[นิยายแปล(WN)] 狂乱令嬢ニア・リストン คุณหนูโลลิคลั่งเนีย・ลิสตัน 249 โลลิแสดงความเด้ง

249 แสดงความต่างชั้น

“……อาโน โดนทุบมาจนนวมเลยล่ะค่ะ ฮะๆๆ……」

ฮ่าๆๆๆๆ

“รู้แล้ว ก็เห็นกันอยู่”

“ไม่ใช่『ก็เห็นกันอยู่』สิค๊า！？　นั่นน่ะแข็งแกร่งของจริงเลยนะคะ！　ดิฉันมีโอกาสชนะได้จริง ๆ เหรอค๊า！？”

ฮ่าๆๆๆ

“ไม่มีล่ะเน๊”

“คุณหนู！？　เน๊ คูณหนู๊！？　เมื่อกี้ว่าไงนะคะคุณหนู！？”

ฮ่าๆๆๆๆ

“หัวเราะอะไรเยอะแยะกันค๊า！？”

ฮ่าๆๆๆๆ

ไม่สิ ฉันทำสิ่งไม่ดีกับริโนกิสไปซะแล้ว

ก็น่ะสิน๊า

หากมีคู่ต่อสู้ที่สามารถใช้「คิ」ได้ในระดับเดียวกัน คนที่มีความสามารถพื้นฐานสูงกว่ามักจะเป็นผู้ชนะ

มนุษย์ถึงได้พยายามเสริมพลังโดยรับจากแมลงและสัตว์ด้วยซ้ำ

พวกเขาอ่อนแอมากจนสามารถสร้างเทคนิคศิลปะการต่อสู้ที่เลียนแบบตามการเคลื่อนไหวของพวกเขาเองได้

หากมนุษย์และสัตว์ต่อสู้กันด้วยทักษะระดับเดียวกัน ผลลัพธ์ก็ชัดเจนตั้งแต่ก่อนก่อนการต่อสู้จะเริ่มขึ้นแล้ว 

“เพราะแบบนี้ถึงได้น่าสนใจเน๊ะ”

ลิงที่ใช้ศิลปะการต่อสู้ได้สินะ

ฉันรู้จักศิลปะการต่อสู้ป้องกันตัวรูปแบบลิง แต่ไม่เคยเห็นศิลปะการต่อสู้ที่ลิงใช้มาก่อนในชีวิตที่แล้ว เพราะอย่างงั้นฉันถึงรู้สึกประใจ และคิดว่ามันน่าสนใจมาก มันน่าสนใจจนฉันอยากเห็นมากกว่านี้

มันว่องไวพอที่จะหลบ「เสียงอัศนี」ได้ในครั้งแรก และใช้ประโยชน์ด้านความว่องไวจากแขนขาที่ยาวของมัน

หากมีโอกาสกรงเล็บที่แหลมคมก็สามารถกำหนดเป้าหมายไปยังจุดสำคัญได้

แล้วก็ มือกับเท้าทั้งสองข้าง หัว ร่วมทั้งหางที่เรียกได้ว่าเป็นอาวุธชิ้นที่หก

ไม่สิไม่สิ ได้เห็นอะไรดี ๆ แล้ว

สัตว์กับศิลปะการต่อสู้อาจเข้าคู่กันได้ดีจริง ๆ

“กี๊ กิ๊ๆๆๆๆ！”

ลิงนักรบหลีกเลี่ยงการโจมตีทั้งหมดของริโนกิสได้ และโจมตีกลับอย่างล้นหลามในระยะเวลาอันสั้น――เนื่องจากมีขนาดปานกลาง เลยขอเรียกว่าลิงขนาดกลางดีกว่า――ฮะ มันกำลังหัวเราะขณะกำลังมองริโนกิสที่ถอยกลับมาราวกับหนี

