พราวฟ้า 20 ทาโร่

ปกป้อง : หิวข้าว

พราวฟ้าขมวดคิ้วมองข้อความสั้นๆ ที่ส่งเข้ามา เธอชั่งใจว่าจะกดเข้าไปตอบรึเปล่า เพราะเมื่อคืนก่อนไคล์สั่งนักหนาว่าห้ามยุ่งกับเพื่อนเขา

แต่เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดหนิ อีกอย่างเธอรู้สึกว่าเพื่อนของไคล์คนนี้ไม่ได้คิดร้ายหรือต้องการจะจีบเธอสักนิด เหมือนเขาสนุกมากกว่า

อยากปั่นหัวเพื่อนเล่น

เธอจะลองดูสักตั้งเล่นไปกับเขาดีไหมนะ บางทีเวลาสามเดือนที่เหลือของเธออาจจะไม่ศูนย์เปล่า หรือเธออาจจะได้ไปจากเขาเร็วกว่าขึ้น

ปกป้อง : ใจดำจัง ไหนบอกอยากตอบแทน

พราวฟ้ามองข้อความที่โชว์ขึ้นมา คิ้วขมวด คิดถึงตอนที่เจอกับเขาครั้งล่าสุด เธอพูดตอนไหนว่าอยากตอบแทน มีแต่เขาที่พูดเองเออเองทั้งนั้น

ปกป้อง : หรือกลัวไอ้ไคล์ พี่ยังไม่เห็นจะกลัวมันเลย

ข้อความรัวๆ เข้ามา อีกข้อหนึ่งที่เธอรู้สึกแปลกๆ กับผู้ชายคนนี้คือเขาแทนตัวเองว่าพี่กับเธอ ทั้งที่เจอกันนับครั้งได้

เพื่อนของไคล์คนนี้นิสัยเป็นยังไงกันนะ

พราวฟ้า : จะให้ไปเจอที่ไหนคะ

เธอตัดสินใจที่จะเล่นไปกับเขา

ปกป้อง : พี่ไปรับดีกว่า ตอนนี้ไอ้ไคล์อยู่ห้องไหม

เขาจะมารับงั้นเหรอ แล้วเขารู้ได้ยังไงว่าเธออยู่ห้องกับไคล์ ไม่ใช่เขารู้แค่ว่าเธอกับไคล์มีความสัมพันธ์กันเท่านั้นเหรอ หรือไคล์จะเป็นคนบอก

ไม่จริง ไคล์ไม่มีทางบอกคนอื่นแน่

พราวฟ้า : ฉันไปเองดีกว่าค่ะ

ปกป้อง : แน่ใจ

พราวฟ้า : ค่ะ

ปกป้อง : งั้นเจอกันที่ร้านคิดตี้คาเฟ่รู้จักไหม

พราวฟ้าขมวดคิ้วมองชื่อร้าน คิดตี้คาเฟ่ ร้านแมวงั้นเหรอ

พราวฟ้า : ไม่รู้จักค่ะ รบกวนส่งโลเคชันมาให้หน่อยนะคะ

เธอตอบกลับไปโดยไม่ต้องคิด

ปกป้อง : เคครับ

หลังจากนั้นปกป้องก็ส่งโลเคชันมาให้หญิงสาว พราวฟ้าเปิดเข้าไปดู มันก็ไม่ไกลมาก ร้านคิดตี้คาเฟ่เป็นคาเฟ่แมว

หลังจากนั้นพราวฟ้าก็คิดว่าเธอควรเปลี่ยนชุดนักศึกษาเป็นชุดธรรมซะก่อน เธอไม่รู้ว่าไคล์จะกลับมาตอนไหนและจะกลับมารึเปล่าวันนี้ แต่ถ้าเขากลับมาเขาคงไม่สนใจอะไรเธอหรอก

หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จพราวฟ้าก็ตรงไปยังคาเฟ่แมวทันที พอเธอไปถึงต้องขมวดคิ้วเมื่อเห็นร่างสูงโปร่งยืนพิงรถยนต์คันหรูในมือก็เล่นโทรศัพท์อยู่ เหมือนรอใคร

ก็คงรอเธอ

พราวฟ้าไม่คิดว่าเธอจะต้องมารู้จักหรือไปไหนมาไหนกับผู้ชายที่เจอกันเพียงแค่สามครั้ง แถมยังเป็นเพื่อนกับคนที่เกลียดเธอที่สุดอีกด้วย

เธอไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเอาความกล้ามาจากไหนที่กล้าฝ่าฝืนค่ำสั่งของไค บทลงโทษของเขาเมื่อคืนไม่ได้ทำให้เธอเข็ดหลาบเลยหรืออย่างไร

