ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ 1087 เร็วมาก

ตอนที่ 1087 เร็วมาก

ตอนนี้เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว ราตรีมืดมิด แต่บนภูเขานั้นสว่างไสวด้วยแสงจากคบเพลิง แทบจะส่องสว่างเกือบครึ่งภูเขา

แต่ว่าตอนที่นาฬิกาไร้กาลเวลาปรากฏขึ้นมา แสงสว่างส่องสะท้อน คาดไม่ถึงว่าแสงนั้นจะส่องสว่างไปโดยรอบ ราวกับตอนนี้เป็นเวลากลางวัน!

อีกทั้งร่างของฉู่หลิวเยว่ก็สะท้อนออกมาอย่างชัดเจน นางยืนอยู่บนยอดเขา สูงสง่า ลมพัดชายเสื้อปลิวลิ่ว เส้นผมดังไหมยาวสลวย ราวกับเซียนที่ต้องการขึ้นสวรรค์

นาฬิกาไร้กาลเวลาเปล่งแสงสีทองจางๆ ด้านบนมีตัวเลขสิบสองตัว ในตอนนั้น เข็มสีทองชี้ขึ้นไปด้านบน ตรงตัวเลขที่ “สิบสอง”

มันคือตำแหน่งเริ่มต้นที่ยังไม่ได้ทดสอบ

มันมีขนาดใหญ่มาก ฉู่หลิวเยว่ที่ยืนอยู่ตรงหน้ายังตัวเล็กกว่าเข็มที่อยู่ด้านบนนั้นเสียอีก

ดังนั้นผู้คนที่ยืนอยู่ที่ตำหนักศักดิ์สิทธิ์ ก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ห่างไประยะหนึ่ง

แต่ในตอนนั้นพวกเขารู้สึกตกใจยิ่งกว่า!

“เหตุใดนางถึงสามารถอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลาได้เร็วขนาดนี้!?”

ตามหลักการแล้วหากคนธรรมดาต้องการจะอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลา ปกติแล้วจะต้องใช้เวลากว่าครึ่งเค่อ

แต่ครั้งนี้ เหมือนว่านางจะเพิ่งไปยืนได้ไม่นาน นาฬิกาไร้กาลเวลาก็ปรากฏขึ้นแล้ว!

“ความเร็วระดับนี้ ยังเร็วกว่าคนบางกลุ่มในพระราชวังเมฆาสวรรค์เสียอีก!”

“นั่นหมายความว่ายิ่งอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลาออกมาได้เร็วมากเท่าไร พลังของสายเลือดนางอาจจะแข็งแกร่งมากเท่านั้น? ตอนแรกที่ฝ่าบาทขึ้นไปถึงยอดเขา ท่านไม่ได้อัญเชิญออกมา แต่นาฬิกาไร้กาลเวลากลับปรากฏขึ้นมาเอง! จากนั้นเขาก็สามารถทดสอบได้ระดับสิบเอ็ด…”

ด้วยเหตุนี้หลังจากที่หรงซิวกลับมา เขาจึงสามารถรักษาชีวิตเอาไว้ได้

พรสวรรค์ในสายเลือดของเขา เป็นตัวต่อรองชั้นเลิศ!

จากนั้นเขาก็ได้ทำตามความคาดหวังของทุกคนได้ บุกทะลวงได้อย่างรวดเร็ว ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ได้รับตำแหน่งโอรสสวรรค์!

“ฝ่าบาททรงมีพรสวรรค์หนึ่งในหมื่น คนธรรมดาไม่อาจสามารถเทียบเคียงได้ ผลลัพธ์ยังไม่ปรากฏ รอนางออกจากด่านนี้แล้วค่อยว่ากันอีกที!”

แต่ละคนมีสีหน้าที่แตกต่างกัน ความคิดเห็นก็ต่างกัน แต่ก็ยังมีเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นเป็นระยะ ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกหัวเราะคิกค้าก เอามือสองข้างไพล่หลัง แล้วพูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย

“ข้าก็อยู่ที่พระราชวังเมฆาสวรรค์มาเกือบร้อยปีแล้ว ภาพเหตุการณ์เช่นนี้ ข้าเห็นมาหลายพันครั้งแล้ว! ด้วยความเร็วระดับนี้ เหอะ ถือว่าเป็นเรื่องปกติ!”

ขณะที่พูดเขาก็ขยิบตาไปทางหรงซิว

“วิสัยทัศน์ของฝ่าบาทยังคงกว้างไกลเช่นเดิม!”