การต่อสู้ดูเหมือนกับเด็กเล่นเกม แต่สำหรับลิงตัวนั้น มันอาจเป็นแค่การเล่นจริง ๆ ก็ได้

เท่าที่ถึงตอนนี้ ฉันไม่คิดเลยว่าจะมีความแตกต่างในความสามารถกับริโนกิสขนาดนี้น๊า

ไม่สิ จริง ๆ แล้ว เป็นฉันที่ดวงตาไม่เฉียบแหลมเอง พวกเขาแข็งแกร่งกว่าที่จะจินตนาการได้

“ไม่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมาใช่ไหม？”

“ค่ะ จะว่ายังไงดี……”

แม้ว่าคอ หัวใจ และดวงตาของเธอจะตกเป็นเป้าหมายหลายครั้ง แต่ริโนกิสก็สามารถปกป้องจุดสำคัญได้อย่างมั่นคง นอกจากนั้น ก็ถูกทุบตีอย่างรุนแรง และร่างกายก็เต็มไปด้วยรอยขีดข่วน

ดีดี

“จ๊า รอบหน้าก็ตาฉันออกไปล่ะน๊า”

ลิงกลางสามารถฆ่าริโนกิสได้ง่าย ๆ

แต่มันก็ไม่ฆ่า ……ม๊า ดูจากวิธีที่ต่อสู้แล้ว มันอาจจะตัดสินใจว่าเธอไม่คุ้มค่าที่ฆ่า อาจจะเหมือนกับฉัน ที่ไม่ต้องการฆ่าคู่ต่อสู้ที่สามารถเอาชนะได้ตลอดเวลาอย่างไร้ประโยชน์

ก็คงแบบนั้นแหละ

มันทำให้ฉันไม่ได้เผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายอีกต่อไป แต่เป็นนักศิลปะการต่อสู้

――ถึงจะไม่ใช่คนจริง ๆ แต่นานแล้วที่ไม่ได้เจอคู่ต่อสู้ที่เหมาะสมแบบนี้ ไม่สิ นี่ถือเป็นครั้งแรกรึเปล่า？

“กิ๊？　……กี๊”

ฉลาดจริง ๆ

ฉันก้าวไปข้างหน้าประสานมือและก้มหัวแล้วลิงกลางที่มองฉันอย่างสงสัยก็ทำเช่นเดียวกัน

แม้ว่าเราจะเป็นสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างกัน――แต่ความจริงที่ว่าฉันเองก็อาศัยอยู่ในโลกแห่ง ศิลปะการต่อสู้เช่นเดียวกันกับพวกเขา ความรู้สึกเหล่านั้นถ่ายทอดถึงกันอยู่

อืม

น่าพอใจ

ครั้งนี้ฉันจะแสดงความแตกต่างที่เกินกว่านี้เอง นี่แหละโอกาสที่ทำให้ฉันไปได้ถึงขั้นนั้น

“――ก๊าซซซซซ！！”

เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ บอสหมีคำรามเป็นสัญญาณบ่งบอกถึงการเริ่มต้นของการต่อสู้――ในจังหวะเดียวกัน ฉันก็ก้าวเข้าไป

「เสียงอัศนี」ท่าเปิดเดียวกันกับริโนกิส

ความเร็ว ความคม และพลังในการเคลื่อนไหวน่าจะใกล้เคียงกัน

“กิ๊――เกี๊ย！？”

ลิงนักรบหลบในรูปแบบเดิม

มันถอยไปครึ่งก้าวแล้วกระโดดไปทางซ้าย ให้พ้นหมัด จากนั้นแกว่งหางยาวเป็นการตอบโต้ พุ่งมาจากข้างล่างโดยเล็งชกไปที่ใบหน้าและคางของฉัน

