รวยชั่วข้ามคืน?！ 351 1ต่อ4

บทที่ 351 1ต่อ4

“เหอะๆ รนหาที่ตาย！”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วสะบัดชายเสื้อ ต่อยไปยังจงเส่นซานเต็มเปา จงเส่นซานล้มลงไปเสียงดัง จนจงเส่นซานกระอักเลือดออกมา เขาตะเกียกตะกายอยู่บนพื้นครู่หนึ่ง แต่ก็สามารถลุกขึ้นได้

“บอกมา จงจิ่วเจินอยู่ไหน？”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วกวาดมองด้วยสายตาเยือกเย็น

จงเส่นซานมองผู้พิทักษ์ฉานเย่วด้วยสายตาอาฆาตแค้น จนแทบอยากกินเลือดกินเนื้อเขา

“ผู้พิทักษ์เอก ไม่เห็นต้องพูดกับเขาให้มากความ ฆ่าเขาซะก็สิ้นเรื่อง จงจิ่วเจินซ่อนอยู่ที่ไหน เราก็จะตามไปที่นั่น ยังไงเขาก็หนีสำนักช้างจันทราไม่พ้นหรอก”ผู้พิทักษ์เห้าเย่วเดินรุดเข้าไปอีก ตาแดงไปหมด

“เหอะ อยากตายมันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกนะ ฉันอยากให้เขาเหมือนตายทั้งเป็น”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วพูด

ผู้พิทักษ์ฉานเย่วชี้นิ้วสะกิดไปบนศีรษะจงเส่นซาน จงเส่นซานเหงื่อตก กัดริมฝีปากแตกไปหมด

ในใจของจงเส่นซานในตอนนี้ เหมือนถูกแมลงกัดแทะนับหมื่น เดี๋ยวคันเดี๋ยวเจ็บ เจ็บปวดกว่าการตาย10เท่า

“แก……รีบ……ฆ่าฉันเถอะ！”จงเส่นซานใบหน้าบิดเบี้ยว เจ็บปวดจนแทบหายใจไม่ออก

“มันขึ้นอยู่กับแกงั้นเหรอ？……”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วพูด แต่ขณะที่เสียงดังก้องไปทั่วห้องโถง ประตูก็ถูกเปิดออก จงจิ่วเจินและฉินหลั่งเดินปรี่เข้ามา

“เกิดอะไรขึ้น？ห้ะ？”สีหน้าจงจิ่วเจินตกใจเป็นอย่างมาก เขาไม่อาจสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป รีบไปดูด้านนู้นด้านนี้ที ล้วนมีศพ เลือด หัวและมือที่ถูกตัดอยู่เต็มไปหมด น่าเวทนาจนทนดูไม่ได้

“ไม่ เป็นไปไม่ได้”จงจิ่วเจินพูดเสียงแหบ ขณะที่ปิดตาเล็กน้อย และหลั่งน้ำตาที่แทบจะเป็นสายเลือดออกมา：

“ลูกๆหลานๆของฉันตายอย่างนี่น่ะเหรอ？”

บ้านตระกูลจงมีชื่อเสียงและอำนาจมาหลายชั่วอายุคน แต่มาเจอเคราะห์ร้ายแบบนี้ จงจิ่วเจินช็อคและโศกเศร้าเป็นอย่างมาก เขารู้สึกเวียนศีรษะ จนแทบเป็นลมล้มพับไป แต่ฉินหลั่งได้พูดขึ้น：

“ท่านจง ท่านอย่าล้มลงไปนะ！”

เขารู้สึกถึงพลังอันทรงพลังวิ่งเข้าสู่ร่างกายของตน จงจิ่วเจินตกตะลึง เขาพยายามทำตัวให้สงบแล้วเดินไปยังกลุ่มคนที่เหลือ พลางพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าโศก：

“ผู้พิทักษ์ทั้งสี่แห่งสำนักช้างจันทรา พวกคุณฆ่าได้ดีนี่！”

“ฮ่าๆ！จงจิ่วเจิน ในที่สุดก็ปรากฏตัวออกมา ขอโทษด้วยนะ คุณก็ต้องตายเหมือนกัน ไม่เหลือไว้แม้แต่คนเดียว！”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วยิ้มออกมาอย่างชั่วร้อย：

“นี่คือจุดจบของเทพที่นอกใจ เข้าใจรึเปล่า？”

