รวยชั่วข้ามคืน?！ 154 ความรำคาญของจางเจียซิน

บทที่ 154 ความรำคาญของจางเจียซิน

จางเจียซินไลน์สดมาสองเดือนแล้ว ค่อยๆได้รับความนิยมในHuya TV ตอนนี้อยู่ในหนึ่งร้อยของอันดับแรก แล้วคราวนี้Huya TVได้จัดงานเลี้ยงสังสรรค์ “ปาร์ตี้คาร์นิวัลเน็ตไอดอลtop 100”ขึ้น จางเจียซินก็ได้รับเชิญให้เข้าร่วมด้วย

มหาวิทยาลัยก็ปิดเทอมแล้ว จางเจียซินก็ไม่กลับบ้าน และอาศัยอยู่ในบ้านเช่าในจีนหลิง

“เจียซิน อย่าพูดจาเหลวไหล…..”ผู้รับผิดชอบพี่โปกะพริบตาที่จางเจียซิน คนเขาอุตส่าห์เอากุญแจมาให้แล้ว ทำไมถึงไปว่าไม่ใช่ของคนอื่นเขาล่ะ?

“หึ พี่โป ฉันพูดความจริงกับคุณ เขาไม่ใช่เจ้าของคฤหาสน์นี้จริงๆ!”จางเจียซินกอดอก แล้วเหลือบมองไปที่ฉินหลั่ง: “ฉินหลั่ง นายบอกกับพี่โปเอง นี่เป็นคฤหาสน์ของนายจริงเหรอ?”

ถ้าหากว่าให้จางเจียซินรู้ว่า คฤหาสน์สองร้อยห้าสิบล้านนี้หลังนี้เป็นของตัวเอง กลัวว่าหลังจากวันนี้ไปชีวิตของตัวเองก็คงจะไม่ปกติสุข

“ไม่ใช่”ฉินหลั่งกล่าวเบาๆ

“ไม่ใช่!”เมื่อได้ยินว่าไม่ใช่ พี่โปก็ผลักฉินหลั่ง แล้วลูบที่หัวใจตัวเองไปมา: “อย่างนั้นนายทำอะไร? ฉันตกใจหมดเลย?”

“เขาเหรอ”จางเจียซินเหลือบไปมองฉินหลั่งอย่างดูถูก เดือนๆหนึ่ง รายได้ทุกเดือนของจางเจียซินมีแปดพันหยวนขึ้น ซึ่งนั้นทำให้เธอดูถูกเพื่อนร่วมชั้นรอบๆตัว สำหรับฉินหลั่ง เธอยิ่งดูถูกเข้าไปใหญ่: “ฉันกับเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้น เขาก็เป็นแค่ยาจกในชั้นเรียนของพวกเรา ยากจนมากจนเป็นที่รู้จักกันทั้งแผนก เขาเคยมีความสัมพันธ์เป็นคู่รักกับเพื่อนร่วมชั้นในชั้นเรียนของพวกเรามาก่อน และสุดท้ายโดนสวมเขาจากคนอื่น คนทั่วไปในชั้นเรียนของเราจะไม่มีใครเล่นกับเขา…”

“ฉินหลั่ง ปิดเทอมใหญ่นายก็ไม่กลับบ้าน นายว่าตัวนาย เป็นชายหนุ่มที่มีมือมีเท้า ทำไมถึงมาทำงานเก็บขยะแบบนี้ล่ะ? โธ่ นายจะให้ฉันว่านายยังไงดี?”จางเจียซินเหลือบมองไปที่เรือที่จอดอยู่ในทะเลสาบเทียมและพูด ลองคิดดูว่าตัวเองเป็นแค่ผู้หญิง ตอนนี้สามารถหาเงินได้หลายพันหยวนต่อวัน จางเจียซินรู้สึกว่าตัวเองเก่งมาก แล้วรู้สึกว่าฉินหลั่งไม่มีอนาคต

เก็บขยะ? หันหน้าไปรอบๆก่อนที่จะตระหนักว่า จางเจียซินเห็นว่าเมื่อกี้ตัวเองกำลังเก็บขยะในทะเลสาบ ฉินหลั่งพยักหน้าเล็กน้อยด้วยรอยยิ้ม

