รวยชั่วข้ามคืน?！ 290 ก่อนสงครามอวดดีมาก

บทที่ 290 ก่อนสงครามอวดดีมาก

จงจิ่วเจินจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย และเดินออกจากห้องที่เขาอาศัยอยู่อย่างช้าๆ เขาสวมเครื่องแต่งกายกระดุมสองแถวสไตล์จีนสีดำ ผมและเคราสีขาว ราศีแห่งการเป็นเจ้าแห่งเย็นจีนหลายสิบปีนี้ค่อยๆแสดงออกมา

ลูกชายและลูกสะใภ้ของเขายืนรอเขาอยู่หน้าประตู แต่พวกเขาสุขุมเท่าจงจิ่วเจิน

จนถึงตอนนี้ พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่า จะส่งนักรบตระกูลจงคนใดไปสู้รบ

พวกเขาร้อนใจดั่งไฟเผา วิตกกังวล หลังจากวันนี้ ตระกูลจงของพวกเขาอาจจะต้องสละตำแหน่งสูงสุดในสังคมอิทธิพลมืดของเย็นจีน ชื่อของพวกเขาจะหายไปในประวัติศาสตร์ของเย็นจีน และตระกูลของพวกเขาจะไม่มีวันฟื้น มันช่างเจ็บปวดทรมาน

จงจิ่วเจินเดินออกไปด้านนอกคฤหาสน์ทีละก้าวอย่างมั่นคง โดยมีลูก ๆ หลาน ๆ เดินตามหลัง ราวกับเป็นพิธีก่อนการเดินทาง

มีรถหรูหลายคันจอดอยู่ที่หน้าบ้านตระกูลจง

“พวกเธอไปที่ฮุ่ยจ้งก่อน” จงจิ่วเจินกล่าวกับลูกหลานที่อยู่ด้านหลัง แล้วมองไปที่จงเส่นซาน “เส่นซานไปรับคุณฉินกันเถอะ”

“ครับ”จงเส่นซานตอบ เขาเดินตามจงจิ่วเจินขึ้นรถKairedและขับรถไปยังมหาวิทยาลัยเย็นจีน

คุณฉิน? คุณฉินคือใคร?

คนในตระกูลจงต่างมองหน้ากัน พวกเขาคิดว่าคุณฉินอาจเป็นนักรบที่จงจิ่วเจินหาได้ชั่วคราว เฉกเช่นฝู้คาย ตระกูลจงเฟ้นหามานานหลายปี แล้วเลือกจากหนึ่งในร้อยคน ยังถูกหย่างเที่ยนสังหารได้อย่างง่ายดาย แล้วนักรบชั่วคราวนี้จะสู้ฝ่ายตรงข้ามได้หรือ?

คนตระกูลจงขึ้นรถด้วยอารมณ์เศร้าหมอง และขับรถไปที่ร้านมวยใต้ดินฮุ่ยจ้ง

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ในที่สุดจงยู่ก็สามารถพักผ่อนได้อย่างเต็มที่

ในตอนนี้ จงยู่พร้อมกับสี่สาว “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ก็เดินออกมาจากหอพัก เด็กสาวทั้งห้าคนได้กลายเป็นพี่น้องที่แสนดีกัน แน่นอนว่า “ลม ดอกไม้ หิมะ ดวงจันทร์” ยังไม่ลืมสถานะของตัวเอง พวกเขาไปเรียนเป็นเพื่อนจงยู่ทุกวัน จองที่ให้จงยู่ ซื้อข้าวให้เธอ เมื่อกลับมาก็นวดให้เธอ

สรุปก็คือ ดูแลจงยู่อย่างดีทุกทาง

จงยู่เดินไปที่ประตู ฉินหลั่งยังคงยืนเวรอยู่ เมื่อเห็นผู้หญิงห้าคนเดินมา ฉินหลั่งก็มีความสุขเป็นพิเศษ

“คืนนี้หลังเลิกงาน เธอไปทะเลสาบเว่ยหมิงกับฉันนะ” จงยู่พูดกับฉินหลั่ง ช่วงนี้เธอความสำคัญกับการเรียน จนไม่ค่อยมีเวลาใส่ใจฉินหลั่งมากพอ วันนี้หยุดพัก เธอจึงรู้สึกว่าเธอค่อนข้างเย็นชากับเขาเกินไป