“ฮ่าๆๆๆๆ……”จงจิ่วเจินหัวเราะเสียงยาวออกมา พลางชูป้ายหยกหงส์ขึ้น แต่ขณะที่ชูป้ายหยกหงส์ขึ้น หัวของหงส์ก็ส่องแสงมืดมัวออกมา แสงรวมตัวกันจนเป็นหงส์ แล้วค่อยๆบินไปยังห้องหลักของห้องโถง ปีกสลัวๆนั้นกระพือไปมา สุดท้ายก็บินไปยังร่างที่ไร้สติของจงยู่ จากนั้นแสงสว่างค่อยเปลี่ยนเป็นดาวดวงเล็กๆ และหายไปในที่สุด

ผู้พิทักษ์ฉานเย่วมองฉากนี้ด้วยความงุนงง สติหลุดเล็กน้อย พลางพึมพำขึ้น：“ป้ายหยกหงส์ ป้ายหยกหงส์กำลังพิสูจน์ตัวตนธิดาเทพแห่งพรรค จงยู่คือธิดาเทพแห่งพรรคของสำนักช้างจันทราอย่างไม่ต้องสงสัยเลย”

“ใช่ ในที่สุดก็เกิดขึ้น……”จงจิ่วเจินถอนหายใจยาวๆ น้ำเสียงทั้งเศร้าและโกรธอย่างมาก：

“พวกคุณฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจได้ยังไง？”

“ตายซะเถอะ……”อารมณ์ของผู้พิทักษ์ฉานเย่วก่อตัวขึ้นอีกครั้ง มันเพิ่มขึ้นกว่าเดิมเยอะมาก ยื่นมือออกไปยังลำคอของจงจิ่วเจิน！

จงจิ่วเจินรู้ความร้ายกาจของสำนักช้างจันทราอยู่แล้ว เขาหลับตารอความตาย แต่ในขณะนั้นเองก็มีแสงไฟออกมา ฉินหลั่งที่อยู่ด้านหลังจู่ๆก็ไปอยู่ด้านหน้า แล้วปล่อยหมัดออกไป ผู้พิทักษ์ฉานเย่วกับฉินหลั่งสู้กัน จนเกิดเป็นเสียงดังพลั่กๆๆสามครั้ง

หลังเกิดเสียงดังกึกก้องถึงสามครั้งนี้ สถานการณ์ก็เปลี่ยนไป ผู้พิทักษ์ฉานเย่วเซไปด้านหลังหลายก้าวกว่าจะทรงตัวได้ แต่ฉินหลั่งแน่นิ่งไม่กระดิกแม้แต่น้อย

“หือ？บ้านตระกูลจงยังมีคนมีความสามารถแบบนี้ด้วยเหรอ？”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วประหลาดใจ สีหน้าของเขาดูปกติ แต่ในใจนั้นเดือดดาลมาก มิน่าจงจิ่วเจินถึงกล้ามาคนเดียว ที่แท้ก็มียอดฝีมืออยู่ข้างกายด้วยนี่เอง เพียงแต่ดูเหมือนว่าจงจิ่วเจินจะคาดการณ์ผิดพลาดแล้วล่ะ พวกเขาผู้พิทักษ์ทั้งสี่แห่งสำนักช้างจันทราไม่เคยแพ้ เมื่อครู่ตนแค่ประมาทไปก็เท่านั้น

“เลือดต้องล้างด้วยเลือด”ฉินหลั่งพูดเสียงเยือกเย็น เขาใช้นิ้วโป้งแตะจมูก จากนั้นก็มีแสงออกมาจากดวงตาของเขา

แสงนี้ราวกับดวงดาวในยามค่ำคืน มอบความกล้าหาญให้แกบ้านตระกูลจง เดิมพวกที่กลัวหัวหด แอบร้องไห้อยู่ในมุมทั้งหลาย ตอนนี้กลับมาฮึบอีกครั้ง ปาดน้ำตาพลางมองไปยังฉินหลั่งด้วยความหวัง

“คุณฉินระวัง！”จงจิ่วเจินที่กำลังเอาตัวรอดเป็นกังวล

“คุณปู่ เราไปกันเถอะ อาศัยโอกาสนี้……”หลานที่ตกใจจนหน้าซีดคนหนึ่ง วิ่งมายังจงจิ่วเจินพลางพูดขอร้อง

“หุบปาก!”จงจิ่วเจินโมโห ในเวลาแบบนี้บ้านตระกูลจงจะหนีและทอดทิ้งสหายไปได้ยังไง？！ถ้าจะตายก็ตายไปพร้อมกัน！