“ฉิบหาย ที่แท้นายก็เป็นคนทำความสะอาดในชุมชน อีกหน่อยเจอกันก็ทักทายบอกล่วงหน้าด้วย นี่ทำให้ฉันตกอกตกใจหมด”ในที่สุดพี่โปก็รู้สึกโล่งใจ คิดถึงเมื่อกี้ตัวเองเข้าใจผิดคิดว่าคนทำความสะอาดเป็นเจ้าของคฤหาสน์ เขาก็นำมาใช้ประโยชน์อีก พี่โปก็ดูไม่ชอบฉินหลั่ง

“ทำไมนายถึงเป็นคนเอากุญแจมาล่ะ?”พี่โปคว้ากุญแจในมือของฉินหลั่ง และถามฉินหลั่งอย่างรวดเร็ว

ฉินหลั่งนิ่งอึ้ง จากนั้นถึงค่อยตอบสนองกลับมา ตอนนี้ตัวเองไม่ใช่เจ้าของคฤหาสน์

“เอ่อ…..เจ้าของบ้านท่านนี้เร่งรีบไปทำธุระ เอากุญแจมาให้ผม ให้ผมเอามาส่งให้พวกคุณ”ฉินหลั่งคิดหาเหตุผลมั่วๆขึ้นมา

“แบบนี้นี่เอง คนคนนี้แม่ง ฉันรอเขาอยู่ที่นี่เป็นเวลานานขนาดนี้ ยังเตรียมจะแลกเปลี่ยนนามบัตรกับเขาสักหน่อย ก็หนีไปแบบนี้เลย เย็ดแม่งจริงๆ”พี่โปนั่งลงบนพื้น และมองออกไปในที่ระยะไกล สาปแช่งอย่างรุนแรง

“เอาล่ะ เจียซิน ไปบอกกับคนพวกนั้น พวกเราเข้าไปถ่ายทำที่คฤหาสน์”จากนั้น พี่โปก็ถือกุญแจเข้าไปเปิดประตู จางเจียซินกำลังไปเรียกเน็ตไอดอลคนอื่นๆ และมองไปข้างๆที่ฉินหลั่ง “ไม่ตั้งใจ”โยนขวดน้ำโค้กลงไปที่พื้น

ฉินหลั่งไม่ใช่ว่ากวาดถังขยะเหรอ ยังไงจางเจียซินไม่มีทางส่งขวดน้ำโค้กไปที่มือฉินหลั่งดีๆ เธอต้องการให้ฉินหลั่งก้มลงไปเก็บขึ้นมาจากบนถึงจะมีความสุข

จางเจียซินหันกลับมา และเดินอย่างมีชัยไปหาเน็ตไอดอลที่นั่งอยู่ริมทะเลสาบ

ฉินหลั่งส่ายหัว แล้วเก็บขวดน้ำโค้กที่จางเจียซินโยนทิ้งบนพื้นขึ้นมา เขายืนดูกลุ่มคนที่เดินเข้าไปในคฤหาสน์ของเขา ฉินหลั่งกำลังจะออกไป เมื่อเห็นว่าตัวเองยังสวมเสื้อชูชีพของชายชรา ตอนนี้ชายชรากลับบ้านไปแล้ว วางทิ้งไว้ที่ข้างคฤหาสน์ ของแบบนี้ไม่มีใครขโมย เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอชายชรา ค่อยเอาให้เขาก็ได้

เมื่อถึงตอนค่ำ ฉินหลั่งถึงค่อยกลับมา ในเวลานี้กลุ่มทีมงานกล้องและอุปกรณ์ประกอบฉากเครื่องแต่งกายฯลฯขึ้นรถ และกำลังจะออกไป

เมื่อฉินหลั่งเห็นพี่โปเลยเดินไปหา ให้เขาเอากุญแจคืนให้ตัวเอง รอเจ้าของคฤหาสน์กลับมา ตัวเองจะคืนให้เขาก็ได้ พี่โปไม่เอาฉินหลั่งไว้ในสายตาเลย และโยนกุญแจให้ฉินหลั่ง แล้วเดินจากไป