เธอเองก็ยอมรับว่ากลัวไคล์เวลาที่เขาโมโห แต่เวลาของเธอเหลือไม่มากแล้ว ถ้าเธอมัวแต่นั่งตามใจเขา ยอมเขาไปซะทุกอย่าง สิ่งที่เธอทำมาทั้งหมดคงศูนย์เปล่า

เธออยากลองเปลี่ยนตัวเองบ้าง และปกป้องคือตัวแปรสำคัญ เธอไม่ได้อยากใช้ใครเป็นเครื่องมือ และปกป้องเองก็คงไม่ยอมเป็นเครื่องมือของเธอง่ายๆ หรอก เขาเองก็คงสนุกด้วยหรือเขาอาจจะมีแผนอะไรบางอย่างถึงได้เข้ามายุ่งเกี่ยวกับเธอ

เธอไม่รู้ว่าเขารู้เรื่องของเธอกับไคล์มากน้อยแค่ไหน แต่เธอมั่นใจว่าการกระทำของเธอครั้งนี้มันต้องเกิดความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

แต่มันจะไปในทางไหนนั้นคงต้องรอดู

พอเห็นร่างบางที่เดินลงมาจากรถ เดินตรงมาทางตนปกป้องก็ยกยิ้มมุมปาก

“เร็วดีหนิ” เอ่ยทักทายหญิงสาวที่ทำหน้านิ่งอยู่ตรงหน้า

“ทำไมถึงนัดที่นี่ละคะ” เธอหันไปมองทางเข้าร้าน เธอไม่คิดว่าเขาจะเป็นผู้ชายที่ชอบหรือรักแมว

ปกป้องเลิกคิ้วมองหญิงสาวที่แต่งตัวธรรมดาแต่มีแรงดึงดูดมากมายสำหรับผู้ชาย

“ทำไม หน้าแบบนี้จะชอบแมวไม่ได้เลยรึไง” ปกป้องพูดยิ้มๆ ซึ่งเป็นรอยยิ้มที่พราวฟ้าเห็นเป็นครั้งแรก หญิงสาวเม้มปากเป็นเส้นตรง พลางกลอกตาไปมา

ซึ่งกิริยาเหล่านั้นอยู่ในสายตาปกป้องตลอดเวลา พราวฟ้ามีอะไรน่าสนใจหลายอย่างในสายตาเขา หน้านิ่งๆ ดูเหมือนหยิ่งนั่นไม่น่าจะจริง ผู้หญิงคนนี้เก็บซ้อนอีกมุมของตัวเองเอาไว้ ตัวตนจริงๆ ของเธอไม่ได้เป็นอย่างที่แสดงออกต่อหน้าคนอื่นหมดซะทุกอย่าง

นี่แหละเป็นสิ่งที่น่าค้นหาสำหรับเขา

“เข้าไปข้างในเถอะค่ะ” ว่าแล้วก็เดินนำชายหนุ่มเข้าไปในร้าน บรรยากาศในร้านตกแต่งด้วยสีสันสดใสมีมุมน่ารักๆ สำหรับนั่งเล่นและทานอาหาร

อีกโซนจะมีไว้สำหรับแมวโดยเฉพาะ ซึ่งร้านนี้ตกแต่งได้น่ารักมาก

ปกป้องพาหญิงสาวไปนั่งที่มุมมุมหนึ่งของร้านก่อนที่พนักงานจะมารับออร์เดอร์

“เอาอะไรสั่งเลย” ปกป้องผายมือเชิญชวนให้เธอสั่งเครื่องดื่มหรืออาหารที่เธออยากทานหลังจากที่พนักงานเอาเมนูมาให้

พราวฟ้ารับเมนูมาเปิดดู มีรายการอาหารไม่มากส่วนมากจะเป็นเมนูของหวานมากกว่า ราคาก็ไม่แพงมาก

“แตงโมปั่นค่ะ”

“แค่นี้”

“ค่ะ คุณจะทานอะไรสั่งเลยค่ะ ฉันเลี้ยง” การออกมาทานอาหารครั้งนี้เธอจะถือว่าเธอตอบแทนเขา จะได้ไม่ต้องมาทวงบุญคุณอะไรอีก

“หึ” ปกป้องหัวเราะในลำคอเบาๆ เขาพึ่งจะได้ยินจากปากผู้หญิงเป็นครั้งแรกนี่แหละ ว่าจะเลี้ยง

“เอาเหมือนคุณผู้หญิงครับ” เขาไม่เปิดดูเมนูด้วยซ้ำ สั่งเหมือนที่หญิงสาวสั่ง

พราวฟ้าเลือกที่จะเมินการกระทำของชายหนุ่ม หลังจากนั้นไม่นานเครื่องดื่มก็มาเสิร์ฟ เธอก็นั่งดูดเงียบๆ พร้อมกับมองไปรอบๆ ร้านที่ตกแต่งอย่างน่ารัก มีโซนไว้นั่งเล่นและให้อาหารน้องแมวด้วย