“คืนนี้เหรอ …” ฉินหลั่งผงะ คืนนี้เขาต้องไปช่วยตระกูลจงต่อสู้ ถ้าจงยู่ต้องแย่แน่ๆ แต่เมื่อมองไปที่ดวงตาที่สดใสของจงยู่ ฉินหลั่งก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ จึงพยักหน้า “โอเค หลังเลิกงานฉันจะโทรหาเธอ”

“ อืม พวกเราไปเดินเล่นที่ห้องสมุดกันเถอะ เธอยืนเวรต่อได้” จงยู่มีความสุขและเดินไปที่ห้องสมุด หิมะและดวงจันทร์เดินตามจงยู่ ในขณะที่ลมและดอกไม้หยุด และอยู่ข้างๆฉินหลั่ง

เมื่อเห็นว่าร่างของจงยู่หายไป ฉินหลั่งจึงเดินกลับไปที่หอพัก เปลี่ยนเสื้อผ้า ไปที่ประตูโรงเรียน และรอให้ตระกูลจงมารับไปที่สนามศิลปะการต่อสู้

ลมและดอกไม้อยู่ด้านหลัง พวกเขาต้องการไปด้วยกันกับฉินหลั่ง

ฉินหลั่งเดินออกจากประตูโรงเรียน เห็นรถKairedคันนึงจอดอยู่ เมื่อเดินเข้าไป จงจิ่วเจินและลูกชายของเขาเดินออกจากรถ ทักทายกันสั้น ๆ ทุกคนกลับไปที่รถและรถก็มุ่งหน้าไปยังร้านมวยใต้ดินฮุ่ยจ้ง

ร้านมวยใต้ดินฮุ่ยจ้ง เป็นสนามมวยที่มีชื่อเสียงที่สุดในสังคมอิทธิพลมืดของเย็นจีน ตั้งอยู่ใจกลางเมืองเย็นจีน เหนือพื้นดินคือห้องโถงนิทรรศการเย็นจีน ซึ่งมีการปกปิดมิดชิด ชั้นที่สองของชั้นใต้ดิน เป็นที่ที่สนามมวยตั้งอยู่

ในตอนนี้ สภาพแวดล้อมของห้องโถงนิทรรศการดูสงบ แต่อันที่จริงที่ชั้นใต้ดินชั้นสองกลับคึกคักมาก

200 เมตรด้านหน้าของห้องโถงนิทรรศการ พ่อและลูกตระกูลจง ฉินหลั่ง ลมและดวงจันทร์ออกจากรถ

พวกเขาจะเดินไปที่เวทีมวยใต้ดินจากที่นี่

ฉินหลั่งรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมาที่เขา เขาหันศีรษะไปและเห็นร่างที่หลบอยู่ข้างอ่างดอกไม้

เมื่อร่างนั้นเห็นฉินหลั่งมองเห็นเขา จึงไปซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ทันที

ลมและดอกไม้ก็สังเกตเห็นบุคคลนั้น พวกเขาก็แวบไปที่บุคคลนั้นพร้อมกัน

“ออกมา!” ลมและดอกไม้ รีบวิ่งไปหลังต้นไม้ คนนึงล้อมทางขวาคนนึงล้อมทางซ้าย คนๆนั้นตกใจมาก เขาไม่คิดว่าศิลปะการต่อสู้ของเด็กหญิงอายุไม่ถึง 20 ปีทั้งสองจะสูงขนาดนี้

เขาพยายามขัดขวางอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของลมและดอกไม้ ในพริบตาลมและดอกไม้ก็จับตัวเธอไว้ได้

“คุณชายฉิน!” ลมและดอกไม้ลากเขาไปเบื้องหน้าฉินหลั่ง

เป็นคนๆนึงที่ ผมสีดำยาวประบ่า มีดวงตาสองข้างที่กลมเหมือนไข่มุกสีดำ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกล้าหาญและเงี่ยงงอน นั่นคือหวังเฉิน ดาวตำรวจแห่งสน.เฉาไว้

“คุณสะกดรอยตามผมมาทำไม” ฉินหลั่งถาม ฉินหลั่งจำเธอได้ตั้งแต่เห็นเธอซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้

“จะมีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่ใช่ไหม” หวังเฉินกล่าว

วันนี้หลังจากที่หวังเฉินเลิกงาน เมื่อเขาเดินผ่านห้องโถงนิทรรศการ เขาพบซ่งอวี่และพ่อของเขากำลังเดินไปที่ชั้นใต้ดินของห้องโถงนิทรรศการ หลังจากนั้นผู้ประกอบการที่มีชื่อเสียงจำนวนมากในเย็นจีน คนจากตระกูลใหญ่ และผู้ต้องสงสัยของตำรวจปรากฏตัวทีละคน

สงครามทางศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้ เชิญเฉพาะผู้มีส่วนได้ส่วนเสียของจงและซ่งเท่านั้น ส่วนคนที่เหลือในเย็นจีน ข่าวถูกปิดเป็นความลับมากๆ

หวังเฉินรู้สึกมากขึ้นเรื่อย ๆ ว่าจะต้องมีบางอย่างที่ยิ่งใหญ่เกิดขึ้น เธออยากจะเข้าไปดู แต่มีผู้ชายในชุดสูทสองสามคนอยู่ที่ประตูเพื่อตรวจสอบ ซึ่งไม่สามารถเข้าไปได้หากไม่มี “จดหมายเชิญ”

หวังเฉินซ่อนตัวอยู่ที่ประตู เพื่อดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อเห็นพ่อและลูกชายตระกูลจงปรากฏตัวขึ้น เธอก็ยิ่งประหลาดใจ แน่นอนว่าเธอตกใจพอ ๆ กันที่เห็นว่าฉินหลั่งเกี่ยวข้องกับตระกูลจง

“คุณรีบออกไปจากที่นี่ นี่ไม่ใช่ที่คุณควรจะอยู่” ฉินหลั่งกล่าว

“พวกคุณจะทำอะไรสกปรกที่นี่ ฉันจะโทรแจ้งตำรวจ เพื่อทำลายแผนของคุณ” หวังเฉินกล่าว

เธอรู้ว่าตระกูลจงมีภูมิหลังของกองกำลังใต้ดิน การปรากฏตัวของตระกูลจงที่นี่ แสดงถึงความไม่สะอาด

“ถ้ายังไม่หยุดพล่าม ฉันจะให้เธอหุบปากตลอดไป” จงจิ่วเจินกล่าวด้วยความโมโห

“พ่อ ได้โปรดสงบความโกรธก่อน” จงเส่นซานกล่าว เขามองดูรูปลักษณ์ของหวังเฉิน มองไปที่เธอและพูดว่า “คุณเป็นสาวจากตระกูลหวัง หวังเฉินใช่ไหม?”

“ใช่ ฉันจะจับคุณคนเลวเข้าคุก!” หลังจากที่หวังเฉินถูกย้ายไปปักกิ่ง เธอก็ได้ฟังจากปากคนอื่น ๆ ว่า ตระกูลจงเป็นผู้นำของสังคมอิทธิพลมืดของเย็นจีน ในสายตาของเธอ ตระกูลจงก็คือฝ่ายตรงข้ามของตำรวจ วันหนึ่ง เธอจะขจัดตระกูลจงให้สิ้นซาก

“สาวน้อย หากเราต้องการจัดการเธอ มันง่ายแค่กระดิกนิ้ว”

จงเส่นซานยิ้มเยาะเล็กน้อย “ฉันบอกเธออย่างชัดเจนว่า จะมีการต่อสู้ศิลปะการต่อสู้ที่นี่ในคืนนี้ ผู้ชนะจะกลายเป็นราชาแห่งสังคมอิทธิพลมืดของเย็นจีน งานศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้ตระกูลหวังของเธอก็รู้ และรัฐบาลก็รู้เช่นกัน แล้วทำไมเราถึงยังจัดงานได้ ก็เพราะเราได้รับการยินยอมจากเบื้องบนไง ความมั่นคงของเย็นจีน นอกจากต้องการตำรวจอย่างพวกคุณแล้ว ก็ต้องการพวกเราเช่นกัน เข้าใจไหม?”