ฉินหลั่งนั่งอยู่ข้างๆ และรอดูไม่ว่าจะเป็นคนเดินไม่ว่าจะเป็นรถหรือคนเดินเท้าออกไป ก่อนที่ฉินหลั่งจะเดินไปที่ประตูพร้อมกับกุญแจอย่างช้าๆ เปิดมันแล้วเดินเข้าไป

เมื่อกี้แม้ว่าพี่โปจะบอกว่าไม่มีความเสียหายในคฤหาสน์ แต่ฉินหลั่งก็ตรวจสอบด้วยตัวเองดีกว่า

ฉินหลั่งเดินไปรอบๆในคฤหาสน์ ก็พบเพียงแต่ก้นบุหรี่เพียงไม่กี่ชิ้น ไม่มีความเสียหายใดๆ ฉินหลั่งก็รู้สึกสบายใจ

เขาไม่ค่อยมาที่คฤหาสน์สองร้อยห้าสิบล้านหลังนี้ รู้สึกว่าใหญ่กว่าคฤหาสน์หลังหกล้านมาก ฉินหลั่งนั่งในพื้นที่เล็กๆสำหรับนั่งในห้องนั่งเล่น และมองผ่านออกไปที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ ต้นฉัตรทองที่อยู่ใกล้ๆบัวหลวงและดอกบัวริมทะเลสาบในระยะไกลกำลังเบ่งบานอย่างเงียบๆ มือของฉินหลั่งวางไปที่ราวจับเบาๆ เขาไม่ค่อยมีเวลาพักผ่อนเช่นนี้

“อา….”เมื่อฉินหลั่งสบายมากจนเกือบจะหลับไป ทันใดนั้นก็มีคนปรากฏตัวขึ้นที่ตรงหน้าต่างกระจกบานใหญ่ ไล่ความเหนื่อยล้าของฉินหลั่งออกไป และเขาก็ตกจากเก้าอี้โยกด้วยความประหลาดใจ

คนคนนั้นคือจางเจียซิน

“เธอ….”มือสองข้างของจางเจียซินวางอยู่บนหน้าต่าง เธอมองฉินหลั่งด้วยความสงสัย ยังไงก็ไม่เข้าใจว่า ทำไมฉินหลั่งถึงสามารถนั่งอยู่ในคฤหาสน์

“ฮวนฮวน ตามฉันมา!”จางเจียซินเรียกผู้หญิงหนึ่งคนมา เหลือบมองไปที่ฉินหลั่งอย่างสงสัย จากนั้นก็พาผู้หญิงที่ชื่อฮวนฮวนก็เดินจากไป ไม่นาน ประตูของคฤหาสน์ก็ถูกกระแทกจนมีเสียง

ฉินหลั่งเดินไปเปิดประตู จางเจียซินและฮวนฮวนยืนอยู่ที่นอกประตู จางเจียซินจ้องมองฉินหลั่งด้วยความสงสัย

ก่อนหน้านี้จางเจียซินและฮวนฮวนไม่ได้กลับออกไปพร้อม “คนกลุ่มใหญ่” บ้านเช่าของจางเจียซินก็อยู่ใกล้กับมหาวิทยาลัยจีนหลิง ไม่ไกลจากที่นี่ เลยไม่เร่งรีบที่จะกลับไป หลังจากถ่ายทำเสร็จ เธอก็เรียกฮวนฮวน อยู่เที่ยวที่บนเกาะเทียมพร้อมกัน สักพักค่อยกลับบ้าน คิดไม่ถึงเมื่อจางเจียซินย้อนกลับมาที่คฤหาสน์ เห็นฉินหลั่งที่หน้าต่างกระจกบานใหญ่ของคฤหาสน์

“คนนี้ไม่ใช่หรือที่ไปเก็บขยะในทะเลสาบในช่วงเช้า”ฮวนฮวนจำฉินหลั่งได้ และกระซิบที่ข้างหูของจางเจียซิน

จางเจียซินจ้องฉินหลั่งแล้วยิ้มแห้งๆ แล้วผลักเขาไปหนึ่งที พาฮวนฮวนเดินเข้าไปในคฤหาสน์

“ทำไมนายถึงมาอยู่ในคฤหาสน์นี้?”ขณะที่จางเจียซินมองไปที่เฟอร์นิเจอร์ในคฤหาสน์ ก็ถามฉินหลั่ง

“เอ่อ….ฉัน…ฉัน…ฉันเป็นคนที่เจ้าของคฤหาสน์นี้จ้างมาเป็น…..คนใช้”ในที่สุดฉินหลั่งก็หาข้อแก้ตัว จากนั้นก็ยืนคำถาม: “ใช่แล้ว เจ้าของคฤหาสน์ไม่อยู่นาน เขาจ้างฉัน ให้รับผิดชอบทำความสะอาดคฤหาสน์ และให้ฉันพักผ่อนในคฤหาสน์ได้ ดังนั้น….”