“พวกคุณเข้ามาพร้อมกันเลย”ฉินหลั่งกระดิกนิ้วใส่ผู้พิทักษ์ฉานเย่ว แสดงให้เห็นว่าไม่แคร์ฝ่ายตรงข้ามเลย

ผู้พิทักษ์ฉานเย่วรู้สึกโมโห ความโมโหแบบที่โดนดูถูก

สีหน้าของผู้พิทักษ์สามคนอื่นๆก็เปลี่ยนไปด้วย รู้สึกเหมือนตนโดนสบประมาทเป็นอย่างมาก

พวกเขาเป็นที่รู้จักทั่วอินเดีย เวลาทำอะไรไม่เคยเคร่งในกรอบ แต่นี่คุณให้พวกเขายอมรับว่าศิลปะการต่อสู้ของพวกเขาไม่ได้เรื่อง นั่นมันเป็นการท้าทายพวกเขามากๆ

ผู้พิทักษ์ฉานเย่วเตะสองเท้า และกระแทกหมัดออกไปเร็วปานสายฟ้าแลบ เหมือนเสือที่กำลังโกรธ เสื้อสีดำของเขาพองตัวขึ้น และแรงลมกระทบไปยังฉินหลั่ง！

ผู้พิทักษ์ฉานเย่วใช้พลังเยอะสุดๆ หมัดเสียดสีไปกับอากาศจนทำให้เกิดประกายไฟขึ้น เขาได้รับบทเรียนจากการประเมินศัตรูต่ำไปในเมื่อครู่นี้ จึงลงมืออย่างโหดเหี้ยมทันที เพื่อจะทำให้ฉินหลั่งเละเป็นโจ๊กในกระบวนท่าเดียว！

หมัดที่รวดเร็วปานสายฟ้าแบบนี้ ฉินหลั่งไม่อาจหลบเลี่ยงได้ แต่เขาก็ไม่ได้คิดจะหลบเช่นกัน เขากลับปล่อยหมัดทั้งสองเพื่อจะตอบโต้ฝ่ายตรงข้ามอีกครั้ง！

“พลั่ก！”พื้นใต้เท้าของทั้งคู่ระเบิดแยกจากกัน ฝุ่นควันตลบอบอวล ฉินหลั่งรับหมัดพลังมหาศาลของฝ่ายตรงข้าม จนไฟเพดานในห้องโถงสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่ง ราวกับแผ่นดินไหวอย่างไรอย่างนั้น

ภายใต้ฝุ่นควันผู้พิทักษ์ฉานเย่วก็พูดขึ้น：“พ่อหนุ่ม แค่หมัดเดียวก็รับมือไม่ได้ รนหาที่ตายจริงๆใช่ไหม？”

“ฉินหลั่ง！”

ทุกคนตกตะลึง สายตามืดสลัว จงจิ่วเจินจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก ดูท่าแม้แต่ฉินหลั่งก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา？！

ฝุ่นควันปกคลุมฉินหลั่งอยู่ เห็นเพียงร่างเงาสลัวๆ ที่ออกมาจากลุ่มฝุ่นควันช้าๆ จึงเริ่มเห็นฉินหลั่งอย่างชัดขึ้น มองดูแล้วตัวของฉินหลั่งเตี้ยกว่าปกติ คงเหมือนจะรับบาดเจ็บ

“งั้นเหรอ อย่าคิดไกลไปหน่อยเลย！”เสียงฉินหลั่งดังทะลุฝุ่นควันออกมา ทั้งเรียบเฉยและเยือกเย็น

“เป็นไปได้ยังไง？”ผู้พิทักษ์ฉานเย่วประหลาดใจ เขาเช็ดเลือดข้างๆปาก เสียงอย่างนี้ไม่เหมือนเสียงคนที่ได้รับบาดเจ็บเลย

เมื่อฝุ่นควันจางหายไป ทุกคนก็เห็นร่างเงาที่อยู่ไกลๆนั่นชัดขึ้น：

ผู้พิทักษ์ฉานเย่วเลือดไหลออกทางปาก พลางจับหน้าท้อง ส่วนฉินหลั่งกลับใช้สองเท้าเหยียบพื้นแรงๆจนเป็นหลุมลึก สีหน้าปกติ ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆแม้แต่น้อย

ผู้พิทักษ์ฉานเย่วผู้บ้าคลั่งพ่ายแพ้ให้กับฉินหลั่งแล้ว！