หรงซิวพยักหน้าอย่างมีความสุข

“แน่นอนอยู่แล้ว”

เมื่อได้ยินทั้งสองคนพูดเช่นนั้น คำพูดเหล่านั้นต่างยกย่องฉู่หลิวเยว่ หัวใจของเจียงจื่อหยวนเหมือนมีเข็มทิ่มแทง นางกัดฟันกรอดอย่างเงียบๆ

ตอนที่นางสามารถอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลามาได้ เร็วกว่านางเพียงเล็กน้อย

อีกทั้งในตอนนั้นนางสามารถวัดได้ระดับเก้า

หากไม่เกิดเรื่องผิดพลาด ตู๋กูเยว่จะจะสามารถวัดได้ระดับหก

หากโชคดี ระดับเจ็ดก็ใช่ว่าจะไม่ทำไม่ได้

ครั้งนี้เกรงว่าตู๋กูเยว่จะสามารถทำสำเร็จได้จริงๆ…

…

นางมองไปที่นาฬิกาไร้กาลเวลาที่อยู่ตรงหน้า

ฉู่หลิวเยว่กะพริบตาปริบๆ แล้วจ้องอยู่ครู่หนึ่ง

ไม่รู้ว่าเหตุใดนางสามารถสัมผัสได้ถึงแรงกดดันจากด้านบน แต่นางไม่ได้รู้สึกอึดอัดอันใดเลย

ดูไปแล้วของสิ่งนี้ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่พวกเขาพูดเลยนี่นา?

ฉู่หลิวเยว่สาวเท้าเดินไปด้านหน้า ยืนอยู่ห่างจากนาฬิกาไร้กาลเวลาประมาณหนึ่งก้าว

หลังจากนั้นนางก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ นางยกแขนข้างหนึ่งขึ้น และค่อยๆ วางฝ่ามือบนนาฬิกาเรือนนั้น!

สัมผัสที่นางได้รับนั้นรู้สึกเย็นเล็กน้อย เหมือนว่ามันทำมาจากหยก

แสงสีทองจางๆ ที่ปรากฏขึ้นโดยรอบ ทำให้ฝ่ามือของนางดูชัดเจนมากขึ้น

ทันใดนั้นเอง นางก็หลับตาตั้งสมาธิ พลังดั้งเดิมที่อยู่ภายในตันเถียน ไหลมารวมตัวกันที่กลางฝ่ามือ!

ด้านบนนาฬิกาไร้กาลเวลา ไม่มีการตอบสนองใดๆ ทั้งสิ้น

ฉู่หลิวเยว่ชะงักไปเล็กน้อย และเพิ่มพลังลงไปให้มากขึ้น!

แต่ในครั้งนี้นาฬิกาไร้กาลเวลาก็ยังคงนิ่งเงียบเช่นเดิม

“ดูสิ ข้าบอกแล้วว่านางทำไม่ได้! คนนอกพรมแดนก็คือคนนอกพรมแดน แม้ว่าจะสามารถอัญเชิญนาฬิกาไร้กาลเวลาออกมาได้ แต่มันก็ไร้ประโยชน์!”

เจียงเห่อเทียนหัวเราะเย้ยหยัน

ในหัวใจของเจียงจื่อหยวนก็สงบขึ้นหลายส่วน

ขอเพียงแค่ตู๋กูเยว่พ่ายแพ้ต่อหน้าทุกคน เช่นนั้นหลังจากนี้ นางก็จะไม่มีหน้าอยู่ที่พระราชวังเมฆาสวรรค์ต่อไปอีก!

ในตอนนี้เป็นเรื่องที่ยากมาก

สายตาของคนจำนวนนับไม่ถ้วนจดจ้องไปยังเงาร่างเหนือยอดเขา

มีคนรอคอยความสำเร็จของนาง นับตั้งแต่นางทะยานขึ้นฟ้า

มีคนรอคอยความล้มเหลวของนาง และรอคอยให้ทุกอย่างหายไปจนหมดสิ้น

“ไม่รู้ว่าคุณหนูตู๋กูผู้นั้นจะสามารถทำได้หรือไม่…”

หลินเทียนเฟิงที่ยืนห่างออกไปบ่นพึมพำกับตนเอง

ตู๋กูโม่เป่าที่ยืนอยู่ด้านข้างก็หรี่สายตามอง

“หากนางทำไม่ได้ เช่นนั้นบนโลกนี้ก็…”

เมื่อพูดถึงเท่านั้น เสียงของเขาก็ชะงักไป

หลินเทียนเฟิงก้มหน้าลงมอง พร้อมใช้สายตาแปลกประหลาดมองเขา

แต่ว่านี่เป็นเพียงเด็กอายุสามสี่ขวบเท่านั้น

แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดเขาถึงรู้สึกหวาดกลัวตู๋กูโม่เป่าอย่าง+ไม่ทราบสาเหตุ