ฉินหลั่งยิ้มอย่างอึดอัด

“ฉิบหาย นายแค่คนทำความสะอาดก็สามารถนอนพักในคฤหาสน์สองร้อยห้าสิบล้าน นายได้เปรียบเต็มๆเลยซินะ ” หลังจากได้ยินสิ่งที่ฉินหลั่งพูด จางเจียซินก็ถึงกับผงะ เธอรู้สึกว่าฉินหลั่งโชคดีจริงๆ พูดตามความจริง เธออิจฉาฉินหลั่งจริงๆ คฤหาสน์สองร้อยห้าสิบล้านหลังนี้ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถอาศัยอยู่ได้

“เหอะเหอะ…..เมื่อกี้นายเพิ่งบอกว่าเจ้าของคฤหาสน์ไม่อยู่?”จางเจียซินกลอกตาไปมา แล้วถามอย่างไม่แน่ใจ เมื่อเห็นฉินหลั่งพูดไม่ชัดเจนแต่พยักหน้า จางเจียซินพอใจ และถามว่า: “อย่างนั้นวันนี้ฉันและฮวนฮวนก็จะพักที่คฤหาสน์นี้ดีไหม?”

“หา….ไม่ดีมั้ง”ยังไงฉินหลั่งก็คิดไม่ถึง จางเจียซินจะพูดเงื่อนไขแบบนี้ขึ้นมาก

“อะไรไม่ดี!”เมื่อได้ยินฉินหลั่งลังเล จมูกของจางเจียซินก็ย่นขึ้นทันที : “ถึงยังไงเจ้าของก็ไม่มา เพียงแค่นายไม่พูด ใครพักอยู่ในคฤหาสน์เขาก็ไม่รู้ หรือว่านายจะฟ้องเจ้าของ?”

“ฉันไม่ได้คิดแบบนั้น เพียงแต่…”

“นายไม่ฟ้องก็ดี อย่างนั้นก็ตามที่พูด คืนนี้ฉันและฮวนฮวนก็นอนที่นี่!”จางเจียซินไม่พอใจที่ฉินหลั่งพิรี้พิไร ตัวเองจึงตัดสินใจเอง

“ฮวนฮวน พวกเราขึ้นไปชั้นบนเพื่อหาห้องกันเถอะ”จางเจียซินยิ้มให้กับฮวนฮวน แล้วเด็กสาวทั้งสองก็วิ่งจับมือกันไปที่ชั้นบน

“พวกเธอ….”เด็กสาวทั้งสองมองหาห้องที่จะอยู่ในคืนนี้ด้วยความตื่นเต้น และฉินหลั่งก็ส่ายหัว

หลังจากดูห้องทีละห้อง ในที่สุดเด็กสาวทั้งสองก็พบห้องที่พอใจ แล้วนอนอยู่บนเตียงไหมนุ่มๆในห้อง สองสาวพอใจจริงๆ ชีวิตที่ร่ำรวยของเศรษฐีก็สุขสบายเช่นนี้

“เจียซิน วันนี้ฉันพักผ่อน เดี๋ยวเธอต้องไลน์สดอีกนะ ตอนนี้ฉันไปกินข้าวข้างนอกเป็นเพื่อนเธอมั้ย?”ฮวนฮวนไลน์สดยังไม่ได้รับความนิยมเท่ากับจางเจียซิน เธอมีท่าทางที่ถ่อมตัวกับจางเจียซิน

“ฉันไม่อยากออกไป ถ่ายงานมาทั้งวันเหนื่อยจะตาย ฉันอยากกินขนมจีนของ “บ้านเฉิน”จางเจียซินนอนอยู่บนเตียงอย่างสบายก็เลยไม่อยากขยับตัว

“ฉันก็อยากกินเหมือนกัน แต่ “บ้านเฉิน”ไม่มีบริการส่งอาหาร พวกเรายังต้องไปด้วยตัวเอง”ฮวนฮวนพูดด้วยน้ำเสียงที่ผิดหวัง

“น่ารำคาญจริงๆ”จางเจียซินพึมพำ จากนั้นก็คิดบางอย่างออก: “มีล่ะ!”

