเข้าลึกๆ“หน้ากากเธอไม่ต้องใส่แล้วล่ะ”

“เสื้อผ้า หน้าผมรองเท้าเธอก็ยังไม่เปลี่ยน ใส่หน้ากากไปทำไมกัน?”

เขามองอีกฝ่ายและยิ้ม“อุหูขโมยกระดิ่งเหรอ คุณเฉินเมิ่งลู่”

หน้ากากสาวตากระตุก ต่อมาก็ถอดหน้ากากลง นั่นก็คือเฉินเมิ่งลู่

“ฉินหลั่ง นายไม่เหมือนใครจริงๆด้วย”

เธอกวาดสายตามองในงานเลี้ยง ตาเฉียบคมขึ้นมามาก“ไม่เพียงแต่หลบดาบของฉันได้ และยังสามารถถอนพิษดอกซากุระของฉันได้อีก”

ตอนแรกเธอคิดว่าจะฆ่าฉินหลั่งได้ง่ายๆ เพราะยังไงยาของเธอก็ไม่มีใครเทียมได้ ไม่คิดว่าฉินหลั่งจะถอนได้อย่างรวดเร็ว

“ขอบคุณที่ชม”

ฉินหลั่งยิ้มเบาๆ“เล่นลูกไม้นี้ต่อหน้าปรมาจารย์ระดับเทพ ดูจะอวดเก่งไปหน่อยนะ”

เฉินเมิ่งลู่หรี่ตา“ดูแล้วฉันคงดูแคลนนายเกินไป”

ฉินหลั่งแสยะยิ้มพูดว่า“พวกเธอเข้ามาได้ทุกที่ แต่ฆ่าฉันน่ะเหรอ ไม่มีทางหรอก”

“ลู่เสี่ยวม่านนั่นก็มีปัญหา คืนนี้ทำไมเธอไม่มาล่ะ?” ฉินหลั่งพูดเรียบๆ

“วันนี้พวกเธอตั้งใจทะเลาะกับฉันในงานเลี้ยง ฉันรู้ถึงสิ่งผิดปกตินานแล้ว”

เฉินเมิ่งลู่อ้างว่าเป็นป้าแท้ๆของโจวซิน ด่าทอและต่อหน้าฉินหลั่งสารพัด เป้าหมายก็เพื่อให้ฉินหลั่งเข้าใจผิดว่าหล่อนเป็นหญิงปากร้าย เพื่อทำให้ฉินหลั่งระแวงน้อยลง