แต่ทว่า

ก่อนที่หางจะแตะต้องฉัน「เสียงอัศนี」ของฉันก็จมลงในร่างเงาของลิงนักรบที่ว่างเปล่า

มันบินไปทางต้นไม้ยักษ์ด้วยพลังอันรุนแรง ――พวกบอสหลบหลีก น่าจะรับไว้สักหน่อยน๊า……ไม่สิ มีความเป็นเป็นไปที่จะสวนกลับ ดังนั้นจึงไม่มีประโยชน์ที่จะไปยุ่งเกี่ยวด้วยในตอนนี้

ฉันโจมตีไปยังตำแหน่งที่ปกติคงไม่สามารถเข้าถึงได้

ไม่ใช่แค่ลิงกลางที่รู้สึกประหลาดใจในจังหวะที่ถูกโจมตี แต่ดูเหมือนว่าลิงและหมีที่อยู่โดยรอบก็ประหลาดใจกับปรากฏการณ์ลึกลับนี้เช่นกัน

“ไม่เคยรู้มาก่อนสินะ？　『คิ』บินได้นะ”

เมื่อพิจารณาจากการเคลื่อนไหวแล้ว ลิงกลางใช้เพียง「คิภายใน」เท่านั้น

ถ้าเรียนรู้「คิภายนอก」แล้ว คุณจะสามารถยิงให้บินได้ทั้งตัด และตี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง พลังการฆ่าของการโจมตีด้วยกรงเล็บจะเพิ่มขึ้น

เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์นี้ ดูเหมือนว่านี่เป็นเทคนิคที่พวกเขาไม่มี ดังนั้นจึงไม่ต้องพูดถึงลิงกลางเลย ต้องมีสิ่งเร้า  การไปให้ถึงระดับสูงยังอีกไกล

ฉันคิดว่าบางทีลิงกลางอาจจะสวนกลับอีก แต่ ――

“……”

เห็นได้ชัดว่ามีบางตัวไม่สามารถรอได้ เหมือนกันกับฉัน

ลิงตัวใหญ่ที่มีกระบองมีคราบเลือดสีเข้มพยายามจะออกมาต่อหน้าฉัน แต่――

“กาโอ！”

หมีตัวหนึ่งคำรามออกมาอย่างน่ากลัวราวกับสั่งให้หยุด ราวกับพูดว่า「กลับมาซะ」

ก็นั่นสิน๊า

เมื่อคุณเห็นคนที่แข็งแกร่ง คุณก็อยากจะท้าทายพวกเขา

หมีนักรบที่เดินสี่ขานั้นตัวใหญ่กว่าบอสหมีซะอีก น่าจะใหญ่ที่สุดในหมู่พวกเขาแล้ว

และเมื่อมันยืนด้วยสองขาหลัง ยิ่งดูใหญ่ขึ้นไปอีก สุดยอดเลยน๊า ใหญ่กว่าทหารจักรกลเท่าตัวเลย

ยิ่งไปกว่านั้น ปริมาณของ「คิ」

บอสทั้งสองอยู่ในระดับที่แตกต่างไป แต่พวกนี้เองก็ค่อนข้างน่าประทับใจเช่นกัน แค่พวกตัวเดียว มาเวเลียก็คงจะพินาศ

อืーม……ฉันไม่มั่นใจในเรื่องการเปรียบเทียบมากนักแต่――ฉันเดาว่ามันน่าจะแข็งแกร่งพอ ๆ กับปู่กางเกงเลือดที่ฉันเคยสู้ที่จักรวรรดิแว็ง เดอ ครูส บางทีน่ะ

หากเป็นเช่นนั้นจริง พวกบอสจะต้องมีระดับสูงกว่านั้นสินะ

ฟุอืม เข้าใจล่ะเข้าใจล่ะ

ฉันคิดว่ามันคงสนุกไม่น้อยหากพวกนี้กลายเป็นคู่ต่อสู้ของฉัน

ม๊า เว้นแต่พวกเขาจะไม่ชอบเรื่องแบบนั้น ฉันจะเสนอไปทีหลังแล้วกัน

ขณะที่ฉันประสานมือและโค้งคำนับให้หมีนักรบ――ถ้าให้ตั้งชื่อก็หมีตัวใหญ่พิเศษแล้วกัน――ฉันประสานมือและก้มศีรษะเหมือนก่อนหน้านี้ และทันใดนั้นก็เสียงคำรามที่เป็นสัญญาณก็ดังขึ้นทันที