ในเวลานี้ฉินหลั่งก็ตัดสินใจ คืนนี้จะนอนพักที่คฤหาสน์หนึ่งคืน ในขณะนี้ นิ้วชี้ซ้ายของเขามันก็ขยับ เป็นยายที่ตะโกนเรียกเขา ในขณะนี้ฉินหลั่งถึงค่อยนึกออก วันนี้เป็นวันที่ต้องเอาไก่ตัวเป็นๆให้กับยาย เขาเกือบจะลืมเลย ฉินหลั่งเกี่ยวนิ้วชี้ซ้ายไปทางซ้ายสามครั้ง และตอบกลับให้กับยาย ความหมายก็คือตอนนี้ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้

“ฉินหลั่ง!”ฉินหลั่งกำลังจะออกไป จางเจียซินและฮวนฮวนเดินออกมาจากในห้อง มองไปที่ฉินหลั่งแล้วพูด: “ตอนนี้นายออกไปซื้อขนมจีนที่”บ้านเฉิน”มาให้ฉันและฮวนฮวนสองชุด เร็วๆหน่อยนะ”

ฉินหลั่งคิดว่า “บ้านเฉิน”ก็อยู่แถวๆตลาด ก็เลยตอบตกลง เดินออกไปจากคฤหาสน์

“เขาเชื่อฟังจริงๆ”ฮวนฮวนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“ใช่ ฮวนฮวน เขาก็คือไอ้ขี้แพ้ในห้องของพวกเรา ปีหนึ่งทำงานพาสไทม์ส่งอาหารและทำงานตักอาหารในโรงอาหารของโรงเรียน ความยากลำบากบังคับคนคนนี้ให้ต้องทำ……”จางเจียซินพูดด้วยรอยยิ้มกับฮวนฮวนและก็เดินเข้าไปในห้อง

จางเจียซินเปิดไลน์สดของHuya TV เธอกำลังดูไลน์สดของระดับพรีเมียม ฝึกฝนวิธีการใหม่ อยู่ในเส้นทางการไลน์สด เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ก้าวตามกาลเวลา

“ไลฟ์สดการกิน ออกอากาศกลางแจ้ง แลกเปลี่ยนเป็นเพื่อน เกม กีฬา ….ไม่มีอะไรใหม่ๆเลยเหรอ?”หลังจากแจกของขวัญไปหลายครั้ง จางเจียซินก็โยนโทรศัพท์ลงบนเตียง ด้วยท่าทางอารมณ์เสีย

จำนวนแฟนคลับของเธอนับตั้งแต่ถึงสามแสนหกหมื่นคนในเดือนที่แล้ว ก็ไม่เคยเพิ่มขึ้นอีกเลย ซึ่งเป็นปัญหาข้อติดขัดสำหรับเธอ หลายคนในระดับพรีเมียมและแพลตฟอร์มได้บอกเธอว่า หากไม่สามารถหาจุดที่ก้าวล้ำใหม่ได้ แฟนคลับของเธอก็จะมีแต่พวกตอนนี้ ซึ่งบ่งชี้ว่า เงินที่เธอหามาได้ก็จะเท่ากับตอนนี้

จางเจียซินไม่พอใจ เธอต้องการเป็นจุดเด่น แต่ยังไงเธอก็คิดไม่ออก ฮวนฮวนด้านข้างที่เห็นท่าทางเช่นนี้ของจางเจียซิน ก็รู้ทันทีว่าทำไมเธอถึงได้กังวล ฮวนฮวนขมวดคิ้ว ดวงตาก็เปล่งประกายขึ้น กลอกตาไปมาหลายรอบ พยักหน้า

“เจียซิน ฉันคิดออกมาหนึ่งวิธี น่าจะทำให้แฟนคลับของเธอเพิ่มขึ้น…”ฮวนฮวนตบจางเจียซินเบาๆแล้วพูด