ครอบครัวของฉันรู้ และรัฐบาลเบื้องบนก็รู้เหรอ

หวังเฉินช็อกไป เขารู้สึกสมองไม่ตอบสนองไปชั่วขณะ จู่ๆเธอก็รู้สึกเหมือนเป็นคนบ้าบิ่น แล้วความจริงเป็นอย่างที่จงเส่นซานพูดหรือไม่

“ สาวน้อย จะไปดูกับพวกเราไหม?” จงจิ่วเจินพูดขณะมองไปที่หวังเฉิน

เมื่อเห็นหวังเฉินเคลิบเคลิ้มอยู่ จงจิ่วเจินก็ไม่สนใจเธอ และเดินช้าๆไปที่ชั้นใต้ดินชั้นสองของห้องโถงนิทรรศการ หวังเฉินก็เดินตามพวกเขาไป

ผ่านการตรวจสอบที่ชั้นใต้ดินชั้นแรก จงจิ่วเจินและคนอื่น ๆ ก็เดินไปที่ชั้นใต้ดินที่สอง โถงตรงทางเข้า มีคนมากมายอยู่แล้ว

ซ่งจงผิงและลูกชายของเขามาถึงเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว ในตอนนี้มีผู้คนมากมายมารวมตัวกันรอบ ๆ พวกเขา และพูดคุยอย่างกระตือรือร้น

สมาชิกของตระกูลจงคนอื่น ๆ ที่มาถึงก่อน ข้างกายกลับถูกทิ้งร้าง

เมื่อเห็นจงจิ่วเจินมาถึง บางคนก็ทักทายจงจิ่วเจินด้วยความสุภาพ

“ท่านจง”

“ท่านจง มาแล้วเหรอครับ”

พวกเขาทุกคนฝืนแสดงอย่างมาก ตอนนี้สถานการณ์ชัดเจนมาก ตระกูลซ่งจะเป็นผู้ชนะในสงครามครั้งนี้ การเอาใจ “นายเก่า” เชื่อมสัมพันธ์อีกไม่ใช่เรื่องดี

สมาชิกในตระกูลจงคนอื่น ๆ ก็เดินเข้ามา พวกเขาไม่สบายใจเป็นพิเศษ เมื่อเห็นจงจิ่วเจินเข้ามา พวกเขาก็เริ่มบ่น :

“พ่อ เมื่อก่อนคนกลุ่มนี้เห็นพวกเราก็ทำเหมือนหมาปั๊ก ตอนนี้ตระกูลจงของพวกเราก็ยังไม่สูญเสียอำนาจ คนกลุ่มนี้ก็แปลกแยกแล้ว พวกนี้นี่มันหัวสูงบ้าเห่อจริงๆ”

“ใช่ มีหลายคน ทำเหมือนไม่เห็นพวกเรา ยกยอแต่ตระกูลซ่ง! มองหน้าคนแบบนั้น ช่างน่าขยะแขยงจริงๆ!”

…

“คุณพ่อ ไหนคุณฉินที่พ่อหามาล่ะ” คนนึงในตระกูลจงถาม

“ ใช่ คุณฉินอยู่ที่ไหนล่ะ?”

จงจิ่วเจินไม่ได้ตอบคำถามพวกเขา เขารู้สึกว่าลูกหลานพวกนี้เป็นเพียงวัสดุเหลือใช้

“สวัสดีครับ” ฉินหลั่งเริ่มก้าวไปข้างหน้าและกล่าวทักทาย

“อะไรนะ เธอคือคุณฉินเหรอ” คนในตระกูลจงที่ถามเมื่อกี้รู้สึกแปลกใจ คนอื่น ๆ ก็อ้าปากกว้างเช่นกัน

พวกเขายังคิดว่า คุณฉินที่จงจิ่วเจินเชิญมานั้น จะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ แต่คิดไม่ถึงว่า คุณฉินหลั่งจะเป็นเด็กกกกกขนาดนี้

ปรมาจารย์ฝู้คายยังไม่สามารถเอาชนะหย่างเที่ยนที่ตระกูลซ่งเชิญมา แม้ว่าชายหนุ่มคนนี้จะดูแข็งแรง แต่ไม่เคยมีชื่อเสียงใดๆ จะเป็นคู่ต่อสู้ของเขาได้อย่างไร?