หมีนักรบที่อยู่ตรงหน้าหายไป

ฉันตัวสั่น

เร็วอะไรอย่างนี้！

ความเร็วในรูปร่างที่ใหญ่โตนั่น！

นอกจากนี้――！

“คุณหนูคะ！”

เสียงของริโนกิส กับเสียงเหวี่ยงหมัดของหมีตัวใหญ่พิเศษที่ปรากฎตัวที่ข้างหลังของฉันทันที ดังขึ้นในเวลาเดียวกัน

เขาเหวี่ยงแขนขวาลงโดยใช้ทั้งทั้งตัว

มันเรียบง่าย แต่การลงความเร็วและน้ำหนักนั้นสมบูรณ์แบบ และเป็นการโจมตีที่อันตรายถึงชีวิตซึ่งใช้ประโยชน์จากรูปร่างอันใหญ่โตของมัน

　　ตู้ม！

เมื่อฉันยกแขนขวาขึ้นเพื่อรับก็เกิดเสียงรุนแรงราวกับ「เสียงอัศนี」

ไม่สิ ในทางทฤษฎีแล้ว นี่มันเหมือนกัน

ฉันไม่รู้ว่าเป็นการเลียบแบบการเคลื่อนไหวของริโนกิสก่อนหน้านี้ หรือว่าเรียนรู้มาแต่แรกอยู่แล้ว

“――โห๊？”

ทว่า นั่นไม่ใช่จุดสิ้นสุด

ราวกับว่าการโจมตีทุบเข้ามานั้นเป็นเพียงโบนัส แขนขวาที่เหวี่ยงลงมายังคงออกแรงกดจากด้านบนต่อไป

วางแผนที่จะบดขยี้กันทั้ง ๆ แบบนี้เลยสินะ

――ดีดี มาลองกันเลย เอาให้เต็มที่

“โฮกกกกกกกกกก！　ก๊าซซซซซซซซ！！　――กร๊ากกกกกกกกก！！”

นักรบหมีกรีดร้องด้วยความหงุดหงิดที่ไม่สามารถบดขยี้ฉันที่ตัวเล็กจิ๋วได้ จึงดึงแขนขวากลับไปแล้วเหวี่ยงมันลงมาครั้งแล้วครั้งเล่า

ทุกครั้งก็เกิดเสียงเหมือนสายฟ้าฟาด

โฮโฮ้ โจมตีซ้ำ ๆ ได้อย่างงั้นสินะ　ริโนกิสก็แพ้เรื่องเทคนิคเหมือนกัน ม๊า บางทีอาจไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมที่จะใช้เปรียบเทียบด้วย

ทว่า ฉันไม่แม้แต่จะขยับ

ก็ตามที่คาดไว้ แรงกดไม่สลายหายไปไหน เท้าของฉันจึงค่อย ๆ จมลงสู่พื้น

“――เคี๊ยกーーーーー！！”

เมื่อเห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ ลิงนักรบที่พยายามจะออกมาแต่ถูกห้ามไว้ก่อนหน้านี้ ก็เข้ามาราวกับว่าเขาหมดความอดทนแล้ว

เขาปิดระยะด้วยความเร็วอันเหลือเชื่อ และด้วยโมเมนตัมนั้นเอง เขาก็ฟาดไม้ที่ถืออยู่มาจากทางด้านข้าง