“สนใจไหม” ปกป้องเห็นท่าทางสนอกสนใจของหญิงสาวเขาก็นำเสนอ

“มันจะไม่กัดใช่ไหมคะ” เธอไม่มีความรู้เรื่องแมวเลย กลัวว่าจะเล่นกับมันแล้วมันจะกัดเอา

“ไม่หรอก มานี่สิ” ปกป้องลุกขึ้นพาพราวฟ้าเดินไปมุมหนึ่งที่มีแมวสีขาวขนปุยกลิ้งไปมา

“สวัสดีค่ะคุณปกวันนี้ว่างเหรอคะถึงแวะมาได้” พนักงานสาวทักทายชายหนุ่ม พราวฟ้าขมวดคิ้วมอง เขาต้องมาบ่อยแน่ๆ

“อืม ท่าโร่เป็นไงบ้าง”

“สบายดีค่ะ น่ารัก ร่าเริงเหมือนเดิม” ปกป้องพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปหาแมวขนปุยตัวนั้น

“ทาโร่ มานี่สิ” ปกป้องนั่งลงกับพื้นและเรียกแมวน้อยที่ชื่อ ทาโร่ แมวน้อยพอได้ยินชื่อของตัวเองก็หยุดกิจกรรมที่กำลังทำอยู่ หันมามองทางต้นเสียงตาแป๋วกะพริบตาปริบๆ สองสามที ดวงตาสีทองแดงสบตากับผู้มาใหม่เหมือนทำหน้านึกอะไรบางอย่างและพอนึกได้ก็กระโดดเข้ามาหา

“ท่าทางทาโร่จะดีใจนะคะที่เห็นคุณปก”

“ขอบคุณนะครับที่เลี้ยงมันอย่างดี”

“ยินดีค่ะ เชิญตามสบายนะคะ”

เมื่อพนักงานออกไปปกป้องก็เงยหน้าขึ้นมองพราวฟ้า

“สนใจไหม” พราวฟ้ากะพริบตาแมวขนปุยตัวอ้วนกลมน่ารัก ๆ ที่อยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่มปริบๆ

“ชื่อทาโร่เหรอคะ” เธอนั่งลงข้างๆ เขา อดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปลูบขนนุ่มๆ เบาๆ

“อืม ทาโร่น่ะเป็นแมวของพี่เอง” พูดแล้วหันไปมองหญิงสาวพร้อมยิ้มบางๆ

“แปลกใช่ไหมที่คนแบบพี่จะเลี้ยงแมว”

“ก็แปลกค่ะ” เธอคิดแบบนั้นจริงๆ แต่ตอนนี้ขอเปลี่ยนใจเพราะภาพตรงหน้า ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายแบบเขาจะรักสัตว์ มีมุมอ่อนโยนกับเขาด้วย

“หึ ใครรู้ก็ว่าแปลก” เขาหัวเราะเบาๆ ก้มมองทาโร่ที่เอาหน้าถูตามแขนไปมาเหมือนอ้อนกลายๆ

“แล้วทำไมมันถึงมาอยู่ที่นี่ละคะ”

“พี่ดูแลมันได้ไม่ดี เลยเอามาให้คนอื่นเลี้ยงแทน พอดีรู้จักกับเจ้าของที่นี่ คิดว่าถ้าเลี้ยงเองกลัวมันจะอดตายเลยต้องเอามาฝากไว้แบบนี้”

อดตาย พราวฟ้ายังไม่เข้าใจความหมายของเขา อดตายหมายความว่ายังไง เขาไม่มีเงินเหรอ

“คิดว่าพี่ไม่มีเงินซื้ออาหารให้มันอยู่รึไง” นิ้วเรียวยาวจิ้มเข้าที่หน้าผากเนียนเบาๆ เหมือนเข้าใจความคิดของหญิงสาว

พราวฟ้าหน้ามุ่ย เขารู้ความคิดของเธอได้ไง

ปกป้องที่เห็นหญิงสาวแสดงสีหน้าแบบนั้นก็หัวเราะเบาๆ ทั้งสองคนสบตากันโดยไม่ได้ตั้งใจ เหมือนสิ่งรอบตัวจะหยุดนิ่ง มีแต่ความว่างเปล่าอยู่ในดวงตานั้น นานหลายวินาทีพราวฟ้าก็เบี่ยงหน้าหลบ

นี่เธอสนิทกับเขาไวขนาดนี้เลยเหรอ ลืมไปแล้วเหรอว่าเขาเองก็อันตรายไม่แพ้ไคล์

“หึ ที่บอกว่ากลัวมันจะอดตายเพราะไม่มีเวลา บางวันก็ไม่ได้กลับบ้าน”

พราวฟ้าเม้มปากเป็นเส้นตรง พยักหน้าเบาๆ หลังจากนั้นทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบ พราวฟ้ามองดูเขาที่เล่นกับแมวเงียบๆ เธอไม่กล้าจับมันมากกว่านี้ กลัวว่ามันจะกัดเอาถ้าคนไม่คุ้นเคยจับ

จนกระทั่งมีเท้าเล็กๆ เขี่ยที่ขาเธอ พราวฟ้าก้มมองอย่างประหลาดใจ

“เมี้ยว เมี้ยว “ความออดอ้อนของเจ้าทาโร่สร้างรอยยิ้มให้กับหญิงสาวได้ไม่ยาก เท้าเล็กๆ พร้อมกับหน้าที่เอามาถูไถที่ขาเธอ ทำให้รู้สึกดีอย่างประหลาด

“มันชอบเรานะ ลองจับดูสิ ไม่กัดหรอก” สบตากับดวงตาคมเข้มแล้วก้มมองแมวขนปุย เอื้อมมือไปลูบหัวมันเบาๆ ดูเหมือนทาโร่จะชอบ มันนอนลงหงายท้อง พราวฟ้าเงยหน้าขึ้นมองปกป้อง

“เห็นสาวแล้วขี้อ้อนเลยนะแก” ปกป้องเกาที่พุงมันเบาๆ ก็ได้รับเสียงเหมียวๆ กลับมาเหมือนชอบใจ

“ลองสิ” พราวฟ้าทำตามบ้างก็ได้ปฏิกิริยาเดียวกันกลับมา หลังจากนั้นเธอก็อยู่ในโหมดที่หลงมันไปแล้ว เล่นกับทาโร่โดยลืมคนที่นั่งมองอยู่ใกล้ๆ

ปกป้องมองรอยยิ้มของผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าแล้วขมวดคิ้ว ทำไมนะ ทำไมเขาถึงชอบรอยยิ้มของผู้หญิงคนนี้

พราวฟ้าเป็นผู้หญิงยิ้มยากมากสำหรับเขาเพราะตั้งแต่เจอกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอยิ้ม

เวลาล่วงเลยจนกระทั่งหนึ่งทุ่ม เสียงโทรศัพท์ของปกป้องก็ดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดูแล้วกดรับ

“อืม เข้าสิวันนี้เวรกูหนิ”

“อืม”

เขาพูดแค่สองประโยคแล้ววางสายไป พราวฟ้าไม่ได้ตั้งใจจะมองแต่เธอก็แอบเห็นว่าคนที่โทรเข้ามาหาเขานั้นเป็นไคล์

พราวฟ้าเม้มปากแน่น

“กลัวมันไหม” ปกป้องเลิกคิ้วถาม

“ใครคะ แมวเหรอ ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดค่ะ” พูดจบเธอก็ก้มหน้าลงลูบหัวเจ้าทาโร่ต่อ

“หึ” ปกป้องหัวเราะเบาๆ

“กลับกันเถอะ” แล้วอยู่ๆ เขาก็ชวนเธอกลับ

“อืม” พราวฟ้าเองก็ไม่ขัดข้อง เธอออกมานานแล้ว

ด้านของไคล์ที่วันนี้เขาเข้าผับตั้งแต่หัววันพร้อมกับเจฟและโจชัวนั่งดื่มกันชิวๆ พร้อมกับคุยกันไปด้วย

“ว่าแต่ไอ้ปกมันไปไหนวะ” โจชัวถามขึ้น

“น่าจะอยู่ห้อง” เจฟว่า

“แล้วมึงคิดยังไงชวนกูดื่มเนี่ย ผับยังไม่เปิดเลยด้วยซ้ำ” โจชัวหันไปถามไคล์

“อยากดื่ม” ไคล์ตอบสั้นๆ เลื่อนโทรศัพท์เล่น

“กูรู้แล้วไอ้ปกมันอยู่ไหน มันไปหาน้องทาโร่ที่รักมันนั่นเอง” เจฟเข้าไอจีอยู่พอดีเลยเห็น ซึ่งประจวบกับที่ปกป้องอัพไอจีไปไม่กี่นาทีที่ผ่านมา

“ไปหาทาโร่เหรอ แล้วมันจะเข้ารึเปล่าวะวันนี้ เวรมันด้วย” เจฟถาม เพราะถ้าวันไหนที่ปกป้องไปหาทาโร่เป็นต้องไม่เข้าร้านทุกที

“ลองถามมันสิ”

(ภาพแมวสีขาวขนปุ้ยน่ารักๆมุดอยู่ใต้โต๊ะ)

550 views

Pokpong_97 มานี่สิทาโร่

views all 50 comments

Jeffer_97 มึงจะเข้าร้านไหมวันนี้

Pangnaka แมวน่ารักจังค่ะ

บลาๆ ๆ ๆ

Favorite