หลังจากที่ทราบว่าเขาไม่ใช่ลูกของตู๋กูเยว่ ความรู้สึกเหล่านี้ไม่เพียงไม่ลดลงแต่กลับเพิ่มขึ้น

หลินเทียนเฟิงก็เป็นเพียงคนที่มั่วนิ่มไปเท่านั้น เขาไม่เชื่อว่าตู๋กูเยว่จะพาเด็กที่ไม่มีความเกี่ยวข้องบุกทะลวงมาไกลถึงอาณาจักรเสิ่นซวี่!

แต่เมื่อนึกถึงฉากที่เด็กคนนี้ตบโต๊ะ แล้วยังแผ่กระจายจิตสังหารที่เข้มข้นออกมา…

หลินเทียนเฟิงก็ไม่กล้าที่จะล่วงเกินอีกฝ่าย

“เจ้าหมายความว่า นางจะสามารถทำได้สำเร็จหรือ?”

หลินเทียนเฟิงถามขึ้นอย่างระมัดระวัง

แม้กระทั่งสายตาตู๋กูโม่เป่ายังไม่เหลียวมองมา ใบหน้าเล็กๆ ของเด็กน้อยไร้อารมณ์ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการพูดอันใดมากกว่านี้อีก

หลินเทียนเฟิงกระแอมไออย่างเก้อกระดาก

“ท่านพ่อไม่จำเป็นต้องกังวล คุณหนูตู๋กูจะต้องทำสำเร็จอย่างแน่นอน”

หลินจือเฟยที่นั่งอยู่ด้านข้างพูดขึ้นอย่างกะทันหัน

“เหตุใดเจ้าถึงแน่ใจขนาดนั้น?”

หลินเทียนเฟิงถามขึ้น

หลินจือเฟยยิ้ม แต่ไม่ได้พูดอันใด แต่รู้ม่านตาของเขาส่องสะท้อนแสงสว่างสีทองจากยอดเขา

นางสามารถรักษาโรคของเขาได้ด้วยหมอเทวดาระดับแปด เรื่องอื่นๆ ก็ไม่มีเรื่องไหนเป็นไปไม่ได้แล้ว

…

ฉู่หลิวเยว่ขมวดคิ้วขึ้น

น่าแปลก

ถ้าตามหลักการแล้วมันไม่น่าจะมีปัญหาสิ

ท้ายที่สุดแล้วพลังภายในของนางก็แข็งแกร่งอย่างมาก

เหตุใดนาฬิกาไร้กาลเวลาถึงไม่มีการตอบสนองเลย?

นางรู้สึกกรุ่นโกรธขึ้นมา จึงโคจรพลังดั้งเดิมในตันเถียนของนาง!

ทันใดนั้นเองนางก็รู้สึกว่าไข่มุกธาราได้รับการกระตุ้นบางอย่างจริงๆ

จากนั้นก็ค่อยๆ หมุนวนขึ้นมา!

พรึ่บ!

บนนาฬิกาไร้กาลเวลานั้น มีแสงส่องประกาย

จากนั้นก็มีเสียงอึกทึกดังขึ้น ทันใดนั้นเข็มสีทองก็เริ่มขยับ!

แกร๊ก!

ก่อนจะชี้ไปตัวเลข “หนึ่ง”!

เสียงเคลื่อนที่ของเข็มนาฬิกาทำให้โลกและสวรรค์สั่นสะเทือน!

ทุกคนที่อยู่ด้านล่างก็ตกใจมากเช่นกัน

“ขยับแล้ว! นาฬิกาไร้กาลเวลาขยับแล้ว!”

“ภายในร่างกายของนางนั้นมีพลังระดับเทพอยู่จริงๆ หรือเนี่ย!?”

“ไม่รู้ว่านางจะสามารถอยู่ในระดับไหน…”

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้าขึ้นมองเข็มนาฬิกา

นางถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

จากนั้นก็ปล่อยพลังดั้งเดิมให้ไหลวนอยู่กลางฝ่ามือ!

ในขณะเดียวกันนั้นเองเข็มของนาฬิกาไร้กาลเวลาก็เคลื่อนย้ายไปที่เลข “สอง” อย่างรวดเร็ว!

ก่อนจะไปที่เลข “สาม”

เสียงฮือฮาจากผู้คนก็ดังขึ้น

“เหตุใดถึงเร็วขนาดนี้!”

—————————-