เมื่อฉันรับมันด้วยมือซ้ายที่ว่างอยู่ นั่นเองก็ส่งเสียงดังรุนแรงเกินเสียงธรรมดา

โฮ้ว ใช้「เสียงอัศนี」ผ่านไม้สินะ

ดีเลยน๊า ไม่ใช้ความรุนแรงแค่การใช้เครื่องมืออีกต่อไป แต่เป็นเทคนิคการใช้อาวุธใช่ไหม

――ก็เอาสิ ฉันจะแสดงความต่างให้ดูเอง

ฉันจับหมีด้วยแขนขวา และลิงด้วยแขนซ้าย

สิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในสภาวะนี้นั้นมีขีดจำกัด――แต่ฉันยังใช้ขาของตัวเองได้

ฉันยกขาขวาขึ้นแล้วกระทืบลงพื้น

――「คิเค็น・ค้นปฐพี」。

นี่เป็นเทคนิคที่ฉันใช้เพื่อบดขยี้มดจำนวนมากและล่อพวกมันออกมา เดิมทีเป็น「เทคนิคการก้าวตรง」แต่ก็สามารถนำมาใช้ในลักษณะนี้ได้เช่นกัน

ในเทคนิคนี้เป็นการอัด「คิภายนอก」ลงสู่พื้นดิน แล้วก็ดึง「คิ」กลับมาเหมือนหยิบกลับขึ้นมา

พูดง่าย ๆ ก็คือเป็นเทคนิคการทำลายพื้นดินในพื้นที่เล็ก ๆ

หากก้าวไปตรงนั้นโดยตรง ส่งแรงกระแทกและพลังทำลายล้างทั้งหมดโดยมุ่งไปที่จุด ๆ เดียว ดังนั้นจึงมีเพียงพลังเท่านั้นที่ค่อนข้างสูง

และแน่นอนเมื่อสามารถไปถึงระดับเดียวกับฉันได้ 「คิภายนอก」ก็จะกลับมาจากพื้นดินอย่างพุ่งทะยาน

　　ตึ้ง！

พื้นดินรอบตัวฉัน ยกเว้นจุดเดียวที่ฉันอยู่ พังทลายลงมาอย่างกว้างขวาง

เมื่อพื้นดินที่เหยียบอยู่หายไปในชั่วขณะ ทั้งลิงและหมีก็สูญเสียที่ยืน ――เปิดเผยอย่างไม่มีการป้องกัน

――จากนั้น 「คิ」ที่ถูกปล่อยลงพื้นก็กลับมาพร้อมกับ「น้ำหนัก」อย่างไม่ต้องสงสัย

“…！？”

“เจี๊ยก！？”

ดอกไม้ ดิน หมี และลิงต่างเต้นรำกลางอากาศกว้างใหญ่

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

คนแปลขออนุญาตเปิดโดเนทหน่อยนะงับ 

{ไทยพาณิชย์} {880-222211-5} {เสฏฐวุฒิ}

ขอบคุณ คุณนิรนาม กสิกรไทย X-9699 มาก ๆ ครับ

ขอบพระคุณทุกท่านที่สนับสนุนเป็นกำลังใจเข้ามาด้วยนะครับ

ขอบคุณงับ

ーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーーー

ไร้สาระคนแปล??

วันสองวันนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ตื่นมารู้สึกหนาวถึงเที่ยงเลย ตอนบ่ายเปิดพัดลมเบอร์1ก็อยู๋ได้สบาย บางทีก็รู้สึกเหมือนหนาวจนต้องปิดแป๊ปๆด้วย
ตอนอาบน้ำก็ต้องเปิดน้ำอุ่น เปิดน้ำเย็นนี้มีตัวสั่น เวลานอนก็ดึงผ้าห่มมาคุมเป็นพักๆด้วย อาการแบบนี้คงไม่ได้เป็นอะไรหรอกใช่ไหม?

แต่แน่นอนว่าคนรอบตัวบ่นร้อนกันตามปกติ