ในทันใดนั้น คนตระกูลจงก็ระบายลมหายใจเฮือกสุดท้าย

พวกเขาถอนหายใจ รู้สึกว่าความหวังเล็ก ๆ สุดท้ายถูกทำลายลง

ในขณะนี้ ซ่งจงผิงสังเกตเห็นว่าจงจิ่วเจินมาถึงแล้ว จึงเดินไปพร้อมกับซ่งอวี่ พวกเขาถูกล้อมรอบไปด้วยคนกลุ่มใหญ่ ลูกพี่ลูกน้องของซ่งอวี่และครอบครัวของเขาก็มาถึงด้วย ฟางเจิ้งถูกเข็นอยู่บนรถเข็น

หนุ่มรวยรุ่นที่สองเห้อหยู่เฉินที่ซึ่งเคยจัด 《Hello，girls》ก็อยู่ในนั้นด้วย เขาบังเอิญอยู่ในเย็นจีนในช่วงเวลานี้พอดี ด้วยสถานะและฐานะของตระกูล เขาจึงได้รับจดหมายเชิญโดยธรรมชาติอยู่แล้ว เขามาที่นี่เพื่อดูการดวลศึกศิลปะการต่อสู้

“สวัสดีครับคุณท่านจง เราพบกันอีกแล้วนะครับ!" ซ่งจงผิงกล่าวอย่างสุภาพ ต่อหน้าคนอื่นเขาต้องวางมาด เพราะเขากำลังจะได้เป็นเจ้าเหนือหัวของสังคมอิทธิพลมืดของเย็นจีนเร็วๆนี้

“สวัสดี!” จงจิ่วเจินจับมือซ่งจงผิง และพูดด้วยเสียงเยาะเย้ย

เมื่อตระกูลซ่งมาถึงเย็นจีนเป็นครั้งแรก ซ่งจงผิงเป็นเพียงข้าราชการตัวเล็กๆของเย็นจีน ในตอนนั้นเขายังนำของขวัญไปเยี่ยมจงเส่นซาน ที่ตระกูลจงด้วยตนเอง พูดง่ายๆก็คือ มาฝากเนื้อฝากตัวกับเจ้าของพื้นที่

ไม่คิดว่า หลังจากนั้นเพียง 30 ปี ซ่งจงผิงจะแย่งตำแหน่งตระกูลจงไปได้

แน่นอนว่าสิ่งต่างๆไม่เที่ยง

“ไม่รู้ว่าวันนี้ตระกูลจงส่งนักรบคนไหนมา?” ซ่งจงผิงถาม เขาอยากเห็นนักรบที่แข็งแกร่งที่สุดของตระกูลจง —- ฝู้คายตายไปแล้ว ตระกูลจงจะหาคนแบบไหนมาได้อีก?

“คุณฉิน โปรดออกมาให้คุณซ่งดู!” จงจิ่วเจินกล่าว

“ครับ” ฉินหลั่งตอบ เดินไปที่ซ่งจงผิง พยักหน้าเล็กน้อยและกล่าวว่า “สวัสดีครับคุณซ่ง”

เมื่อเห็นฉินหลั่ง ผู้คนรอบ ๆ ก็ประหลาดใจ ตระกูลจงเอาเด็กอายุ 20 ปีมาลงแข่งเหรอ? นี่เรื่องตลกใช่ไหม?

“เธอนี่เอง!” ซ่งอวี่จำฉินหลั่งได้ เขามองด้วยสายตาที่ไร้ความปรานี

“ลุงครับ ผมและลูกพี่ลูกน้องของผมถูกเด็กคนนี้จัดการเมื่อครั้งล่าสุด!” ฟางเจิ้งซึ่งอยู่บนรถเข็นกล่าว

ซ่งจงผิงยกมือขึ้น ซ่งอวี่และฟางเจิ้งจึงหยุดพูด

“ พี่จง ตระกูลจงไม่มีใครแล้วเหรอ ถึงส่งเด็กเช่นนี้ไปสู้รบ อย่างนี้จะไม่แพ้ให้แก่ตระกูลซ่งของพวกเราหรือ?” ซ่งจงผิงพูดพร้อมกับเยาะเย้ย ก่อนหน้านี้เขามีมารยาท แต่ตอนนี้เขาต้องการแสดงอำนาจ เขาคิดไว้ดีแล้ว หลังจากที่เขากลายเป็นราชาใต้ดินของเย็นจีน เขาก็จะทำเช่นเดียวกันกับผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา